ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Όνειρο 'ναι τα Χανιά,νύχτες του Απρίλη

Ανοιξη στον Αποκόρωνα

Η αλληλογραφία μας

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Όνειρο 'ναι τα Χανιά,νύχτες του Απρίλη

«Τραγουδώ στη σιγαλιά πλάι στο φανάρι/ και θυμάμαι τα παλιά βγήκε το φεγγάρι/ και φυλάει τη γειτονιά με το καλντερίμι/ τα στενά του Τοπανά γέμισαν ασήμι./ Ζωντανεύουνε ξανά οι καημοί κι οι θρύλοι/ όνειρο ’ναι τα Χανιά νύχτες του Απρίλη./ Στα μπαλκόνια οι λυγερές στο στρατί κιθάρες/ πρωτοείδωτες χαρές, στεναγμοί λαχτάρες/ και προσμένουνε οι νιοι πλάι στη γωνία/ σιγοκλαίνε οι ουρανοί απ’ την αγωνία» (Στίχοι: Κώστας Χιωτάκης, Μουσική: Πέτρος Περάκης, Εκτέλεση: Οκτάβα).

Κι αν τον έχουν τραγουδήσει οι νεοέλληνες ποιητές μας τον τέταρτο μήνα του χρόνου, με πρώτο “διδάξαντα” τον Διονύσιο Σολωμό στους “Ελεύθερους Πολιορκημένους”, όπου τον αποκαλεί ξανθό και τον βάζει να έχει στήσει χορό με τον έρωτα! “Σκληρό” τον θέλουν κάποιοι, “ευαίσθητο” κάποιοι άλλοι, “αθέατο” τον αποκαλεί ο Οδυσσέας Ελύτης. Αθέατο μου αρέσει να τον λέω κι εγώ. “Αθέατο”, αλλά πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα, προπάντων τις νύχτες που έχω πάντα την αίσθηση, για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο του Κώστα Βάρναλη, «να με κυκλώνει λεϊμονιάς λεπτή μοσκοβόλια». Και βέβαια άρωμα γιασεμιού… Στα Χανιά είμαστε!

«Ονειρο ’ναι τα Χανιά, νύχτες του Απρίλη»… Ολες τις μέρες κι όλες τις νύχτες του χρόνου είναι όμορφα τα Χανιά, τις νύχτες του Απρίλη, ωστόσο, είναι όνειρο! Ηταν, είναι και θα είναι… Επιμένουν να μας το θυμίζουν τα παιδιά της παλιάς Οκτάβας…

Ανοιξη στον Αποκόρωνα

Η Ανοιξη κάνει κάθε χρόνο, αιώνες τώρα, την πρώτη της εμφάνιση στον Αποκόρωνα επί των ασπαλάθων. Εκεί επιμένει να υψώνει τις κίτρινες σημαίες της για να διαλαλεί την παρουσία της. Τα κοντινά κυπαρίσσια την αντιλαμβάνονται πρώτα κι αφήνουν τον ψίθυρό της να φυσαουρίζει εντός τους. Ανοιξη…

Ανοιξη, φωνάζουν τα κυπαρίσσια και στέλνουν το μήνυμα να κάνει έναν γύρο στην Επαρχία από του Θε τον Κήπο, μέχρι τη Δραπανοκεφάλα και από την αρχαία Απτέρα μέχρι τα Κουρνοπατήματα. Τ’ ακούει μια νιόβγαλτη ποταμίδα κατά Μπούτακα μεριά κι έχεις την αίσθηση ότι αρχίζει με το τραγούδι της να κινεί τον παλιό νερόμυλο. Τα αντιλαμβάνεται ένας γέροντας χοχλιός, όθεν τη Λιτσάρδα και αποφασίζει να βρει απάγκιο στην πρώτη ασκελετούρα που συναντά. Τ’ ακρομενίζεται μια γιαγιά εκατοχρονίτισσα προς Χιλιομουδού μπάντα και βάζει ψυχή παιδούλας στη φωνή της…

Ανοιξη! Το βλέπω κι εγώ τις τελευταίες μέρες, πηγαίνοντας καθ’ αργά για το Νίππος. Το παράθυρο του αυτοκινήτου είναι ανοιχτό. Κάτι ξεσκλίδια σύννεφα, δίνουν στον ουρανό ως οφείλουν τη μάχη των οπισθοφυλακών, ενώ τα λίγα φετινά χιόνια στα Λευκά Ορη, πασχίζουν να μη γίνουν νερό. Η άνοιξη επί των ασπαλάθων χαμογελά συγκαταβατικά.

Οχι! Ο ήλιος δεν μπορεί να το παίξει ακόμα παντοκράτορας, όμως το μέγα μήνυμα δεν μπορεί παρά να είναι αληθινό. Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα η άνοιξη. Μια ακόμα νίκη της ζωής που βγαίνει απ’ τα έγκατα των χωμάτων.

Η αλληλογραφία μας

Ελευθέριο Λουπασάκη, πρόεδρο Συλλόγου Κισαμιτών Αττικής “Η Κίσαμος”: Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το κείμενο “Οι Κρήτες στην Κεφαλονιά” της Μαρίνας Λυκομιδή – Σημαντηράκη που φιλοξενήσατε στο 163 φύλλο (Ιαν., Φεβρ., Μάρτιος 2016) της μικρής το δέμας, αλλά τόσο σημαντικής για την Κίσαμο και τους Κισαμίτες εφημερίδας σας, που επιμένετε να εκδίδετε. Περιττό να σας γράψω ότι δεν έμεινα μόνο σ’ αυτό… Καλή συνέχεια!

Χανιώτικα νέα (12.04.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/oniro-ne-ta-chania-nichtes-tou-aprili/#ixzz45c8h2P69 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook