ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

" ΕΠΙ ΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟΝ ΡΗΝΟΝ" 

 

«17 Δεκεμβρίου 1971. Το τηλεγράφημα του Μακαριστού Πατριάρχου Αθηναγόρα: “Ιερώτατον Μητροπολίτην Γερμανίας Ειρηναίου Καστέλλι Κισάμου Κρήτης: Γηθοσύνως αναγγέλομεν ότι γενομένων σήμερον κανονικών ψήφων, Υμετέρα αγαπητή Ιερότης εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Γερμανίας. Συγχαίροντες εγκαρδίως προτρεπόμεθα διορίσητε αρχιερατικόν Επίτροπον εν Γερμανία έλθητε ενταύθα προ Χριστουγέννων τάξιν μηνύματος. Πατριάρχης Αθηναγόρας”. Το τηλεγράφημα που έφερε τόση αναστάτωση στην ψυχή μου και στην επαρχία μου. Ένα τηλεγράφημα για το οποίο ούτε εγνώριζα, ούτε εργάστηκα για να έλθει. Αργότερα όμως έμαθα τα παρασκήνια που το προκαλέσανε και τους σκοπούς που στόχευε…».

«15 Φεβρουαρίου 1972: Ήλθε να με επισκεφθεί ο στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας μας στη Βόννη. Η επίσκεψη του σήμαινε βολιδοσκόπηση και συνεργασία μαζί του, δηλαδή με την τότε κατάσταση στην πατρίδα μας… Απάντησα: Η Εκκλησία έχει ένα δικό της τρόπο να διακονεί το Έθνος. Αλλά στις 23 Ιουνίου 1972 το ίδιο πρόσωπο θα επανέλθει με συγκεκριμένες απαιτήσεις και απειλές. Υπάρχουν μερικοί -είπε- που θέλουν να φέρουν αντιμέτωπη τη Μητρόπολη Γερμανίας με το έργο της Εθνικής Κυβερνήσεως. Επανέλαβα τη δήλωσή μου: “Η Εκκλησία έχει ένα δικό της τρόπο να σώζει το Έθνος κι όταν ακόμη δε συνεργάζεται με ορισμένα καθεστώτα”».

«24 Μαρτίου 1974: “Αν κάνετε αύριο Δοξολογία δεν θα ’ρθει κανείς από την Πρεσβεία και το Πατριαρχείο έλαβε οδηγίες να σας ελέγξει και ίσως να σας αποσύρει…”. Η είδηση έφερε θύελλα στην ψυχή μου. Γιατί αυτή η πλεκτάνη εναντίον μου; Γιατί είπα την αλήθεια στο έθνος και τον Λαό μου; Γιατί είπα στην ομιλία μου αυτή, “πρέπει να ομολογήσουμε με ειλικρίνεια και παρρησία πως τα τελευταία χρόνια καταστρέψαμε με τα ίδια μας τα χέρια την ελευθερία; Γιατί συκοφαντήσαμε με την ίδια μας τη γλώσσα την ελευθερία μας, κι αρχίσαμε να υμνούμε τη δουλοπρέπεια και τον ραγιαδισμό μας; Γιατί πρέπει να σαπίσουμε στον γύψο και τις φυλακές για να παιδαγωγηθούμε και να μάθουμε τι θα πει ελεύθερος βίος;” […] Θεέ μου, ποιος φταίει; Δεν μας είπες να λέμε την αλήθεια στον κόσμο; Τι φριχτό βράδυ. Δεν μπορώ να κοιμηθώ και διαβάζω το μαρτύριο του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄. Κύριε, κράτησε με τίμιο και γενναίο. Και μέσα στην οδύνη μου ψάλλω. “Τη υπερμάχω…”, “Χαίρε ω χαίρε, Λευτεριά…”».

Τρία χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο του μακαριστού μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη. “Επί τον ποταμόν Ρήνον”, στο οποίο αναφέρεται στα χρόνια που η Χούντα των Συνταγματαρχών “κανόνισε” να πάει μητροπολίτης Γερμανίας. Και με αφορμή την πρόσφατη δεύτερη έκδοσή του (α΄ έκδοση, Αθήναι 1993) απ’ τις εκδόσεις “Ραδάμανθυς” του Χρίστου Τσαντή που συνέπεσε με το 9ετές μνημόσυνό του, που έγινε την περασμένη Κυριακή 1 Μαΐου στην Κίσσαμο πόλη…

Και… στα πεταχτά

Η ΜΗΤΡΙΚΗ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ -  Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ - ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΣΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ... Η " ΜΑΝΑ" 

 

 

 

«Η μάνα είναι δίπλα σου, φύλακας άγγελός σου/ σε αγαπά αληθινά και θέλει το καλό σου»./ «Η μητρική η αγκαλιά παρηγοριά σου δίνει/ εκεί κουρνιάζεις για να βρεις αγάπη και γαλήνη». Για τη μάνα οι δυο σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. Δεύτερη Κυριακή του Μαΐου μεθαύριο, δεν το ξεχνά η μαντιναδολόγος μας. Να μην το ξεχάσει κανείς μας η παραγγελιά της, ιδιαίτερα εμείς που την έχουμε χάσει κι αναζητούμε την αγκαλιά της…

 

«Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται… Μέχρι να νικήσουμε θα συνεχίζεται λέει ο Πούτιν… Μέχρι να νικήσουμε θα συνεχίζεται, λέει ο Ζελένσκι… Κι όπου το βγάλει η βράση. Μ’ όποιο κόστος… Με τους όποιους νεκρούς… Όσο υπάρχουν άνθρωποι στη γη θα υπάρχουν πόλεμοι. Τι “εφεύρεση” κι αυτή να σκοτώνει ο ένας τον άλλον μας “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι”…

 

Σύσταση στους πολίτες της Γερμανίας να δημιουργήσουν σταδιακά αποθέματα σε τρόφιμα απ’ την υπουργό Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ. Κινδυνολογεί; Λόγια του αέρα; Μακάρι!

 

«Μάνα!/ Δεν βρίσκεται λέξη καμία/ να ‘χει στον ήχο της τόση αρμονία,/ σαν ποιος να σ’ άκουσε με στήθος κρύο,/ όνομα θείο;// Παιδί από σπάργανα ζωσμένο ακόμα,/ με χάρη ανοίγοντας γλυκά το στόμα,/ γυρνάει στον άγγελο που τ’ αγκαλιάζει/ και Μάνα κράζει.[…] Και πριν την ύστερη πνοή του στείλει,/ αργά ταράζονται τα κρύα του χείλη,/ και με το Μάνα μου! πρώτη φωνή του,/ πετά η ψυχή του». Από το ποίημα “Μάνα” του Γεράσιμου Μαρκορά.

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 6.5.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/epi-ton-potamon-rinon/