ΠΕΘΑΙΝΩ, πεθαίνουμε, σαν χώρα! Κραυγή αγωνίας σε ώτα μη ακουόντων. Από κάποιους που ακούνε τη “βουή των επερχόμενων γεγονότων”. “Ενώ εις την οδόν έξω ουδέν ακούουν οι λαοί”, για να χρησιμοποιήσω φράσεις απ’ το ποίημα “Σοφοί δε προσιόντων” του Αλεξανδρινού Ποιητή.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
“ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΟΝ” κι αυτό το “θέρος” για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο της ποιητικής συλλογής της Μέρης Λιόντη (Χαρωνίτη) που ξαναδιαβάζω αυτές τις μέρες. Σε δυσθεώρητα ύψη ακόμα η ανεργία, δύσκολη, πολύ δύσκολη, η καθημερινότητα της πλειοψηφίας των Ελλήνων που πασχίζουν με παντοίους τρόπους να τα βγάλουν πέρα, στον κόσμο τους οι κυβερνώντες. Δόξα τω Θεώ, τουλάχιστον που λειτουργεί και λειτουργείται η αλληλεγγύη.
“ΠΕΘΑΙΝΩ σα χώρα”, ο τίτλος ενός “σκληρού, άγριου κειμένου” που έγραψε το 1978 ο Δημήτρης Δημητριάδης. Μας το θύμισε τις προάλλες η Βαρβάρα Περράκη παρουσιάζοντας την “ΚΑΖΟΒΑΡ”. Χθες συνάντησα ένα απόσπασμά του στο τελευταίο φύλλο της εφ. “Χριστιανική” (Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014). Το μεταφέρω: “Η κατοχή κράτησε πράγματι πολλούς αιώνες. Όσο χρειαζόταν για να εξαφανιστεί το παραδοσιακό εκτόπισμα της χώρας και να συγχωνευτεί αυτή μες στο ευρύτατο κοσμοδιάγραμμα που κάλυπτε πια όλη την υδρόγειο”
ΠΕΘΑΙΝΩ, πεθαίνουμε, σαν χώρα! Κραυγή αγωνίας σε ώτα μη ακουόντων. Από κάποιους που ακούνε τη “βουή των επερχόμενων γεγονότων”. “Ενώ εις την οδόν έξω ουδέν ακούουν οι λαοί”, για να χρησιμοποιήσω φράσεις απ’ το ποίημα “Σοφοί δε προσιόντων” του Αλεξανδρινού Ποιητή.
“Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΟ στο τσιφλίκι/ είχε μια καραμπίνα κρεμασμένη στον τοίχο./ Για τον λύκο του χειμώνα (αν ούρλιαζε)./ Για το δίκιο του κολίγου (αν φώναζε)”. Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΜΠΗΚΑ κι έμεινα για πολύ στα βαθιά, δίχως να το καταλάβω, το ομολογώ. Κόντρα στο γενικότερο κλίμα, κόντρα στη θερινή ραστώνη, κόντρα στη ζέστη του μεσημεριού. Το ένα έφερε το άλλο, συμβαίνει συχνά αυτό, όπως έχω ξαναγράψει. Πάμε, ωστόσο, στις σημειώσεις μου…
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ρίμα απ’ τον πρώτο κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη: «Βαγγέλη καλορίζικος, ο μαντιναδολόγος/ θαρρώ θα το κατάλαβες για μοναχό ο λόγος./ Με του Θεού τη δύναμη καλά τα καταφέρνει,/ έτσι κι αυτός στα “πεταχτά” μια ομορφιά σου φέρνει». Όλοι οι καλοί και δόξα τω Θεώ, είναι πολλοί, χωρούνε στη στήλη, Ηλία! Ο καθένας στο είδος του κι ο φίλος μοναχός στο δικό του…
ΠΟΛΛΕΣ οι πρωτιές από σχολεία του Νομού μας στις πανελλαδικές εξετάσεις, πολλά και πλατιά τα χαμόγελα των Χανιωτακιών. Συγχαρητήρια σ’ όλους όσοι συνέβαλαν στις επιτυχίες! Και από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο που δεν ξεχνά ωστόσο και τα παιδιά που… “δεν πέρασαν τον πήχη”. Γράψε, μου λέει, ότι δεν κρίνεται από μια μάχη ο όποιος πόλεμος…
ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ απ’ το τσιγάρο… Εξαρτημένος απ’ το ποτό… Εξαρτημένος από το φαγητό… Εξαρτημένος απ’ τα ναρκωτικά… Εξαρτημένος απ’ το Διαδίκτυο… Αυτή, η τελευταία, κι αν είναι εξάρτηση! Πολλοί οι παθόντες… Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω!
ΚΑΠΟΤΕ ο καθηγητής Mr Peters που δεν συμπαθούσε καθόλου τον Γκάντι του έθεσε την παρακάτω ερώτηση: “Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά; Ποιο απ’ τα δύο θα παίρνατε;”. Χωρίς να το πολυσκεφτεί ο Γκάντι του απάντησε: “Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα”. Τότε ο Mr Peters μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία του είπε: “Αν ήμουν στη θέση σας θα έπαιρνα αυτό με τη σοφία, δεν νομίζετε;” και ο Γκάντι του απάντησε με απάθεια: “Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει”. Ο Mr Peters ήδη υστερικός από την απάντηση του φοιτητή του έγραψε στην κόλλα του διαγωνίσματος “Ηλίθιος”. Ο Γκάντι την πήρε, την είδε και του λέει: “Mr Peters υπογράψατε το γραφτό μου αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε”. (Κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο).
“Μες απ’ τα χέρια γλιστρήσαν/ της επιθυμίας οι ώρες/ χελιδονίσματα/ σκιρτήματα μιας έφηβης ματιάς/ χαθήκανε/ λασπώσαμε στα ίδια/ που δεν αφήκαμε στιγμή/ σχέδια και πόθοι ασχημάτιστοι/ παράδεισος που χάθηκε/ αστραπιαία όπως ακριβώς/ και/ έγνεψε/ μέλλον αβέβαιο στην κόλαση/ το μόνο που κερδίσαμε/ (κι ύστερα πέτρες μετράς στου ποταμιού τις όχθες). Το ποίημα “Το μόνο” της Μέρης Λιόντη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-127/#ixzz36PHMnt41
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου