Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τρίτη 10 Μαΐου 2022

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΗΤΑΝ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΑ...

"Ήταν αθώα παιδιά!/ Με την ουλή τ’ ονείρου/ που σχεδιάζει χίμαιρες, στο ίσιο μέτωπο./ Με την υπόσχεση του έρωτα στα μάτια./ Με την γεύση της αναμονής στον ουρανίσκο./ Με τις μικροχαρές και τα βιβλία τους./ Ήταν η Άνοιξη στην άνοιξη./ Μα ήρθε ο θάνατος σε χρώμα γαλανό,/ με τη χαρακιά που στιγματίζει τους δειλούς/ ήρθε ο θάνατος σε χρώμα γαλανό!//

Δεν ήταν ο ουρανός που έκλειναν στα μάτια τους./ Ήταν η φοβερή κυρά που τρέφει κύματα, κύματα που σαλπίζουνε τον θάνατο./ Σκληρός, πικρός ο δράκος του νερού/ που θέλησε ετούτη την φοβερή θυσία/ για τις στυφάδες της ζωής/ που κλαίνε ολημερίς στα καλντερίμια,/ για τα παιδιά που ξέχασαν χρονολογίες,/ για τους νεκρούς που διπλοκάθονται στους τάφους// Πάνω στα χωριά βογγάνε μαύρα σύννεφα./ Οι καβαλάρηδες της νύχτας αγωνίζονται με ίσκιους./ Οι άνδρες στέκονται αγάλματα./ Ο θάνατος έγινε κραυγές και δάκρυα./ Πριν χρυσώσουνε τα στάχυα απέθανε η Άνοιξη!/ Γιατί; Γιατί; Γιατί;/ Γιατί να γράφονται ονόματα παιδιών,/ σε χρώματα βυσσινί;// Η παράσταση τελείωσε!/ Πάνω στους κρύους τάφους/ κραυγάζουν από τρόμο τα ζουμπούλια./ Πάντα η οδύνη βάφεται σε χρώμα βυσσινί!/ Ύστερα σαν παγώσουν οι κραυγές, θα πάρουνε το σχήμα του σταυρού/ με τ’ όνομα το κοριτσίστικο/ Μα όλων τα μάτια θα πέφτουν στο Ετών […]

Για τις 21 μαθήτριες του Γυμνασίου Σπηλίου Ρεθύμνης, ηλικίας 13-15 χρόνων, που πνίγηκαν ακριβώς πριν από μισό αιώνα, στις 4 Μαΐου 1972, στη Γεωργιούπολη Αποκορώνου, όπου είχαν πάει εκδρομή, και αναποδογυρίστηκε η βάρκα με την οποία έκαναν βόλτα, ο λόγος στο ποίημα μου με τίτλο “Ήταν αθώα παιδιά” (ένα απόσπασμα του παραπάνω, που εμπεριέχεται στην πρώτη ποιητική μου συλλογή με τίτλο “Τα άλογα του χρόνου”). «Τέτοια συμφορά, τέτοια ομαδική απώλεια σε ανθρώπινες ζωές δεν έχει ξαναγνωρίσει η επαρχία Αγίου Βασιλείου από τη Γερμανική Κατοχή με τις ομαδικές εκτελέσεις της Κρύας Βρύσης και των Σακτουρίων…», έγραψε δυο μέρες μετά την τραγωδία η ρεθεμνιώτικη εφημερίδα “Κρητική Επιθεώρησις”. Κερί στη μνήμη “των αθώων παιδιών” που έμειναν για πάντα, στην προεφηβική τους ηλικία η σημερινή στάση…

ΚΑΙ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΞΙΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ - ΑΧ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ - ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΜΕΝΟΥΝ


«Όταν ολοκλήρωσα συν θεώ τις μεταπτυχιακές μου σπουδές ζήτησα από τον καθηγητή Ιωάννη Φουντούλη να ερευνήσω και να αναπτύξω το θέμα “Αντιμήνσια και Ειλητά του Νομού Χανίων”. Εκείνος με παρότρυνε να επεκτείνω την έρευνα μου σε όλη την Κρήτη ώστε να έχουμε ευρύτερη εικόνα του θέματος. Έτσι ασχολήθηκα με το θέμα της διπλωματικής αυτής εργασίας από το 1989». Τα που μας λέει, μεταξύ των άλλων, “εξομολογητικά” στο αφιερωμένο στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ιδιαίτερα επιμελημένο και καλαίσθητο 200 σελ. βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα ο αγαπητός σε όλους μητροπολίτης μας Κυδωνίας και Αποκορώνου με τίτλο “Αντιμήνσια και Ειλητά της Κρήτης”. Δεν θα το κρύψω ότι καταχάρηκα τις προάλλες, όταν μου το έδωσε σαν “αντίδωρο” στην “Ξεστεριά” μου. Ευλογία Κυρίου και έλεος… Άξιος και ως συγγραφέας, Σεβασμιότατε! Αυτά μόνο προσώρας.

 

Γράφω τη στήλη απόγευμα Κυριακής κι έτσι δεν ξέρω τι είπε και τι άφησε να εννοηθεί στην αυριανή (χθεσινή) ομιλία του ο Βλαντιμίρ Πούτιν με αφορμή τις καθιερωμένες στρατιωτικές εκδηλώσεις της 9ης Μαΐου στη Μόσχα. Απείλησε με τη “συντέλεια του κόσμου;”. Κι αν απείλησε, την εννοούσε; Υπαρκτή απειλή ο πυρηνικός πόλεμος για την ανθρωπότητα, πάντως, κατά γενική ομολογία. Άκου χτύπους στα Χανιά, άκου τους κι επά κοντά, έλεγαν οι παλιοί των παλιών μας. Πόσο κοντά μας είναι ο πόλεμος… Αχ αυτά τα καταραμένα τα συμφέροντα… Τα γρόσα που τον Χριστό επαράδωσαν, για να θυμηθώ μια απ’ τις παλιές παροιμίες…

 

«Τα μέτρα χαλαρώσανε και τώρα πια μπορούμε/ χωρίς πιστοποιητικά και να κυκλοφορούμε». Χαράς ευαγγέλια από τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα. Η μάσκα, ωστόσο, είναι απαραίτητη μας λέει στη δεύτερη: «Προς την κανονικότητα, ανοίξανε οι δρόμοι/ μα όμως απαραίτητη η μάσκα είν’ ακόμη». Για να βάλει… το αλάτι του έρωτα στην τρίτη. «Κι αν την φορείς τη μάσκα αυτή/ δεν κρύβει για φαντάσου/ το άστρο της αγάπης μας που λάμπει στη ματιά σου», μας λέει. Έρως ανίκατε μάχαν!.. Πάντα παρών στις μαντινάδες της Νεκταρίας ο φτερωτός θεός.


 Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 10.9.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/itan-athoa-paidia/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου