Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΠΑΕΙ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΙΣ ΛΑΚΚΟΥΒΕΣ
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Aλλοι ετοιμάζονται να στείλουν τον “Μανούσο” στη στρατόσφαιρα, χρησιμοποιώντας τις ιδέες τους, τις γνώσεις τους, έχοντας ένα οργανόγραμμα και τηρώντας έως κεραίας το σχέδιο και άλλοι πάλι δεν μπορούν να κλείσουν δυο λακκούβες και να μαζέψουν κάποια μπάζα από εργασίες που εκτελέστηκαν.
Από την πόλη μας οι δύο ειδήσεις που αφορούν ομάδες ανθρώπων οι οποίοι όμως αντιμετωπίζουν εντελώς διαφορετικά τη ζωή, την εργασία, τους ανθρώπους με τους οποίους συμπράττουν και συνεργάζονται.
Διαβάζοντας από τη μια την είδηση με τα νέα παιδιά που “τρέχουν” το πρωτοποριακό εγχείρημα να στείλουν τον “Μανούσο”, τον Κρητικό αστροναύτη στη στρατόσφαιρα, και από την άλλη εκείνη με τους “παλιούς” που μάχονται να φτιάξουν ένα δρόμο στην παραλιακή της Νέας Χώρας, ένας αδαής θα συμπέραινε ότι στα Χανιά είναι απείρως δυσκολότερο το εγχείρημα των… δεύτερων!
…Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάμε ή να κλαίμε με την κατάστασή μας!…
Ξέρω – γνωρίζω ωστόσο ότι οι δύο αυτοί κόσμοι που παρουσιάστηκαν χθες στα “Χ.Ν.” είναι πραγματικοί και απέχουν αιώνες φωτός ο ένας από τον άλλο!
…Τα νέα παιδιά, το νέο αίμα τούτου του τόπου αν και εφόσον τα εμπιστευθούμε μπορούν να μας ξελασπώσουν σε μια εποχή που προχωράει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και εμείς οφείλουμε να ακολουθούμε τους γνώστες των νέων δεδομένων και εξελίξεων!
Ειδικά στην πόλη μας που υπάρχουν φορείς – ιδρύματα όπως π.χ. το Πολυτεχνείο (Σχολή Αρχιτεκτονικής κ.λπ.), το Μ.Α.Ι.Χ. που δεν τα έχουμε εκμεταλλευτεί προς όφελος πάντα των Χανιών.
Εμείς, αντιθέτως, πιστοί στη “μικροπολιτικάντζα” του μικρόκοσμού μας, όχι μόνον δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία αλλά εκδιώχνουμε τα νέα μυαλά, τους νέους επιστήμονες για να ικανοποιήσουμε το μικρόνοο “εγώ” μας!
Κι όταν αυτά παίρνουν των ομματιών τους και μαθαίνουμε για τις επιτυχίες τους ανά την υφήλιο, επαιρόμαστε για τη μεγαλοσύνη της φυλής
Διαβάζοντας από τη μια την είδηση με τα νέα παιδιά που “τρέχουν” το πρωτοποριακό εγχείρημα να στείλουν τον “Μανούσο”, τον Κρητικό αστροναύτη στη στρατόσφαιρα, και από την άλλη εκείνη με τους “παλιούς” που μάχονται να φτιάξουν ένα δρόμο στην παραλιακή της Νέας Χώρας, ένας αδαής θα συμπέραινε ότι στα Χανιά είναι απείρως δυσκολότερο το εγχείρημα των… δεύτερων!
…Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάμε ή να κλαίμε με την κατάστασή μας!…
Ξέρω – γνωρίζω ωστόσο ότι οι δύο αυτοί κόσμοι που παρουσιάστηκαν χθες στα “Χ.Ν.” είναι πραγματικοί και απέχουν αιώνες φωτός ο ένας από τον άλλο!
…Τα νέα παιδιά, το νέο αίμα τούτου του τόπου αν και εφόσον τα εμπιστευθούμε μπορούν να μας ξελασπώσουν σε μια εποχή που προχωράει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και εμείς οφείλουμε να ακολουθούμε τους γνώστες των νέων δεδομένων και εξελίξεων!
Ειδικά στην πόλη μας που υπάρχουν φορείς – ιδρύματα όπως π.χ. το Πολυτεχνείο (Σχολή Αρχιτεκτονικής κ.λπ.), το Μ.Α.Ι.Χ. που δεν τα έχουμε εκμεταλλευτεί προς όφελος πάντα των Χανιών.
Εμείς, αντιθέτως, πιστοί στη “μικροπολιτικάντζα” του μικρόκοσμού μας, όχι μόνον δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία αλλά εκδιώχνουμε τα νέα μυαλά, τους νέους επιστήμονες για να ικανοποιήσουμε το μικρόνοο “εγώ” μας!
Κι όταν αυτά παίρνουν των ομματιών τους και μαθαίνουμε για τις επιτυχίες τους ανά την υφήλιο, επαιρόμαστε για τη μεγαλοσύνη της φυλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου