«Καθ’ οδόν (7 και 30 πρωινή προς εργασίαν)/ συναντώ τον Μάρτιο/ ευδιάθετον,/ υπαινιγμών πλήρη/ περί ανοίξεως και λοιπά./ Αναβάλλω την υπόστασή μου/ ανακόπτω τη σύμβασή μου με τον χειμώνα/ και διασπείρομαι σε χώμα./ Μια μικρή γη φυσική συντελούμαι,/ ξαπλωμένη, απλωμένη/ απέναντι στο/ καθ’ όλα σύμφωνο/ σύμπαν./ Φυτεύομαι άνθη,/ ανθίζω συναισθήματα,/ και είμαι πολύ καλά/ εις άπλετον προορισμόν/ και τοποθέτησιν./ “Απαγορεύεται η άνοιξις!”/ ξάφνου μια πινακίδα – σύννεφο/ απειλεί. Αμέσως/ μια βροχή άρχισε κι έλεγε/ εις βάρος της ανοίξεως/ και εις βάρος μου,/ ένας δύσθυμος άνεμος/ μου κατάσχει τα άνθη,/ μου κατάσχει τα συναισθήματα/ και μ’ οδηγεί στο Γραφείο». Από το ποίημα “Ουτοπίες” της Κικής Δημουλά.
«Σήμερα είν’ αρχιμηνιά κι είναι και πρώτη μέρα/ κι ήρθε κι ο Μάρτης κι ηύρε μας με δροσερόν αέρα./ Εβγα, Φλεβάρη, να μπει ο Μάρτης/ να δεις τον καλοπλουμιστή πως τα καλοπλουμίζει./ Σκέπασ’ τα πόδια σου, κερά να μην τα δει ο Μάρτης/ να ‘χεις εσύ το κρίμα κι εγώ την αμαρτία ντως./ Εβγα, Φλεβάρη, να μπει ο Μάρτης/ να ‘ρθει το χελιδόνι απού τη θάλασσα./ Τα δέντρα ανθούσι, μοσκοβολούσι./ Η γη βλαστάνει, καρπούς μας βγάνει/ και ρόδα κι άνθη/ η ψ’ή (ψυχή) ευφράνθη/ ήρθεν ο Μάρτης/ πάει ο Φλεβάρης./ Καλές κεράδες, και νιες και γράδες,/ τα μελιδόνια, τα χελιδόνια, όπου πετούσι/ ταΐσετέ τα, ποτίσετέ τα, καληνωρίσετέ τα». Παραλλαγή απ’ τα κρητικά “μαρτοκάλαντα” (βλ. Νίκου Ψιλάκη: “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη”, εκδ. “Καρμάνωρ”).
«Ήρθε, ήρθε χελιδόνα, ήρθε κι άλλη μελιηδόνα,/ κάθισε και λάλησε και γλυκά κελάηδησε:/ Μάρτη, Μάρτη μου καλέ, και Φλεβάρη φοβερέ,/ κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις, καλοκαίρι θα μυρίσεις./ Κι αν χιονίσεις, κι αν κακίσεις, πάλιν άνοιξη θ’ ανθίσεις./ Θάλασσαν επέρασα, τη στεριά δεν ξέχασα,/ κύματα κι αν έσχισα, έσπειρα ‘κονόμησα./ Εφυγα κι αφήσα σύκα/ και σταυρόν και θημωνίτσα./ Κι ήρθα τώρα κι ηύρα φύτρα/ κι ηύρα χόρτα, σπάρτα, βλίτρα,/ βλίτρα, βλίτρα, φύτρα, φύτρα». Από τα “Χελιδονίσματα” (Αικατερίνη Τσοτάκου-Καρβέλη “Λαογραφικό Ημερολόγιο”.
Σ’ ένα απόσπασμα απ’ το ποίημα “Ουτοπίες” της Κικής Δημουλά, που αναφέρεται στον Μάρτιο, σε μια παραλλαγή απ’ τα κρητικά “μαρτοκάλαντα”, που διέσωσε στο βιβλίο του “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη”, ο Νίκος Ψιλάκης και σ’ ένα απόσπασμα απ’ τα γνωστά “χελιδονίσματα” που επιμένουν ακόμα να μαθαίνουν στα παιδιά κάποιες νηπιαγωγοί, στάση, σήμερα 1η Μαρτίου. Καλό μήνα και με το καλό να υποδεχθούμε την άνοιξη, που θα ‘ρθει επίσημα κι εφέτος, όπως πάντα τον τόπο μας κάπου στις 22 του μήνα…
ΚΕΡΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ*
«Η ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη “Οταν γίνεις ποίημα” είναι ένα βιβλίο που δεν ξεχνιέται. Εχει σοφία έχει γνώση. Με εκπλήσσει ευχάριστα η απλότητα του Ποιητή. Το παρελθόν των ανθρώπων έχει αξία να γραφτεί. Χαίρομαι που διαβάζω και ανακαλύπτω τον Βαγγέλη Κακατσάκη. Μου αρέσουν οι λέξεις του, είναι ποιητικές, έχουν ποιητικό χρώμα. Χαίρομαι που τα ποιήματά του έγιναν Ποίημα. Επαληθεύεται ο τίτλος του που είναι σεμνός. Στη φωτογραφία ο ποιητής έχει ωραίο βλέμμα, στοχαστικό, λίγο θλιμμένο, γιατί αυτός ξέρει περισσότερα από μας και θα συνεχίσει να καλλιεργεί τη γλώσσα». Βικτωρία Θεοδώρου.
Κερί στη μνήμη της μεγάλης, καταξιωμένης παγκόσμια, Ωραίας Ελληνίδας ποιήτριας Βικτωρίας Θεοδώρου, που έφυγε πριν από μια εβδομάδα στο άλλο ημισφαίριο της ζωής και τούτη η Στάση. Αντιγραφή από ένα σημείωμα -βλέπει το φως της δημοσιότητας σε έντυπο για πρώτη φορά- που μου έδωσε η κόρη της, η φιλόλογος – ποιήτρια Ειρήνη Σπανουδάκη, είναι. Ηταν 13 Οκτωβρίου 2013, στην Κρητική Εστία Αθηνών, όπου και είχαν έρθει μαζί στην παρουσίαση της εν λόγω ποιητικής συλλογής, από τον επ. Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μάνο Στεφανίδη και την ποιήτρια Αγγελική Σιδηρά. Σιγά που δεν θα ερχόταν η Χανιώτισσα (Καινουργιοχωρίτισσα) Βικτωρία Θεοδώρου με το δώρο της!Χανιώτικα νέα ( Παρασκευή, 1 Μαρτίου 2019)
* Το κείμενο αυτό έχει αναρτηθεί και στις 21.2.2019....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου