ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ.ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ για τη γυναίκα θ’ αρχίσω τη στήλη σήμερα, μ’ ένα ποίημα για τη γυναίκα θα την τελειώσω. Τi έγινε πως έχει εννιά και όχι οκτώ ο Μάρτης; Στη μια μέρα καθυστέρηση θα κολλήσουμε;

ΓΥΝΑΙΚΑ, μάνα κι αδελφή, κόρη και φιλενάδα/ φέγγεις στου κόσμου τσι καρδιές σαν τση Λαμπρής λαμπάδα! Από τον Ηλία Σταματάκη (ποιoν άλλον;) που έκανε ύστερα από καιρό την επανεμφάνισή του, με αγάπη, η μαντινάδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ, τώρα, μάλλον ξαναδιαβάστε, γιατί την έχω ξαναγράψει την συμβουλή που δίνει στον “πετεινόν” του στην “Χρυσή Διαθήκη” ο πολύς Πολύβιος Δημητρακόπουλος: “Ν’ απεχθάνεσαι την γυναίκα ως υποκείμενον, να την λατρεύεις ως αντικείμενον, να την υποφέρεις ως ρήμα και να την καταδικάζεις πάντοτε ως κατηγορούμενον”. Για κότες μιλά, μην τον παρεξηγείτε! Στον “πετεινό” του απευθύνεται.

ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ, ε; Το ‘θελα και παρασύρθηκα. Είπα να μη πιάσω με το που άρχισα τα χάλια στα οποία βρίσκεται η οικονομία μας, ακολουθώντας την πεπατημένη των τελευταίων ημερών.

ΠΑΝΤΩΣ, μια μικρή ανάσα για δύο τρεις μήνες όσο να ‘ναι την πήραμε. Αυτό λένε οι ειδικοί, ύστερα από τη συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με τον Νικολά Σαρκοζί. Μεγάλος τελικά ο... κοντός με την γραβάτα! Μέχρι και άγαλμα μπορούμε να του στήσουμε. Εδώ στήσαμε του Τρούμαν και δεν θα στήσουμε του Σαρκοζί που... ψιλοείναι και δικός μας.

ΝΑ ’ΜΑΙ, ΛΕΕΙ, καλά, μου μήνυσε δι’ αγγελιοφόρου, φίλος αναγνώστης της στήλης, γιατί τον κάνω και γελά κάθε πρωί. Μόνο το ιστορικό ανέκδοτο, διαβάζει φαίνεται. Εκτός κι αν γελά πικρά για να μην κλαίει.

ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει το 87% των Ελλήνων, σύμφωνα με την πανελλαδική δημοσκόπηση της Κάπα Research για το “Βήμα της Κυριακής”. Και τι που το είπε πριν την συνάντηση Παπανδρέου Σαρκοζί; Μήπως θα αρθούν τα οικονομικά μέτρα που πάρθηκαν; Κι άλλα μας έρχονται για να... σωθούμε βουλιάζοντας.
ΩΡΑΙΟΣ και άνετος το παίζει ο Χρήστος Παπουτσής. Ιδιαίτερα στον τελευταίο ρόλο της ταινίας που σκηνοθέτησε με πρωταγωνιστή τον ίδιο: “Δέρνοντας το σαμάρι, αντί για τον γάιδαρο”.

ΜΑΘΗΜΑ ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας από τον Μανόλη Γλέζο. Και γιατί δεν ζήτησε να τιμωρηθεί ο αστυνομικός που τον “ψέκασε” αλλά απλώς να κουβεντιάσει μαζί του σαν απλός πολίτης.

ΝΑ ΜΗΝ κανουν απεργίες οι εργαζόμενοι; Να δεχτούν να τους σφάζουν οι αγάδες για ν’ αγιάσουν; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αδέρφια.

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ξεχασω. Αύριο που θα πάω στο χωριό να ρωτήσω τη μάνα μου και την κα Ηρα που την προσέχει τι ακριβώς είναι και τιακριβώς έκανε η Τζούλια Αλεξανδράτου. Αμαρτία να μένω ανενημέρωτος.

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ξενη από την Ιωνία έδειχνε με καμάρι στη γυναίκα του Φωκίωνα κάποιο πολύτιμο κόσμημά της, εκείνη απάντησε: “Δικό μου στολίδι είναι ο Φωκίωνας, που από είκοσι τόσα χρόνια είναι στρατηγός των Αθηναίων”.

“Πώς ήταν πριν απ’ τη γυναίκα;/ πώς ήτανε με τη γυναίκα;/ ήταν τοπίο, χλόη, περιστεριώνας;/ τώρα είναι ένα κόκκινο κεφάλι/ απ’ τα μάτια βγάζει φλόγες/ έν’ άγριο νεκροταφείο τα μαλλιά του/ ένας βαθύς αρχαίος ήχος η φωνή του"
Το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη “Αυτός”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(09.03.10)