ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΜΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ




Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Μια ανάσταση ονειρεύομαι, ανάμεσα στα όρια του μύθου, της αλήθειας, της προσδοκίας!
Κι ίσως να μην είναι μόνο όνειρο, μα να ναι ενδόμυχη καταγραφή της προσμονής καθώς ταξιδεύουμε μέσα στον χρόνο, μικρό σημάδι και σημείο πάνω σε τούτον εδώ τον κόσμο, σε τούτη εδώ τη γη…
…«Να ’φτανα, λέει στου παραδείσου της παιδικής μου ηλικίας τις πόρτες, στα αλευρωμένα ξύλινα τραπέζια, τις μυρωδιές, τα αρώματα της μυζηθρένιας μνήμης. Να θώρου τα κουλουράκια της γιαγιάς που γέμιζαν τις γαλατόκουτες που βρίσκονταν στο σαλόνι των παππούδων. Βάζα στα τραπέζια μ’ αγριολούλουδα γεμάτα,
μιαν ανοιξιάτικη Μεγάλη Τετάρτη!
Κι όλα τριγύρω ολάνθιστα, ασβεστωμένοι τοίχοι, λουλούδια στους γκαζοντενεκέδες τριγύρω στην αυλή, καθάρια βλέμματα εκείνων των δικών που συνάχθηκαν απ’ τα πέρατα του κόσμου για να ζήσουν του Κυρίου Πάσχα στο Νίππος.
…Κι εγώ να περιδιαβαίνω ανάμεσα στις φωνές τις γνώριμες που καθόρισαν κι αυτήν την όψη της παράδοσης· του τυπικού, του καθορισμένου: πότε κτυπά η καμπάνα για τον εσπερινό, πότε θα φύγουμε όλοι μαζί για τον επιτάφιο, για την ανάσταση, πότε θα κλείσει η πόρτα και ποιος θα έχει το “κλειδί”, τίνος το άγιο φως θα αποφτάσει στο σπίτι!
Εικόνες, κι ήχοι και μυρωδιές, που δεν αποτυπώνονται σε καμία οθόνη του σήμερα!
Το “παρών” ψυχής τε και σώματος στο πένθιμο αναστάσιμο, στο ύφος της ουσίας που όσο μακραίνει ο καιρός, τόσο πιο ορατή γίνεται στα ενήλικά μου μάτια.
Στα μάτια της ψυχής, του νου, κυρίως της καρδιάς…
Μες στη Μεγαλοβδομάδα, μια-μια μετρήσιμες οι μέρες της… Μεγάλη Δευτέρα, Μεγάλη Τρίτη, Μεγάλη Τετάρτη σήμερα.
Και να ’φτανε λέει κείνη η ώρα της Ανάστασης, κι όλοι να βρίσκονταν εκεί σιμά, τριγύρω μου, παππούδες και γιαγιάδες, θείοι, ξαδέρφια, φίλοι και γνωστοί, όλοι οι απελθόντες από τα εγκόσμια, οι φωνές όλων εκείνων να έψαλαν το “Χριστός Ανέστη” κάτω από το πύρινο φως, τη “ζέστη” από τη φωτιά που καίει τον Ιούδα…
…Κι έπειτα, με τ’ αγιοκέρι να κατηφορίζαμε στο σπίτι για άλλη μια φορά, να καθίσουμε τριγύρω στο τραπέζι να… βρεθούμε!
΄
Υ.Γ. Στη μνήμη των παππούδων μου
Θεοκλή, Δέσποινας, Γιάννη, Μυρσίνης!

Χανιώτικα νέα (12.04.2017)