Μεγάλος ο προβληματισμός μου ύστερα απ” την περιδιάβαση, μια όμορφη περιδιάβαση που κράτησε αρκετά, στις 32 σελίδες του 10ου τεύχους του ιδιαίτερα ενδιαφέροντος περιοδικού “Μαθητών Λόγος” που βγάζουν κάποια χαρισματικά παιδιά του Γυμνασίου Βάμου, με τη συμπαράσταση των καθηγητριών τους, της Πηνελόπης Αρκολάκη, της Αικατερίνης Γκαγκαδέλη και της Ειρήνης Καλαϊτζάκη. Ποιο κείμενο να βάλω και ποιο ν” αφήσω!
Δείτε περισσότερα... ΠΑΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΟΓΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 10ο
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Σχεδόν τυχαία η επιλογή των κειμένων και των σχετικών φωτογραφιών που φιλοξενούνται στον σημερινό «Παιδότοπο».
Μεγάλος ο προβληματισμός μου ύστερα απ” την περιδιάβαση, μια όμορφη περιδιάβαση που κράτησε αρκετά, στις 32 σελίδες του 10ου τεύχους του ιδιαίτερα ενδιαφέροντος περιοδικού “Μαθητών Λόγος” που βγάζουν κάποια χαρισματικά παιδιά του Γυμνασίου Βάμου, με τη συμπαράσταση των καθηγητριών τους, της Πηνελόπης Αρκολάκη, της Αικατερίνης Γκαγκαδέλη και της Ειρήνης Καλαϊτζάκη. Ποιο κείμενο να βάλω και ποιο ν” αφήσω! Έχω βρεθεί κι άλλες φορές και σίγουρα θα ξαναβρεθώ μπροστά στην ίδια δυσκολία, αφού θεωρώ δεδομένο ότι ο “Μαθητών Λόγος” θα συνεχίσει ν” ακούγεται. Στο σχολείο αυτό, βλέπετε, όπως σημειώνει προλογίζοντας το τεύχος ο φίλος διευθυντής του Περικλής Μαχαιράς, «εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία που μας δίνουν οι σχολικές δραστηριότητες και πιστεύουμε πως σε κάποιο βαθμό διακρίνουμε “το χάρισμα” ορισμένων μαθητών και τους δίνουμε την ευκαιρία να το καλλιεργήσουν στα προγράμματα που τους ενδιαφέρουν». Μ” όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις! Καλή συνέχεια!
Μεγάλος ο προβληματισμός μου ύστερα απ” την περιδιάβαση, μια όμορφη περιδιάβαση που κράτησε αρκετά, στις 32 σελίδες του 10ου τεύχους του ιδιαίτερα ενδιαφέροντος περιοδικού “Μαθητών Λόγος” που βγάζουν κάποια χαρισματικά παιδιά του Γυμνασίου Βάμου, με τη συμπαράσταση των καθηγητριών τους, της Πηνελόπης Αρκολάκη, της Αικατερίνης Γκαγκαδέλη και της Ειρήνης Καλαϊτζάκη. Ποιο κείμενο να βάλω και ποιο ν” αφήσω! Έχω βρεθεί κι άλλες φορές και σίγουρα θα ξαναβρεθώ μπροστά στην ίδια δυσκολία, αφού θεωρώ δεδομένο ότι ο “Μαθητών Λόγος” θα συνεχίσει ν” ακούγεται. Στο σχολείο αυτό, βλέπετε, όπως σημειώνει προλογίζοντας το τεύχος ο φίλος διευθυντής του Περικλής Μαχαιράς, «εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία που μας δίνουν οι σχολικές δραστηριότητες και πιστεύουμε πως σε κάποιο βαθμό διακρίνουμε “το χάρισμα” ορισμένων μαθητών και τους δίνουμε την ευκαιρία να το καλλιεργήσουν στα προγράμματα που τους ενδιαφέρουν». Μ” όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις! Καλή συνέχεια!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Β.Θ.Κ.
Β.Θ.Κ.
Περιεχόμενα
Πώς επηρεάζει η κρίση τις σχέσεις των ανθρώπων Σελ. 2
Το σχολείο εχθές και σήμερα… Σελ. 5
Ο Βενετσιάνικος Νερόμυλος στη πλατεία των Καλυβών Σελ. 6
Συνέντευξη από μια παλιά μαθήτρια – τραγουδίστρια
του Γυμνασίου Βάμου Σελ. 7
Επίσκεψη στη Βουλή των Ελλήνων 2013 Σελ. 8
Μουσείο Ακρόπολης Σελ. 9
Μαντινάδες για τη λεηλασία του Παρθενώνα Σελ. 11
Το χαμόγελο του παιδιού Σελ. 12
Το Γυμνάσιο Βάμου για το Χαμόγελο του Παιδιού Σελ. 12
Γιάννης Κούρος “Ο υπερμαραθωνοδρόμος” Σελ. 13
Περιβάλλον: “Τα σπάνια ζώα και φυτά που βρίσκονται
στο φαράγγι της Σαμαριάς” Σελ. 15
Τοπικά αγριόχορτα και γιατί διαλέγουν τα μέρη μας Σελ. 17
Χρήσεις βοτάνων και αρωματικών Σελ. 18
Γενετικά Τροποποιημένα τρόφιμα Σελ. 19
Ιστορία του ρολογιού Σελ. 20
Διήγημα: “Τσακώνονται σαν το σκύλο με τη γάτα” Σελ. 22
Σκέψεις Μαθητών: “Άνθρωποι με αναπηρίες” -
“Η ρυθμική γυμναστική” Σελ. 24
Είναι Θέμα υγείας: “Η ηλίαση”. “Η τοξοπλάσμωση”.
“Μεσογειακή διατροφή” Σελ. 25
Βιβλιοπαρουσίαση: “Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα”.
“Σπίτι για πέντε”. “Η νύχτα των Γιασεμιών” Σελ. 27
Σταυρόλεξο Σελ. 32
Το σχολείο εχθές και σήμερα… Σελ. 5
Ο Βενετσιάνικος Νερόμυλος στη πλατεία των Καλυβών Σελ. 6
Συνέντευξη από μια παλιά μαθήτρια – τραγουδίστρια
του Γυμνασίου Βάμου Σελ. 7
Επίσκεψη στη Βουλή των Ελλήνων 2013 Σελ. 8
Μουσείο Ακρόπολης Σελ. 9
Μαντινάδες για τη λεηλασία του Παρθενώνα Σελ. 11
Το χαμόγελο του παιδιού Σελ. 12
Το Γυμνάσιο Βάμου για το Χαμόγελο του Παιδιού Σελ. 12
Γιάννης Κούρος “Ο υπερμαραθωνοδρόμος” Σελ. 13
Περιβάλλον: “Τα σπάνια ζώα και φυτά που βρίσκονται
στο φαράγγι της Σαμαριάς” Σελ. 15
Τοπικά αγριόχορτα και γιατί διαλέγουν τα μέρη μας Σελ. 17
Χρήσεις βοτάνων και αρωματικών Σελ. 18
Γενετικά Τροποποιημένα τρόφιμα Σελ. 19
Ιστορία του ρολογιού Σελ. 20
Διήγημα: “Τσακώνονται σαν το σκύλο με τη γάτα” Σελ. 22
Σκέψεις Μαθητών: “Άνθρωποι με αναπηρίες” -
“Η ρυθμική γυμναστική” Σελ. 24
Είναι Θέμα υγείας: “Η ηλίαση”. “Η τοξοπλάσμωση”.
“Μεσογειακή διατροφή” Σελ. 25
Βιβλιοπαρουσίαση: “Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα”.
“Σπίτι για πέντε”. “Η νύχτα των Γιασεμιών” Σελ. 27
Σταυρόλεξο Σελ. 32
Μαντινάδες για τη λεηλασία του Παρθενώνα
Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας για τη διδακτική ενότητα “Το προσκύνημα του Child Harold” του λόρδου Μπάιρον, όπου το θέμα είναι η αρπαγή των μνημείων του Παρθενώνα από τον Έλγιν οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν μαντινάδες καυτηριάζοντας το θέμα της λεηλασίας του Παρθενώνα.
Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας για τη διδακτική ενότητα “Το προσκύνημα του Child Harold” του λόρδου Μπάιρον, όπου το θέμα είναι η αρπαγή των μνημείων του Παρθενώνα από τον Έλγιν οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν μαντινάδες καυτηριάζοντας το θέμα της λεηλασίας του Παρθενώνα.
Ο διπλωμάτης έφτασε τη πιο κακιά την ώρα
και της Ελλάς το έμβλημα πήρε από τη χώρα.
και της Ελλάς το έμβλημα πήρε από τη χώρα.
Τα μάρμαρα χαθήκανε από τον Παρθενώνα
τα ψάχνουμε στην ξενιτιά εδώ και χίλια χρόνια.
τα ψάχνουμε στην ξενιτιά εδώ και χίλια χρόνια.
Τα μάρμαρα που φτιάξαμε εμείς με τόσο κόπο
ήρθανε και τα πήρανε και τα “χουν σ” άλλο τόπο.
ήρθανε και τα πήρανε και τα “χουν σ” άλλο τόπο.
Τα μάρμαρα μας πήρανε, αχ Θεέ μου και δεν πονούσαν
τα στέρησαν από τους Έλληνες απού τ” αγαπούσαν.
τα στέρησαν από τους Έλληνες απού τ” αγαπούσαν.
Τα πλοία πάνε και έρχονται και ο ήλιος ανατέλλει
και ο Έλγιν τα αγάλματα δε λέει να τα φέρει.
και ο Έλγιν τα αγάλματα δε λέει να τα φέρει.
Μέσα από τόπο ιερό με θράσος κι ειρωνεία
ήρθε ο Έλγιν κ” έκλεψε τα μάρμαρα αξίας.
ήρθε ο Έλγιν κ” έκλεψε τα μάρμαρα αξίας.
Ο Έλγιν έκλεψε τα μάρμαρα τα χρυσαφένια
που τα είχαν φτιάξει οι παλιοί μ” ιδρώτα και με αίμα.
που τα είχαν φτιάξει οι παλιοί μ” ιδρώτα και με αίμα.
Τα μάρμαρα τα κλέψανε, δεν είναι μπλιο κοντά μας
μα όσα χρόνια κι αν περνούν θα μένουν στην καρδιά μας.
μα όσα χρόνια κι αν περνούν θα μένουν στην καρδιά μας.
Τα μάρμαρα τα κλέψανε τα πήγανε στα ξένα
και δεν τα βλέπουμε εμείς που τα “χουμε φτιαγμένα.
και δεν τα βλέπουμε εμείς που τα “χουμε φτιαγμένα.
Τερεζάκης Λευτέρης, Τζουτζούλης Γιάννης, Ροκάκης Γιάννης, Σταυγιανουδάκης Λεωνίδας, Σεργάκης Αποστόλης Γ3
Το σχολείο χθες και σήμερα…
Τα παλιότερα χρόνια όλα ήταν διαφορετικά. Οι άνθρωποι είχαν διαφορετικές συνήθειες από σήμερα και τα παιδιά ήταν μαθημένα στην πειθαρχία. Στο σχολείο οι κανονισμοί ήταν πολύ αυστηροί και αν κάποιο παιδί δεν τους τηρούσε, τιμωρούνταν σκληρά.
Παρόλο που τα πράγματα ήταν πιο αυστηρά τότε πολλοί άνθρωποι προτιμούσαν αυτή την εποχή. Αυτό συνέβαινε γιατί εκείνα τα χρόνια ήταν αθώα. Τα παιδιά λησμονούσαν να χτυπήσει το κουδούνι για να παίξουν με τους φίλους τους και να ξεφύγουν από το μάθημα. Αντίθετα στις μέρες μας τα περισσότερα παιδιά περιμένουν να χτυπήσει το κουδούνι για να δουν το αγόρι ή το κορίτσι τους.
Εκτός όμως από το κομμάτι της ψυχολογίας των παιδιών και των δασκάλων, υπάρχει και η διαφορά των υλικών αγαθών ανάμεσα στις δύο εποχές. Παλιότερα οι αίθουσες δεν ήταν τόσο ευρύχωρες και άνετες όπως τώρα. Σε μια αίθουσα που είχε ένα δάσκαλο, μπορούσαν να υπάρξουν μέχρι και 40 παιδιά! Πράγμα αδύνατο για την εποχή μας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δυσκολία του δασκάλου να διδάξει το μάθημά του σωστά και τη δυσκολία των παιδιών να παρακολουθήσουν. Οι μαθητές ήταν αριθμημένοι και πάνω στα ρούχα τους ήταν καρφιτσωμένος ο αριθμός τους ώστε ο δάσκαλος να μπορεί να τους ξεχωρίσει χωρίς να τους ξεχνά. Το κουδούνι δεν ήταν ούτε ηλεκτρονικό ούτε αυτόματο όπως τώρα. Αντίθετα, κάθε φορά που τέλειωνε η διδακτική ώρα, ένα παιδί ή ο καθηγητής ή ο δάσκαλος έπρεπε να χτυπάει το κουδούνι.
Το προαύλιο τότε ήταν μεγάλο και στρωμένο με χώμα και χαλίκια. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να παίξουν και να διασκεδάσουν εκεί! Επίσης την εποχή εκείνη δεν υπήρχε κυλικείο και έτσι οι μαθητές δεν είχαν την ευκολία να ψωνίζουν από εκεί αν τυχόν είχαν ξεχάσει να φέρουν φαγητό μαζί τους. Τώρα το προαύλιο είναι πλακόστρωτο ή στρωμένο με τσιμέντο. Επιπλέον έχουμε κυλικείο, γυμναστήριο, πολλά γήπεδα για όλων των ειδών τα αθλήματα και εργαστήρια φυσικής, χημείας, πληροφορικής κ.α.
Εκτός όμως από το κομμάτι της ψυχολογίας των παιδιών και των δασκάλων, υπάρχει και η διαφορά των υλικών αγαθών ανάμεσα στις δύο εποχές. Παλιότερα οι αίθουσες δεν ήταν τόσο ευρύχωρες και άνετες όπως τώρα. Σε μια αίθουσα που είχε ένα δάσκαλο, μπορούσαν να υπάρξουν μέχρι και 40 παιδιά! Πράγμα αδύνατο για την εποχή μας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δυσκολία του δασκάλου να διδάξει το μάθημά του σωστά και τη δυσκολία των παιδιών να παρακολουθήσουν. Οι μαθητές ήταν αριθμημένοι και πάνω στα ρούχα τους ήταν καρφιτσωμένος ο αριθμός τους ώστε ο δάσκαλος να μπορεί να τους ξεχωρίσει χωρίς να τους ξεχνά. Το κουδούνι δεν ήταν ούτε ηλεκτρονικό ούτε αυτόματο όπως τώρα. Αντίθετα, κάθε φορά που τέλειωνε η διδακτική ώρα, ένα παιδί ή ο καθηγητής ή ο δάσκαλος έπρεπε να χτυπάει το κουδούνι.
Το προαύλιο τότε ήταν μεγάλο και στρωμένο με χώμα και χαλίκια. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να παίξουν και να διασκεδάσουν εκεί! Επίσης την εποχή εκείνη δεν υπήρχε κυλικείο και έτσι οι μαθητές δεν είχαν την ευκολία να ψωνίζουν από εκεί αν τυχόν είχαν ξεχάσει να φέρουν φαγητό μαζί τους. Τώρα το προαύλιο είναι πλακόστρωτο ή στρωμένο με τσιμέντο. Επιπλέον έχουμε κυλικείο, γυμναστήριο, πολλά γήπεδα για όλων των ειδών τα αθλήματα και εργαστήρια φυσικής, χημείας, πληροφορικής κ.α.
Γαυγιωτάκη Ευαγγελία Α1, Κοτρωνάκη Μαρία Α1
Ο Βενετσιάνικος Νερόμυλος
στη πλατεία των Καλυβών
Το θολωτό πέτρινο κτίσμα στην πλατεία των Καλυβών, είναι ένας νερόμυλος βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής που χρονολογείται στα τέλη της περιόδου της Ενετοκρατίας (16ος – 17ος αιώνας) και αποτελεί έναν από τους πολυπλοκότερος νερόμυλους εκείνης της περιόδου στην Κρήτη.
Λειτουργούσε με τη βοήθεια του Μεσοποτάμου, ένα τεχνητό ποτάμι που διέρχονταν από το σημείο και κινούσε τις φτερωτές και έτσι έδινε την κίνηση στον μύλο, ενώ το νερό έφευγε από τα θολωτά στόμια εξόδου, τα οποία είναι και σήμερα ορατά.
Ο νερόμυλος χρησίμευε ως αλευρόμυλος για την άλεση σιτηρών μέχρι το 1976 και ως ελαιοτριβείο μέχρι το 1986.
Το 1928 στο ίδιο κτίσμα φιλοξενήθηκε το πρώτο ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, που για πρώτη φορά τροφοδότησε με ρεύμα τις Καλύβες και τις φυλακές του Ιτζεδίν, στη γειτονική τοποθεσία Καλάμι, 6 μήνες πριν τροφοδοτηθεί με ρεύμα η πόλη των Χανίων.
Υπάρχουν τέσσερις θόλοι, οι οποίοι αποτελούν τα τέσσερα στόμια εξόδου του νερού. Πάνω από τους θόλους υπάρχουν πέντε παράθυρα και ακριβώς απέναντι από αυτά, στο εσωτερικό του κτηρίου, πέντε τυφλά αψιδώματα όπως τα χαρακτηρίζουν οι αρχαιολόγοι, τα οποία είχαν κατασκευαστεί για λόγους στατικότητας του κτηρίου.
Τα πέντε παράθυρα μαρτυρούν ότι μάλλον υπήρχαν πέντε και όχι τέσσερα στόμια εξόδου του νερού, τα οποία αυτή τη στιγμή είναι ορατά. Στη νότια πλευρά υπάρχουν τέσσερα πηγάδια τα λεγόμενα βουτσιά. Μέσα από αυτά τα πηγάδια πέρναγε ο Μεσοπόταμος και στη συνέχεια κινούσε τις τέσσερις φτερωτές και έφευγε από τα τέσσερα θολωτά στόμια εξόδου, από τα οποία σήμερα είναι ανοιχτά τα τρία. Το κτήριο που στεγάζει τους μηχανισμούς του μύλου είναι χτισμένο με πέτρα και κουρασάνι (κονίαμα από τριμμένο κεραμίδι) το οποίο φημίζεται για την αντοχή του.
Ο G. Gerola (Ιταλός, ο οποίος στάλθηκε στην Κρήτη το 1900 από το Ινστιτούτο της Βενετίας για να μελετήσει τα Βυζαντινά και Ενετικά μνημεία του νησιού), αναφερόμενος μάλλον σ” αυτό το νερόμυλο, σημειώνει ότι για κίνηση χρησιμοποιούσαν το νερό των πηγών του χωριού Αρμένων.
Το 1928 στο θολωτό κτίσμα του μύλου όπου είχε την έδρα της η Ηλεκτρική Εταιρεία Καλυβών προστέθηκαν τουρμπίνες 75 ίππων, μοναδικές στην Ευρώπη εκείνη την εποχή καθώς και μια εφεδρική πετρελαιομηχανή. Το Δεκέμβριο του 1960 η Δ.Ε.Η. ηλεκτροδότησε το χωριό και η Ηλεκτρική Εταιρία έπαψε να υπάρχει. Μέχρι το 1976 λειτουργούσε ο αλευρόμυλος και μέχρι το 1986 το ελαιοτριβείο.
στη πλατεία των Καλυβών
Το θολωτό πέτρινο κτίσμα στην πλατεία των Καλυβών, είναι ένας νερόμυλος βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής που χρονολογείται στα τέλη της περιόδου της Ενετοκρατίας (16ος – 17ος αιώνας) και αποτελεί έναν από τους πολυπλοκότερος νερόμυλους εκείνης της περιόδου στην Κρήτη.
Λειτουργούσε με τη βοήθεια του Μεσοποτάμου, ένα τεχνητό ποτάμι που διέρχονταν από το σημείο και κινούσε τις φτερωτές και έτσι έδινε την κίνηση στον μύλο, ενώ το νερό έφευγε από τα θολωτά στόμια εξόδου, τα οποία είναι και σήμερα ορατά.
Ο νερόμυλος χρησίμευε ως αλευρόμυλος για την άλεση σιτηρών μέχρι το 1976 και ως ελαιοτριβείο μέχρι το 1986.
Το 1928 στο ίδιο κτίσμα φιλοξενήθηκε το πρώτο ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, που για πρώτη φορά τροφοδότησε με ρεύμα τις Καλύβες και τις φυλακές του Ιτζεδίν, στη γειτονική τοποθεσία Καλάμι, 6 μήνες πριν τροφοδοτηθεί με ρεύμα η πόλη των Χανίων.
Υπάρχουν τέσσερις θόλοι, οι οποίοι αποτελούν τα τέσσερα στόμια εξόδου του νερού. Πάνω από τους θόλους υπάρχουν πέντε παράθυρα και ακριβώς απέναντι από αυτά, στο εσωτερικό του κτηρίου, πέντε τυφλά αψιδώματα όπως τα χαρακτηρίζουν οι αρχαιολόγοι, τα οποία είχαν κατασκευαστεί για λόγους στατικότητας του κτηρίου.
Τα πέντε παράθυρα μαρτυρούν ότι μάλλον υπήρχαν πέντε και όχι τέσσερα στόμια εξόδου του νερού, τα οποία αυτή τη στιγμή είναι ορατά. Στη νότια πλευρά υπάρχουν τέσσερα πηγάδια τα λεγόμενα βουτσιά. Μέσα από αυτά τα πηγάδια πέρναγε ο Μεσοπόταμος και στη συνέχεια κινούσε τις τέσσερις φτερωτές και έφευγε από τα τέσσερα θολωτά στόμια εξόδου, από τα οποία σήμερα είναι ανοιχτά τα τρία. Το κτήριο που στεγάζει τους μηχανισμούς του μύλου είναι χτισμένο με πέτρα και κουρασάνι (κονίαμα από τριμμένο κεραμίδι) το οποίο φημίζεται για την αντοχή του.
Ο G. Gerola (Ιταλός, ο οποίος στάλθηκε στην Κρήτη το 1900 από το Ινστιτούτο της Βενετίας για να μελετήσει τα Βυζαντινά και Ενετικά μνημεία του νησιού), αναφερόμενος μάλλον σ” αυτό το νερόμυλο, σημειώνει ότι για κίνηση χρησιμοποιούσαν το νερό των πηγών του χωριού Αρμένων.
Το 1928 στο θολωτό κτίσμα του μύλου όπου είχε την έδρα της η Ηλεκτρική Εταιρεία Καλυβών προστέθηκαν τουρμπίνες 75 ίππων, μοναδικές στην Ευρώπη εκείνη την εποχή καθώς και μια εφεδρική πετρελαιομηχανή. Το Δεκέμβριο του 1960 η Δ.Ε.Η. ηλεκτροδότησε το χωριό και η Ηλεκτρική Εταιρία έπαψε να υπάρχει. Μέχρι το 1976 λειτουργούσε ο αλευρόμυλος και μέχρι το 1986 το ελαιοτριβείο.
Χαρτούδη Λίνα, Α3
Χανιώτικα νέα (19,.07.2014)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/gimnasio-vamou-apokoronou-mathiton-logos-tefchos-10o/#ixzz37zjOqIk3
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου