στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

'ΚΛΕΙΔΟΧΡΟΝΙΑ' θεωρείται σε κάποια μέρη η 31η Αυγούστου, γιατί 'κλειδώνει', τελειώνει δηλαδή το παλιό εκκλησιαστικό έτος κι από την 1η Σεπτεμβρίου αρχίζει το νέο, 'η αρχή της Ινδίκτου'. Κατά τη λαϊκή παράδοση μάλιστα τα μεσάνυχτα της 31ης Αυγούστου, που αλλάζει ο χρόνος, λένε σε κάποια μέρη ότι ανοίγει ο ουρανός για μια στιγμή κι αν προλάβεις να ζητήσεις κάτι, ό,τι θέλεις, θα το έχεις...

ΝΑ ΣΕ ΠΑΡ’ η ομπρός του Μάη/ κι η πίσω τ’ Αυγούστου, λένε (ή μάλλον λέγανε) στη Σύμη. Του... Χαρογράφου, είναι, λένε, η σημερινή μέρα, γιατί πιστεύουν πως ο Χάρος καταγράφει στο βιβλίο του αυτούς που θα πεθάνουν τον χρόνο που έρχεται!

ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, καλό μήνα, καλό Σεπτέμβρη, δηλαδή, και κατ’ επέκταση, καλό φθινόπωρο και καλό χειμώνα να ’χουμε! Σεπτέμβρης από αύριο, αδέλφια! Σεπτέμβρης και όλοι οι κάθε λογής κατεργαραίοι στους πάγκους των, παρακαλώ!

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ο μήνας που ανοίγουν τα σχολεία, Σεπτέμβρης ο μήνας του τρύγου. Καλά κρασιά! Ετσι γενικώς...
ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ πολλά σταφύλια, κράτα και μικρή κοφίνα. Και βεβαίως όπου ακούς λίγα σταφύλια μην κρατάς ούτε καλάθι. Με αφορμή την παρουσίαση του 'κοινωνικού μνημονίου' με κονδύλια 3 δισ. ευρώ σε βάθος πενταετίας που ετοιμάζεται να παρουσιάσει ο Πρωθυπουργός στην 75η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης.

ΗΡΘΕ ΚΙ ΑΝ δεν ήρθε έρχεται οσονούπω η δεύτερη δόση. Και στην τρίτη με το καλό. Και δίχως αστερίσκους, παρακαλώ. Αμάν πια με τα 'ναι μεν αλλά σάς' αξιότιμοι κύριοι ελεγκτές παύλα δανειστές μας. Κάντε το μιστό και να μην τρέμει η χέρα σας, βρε!

ΖΗΤΗΜΑ ΗΜΕΡΩΝ ο ανασχηματισμός. Κάντε υπομονή κι όλα θα φτιάξουν. Η κυβέρνηση θ’ αποκτήσει συντονιστή...

ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ριμπάουντ ο Κολοκοτρώνης, πετάει μια μακρινή μπαλιά στον Καραϊσκάκη ο οποίος ξεφεύγει ανάμεσα απ’ τον Κιουταχή και τον Ομέρ Βρυώνη κι αφήνει την μπάλα στο τουρκικό καλάθι. Οχι τέτοιου είδους περιγραφές στον αποψινό αγώνα μπάσκετ Τουρκίας Ελλάδας, παιδιά. Παιχνίδι είναι το μπάσκετ, δεν είναι πόλεμος.

ΑΠΟ ΜΙΚΡΑ τα παιδιά στην αρχαία Σπάρτη μάθαιναν στους χορούς και στα τραγούδια τους για την ανδρεία και τη φιλοπατρία. Καθώς χόρευαν οι γέροι τραγουδούσαν. 'Αμες ποτ’ ήμεν άλκιμοι νεανίαι!' (Είμαστε κι εμείς κάποτε ανδρεία παλικάρια!). Οι νέοι τραγουδούσαν: 'Αμες δε γ’ εσμέν· ει δε λης πείραν λάβε' (Τώρα όμως είμαστε εμείς κι όποιος θέλει δοκιμάζει). Τα παιδιά τραγουδούσαν: 'Αμες δ’ γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες' (Κι όμως εμείς θα γίνουμε πολλοί καλύτεροί σας).

'Τις μέρες τις γλυκειές του Σεπτεμβρίου, όταν δεν/ έχει ακόμη βρέξει και είναι το άκουσμα των ήχων/ πιο αραιό και η γεύσις των ωρών και από του/ θέρους πιο πυκνή, όταν στους κήπους σκάνε τα ρόδια, και πάλλονται υψιτενείς οι στήμονες των/ λουλουδιών, και σφύζουν στις πορφύρες των/ φλεγόμενοι οι ιβίσκοι,/ όλοι σαν υπερβέβαιοι/ γαμβροί που στων νυμφών κτυπούν τις θύρες,/ τότε,/ σαν νάναι πάντα καλοκαίρι (γιατί όποια και αν είναι η εποχή, ο πόθος είναι πάντα θέρος)/ αναγαλλιάζουν οι ψυχές[...]'.
Από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου
'Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριον βοών μέσα στην πλάσι'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΧΑΙΡΕ, Αύγουστε! (Κατά το: 'Χαίρε, Καίσαρ!'). Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν! Στον μήνα Αύγουστο, που φεύγει σε 3 μέρες κι όχι στον αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανό Αύγουστο, απευθύνεται βέβαια ο χαιρετισμός. Από έναν... μελλοθάνατο.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ προσφώνηση απ’ τις δυο πρώτες λέξεις του χαιρετισμού που απέδιδαν οι Ρωμαίοι μονομάχοι, όταν έμπαιναν στον στίβο κι έκαναν παρέλαση, πριν απ’ τη μονομαχία μπροστά από την αυτοκρατορική εξέδρα, είναι το 'Χαίρε Καίσαρ'. Ave Caesar
(ή Imperator) morituti te salutant στα λατινικά, είναι ολόκληρη η φράση.

ΚΑΙ ΣΑΝ ιστορικό ανέκδοτο μπορεί να διαβαστεί το παραπάνω 'πεταχτό'. Με την έννοια αυτή μην περιμένετε άλλο στη γνωστή, προτελευταία, θέση του. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Ιωάννου του Αποκεφαλισθέντος και όχι βέβαια του Αποκεφαλιστή, όπως τον λέμε, εκτός από Ριγολόγο, αύριο. Έμου του έκοψε την κεφαλή ο Ηρώδης, έμου τον λέμε Αποκεφαλιστή τον Αϊ Γιάννη τον Πρόδρομο και Βαφτιστή του Χριστού.

ΕΜΟΥ... έμου, συνδ. (Αποκ., Σέλινο) = και... και. 'Εμου όμορφη έμου πλούσια'. Τούρκι hem... hem = και, μαζί.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ από το μοναδικό στο είδος του βιβλίο 'Λεξικό
- ερμηνευτικό και ετυμολογικό του δυτικοκρητικού γλωσσικού ιδιώματος (Δ’ έκδοση, Αναθεωρημένη και επαυξημένη με 1500 νέα λήμματα) του, να ’ναι καλά, Αντώνη Ξανθινάκη, το παραπάνω 'πεταχτό'. Να ’σαι καλά, κύριε Αντώνη. Και για να συνεχίζεις το ψάξιμο της ντοπιολαλιάς μας. Να διασώζεις τις κρητικές λέξεις που μας έμαθαν οι μανάδες μας.

ΧΑΛΑΡΑ ξεκίνησα σήμερα, χαλαρά συνεχίζω κι όπου το βγάλει η... χαλαρότης. Σιγά που θα το γυρίσω στη σοβαρότη... Στα... χαλαρά λέγονται τα πιο σοβαρά πράγματα, εξάλλου.
ΘΕΛΩ... σοβαρότη... Επαιρνε ύφος εκατό καρδιναλίων πριν εξαπολύσει την... ελληνικούρα του ο καραβανάς λοχαγός μας. Ακου να δεις τι θυμήθηκα ο άνθρωπος!

ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΓΡΑΨΩ. Στα χαλαρά λέγονται τα πιο σοβαρά πράγματα. Παράδειγμα. Είσαι πρωθυπουργός και κάνεις διακοπές στην Πάρο. (Και γιατί η Κυβέρνησή σου είναι απ’ το... πάρε κι όχι από το δίνε.) Ολα τα σοβαρά πράγματα, λοιπόν, χαλαρά φορώντας το μαγιό σου θα τα συζητήσεις με τον... Ραγκούση σου.

ΔΥΟ μαντινάδες για την οικονομική κρίση από την Αντωνία Μηλογιαννάκη στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου.
Η πρώτη: 'Οι πονηροί κι οι έξυπνοι έφαγαν τσοι παράδες/ και ριζοβόλησε ο καημός στσοι φτωχομαχαλάδες'.
Η δεύτερη: 'Οφηδες και τρισόφηδες εζώσανε τον τόπο/
κι ούλοι οι καβροί τρυπώξανε στσοι τσέπες των ανθρώπω'. Τα σχόλια δικά σας.

'[...] Αχάραγη νύχτα! Βόγκος προπέλας μακρινός/ σκάβει την άπατη ησυχία/... ανοιχτά στο μαύρο πέλαγο/ πλοίο με λίγα φώτα/ φεύγει ο Αύγουστος.'
Από το ποίημα 'Νυχτερινή σοροκάδα σε έξι χορδές' του Εκτωρα Κακναβάτου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakiw@sch,gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΑΠΟ ΑΓΙΟΥ Φανουρίου άρχεσθαι. Τ’ Αγιού Φανούριου, μεγάλη η Χάρη του, σήμερα, ας αρχίσουμε, λοιπόν, απ’ αυτόν. Όλα τα φανερώνει, κατά τον λαό μας, ο νεοφανής και πολύ αγαπημένος αυτός Άγιος. Ο,τι και να χάσεις στον Άγιο Φανούριο θα τάξεις να σου το βρει.

ΤΟ ΤΑΞΙΜΟ είναι συνηθως μια πίτα, η φανουρόπιτα, που οι νοικοκυρές ζυμώνουν με μυρωδικά και τη μοιράζουν για να συγχωρεθεί η μάνα του Αγίου. 'Ο Θεός σχωρέσ’ τη μάνα του Άγιου Φανούριου', πρέπει λέει, να λένε όταν τη μοιράζουν. Γιατί η μητέρα του, λέει η παράδοση, ήταν πολύ αμαρτωλή κι έχει ανάγκη από συγχώρεση.

ΟΥΛΟΙ κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα, που γιορτάζει στις 27 του Ιούλη, κι ούλοι οι... χασονούσηδες στον Άγιο Φανούριο, που γιορτάζει στις 27 τ’ Αυγούστου, λοιπόν! Τι θα γινόμαστε χωρίς Αγίους!

ΕΚΤΟΣ όλων των άλλων ο Άγιος Φανούριος, κατά τη λαϊκή παράδοση, μπορεί να σε βοηθήσει να προμαντέψεις μια τύχη ή πώς θα πάει κάποια δουλειά σου. Και κάτι ακόμη. Μπορεί, λένε, να φανερώσει στα κορίτσια ποιον θα πάρουν. Γι’ αυτό λένε, ότι ο Άγιος στις εικόνες του κρατά ένα κερί αναμμένο!

ΠΟΛΛΕΣ οι εκκλησίες που έκτισε και στον Νομό μας η ευσέβεια των ανθρώπων στο όνομα του Αγίου Φανούριου. Μια απ’ αυτές, η πιο γνωστή, αυτή που βρίσκεται στο 27ο χλμ. της Εθνικής Οδού, που ανήκει στην Ενορία Κάινας. Χιλιάδες οι προσκυνητές που συρρέουν στη Χάρη του. Σχεδόν το αδιαχώρητο χθες και σήμερα...

ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ την έγνοια μου παπα Χρήστο! Μην ανησυχείς που δεν με είδες χθες και δεν θα με δεις ούτε σήμερα. Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι εφέτος, μεθεορτίως σκέφτομαι να περάσω. Για ν’ ανάψω ένα κερί και να σου ευχηθώ από κοντά να εξακολουθήσει η χάρη σου να βοηθά τον αγαπημένο Άγιο...

ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΧΡΗΣΤΟ Παπουτσάκη, συμπορπατηχτή μου, τω καιρώ εκείνω, τη δεκαετία του 1960, στο Γυμνάσιο Βάμου, αναφέρεται το παραπάνω 'πεταχτό'. Στον πιο μπιστικό φίλο του Κανιανού Αγίου Φανούριου. Στο δεξί του χέρι...

ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ, έγραψα στο πρώτο 'πεταχτό', απ’ τον Άγιο Φανούριο, να όμως, που με τον Άγιο Φανούριο, συνεχίσαμε και με τον Άγιο Φανούριο τελειώνουμε...

Η ΜΑΝΑ του Αγίου δεν ήκαμε καλό ποτέ τζη. Μόνο ένα κρομμυδόφυλλο ήδωσε μια βολά σ’ ένα διακονάρη. Σαν απόθανε ήβραζε σ’ ένα καζάνι με πίσσα και ο Άγιος αρώτησε:

'Γειάντα η μάνα μου είναι εκειά μέσα;' Ο Μιχαήλ Αρχάγγελος τ’ απηλοήθηκε: 'Γιατί δεν ήκαμε ποτέ καλό. Να ρίξομε το κρομμυδόφυλλο που ήδωσε κι ανε τηνε σηκώσει να βγει απάνω να σωθεί'. Ερίξανε το κρομμυδόφυλλο και η μάνα του βγήκε στα χείλια του καζανιού μαζί με τρεις άλλες γυναίκες, που πιαστήκανε κι αυτές από το κρομμύδι. Μα η μάνα ντου τωσε δίνει μια σπρωξιά και πέφτουνε πάλι μέσα. Τότε σας λέει ο Αρχάγγελος: 'Θωρείς πως κι επαέ είναι ακόμα κακή. Τότε σας ο Άγιος Φανούριος ζήτησε μια χάρη: Να μην πηγαίνουνε πράγμα γι’ αυτόν, μόνο για τη μάνα ντου για να τση συγχωρέσει ο Θεός'. Παράδοση που κατέγραψε ο Γιώργος Αικατερινίδης στις Βρύσσες Μεραμπέλου.

'[...] Κι εσύ, κυρά των Αμπελιών, φορώντας τις σημαίες/ γιομίζεις τα σταφύλια σου μ’ αίμα και δυναμίτη/ στον άνεμο τινάζοντας τα θέμελα του χάρου'.
Από το ποίημα 'Η Κυρά των Αμπελιών' του Γιάννη Ρίτσου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν είναι στο φεγγάρι η αυλή του Θεού. Το καλύτερο μπαλκόνι του σπιτιού του είναι, πάντως, σίγουρα. Στην προχθεσινή πανσέληνο ο νους μου ακόμα κρεμασμένος...

ΣΤΟΝ... ΑΠΟΗΧΟ της και η μαντινάδα που μου έστειλε ο Ηλίας ο Σταματάκης. Γίνεται άστρο λαμπερό, εις τ’ ουρανού την άκρη/ όταν κυλήσει της χαράς, του φεγγαριού το δάκρυ.

ΕΡΧΕΤΑΙ φθινόπωρο και μετά το φθινόπωρο ακολουθεί χειμώνας. Χειμώνας βαρύς. Η άνοιξη θ’ αργήσει να ’ρθει. Κι αν έρθει... Ξορκισμένη να ‘σαι απαισιοδοξία!

ΠΑΕΙ ΤΟ Φοινικόδασος του Πρέβελη. Πάει... ΚΑΙ το Φοινικόδασος του Πρέβελη είναι το σωστό. Ενα-ένα και με τη σειρά τα καίμε, τα κλαίμε και τα ξεχνούμε τα όμορφα, τα απείρου φυσικού κάλλους τοπία. Δυστυχώς!

ΦΤΑΙΝΕ ΚΙ αυτοί που δεν ενεργοποίησαν το πανάκριβο σύστημα πυρανίχνευσης. Περισσότερο όμως φταίει ο... Θεός που μας μισεί, για να θυμηθώ ένα στίχο από τους 'Μοιραίους' του Κώστα Βάρναλη. Στο κάψιμο του φοινικόδασους του Πρέβελη εξακολουθώ ν’ αναφέρομαι.

ΚΑΘΑΡΑ το... έβλεπε και δυνατά το... φώναζε το κάψιμο της Τροίας από τους Αχαιούς η κόρη του βασιλιά της, του γέρω Πρίαμου, η Κασσάνδρα. Ουδείς, ωστόσο, την πίστευε. Κανείς να μη δίνει πίστη στις προφητείες της, ήταν η κατάρα που της είχε δώσει ο Απόλλωνας. Είχε αρνηθεί τον έρωτά του, λένε.

ΟΛΕΣ, ΜΑ ΟΛΕΣ οι προφητείες της Κασσάνδρας αποδείχτηκαν αληθινές. Η ευχή μου: να μην αποδειχτούν... κασσανδρικές προφητείες οι επισημάνσεις και οι διαπιστώσεις των καθ’ ύλην αρμοδίων για τα προβλήματα της πυροπροστασίας του Φαραγγιού της Σαμαριάς, όπως πρωτοσέλιδα, στο κύριο θέμα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας διατυπώθηκαν.

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ φεύγουν, χελιδόνια έρχονται... Να κατευοδώσουμε τα πρώτα και να καλωσορίσουμε τα δεύτερα! Τα Χανιωτάκια που πέτυχαν σε Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές, που βρίσκονται σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, είναι τα πρώτα. Τα παιδιά που έρχονται στον τόπο μας από άλλα μέρη ως πρωτοετείς φοιτητές είναι τα δεύτερα.

ΟΧΙ ΔΕΝ κατεβαίνω υποψήφιος, μου είπε ο φίλος μου ο γέρω δάσκαλος. Και συμπλήρωσε σιβυλλικά. Ας μείνουμε και μερικοί μερικοί ανεβασμένοι...

ΚΑΠΟΤΕ ο βασιλιάς της Περσίας Αρταξέρξης προσκάλεσε στην αυλή του τον Ιπποκράτη προσφέροντάς του πλουσιότατα δώρα και μεγάλους θησαυρούς. Ο Ιπποκράτης, όμως, αρνήθηκε χωρίς δισταγμό θυσιάζοντας το ατομικό του συμφέρον, γιατί τον ίδιο καιρό στις αρχές του Πελλοπονησιακού πολέμου, οι Αθηναίοι μαστίζονταν από ένα θανατηφόρο λοιμό: 'Πρέπει να πάω να βοηθήσω τους Αθηναίους', είπε.

'[...]Κάπου υπάρχει και για μας η αυλή του Θεού./ Κάπου μπορεί η φαντασία μας να γιορτάσει./ Κι όταν κι εσύ κι εγώ μισούμε τα ίδια πράγματα/ όταν υποφέρουμε από την ανελευθερία της ελευθερίας/ όταν μας οργώνουν καθημερινά/ μ’ όλα τα μέσα από τις συγκεντρώσεις και τα έντυπα/ ως τα τηλε-μεταδοτήρια όργανα/ και δεν μπορούμε ν’ ανοίξουμε το παράθυρο/ χωρίς κίνδυνο/ κάποιας μόλυνσης,/ δεν έχουμε αδελφέ μου, άλλη λύση/ απ’ τα φτερά/[...]'.
Από το ποίημα 'Ικάρεια λύση' του Αυρήλιου Ευστρατιάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Ευθύβολα και μη

Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ.Κακατσάκης


Στον ίδιο φαύλο κύκλο

Σίγουρα υπάρχουν και πολύ χειρότερα από τα πιο χειρότερα όνειρα που μπορεί να δει κάποιος στον ύπνο του ή... στον ξύπνιο του! Να καταστρέφεται μια ολόκληρη περιοχή από μια πυρκαγιά, από ελλείψεις ή παραλείψεις κάποιων αρμοδίων που όφειλαν να κάνουν τα αυτονόητα αλλά που ποτέ δεν έκαναν...
Που ποτέ δε θα κάνουν, ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Αντιθέτως εκείνοι πάντοτε θα κρύβονται όπως κρύβονταν οι προκατόχοι τους σε ανάλογες περιστάσεις. Είμαστε πια εμείς εδώ, σε τούτον τον δύσμοιρο τόπο -που η κακή του μοίρα του ?λαχε η δική μας ράτσα να τον κατοικεί- μαθημένοι σε τέτοιου είδους καταστάσεις! Και παρότι πάντοτε προσπαθούμε να... κατανοήσουμε το παράλογο του πράγματος, πάντα μένει ένας κόμπος ψηλά στο λαιμό που δεν μπορούμε να καταπιούμε... Ολοι μας φταίχτες και θύματα ανάκατα, να αλληλοσκοτωνόμαστε για τα ίδια και τα ίδια... Και πάντα να μένουμε με τον ίδιο παρονομαστή πως δεν πρέπει να μας σοκάρει τίποτα, μα τίποτα... Ενας αέναος φαύλος κύκλος που μας έμαθαν πως πρέπει και πώς πρέπει να ζούμε μέσα του... Πως πρέπει να ψάχνουμε βαθιά μέσα μας να βρίσκουμε δικαιολογίες για να μπορούμε να ξυπνούμε κάθε πρωί σε αυτόν τον τόπο που καθημερινά τον βιάζουμε με τις πράξεις μας και ασελγούμε -δίχως καμία ντροπή- πάνω του!
Ως πότε; ?Πάντοτε? είναι η απάντηση που βγαίνει αβίαστα από μέσα μας. Είμαστε μαθημένοι... Δυστυχώς δίχως τέλος! Ή μήπως το τέλος υπάρχει αλλά εμείς που το ?χουμε ξεπεράσει δεν το έχουμε ακόμη καταλάβει; Το ερώτημα δεν είναι αν κάποια στιγμή σταματήσει όλη αυτή η κοροϊδία με την οποία εμείς οι έλληνες έχουμε μάθει να ζούμε. Το ερώτημα είναι το πώς θα εξηγήσουμε στα παιδιά μας αυτήν την κατάρα που φαίνεται να σέρνουμε πάνω από τα κεφάλια μας και που δεν δείχνει να μπορούμε να αποτινάξουμε ούτε πάνω από τους απογόνους των απογόνων τους... Οποιος δει το τι παίζεται και το τι ακούγεται τώρα από τα στόματα των υποψηφίων των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών -αλλίμονο- φτάνει σε αυτό το παραπάνω συμπέρασμα... Και δυστυχώς οι λίγοι καλοί που σίγουρα υπάρχουν δεν είναι αρκετοί αλλά... χάνονται μέσα στο γενικό κακό που κυριαρχεί!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ Ονείρων “Το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι”. Για τον τίτλο μιας θεατρικής ομάδας, που δραστηριοποιείται στην Τρίπολη, πρόκειται. Τον ανακάλυψα εντελώς τυχαία σερφάροντας στο Διαδίκτυο τις προάλλες. Τον ξαναθυμήθηκα με το που έπιασα το μολύβι κι άρχισα να γράφω. Πανσέληνος απόψε! Η Αυγουστιάτικη Πανσέληνος. Κάνε Θέ μου, να μην έχει σύννεφα ο ουρανός...

ΚΥΡΙΕ ΝΑ κατέβω υποψήφιος; Σήκωσε δειλά δειλά το χέρι του, σαν μαθητής και ρώτησε. Μιλιά, ωστόσο, ο ... Κύριος. Κατόπιν αυτού κατέβασε το χέρι του και κάθισε ήσυχα ήσυχα στο θρανίο του. Το μάθημα συνεχιζόταν...

ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ τα σταφύλια, τον Νοέμβρη τα κουδούνια. Τα εκλογικά κουδούνια βεβαίως, βεβαίως...

ΣΤΩΝ ΦΑΛΑΚΡΩΝ τις κεφαλές μαθαίνουνε μπαρμπέρηδες ορισμένοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ... τροϊκάριοι, οι υπάλληλοι των δανειστών παύλα ελεγκτών μας. Πού θα πάει, θα μάθουνε, δεν θα μάθουνε στο τέλος;

ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ τα κόμματα γίνονται κομματάκια/ χόρτα και φρύσουλα ξερά στση χώρας τα σοκάκια. Με αφορμή τη διαγραφή του Χρήστου Μαρκογιαννάκη από τη Νέα Δημοκρατία η παραπάνω μαντινάδα. Οχι, δεν είναι του Ηλία Σταματάκη. Αυτός ό,τι είχε να πει επί του θέματος, το είπε, εξάλλου. Η επίσης πολύ καλή, τι καλή, εξαιρετική μαντιναδολόγος Αντωνία Μηλογιαννάκη, μου την έστειλε. Να ’σαι καλά κυρία Αντωνία. Και στις άλλες μαντινάδες με υγεία!

ΜΙΑ ΛΙΤΑΝΕΙΑ για να βρέξει, εναποθέστε τις όποιες ελπίδες σας, φίλοι καλλιεργητές. Σωθήκατε αν περιμένετε από τους επί γης “κλειδούχους” του χανιώτικου νερού για να ποτίσετε τις ελιές σας και τα όποια οπωροκηπευτικά σας απόμειναν!

“ΜΑ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ των παππούδων μας δεν ήταν μόνο τα σώχωρα και τα νοικοκυριά. Ηταν ακόμη οι ευχές και τα εθίματα, η τιμή και ο λόγος.[...] όλα τούτα τα ιερά και μεγάλα αισθήματα, που ο Κρητικός τα λέει με μια ξεχωριστή και βαρυσήμαντη λέξη: ανθρωπιά”. Από το βιβλίο του μητροπολίτη, πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη “Ο Χριστός σημάδεψε την Κρήτη”. Με το που ξημέρωσε χθες, σ’ αυτόν, λόγω της γιορτής του, πρωτοπήγε η σκέψη μου. Να ’χουμε πάντα την ευκή σου, Παππούλη!

ΟΙ ΕΣΚΙΜΩΟΙ πιστεύουν ότι η Σελήνη είναι ένα κορίτσι, που τρέχει μακριά από τον αδελφό της τον ήλιο, επειδή της είχε παραμορφώσει το πρόσωπο πετώντας της στάχτες. Ειδικότερα, όμως, οι Γροιλανδοί αντιστρέφουν το φύλο των ηρώων και βάζουν το φεγγάρι να καταδιώκει την αδελφή του τον ήλιο, η οποία σκουπίζει τα λερωμένα χέρια της στο πρόσωπό του...
“
[...]Αφησέ με να ’ρθω μαζί σου/ λίγο πιο κάτω -ως τη μάντρα του τουβλάδικου,/ ως εκεί που στρίβει ο δρόμος και φαίνεται/ η πολιτεία τσιμεντένια κι αέρινη, ασβεστωμένη/ με φεγγαρόφωτο, τόσο αδιάφορη κι άυλη/ τόσο θετική - σαν μεταφυσική,/ που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως/ υπάρχεις και δεν υπάρχεις,/ πως ποτέ δεν υπήρξες, δεν υπήρξε ο χρόνος κι η φθορά του./ Αφησέ με να ’ρθω μαζί σου!”.
Από τη “Σονάτα του σεληνόφωτος” του Γιάννη Ρίτσου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Το χωριό μας, η Κάινα

Ολοι οι δρόμοι του Αποκόρωνα, και όχι μόνο, οδηγούσαν το ηλιοβασίλεμα της περασμένης Τρίτης, 17 Αυγούστου, στην Κάϊνα, και συγκεκριμένα στη μεγάλη αυλή του Αγίου Παντελεήμονα, όπου η παρουσίαση του βιβλίου “Το χωριό μας η Κάϊνα” που έγραψε ο τελευταίος πρόεδρος της Κοινότητάς της Ιάσονας Στ. Μαυροματάκης.
Ηταν μια μάζωξη απ’ τα παλιά. Από εκείνες που γίνονταν τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 στα χωριά της “Αρχοντοεπαρχίας” (για να χρησιμοποιήσω το τίτλο του τελευταίου CD του λυράρη Ανδρέα Λιλικάκη για τον Αποκόρωνα) με κινητήρια δύναμη το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία” που δημιούργησε ο μεγάλος Ειρηναίος Γαλανάκης (πάντα η θύμησή μας στον Παππού, ξεχωριστά, ωστόσο σήμερα που είναι η γιορτή του και του στέλνουμε νοερά τις ευχές μας, μα και τα σεβάσματά μας. Οπως και στον από Κυδωνίας και Αποκορώνου νυν Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη). Κοσμοσυρροή! Για τον Αποκορωνιώτη Ιάσονα που προχώρησε πέραν του χειμάρρου των λόγων περί αλλοίωσης του τοπίου και αλλοτρίωσης των ανθρώπων κι έγραψε ένα ιδιαίτερα επιμελημένο, 300 περίπου σελίδων, βιβλίο, ένα βιβλίο υποδειγματικό και παραδειγματικό.
Για τον Ιάσονα της προσφοράς που “συμβίβασε” κατά που είπε αρχίζοντας την αντιφώνησή του, τη σκέψη του “να σταματήσει για εκείνο το βράδυ να τριγυρίζει στα κακοτράχαλα μονοπάτια του πόνου” (δεν έχει ακόμα χρονιάσει ο πρωτογιός του ο Στέλιος, που έφυγε για τη Χώρα των Μακάρων), για να καλωσορίσει στο χωριό του και να ευχαριστήσει όλους όσοι αθρόως γι’ αυτόν προσήλθαν.
Πολλές πάμπολλες εύφημες μνείες θα μπορούσα να γράψω σχετικά με την περί ου ο λόγος εκδήλωση που οργάνωσαν το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία” και η Ενορία Κάϊνας. Για την όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Για τη συγκίνηση του Ιάσονα. Για τα που είπαν γι’ αυτόν και το βιβλίο του, εκτός απ’ τους δύο κεντρικούς ομιλητές (τον έφορο Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μιχάλη Ανδριανάκη και τον γράφοντα) και κατά σειράν, ο συντονιστής της εκδήλωσης, ταμίας του Ιδρύματος Πέτρος Πανηγυράκης, ο εφημέριος της Ενορίας π. Χρήστος Παπουτσάκης, ο δήμαρχος Βάμου Λεωνίδας Λιμαντζάκης, ο δήμαρχος Χανίων και πρόεδρος της ΤΕΔΚ Κυριάκος Βιρβιδάκης, ο νομαρχιακός σύμβουλος Γιάννης Κουκουράκης, ο δήμαρχος Φρε Νίκος Γιαννούλης και ο αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης που πήραν τον λόγο. Και βέβαια για την αναγόρευσή του (όπως και του παπά Χρήστου) σε εταίρο του Ιδρύματος, όπως και για το ένα λεπτό σιγής που τηρήθηκε στη μνήμη του Πάρι Κελαϊδή, το φευγιό του οποίου πριν από λίγες μέρες, κατά πολλά στεναχώρεσε και τους Αποκορωνιώτες. Και γι’ άλλα πολλά. Μένω ωστόσο, στην επόμενη εύφημη μνεία, μόνο σε δύο μικρά αποσπάσματα απ’ τις παρουσιάσεις των δύο κεντρικών ομιλητών. Πού χώρος για άλλα!

Το χωριό μας, η Κάινα (2)

[...] Με όσα αναφέραμε παραπάνω, μπορούμε να πούμε πως το βιβλίο του Ιάσονα Μαυροματάκη για την Κάϊνα, παρουσιάζει μια αρτιότητα και αποτελεί το δελτίο ταυτότητας του χωριού. Τα πάσης φύσεως στοιχεία από το πιο σημαντικό μέχρι το πιο ασήμαντο έχουν συγκεντρωθεί με τη γνωστή επιμέλεια και υπευθυνότητα, που διακρίνει τον συγγραφέα σε όλη του τη ζωή, σε όλες του τις δραστηριότητες. Και δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από το φίλο Ιάσονα, που με τη δουλειά του αυτή εξωτερικεύει την αγάπη του για τον τόπο του, τον οποίο με επιτυχία υπηρέτησε, κυρίως, από τη θέση του Προέδρου της Κοινότητας. Από εκδοτική άποψη το βιβλίο είναι πολύ καλό με τις καθαρές έγχρωμες φωτογραφίες και τα ευανάγνωστα γράμματα. Νομίζω πως οι συντελεστές της έκδοσης προσέφεραν κάτι σημαντικό στο χωριό τους αλλά και στην επαρχία ευρύτερα είτε με την πνευματική είτε με την καλλιτεχνική είτε με την οικονομική τους προσφορά. Θα μπορούσα να πω ανεπιφύλακτα πως είναι υποδειγματικό στο είδος του. Και δε θα χάσω την ευκαιρία, μια και συγκεντρωθήκαμε εδώ απόψε, σε μια εποχή που η έννοια της επαρχίας αναβιώνει με τη μορφή του Καλλικράτειου Δήμου, να υπενθυμίσω τις παλιότερες δραστηριότητές μας ως τοπικές κοινωνίες και να ζητήσω να αναδείξουμε και πάλι την ταυτότητα του Αποκορωνιώτη, ως ενός ανθρώπου προοδευτικού με έμφυτο πολιτισμό, που αγαπά, σέβεται και είναι περήφανος για τον τόπο του και την ιστορία του[...]
Από την ομιλία του Μιχάλη Ανδριανάκη

[...] Αυτός ο μικρός ο μέγας τόπος, κατά Οδυσσέα Ελύτη, ο σταυραναστάσιμος κόσμος του Ιάσονα Στυλιανού και Καλλιόπης Μαυροματάκη. Η Κάϊνα του παρελθόντος, η Κάϊνα του παρόντος, μα και η Κάϊνα του μέλλοντος. Οι ρίζες και οι μνήμες. Οι μνήμες που σταυροδένονται με τις ρίζες. Τα πρόσωπα και τα πράγματα. Τα πρόσωπα των πραγμάτων και τα πράγματα των προσώπων. Οι λέξεις που διασώζονται στην προσπάθειά του να μη ματώνει περισσότερο ο πολιτισμός. Η εικόνα του Αγίου Παντελεήμονα με το κάψιμο στη δεξιά πλευρά. Η Μποδιανή Παναγία. Ο Αγιος Φανούριος και ο γκαρδιακός του φίλος ο παπά-Χρήστος. Ο Παντελογιάννης. Οι ρίμες του Παντελογιώργη. Το Σωποτό, τση Θεανής το πλάι, το Τσιγκούνι, τ’ αλώνια τω Νικολούδηδω, η Κουτσακιανή, τ’ Αθάκι, το Κοτσιφάλι... Το ήθος μιας εποχής που χάθηκε μια για πάντα και το ύφος του συγγραφέα που αντανακλά το ήθος του. Ο μικροπερίοδος λόγος του. Η ρέουσα γραφή του. Οι ανθοί της αγάπης του και οι καρποί της γνώσης του. Ή οι ανθοί της γνώσης του και οι καρποί της αγάπης, αν προτιμάτε. Ακριβώς γιατί ο στίχος του Κωστή Παλαμά που στεγάζει αυτή την ενότητα “Οσο γνωρίζεις πιο καλά, τόσο αγαπάς πιο πλέρια” ακολουθείται κι από έναν άλλον: “Κι όσο και πιο πολύ αγαπάς και πιο καλά γνωρίζεις”. Ειδικά γραμμένος για να περιγράψει το μήκος, το πλάτος και το ύψος της συγκεκριμένης επίπονης, ανιδιοτελούς, τεκμηριωμένης, πανωραίας προσπάθειας του Ιάσονα, θαρρείς πως είναι. [...]
Από την ομιλία του Βαγγέλη Κακατσάκη

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΚΑΤΑΜΕΣΗΜΕΡΟ στο Καλάμι! Στο συσηλο της μέρας. Κάτω απ’ τα’ αρμυρίκια. Στραφταλίζει μπροστά στα μάτια μου η θάλασσα. Βαριά η αναπνοή του ουρανού..Οργιάζει η φαντασία μου. Είναι η στιγμή που οι Σειρήνες δυσφορώντας για τη νίκη των Μουσών αποβάλλουν τα φτερά απ’ τους ώμους των και «λευκαί γενόμεναι εις την θάλασσαν εμβάλλουν εαυτάς, όθεν…αι νήσοι Λευκαί».

ΚΑΛΛΙΜΕΝΤΟ και προκοπή οι Κρητικοί δεν θα κάνουνε αν δεν πάρουν όλοι τους από μια πέτρα και τη ρίξουνε στον κόλπο της Σούδας και τον μολώσουνε. Στο περίπου τα λόγια του Καπεταν Πολυξίγκη(;) όπως του τα ‘βαλε στο στόμα ο Νίκος Καζαντζάκης, στον «Καπετάν Μιχάλη». Τα ξανασκέφτομαι. «Ναι, επιτρέπεται να κάνετε μπάνιο…», ακούω τη φωνή μου σαν ξένη. Το αγόρι και το κορίτσι, απ’ την Αθήνα είναι, λέει,απλώνουν την πετσέτα τους στα χαλίκια.

Η ΣΟΥΔΑ. Το Καλάμι. Το Πέρα Πλατάνι. Τα καύσιμα. Οι Βάσεις. Τα ξεκουφωμένα σπλάχνα του Ακρωτηριού, απέναντι. Ο ήλιος που εξακολουθεί να στραφταλίζει…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ εις τα ίδια. Ε, όχι και κεραυνός εν αιθρία η διαγραφή του Χρήστου Μαρκογιαννάκη. Βαρυφορτωμένος με σύννεφα ο ουρανός της Νέας Δημοκρατίας. Και που είσαι ακόμα…

ΜΕΤΑ την Ντόρα έσβησε ο Σαμαράς τον Χρίστο\ μη με ρωτάτε να σας πω ετούτο πως το βρίστω\ - Ετσα που παν ‘ τα πράγματα κανένα δε θ’ αφήσει\ κι όταν θα μείνει μοναχός αυτόν ποιος θα τον σβήσει; Τελικά είναι παντός καιρού ο Ηλίας ο Σταματάκης. Και βεβαίως επίκαιρος.

ΠΑΡΑ τη σημαντικη πρόοδο που έγινε(σ. σ. στην εφαρμογή του σταθεροποιητικού προγράμματος) προκλήσεις και κίνδυνοι παραμένουν.Η βασική και άμεση πρόκληση είναι να περιφρουρηθεί η επάρκεια ρευστότητας και η οικονομική σταθερότητα του τραπεζικού τομέα Είναι φανερό τι θέλει να πει ο Όλι Ρεν. Στα κεραμίδια ανέβηκε κι το φωνάζει.

ΤΡΕΙΣ ακόμα, λέει,νεκροί στην Ελλάδα από τον ιό του Δυτικού Νείλου.Εδώ την γλιτώσαμε από τους χοίρους και θα την πατήσουμε απ’ τα κουνούπια κατά τα λεγόμενά τους.

ΈΝΑ εμβόλιο για τον ιό του Δυτικού Νείλου κι ο κόσμος όλος! Αν είναι δυνατόν να μας αφήσουν απροστάτευτους στο έλεος των κουνουπιών…

ΟΙ…ΝΕΡΟΜΑΧΙΕΣ συνεχίζονται. Με νεροπίστολα βεβαίως βεβαίως. Μούσκεμα έχουν γίνει μερικοί μερικοί.

ΝΑΙ! Το έφερε το καλό αποτέλεσμα η ΑΕΚ απέναντι στη σκωτσέζικη ομάδα της Νταντί Γιουνάιτεντ, προχθές. Τη σημαία, ωστόσο, με τον Δικέφαλο δεν την είδα ν’ ανεμίζει, Μήτσο! Τι γούρια είναι αυτά, πάλι;
ΚΑΠΟΤΕ ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος θέλησε να ανταμείψει τον Αριστοτέλη για τη μόρφωση που έδωσε στον Αλέξανδρο και τον ρώτησε ποιο δώρο ή ποια χάρη ήθελε να του κάνει. Ο Αριστοτέλης του απάντησε: «Καμιά άλλη παρά την ανάσταση της πατρίδας μου».

Το μεσημέρι γίνεται ατέλειωτο\ εδώ απ’ τα’ αρμυρικια\ Στιλπνή θάλασσα\ ει ρηνικός ουρανός, με ολοκάθαρο μπλε\ σαν ευχή θεού.\ Το καλοκαίρι και τούτο\ με το κίτρινο χρώμα, το Ανατολικό\ του πυρού ήλιου\ Όλα ακινητούν.\ Ένας τζίτζηκας επίμονος,μονόχορδος\ και μια ελιά καταμεσίς στο τοπίο/ να ονειρεύεται./[…]
Από το ποίημα «Καταμεσήμερο» του Βασίλη Δημουλά.

ΧΑΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http:// petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(21.08. 10)

“Το χωριό μας η Κάινα”

Ενα βιβλίο πρότυπο, το οποίο αποτυπώνει το πλούσιο ιστορικό παρελθόν της Κάινας Αποκορώνου σκιαγραφώντας ταυτόχρονα τα ήθη και τα έθιμα των κατοίκων της αλλά και την καθημερινότητα μιας άλλης εποχής, αποτελεί το βιβλίο του Ιάσονα Μαυροματάκη “Το χωριό μας η Κάινα”.
Το βιβλίο παρουσιάστηκε χθες σε εκδήλωση, που συνδιοργάνωσαν το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία” και η Ενορία Κάινας.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ο συγγραφέας κ. Μαυροματάκης και ιερέας Χρήστος Παπουτσάκης αναγορεύτηκαν εταίροι του Ιδρύματος “Αγία Σοφία” για τη σημαντική προσφορά τους στον Αποκόρωνα και το Ιδρυμα.
ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΤΕΡΟΥΣ
Μιλώντας στα “Χ.Ν.” ο κ. Μαυροματάκης τόνισε, ότι το πρώτο ερέθισμα για τη συγγραφή του βιβλίου προήλθε από τα χρόνια ακόμα που είχε διατελέσει Πρόεδρος της Κοινότητας Κάινας: “Θέλησα, εκτός από τα έργα που έγιναν για το χωριό και επί της εποχής μου και επί των προηγούμενων, να καταγραφούν κάποια πράγματα για το χωριό μας. Ετσι ξεκίνησα να ερευνώ για τα στοιχεία, που θα μπορούσαν να περιλαμβάνονται στο βιβλίο. Επιδίωξή μου ήταν να καταγραφεί σε γλώσσα απλή και κατανοητή, οτιδήποτε αφορά την Κάινα και τους Καϊνιανούς στο πέρασμα του χρόνου”.
Η συγκέντρωση του υλικού - όπως εξήγησε ο κ. Μαυροματάκης - κράτησε πάνω από 15 χρόνια και μεγάλο μέρος των στοιχείων βασίστηκε σε προφορικές συνεντεύξεις - μαρτυρίες προχωρημένης ηλικίας κατοίκων του χωριού, οι οποίοι μνημονεύονται στο βιβλίο: “Το βιβλίο θέλω να παραμείνει ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές και στους Καϊνιανούς, οι οποίοι με τίμησαν επανειλημμένα, μου συμπαραστάθηκαν και μου συμπαραστέκονται στο βαρύ πένθος μου”, συμπλήρωσε ο συγγραφέας.
“ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ”
Από την πλευρά του ο δάσκαλος και λογοτέχνης κ. Βαγγέλης Κακατσάκης χαρακτήρισε το βιβλίο ως ένα “νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν” και πρόσθεσε, ότι όντας ο συγγραφέας γέννημα θρέμμα της περιοχής και ο τελευταίος Πρόεδρος της Κοινότητας του χωριού κατόρθωσε να συλλέξει πλήθος στοιχείων λαογραφικού και ιστορικού περιεχομένου και να τα παρουσιάσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο: “Ο Ιάσονας Μαυροματάκης δεν χρησιμοποιεί καθόλου τυχαία το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο της αντωνυμίας: Δεν λέει το χωριό “μου” λέει το χωριό “μας”, γιατί ακριβώς, όπως μπορεί ο κάθε αναγνώστης να διαπιστώσει, το εγώ του διαχέεται μέσα στο εμείς και το εμείς του χωριού του αντανακλάται στο δικό του το εγώ”.
Ο κ. Κακατσάκης υπογράμμισε, ότι χαρακτηριστικό γνώρισμα του βιβλίου είναι οι 272 έγχρωμες φωτογραφίες, μέσα από τις οποίες ο συγγραφέας έχει απαθανατίσει εκτός από τους ανθρώπους της Κάινας, τα σπίτια, τις εκκλησίες, τους δρόμους, τα πηγάδια, τις πηγές και πολλά άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του χωριού, τα οποία σιγά - σιγά χάνονται: “Είναι, λοιπόν, ένα βιβλίο μνήμης, ένα βιβλίο που πραγματικά τιμά το χωριό του και που αποτελεί παράδειγμα για όλους μας. Θα πρέπει να κάνει ο καθένας μας το κατά δύναμην για να διασώσουμε όλον αυτόν τον πλούτο πριν χαθεί μέσα στην παγκοσμιοποίηση”, είπε καταλήγοντας ο κ. Κακατσάκης.
Ο Εφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων κ. Μιχάλης Ανδριανάκης χαρακτήρισε τη συνεισφορά του βιβλίου σημαντική δεδομένου - όπως τόνισε - ότι καταγράφεται σε αυτό, με εξαιρετική επιμέλεια, ό,τι έχει σχέση με την Ιστορία, την αρχιτεκτονική και την καθημερινή ζωή στην Κάινα: “Νομίζω, ότι αυτό είναι ένα πρότυπο βιβλίο στο είδος του και καλό είναι να το μιμηθούν και τα άλλα χωριά”, είπε μεταξύ άλλων ο κ. Ανδριανάκης.
Δημ. Μαρ.(Χ.Ν. 18..8.2010)

Εχω πρόβλημα με την ανάρτηση των Πεταχτών...Ελπίζω να ξεπεραστε

Στα πεταχτά

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

“ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ "Η ΕΛΛΑΣ"/ ο σαλτιμπάγκος/ πουλά τα νούμερα φτηνά/ δραχμή τα ακροβατικά/ οι αλυσίδες δωρεάν...”. Οι στίχοι του Κ.Χ. Μύρη και η μουσική του Γ. Μαρκόπουλου, με τις ανεπανάληπτες φωνές της Μαρίας Δημητριάδη αρχικά και του Νίκου Ξυλούρη μετά, μας μιλούν για το καφενείο “Η ΕΛΛΑΣ”, όπου οι σαλτιμπάγκοι πουλούν τα νούμερα φτηνά και τις αλυσίδες τις δίδουν δωρεάν... Η αρχή απ’ το κύριο άρθρο του προέδρου της Χριστιανικής Δημοκρατίας Μανώλη Μηλιαράκη στην εφ. “Χριστιανική” (Πέμπτη, 5 Αυγ. 2010).

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ “Η ΕΛΛΑΣ”... Η Αποικία “Η ΕΛΛΑΣ”... Το Ξέφραγο Αμπέλι “Η ΕΛΛΑΣ”... Η Χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας “Η ΕΛΛΑΣ”... Να πούμε όσα θέλουμε. Κοντά σ’ όλα αυτά, ωστόσο, να βάλουμε και ένα ακόμα. Το καράβι “Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ”. Τι άλλο από ένα καράβι, ένα τρελοβάπορο, που πορεύεται στους αιώνες είναι η χώρα μας!

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ είσαι ό,τι δηλώσεις, για να θυμηθούμε τη φράση που αποδίδεται στον Γιάννη Τσαρούχη. Δηλώνεις, ας πούμε, ανεξάρτητος, αναγκαία συνθήκη για να ψαρέψεις στα θολά νερά των εκλογών και είσαι ανεξάρτητος. Ω! της ανεξαρτησίας σου το ατελείωτον μεγαλείον!

ΕΞΑΡΤΩΜΑΙ, εξαρτάσαι, εξαρτάται, εξαρτώμαστε, εξαρτάστε, εξαρτώνται... Είναι και δύσκολη η κλίση του ρήματος στον Ενεστώτα ανάθεμά το!

ΑΝΟΙΧΤΟ, λέει, το ενδεχόμενο ανασχηματισμού. Αυτό μας μάρανε. Εδώ ο κόσμος καίγεται και... η Δήμητρα χτενίζεται.

ΦΩΤΙΑ έχουν βάλει στα ελληνικά ράφια οι πολυεθνικές, λέει. Μόνο στα οπωρολαχανικά και στα μακαρόνια είμαστε, λέει, φτηνότεροι. Ας τρώμε, λοιπόν, μόνο οπωρολαχανικά και μακαρόνια.

ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ/ μακαρόνια να τρως/ να παχαίνεις, να χοντραίνεις/ και κακό να μην παθαίνεις... Να και η σχετική διαφήμιση για τα μακαρόνια. Ας βρεθεί και κάποιος να διαφημίσει και τα οπωρολαχανικά. Να μην τα κάνω όλα μόνος μου...

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ στήσει σκηνή στην παραλία δεν ξέρει τι πάει να πει διακοπές και τι χάνει. Δεν... μάσησε τα λόγια του ο φίλος μου ο γέρω - δάσκαλος, όταν τον ρώτησα τη γνώμη του για την ελεύθερη κατασκήνωση με αφορμή τις διώξεις, που έγιναν στο Λαφονήσι.

ΚΑΙ ΝΕΕΣ καταγγελίες για κακοποιήσεις ζώων, από τον Φιλοζωϊκό Σύλλογο Χανίων “Η προστασία των ζώων”. Πιο... ζωώδης απ’ τη ζωώδη παραμένει η συμπεριφορά μας, δυστυχώς.

ΕΤΟΙΜΗ την είχε από χθες τη σημαία με τον Δικέφαλο ο φ(θ)ανατικός Αεκτζής γείτονάς μου. Τόσο σίγουρος ήταν ότι η ομαδάρα μας θα έφερνε ένα καλό αποτέλεσμα απέναντι στη σκωτσέζικη ομάδα της Νταντί Γιουνάιτεντ. Το έφερε;

ΜΙΑ ΦΟΡΑ κάποιος ζήτησε από τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο να του δώσει ένα χρυσό ποτήρι. Ο βασιλιάς τον άκουσε με προσοχή, πήρε ένα χρυσό ποτήρι και το έδωσε σ’ έναν άλλο. “Εσύ έχεις κάθε δικαίωμα να το ζητάς, αυτός όμως δικαιούται να το πάρει”, του είπε.

“[...] Ελα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ/ τέτοιο τρελό βαπόρι τρελό βάπορο/ χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάζουμε/ χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε/ Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε/ κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα/ παντοτινό τον Ηλιο τον Ηλιάτορα”.
Από το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη “Το τρελοβάπορο”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ ενερούλιασε απ’ την πολλή την κάψα/ γι’ αυτό οι μαντινάδες μου, Βαγγέλη μου, επάψα! Μέρες είχε να μου στείλει μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Κακό πράγμα τω όντι η κάψα. Ωστόσο... κάψα ξεκάψα η στήλη πρέπει να γραφτεί.

ΠΕΝΤΕ ποντικοί μουντζούροι/ κι άλλοι τρεις αλευρομούροι... Μια αρχή, ένας πρόλογος τέλος πάντων, για τον αλευροπόλεμο που ξέσπασε εκεί που κανείς δεν τον περίμενε. Πάμε παρακάτω...

ΑΠΟ ΦΛΟΓΕΣ η Ελλάδα ζωσμένη/ το 2007 ν’ αποφύγει κοιτά/ όταν κάουδο γίνηκε η δόλια/ και τις πληγές της ακόμα μετρά. Αύγουστος χωρίς πυρκαγιές δεν γίνεται. Εξάλλου όλο και κάτι μένει για κάψιμο...

ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ το νερό/ όταν δεν έχεις βρύσες... Ή όταν δεν φτάνει μέχρι τις βρύσες, όπως στην περίπτωσή μας. Το θέμα είναι να μην ξεραίνονται τα λάχανα.
ΤΟΥ ΠΕΤΑΜΑΤΟΥ τα ’χουμε τα νερά στο Νομό μας. Κυριολεκτικά του πεταμάτου. Κι απού δίψασε, δίψασε, κι απού ξεράθηκε, ξεράθηκε. Ενα νερό κυρά Βαγγελιώ, ένα νερό κρύο νερό...

ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΑΞΗ υποψηφίων δημάρχων στο Σέλινο, λέει, για την ευόδωση των στόχων του νέου δήμου, όπως αναλύονται στο νομοσχέδιο “Καλλικράτης”... Καλλι προχώρει!

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ AKOMA, λέει, τις αποζημιώσεις στο Σέλινο. Περιμένουν ακόμη, λέει, την ακτοπλοϊκή σύνδεση της Γαύδου με την Κρήτη. Μια ζωή στο περίμενε οι Σελινιώτες...

ΤΟ ΨΩΜΙ ΨΩΜΑΚΙ, το νερό νεράκι και τη βενζίνα... βενζινούλα. Ζούμε στην εποχή των υποκοριστικών. Ας το πάρουμε απόφαση. Πάντως, το λάδι παραμένει λάδι και το κρασί παραμένει κρασί.

Η ΕΥΤΥΧΙΑ του να είσαι Χανιώτης είναι όταν περπατώντας τα σοκάκια της Παλιάς Πόλης, είναι σαν να περπατάς μέσα στην Ιστορία και να ανακαλύπτεις όλους τους λαούς που έζησαν εδώ, Ελληνες, Τούρκους, Εβραίους, Ενετούς”, έγραψε σχολιάζοντας σχετικό προχθεσινό “πεταχό” μου στο facebook, η τακτική αναγνώστρια της στήλης, Eleni Mat. “Να συμπληρώσω ότι νιώθεις σαν να περπατάς μέσα σε καρτποστάλ”, έγραψε η Δώρα Μαυρακάκη. Και ο Τάκης Αλεβαντής απ’ τις Βρυξέλλες: “Γι’ αυτό κι εγώ εις τα Χανιά τη σύνταξη θα πάρω/ να με βοηθάν οι άνθρωποι κι η φύση να ριμάρω”.

“Σ’ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ, που φοράνε την αγάπη πανοπλία, έχουν ασπίδα την ποίηση και μεταλαμπαδεύουν το φως της”, μα και “σ’ όλους αυτούς που αγαπάνε απλά και δυνατά με ανιδιοτέλεια”, είναι αφιερωμένες οι τρεις ποιητικές συλλογές της Στέλλας Κόνιαρη (μόνιμη κάτοικος Ποταμίδας Κισάμου) που μόλις κυκλοφόρησαν. “Φωτοληψία”, “Σώμα ψυχής” και “Ενδόμυχη Χώρα” οι τίτλοι τους. Μου τις αφιέρωσε, όπως γράφει “με σεβασμό κι αγάπη”. Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς, Στέλλα. Το ξεχωριστό κελαήδημα της ποταμίδας μου θύμισε η ποίησή σου.

ΚΑΠΟΙΟ ΒΡΑΔΥ που ο Περικλής γύριζε σπίτι του τον ακολούθησε ένας αυθάδης νεαρός και τον έβριζε συνέχεια. Ο Περικλής όχι μόνο δεν απάντησε, αλλά όταν έφτασε στο σπίτι του είπε στον υπηρέτη του: “Πάρε το λυχνάρι και οδήγησε αυτόν τον άνθρωπο σπίτι του γιατί όπως είναι σκοτάδι υπάρχει κίνδυνος να πέσει και να χτυπήσει”.

“Στις μισάνοιχτες πύλες του παραμυθιού σου/ εκεί που η αγάπη παιχνιδίζει ερωτικά/ θέλω να σφραγίσω την ανάσα σου/ μ’ ένα απλό φιλί./ Να γείρω ελαφρά και να κλείσω τα μάτια/ να εξερευνήσω την αόρατη αίσθηση/ και να γλιστρήσω στον κόσμο σου.
[...] Από το ποίημα “Μ’ ένα απλό φιλί” της Στέλλας Κόνιαρη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Φάε αντράκι μου...
(μέρος β΄)
Γράφειο
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ευ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Kαι “ναι”, τελικά ήγγικεν η ώρα να ακουμπήσω τα δάκτυλά μου στο πληκτρολόγιο και για το σημερινό σημείωμα που το ομολογώ αγαπητοί μου αναγνώστες είναι από τα πιο περίεργα που έχουν γραφτεί από εμέ...
Τους λόγους θα προσπαθήσω να εξηγήσω ευθύς αμέσως... και απλά ζητώ τόσο την υπομονήν σας όσον και την ανοχή σας!!!
“Ο Νικολάκης κάθεται στην άμμο με διπλοτριπλομένη τη κοιλίτσα του, νά σου η μαμά με άλλο ύφος πλέον, πιο παρακαλεστικό: "Φάε αντράκι μου το... σπανακοκαλίτσουνό σου..." του λέει, δίνοντάς του το στο στόμα...”
...Με αυτές τις τελευταίες αράδες τελείωνε το κείμενο της προηγούμενης εβδομάδος...
Δυστυχώς όμως για εμέ, αυτές οι αράδες ήταν... υπεύθυνες για το... δράμα του γράφοντος που εξεκίνησε από την ώρα και στιγμή που αυτές είδαν το φως της δημοσιότητας την προηγούμενη Τετάρτη!
Ενα δράμα που ελπίζω σήμερα να σταματήσει!
Διότι, αγαπητοί μου αναγνώστες η φράση “Φάε αντράκι μου το... σπανακοκαλίτσουνό σου...” που τόσο μεγάλη αίσθηση προκάλεσε σε πολλούς από εσάς, έπρεπε να συνοδεύεται με μια μικρή διευκρίνιση ότι ανήκει στην καλή φίλη Κ.Σ., η οποία δικαίως “ξεστάθηκε” όταν φίλοι και γνωστοί της που είχαν στο μεταξύ διαβάσει την στήλη της προηγούμενης Τετάρτης, της έλεγαν ότι η συγκεκριμένη ατάκα δεν είναι δική της...
Η Κ.Σ., λοιπόν, που ειρήσθω εν παρόδω έχει και πολλές άλλες ατάκες που όχι μόνον φτιάχνουν τη διάθεση αλλά ξεσηκώνουν και πλήθος σχολίων και συζητήσεων επί συζητήσεων, φυσιολογικά εζήτησε την αποκατάσταση τής αλήθειας περί της πατρότητος της εν λόγω φράσης! Η αποκατάσταση της αλήθειας ήταν το μόνο εύκολο. Το δράμα ήταν η όλη... καζούρα που υπέστην όχι τόσο από την Κ.Σ. όσο από τον αυτόκλητο συνήγορο υπεράσπισης αυτής, κύριο Γ. ο οποίος δεν πέρασε ημέρα που να μην μου “υπενθυμίζει” το τι έπρεπε να πράξω και τις συνέπειες που θα είχα στην περίπτωση που δεν θα το έκανα άμεσα...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

Η ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ της Παναγίας! Κάποιοι απ’ τους κατεργαραίους έχουν κιόλας επιστρέψει στους πάγκους των, οι περισσότεροι, ωστόσο, εξακολουθούν να βόσκουν. Aλλοι στις ανά την Ελλάδα παραλίες και άλλοι στις εναπομείνασες συκιές για σύκα...

ΕΝΤΑΞΕΙ! Το ξέρω ότι υπάρχουν και κάποιοι που ηθελημένα ή αθέλητα δεν τό ’χουν κουνήσει ρούπι απ’ τους πάγκους των. Πάντως την αφεντιά μου, για να μην γράψω την αφεντομουτσουνάρα μου, δεν την εντάσσω στην ομάδα τους. Με την έννοια ότι ο πάγκος πάγκος μα και η παραλία παραλία και οι συκιές συκιές.

Η ΕΥΤΥΧΙΑ να είσαι Χανιώτης. Ενα ολόκληρο βιβλίο μπορεί να γραφτεί μ’ αυτόν τον τίτλο. Καμία σχέση με το βιβλίο “Η δυστυχία του να είσαι Ελληνας” του Νίκου Δήμου, βέβαια. Και γιατί να γραφτεί; Η ευτυχία δεν περιγράφεται...

ΤΙ ΖΕΣΤΗ κι αυτή! Κατακούτελα μ’ έχει χτυπήσει, καλά το καταλάβατε. Οχι, θα με άφηνε! Ακούς εκεί η ευτυχία να είσαι Χανιώτης... Απ’ τα μπατζάκια μας τρέχει.

ΤΟ ΠΙΟ δύσκολο ελληνικό φθινόπωρο οσονούπω καταφτάνει. Με τα πρωτοβρόχια θα κολλήσουμε στις λάσπες, λένε. Και κολλάει το στόμα τους. Ωστόσο η Αμερική, η Γερμανία και η Τουρκία μετράνε τα λάφυρα απ’ την ελληνική οικονομική κρίση.

Η ΕΛΛΑΔΑ ανήκει στους Ελληνες... Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες... Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες... Τουλάχιστον μπορούμε και το γράφουμε ακόμα. Κάτι είναι κι αυτό.

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα προειδοποίησε τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι οι θέσεις της Αγκυρας απέναντι στο Ισραήλ και το Ιράν καθιστούν δύσκολη την πιθανότητα προμήθειας αμερικανικών όπλων... Τα ’πε στην πεθερά και τ’ άκουσε η νύφη.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ δεν υπάρχουνε τον Αύγουστο Βαγγέλη/ μα βρίσκουμε “Στα πεταχτά” καθημερνά το μέλι. Η μαντινάδα που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου ο και καθημερινός αναγνώστης της στήλης Παναγιώτης Αλεβαντής, από τις Βρυξέλλες σαν απάντηση σε σχετικό “πεταχτό” της προηγούμενης εβδομάδας. Οποία τιμή!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ επιγραφή στη Φρανκφούρτη: “πλέων επί οίνοπα πόντον επ’ αλλοθρόους ανθρώπους” (Ταξιδεύοντας σε ξένες θάλασσες με ανθρώπους που μιλούν άλλες γλώσσες) Ομήρου Οδύσσεια Ι, 113. Από την καθηγήτρια Αγγλικών, φίλη απ’ τα παλιά Χρύσα Κοντοχρήστου, επίσης μέσω Διαδικτύου η αναφορά. “Επειδή κάνατε σχόλιο για τα Αγγλικά...”, γράφει. Ευχαριστώ Χρύσα και για το ποίημα του Βύρωνα Λεοντάρη που μου έστειλες.

Ο ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ συκοφαντήθηκε από τους εχθρούς του ότι γνώριζε τα προδοτικά σχέδια του Παυσανία κι αναγκάστηκε να ζητήσει καταφύγιο στο βασιλιά της Περσίας. Ετσι βγήκαν αληθινοί οι λόγοι του πατέρα του γιατί όχι μόνο παραμελήθηκε, όπως παραμελούνται τα σαπιοκάραβα, αλλά κυνηγήθηκε κιόλας σαν ύποπτος τής πιο αισχρής προδοσίας. Καθώς διδάχτηκε απ’ την πείρα είπε: “Οι Αθηναίοι νιώθουν άσχημα ευεργετούμενοι για πολύ καιρό απ’ τον ίδιο άνδρα και φέρονται στους πολιτικούς τους, όπως οι διαβάτες στα πλατάνια, που όταν βρέχει τρέχουν να προφυλαχτούν κάτω απ’ το φύλλωμα τους κι όταν στρώσει ο καιρός πηγαίνουν και τα κόβουν.”

“Ξερίζωσέ με, άνεμε, ξερίζωσέ με/ πάρε μου τα πουλιά/ πάρε μου τ’ άνθη και τα φύλλα/ τίναξε από τις ρίζες μου/ το χώμα της καρδιάς του, στέγνωσέ με/ κάνε με αστραπή να δέρνομαι στα ουράνια”.
Βύρων Λεοντάρης (“Ανασύνδεση”)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ Η ΚΑΙΝΑ

του Ιάσονα Μαυροματάκη

Κάινα,17 Αυγούστου 2010, ώρα 19:3o

Ομιλητές:Βαγγέλης Κακατσάκης-Μιχάλης Ανδριανάκης

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

“ΠΛΟΥΣΙΟΣ πένης και συ/ παραμυθίας κανδήλα/ με μόνην επί δώματος εφέστια παρεούλα/ τη Μαρία/ να σου κάνει σκανταλιές/ σβήνει κι ανάβει τα κεριά/ τρώει τα λουκούμια/ σου μουτζουρώνει τα χαρτιά/ μπερδεύει στίχους και μολύβια/ μα/ τρέχει κι αποκρύβεται/ στην κόγχη του Πρωτάτου/ κάθε που ακούει/ περίφοβη/ αποβραδίς Βαγγελισμού/ χαλαλοή στα κεραμίδια”.

ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ποίημα τού π. Π. Καποδίστρια (http://banato.blogspot.com/2007/08/blog-spost07.html), που έχει τίτλο “Επί δώματος”, “πρωταγωνιστεί” η μικρή Μαρία, η ταπεινή και αγνή κόρη από τη Ναζαρέτ. Σε χρόνο άχρονο και ποιητική αδεία, η κόρη παρουσιάζεται να ζει στο Αγιον Ορος, να γυροδιαβαίνει ως παιδάκι στο κελί του Μωυσέως του Αγιορείτου, στον οποίο και είναι αφιερωμένο το ποίημα βιώνοντας όλα της ζωής της τα συγκλονιστικά και ανεπανάληπτα συμβάντα, από τον Ευαγγελισμό μέχρι το Πάθος του Γιού της.

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ αύριο κι είπα να βάλω σαν πρώτο “πεταχτό” στη στήλη ένα απ’ τα πολλά ποιήματα που έχουν γραφτεί για τη Μάνα του Χριστού, τη Μεγάλη Μάνα όλων μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα τελειώσω, όπως κάθε φορά, με ποίημα. Κι αν έχουν γραφτεί ποιήματα για την Παναγία! Ξεχωριστό πάντως αυτό του Ζακυνθηνού Ιερέα.

ΓΥΡΩ στα 5.500 ονόματα της Παναγίας (το ‘χω γράψει κι άλλη φορά) έχει καταγράψει ο χανιώτης συγγραφέας (από το Καλαμίτσι Αλεξάνδρου η καταγωγή του) Ιωάννης Σηφάκης στο βιβλίο του “Θεοτοκωνύμια”. Μερικά από αυτά: Αγκυρα, Βλεπούσα, Γλυκοκυματούσα, Δακρυρροούσα, Εξακουστή, Ζάθεος, Ηλιοστάλαχτη, Θυληδρία, Ιόμματος, Καρυδού, Λυπητερή, Μία Γυναικών, Ξενοβλήτης, Ομιαλών, Παυσολύπη, Ρανίδα, Σώτηρα, Τρυπητή, Υπομονή, Φιδούσα, Χαρωπός, Ωραιόπαις.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ένας χωριάτης έτυχε να περάσει από τη Μονή. Είδε τον κάμπο τις ελιές φορτωμένες καρπό και τα κελιά έρημα και είπε: “Μωρέ, εγώ θα πάω να φέρω την οικογένειά μου εδώ. Καλός τόπος είναι αυτός και θα περάσουμε καλά. Δεν πρόλαβε να το πει κι ακούει μια φωνή: “Γρήγορα πίσω γιατί ο τόπος αυτός είναι ασκητικός”. Και σηκώνεται αμέσως και φεύγει ντροπιασμένος και φοβισμένος από την περιοχή της Κυρά-Φανερωμένης. (Ενας από τους θρύλους για τη Μονή Φανερωμένης που είναι στη Σητεία).

ΑΝΑΜΕΣΑ στα πολλά ονόματα της Παναγίας κι αυτό της Παναγίας του Χάρου, η εκκλησία της οποίας βρίσκεται στους Λειψούς. Λέγεται έτσι γιατί η εικόνα της δείχνει την Παναγία να κρατάει στην αγκαλιά της τον Εσταυρωμένο Χριστό. Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου (εννιάμερα της Παναγίας) και στους Λειψούς στήνεται μεγάλο πανηγύρι.
“
ΕΝΑ καλοκαίρι τη μέρα της 15ης Αυγούστου είχαν βγάλει στην εκκλησιά, απάνω στο προσκυνητάρι το ’κόνισμα της Παναγίας: Η μάνα του Χριστού ξαπλωμένη με σταυρό στα χέρια· δεξιά της ένας αγγελος, ζερβά ο διάβολος είχαν χιμήξει να πάρουν την ψυχή της· ο Αγγελος είχε τραβήξει το σπαθί του, είχε κόψει από τους αρμούς τα δύο χέρια του διαβόλου και κρέμονταν ανάερα κι έσταζαν αίματα. Κοίταξα το ’κόνισμα κι η καρδιά μου φούσκωσε -χαρούμενη- ετούτη είναι η Κρήτη έλεγα”... Νίκος Καζαντζάκης (“Αναφορά στον Γκρέκο”)

“Κοίμηση πλέον από της γης/ το ρόδον το αμάραντον οπού θαμπώνει/ τα μάτια των αγίων./ Ανοίγουν διψασμένοι οι ουρανοί/ τη ματωμένη άσπιλη λάμψη του να πιούν./ Αγγέλων σμήνη το κυκλώνουν,/ μες τ’ αυγινό φιλί μιας υπερούσιας μέρας,/ όπου ανατέλει./ Της τρυφερής σιωπής όπου το τύλιγε/ πέφτουν τα πέπλα στις ψυχές μας/ μ’ ένα απαλό γαλήνιο θρόισμα/ σαν προσφιλής ανάμνηση, σαν ανεκλάλητη μια λύπη./ [...]
Από το ποίημα “Κοίμηση” του Βασίλη Μουστάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει είναι τρελός, απόφυγέ τον. Οποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει είναι παιδί, μόρφωσέ το. Οποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει, κοιμάται, ξύπνησέ τον. Οποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, ακολούθησέ τον! Από το λιβανέζο ποιητή Καχίλ Τζιμπράν οι οδηγίες. Σαν αρχή για σήμερα...

ΤΟ ΝΕΡΟ νεράκι. Σε μια πρώτη φάση. Το νεράκι νερουλάκι. Σε μια δεύτερη φάση. Μετά; Μετά μαζευόμαστε όλοι στην Αγορά κι αρχίζουμε το τραγούδι χορεύοντας. Ενα νερό κυρά Βαγγελιώ,/ ένα νερό κρύο νερό...

Ε ΟΧΙ και παράπονα για τις τσιμπημένες τιμές της βενζίνας, ε, όχι και παράπονα! Ντροπής πράγματα. Δηλαδή αν δεν τσιμπούσαν τώρα το κατιτί τους, τώρα την τουριστική περίοδο, πότε θα το τσιμπούσαν;

ΤΖ(Σ)ΙΜΠΙ τραγανό... Να μια φράση που θέλει ψάξιμο απ’ τον ειδικό, για τέτοια ψαξίματα, συγγραφέα του μοναδικού Λεξικού του Δυτικοκρητικού γλωσσικού ιδιώματος Αντώνη Ξανθινάκη. Με αφορμή το τζίμπημα στην... τραγανή πραγματικότητα των καυσίμων.

ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ή αναδόμηση; Σιγά που θα κολλήσουμε στις λέξεις. Απλώς κάποιοι υπουργοί πρέπει να τα μαζώνουν και να φεύγουν γιατί δεν τα καταφέρνουν και κάποιοι υφυπουργοί πρέπει να πάνε να φράξουν... αυτοδιοικητικές τρύπες.

ΑΠΟ ΚΑΤΩ απ’ το πλακάκι/ κάθεται το Νικολάκι/ και βαστά το χάσι χάσι/ Παναγία μου να χάσει! Κάποιοι μου φαίνεται ότι κάνουν μαγικά για να χάσει το ... Νικολάκι, που δεν είναι απαραίτητο να το λένε “Νικολάκι”.

ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ, βοηθάτε μας! Απού φύγει - φύγει όσοι εκπαιδευτικοί έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης. Δει δη διορισμών... Χωρίς δασκάλους μάθημα δεν γίνεται.

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ Ελληνικά θα διδάσκονται από Σεπτέμβρη στα Δημοτικά Σχολεία. Αλήθεια είναι! Μόνο που δε θα διδάσκονται στην Ελλάδα μα στη Μεγάλη Βρετανία. Σε δεκατρία σχολεία της περιοχής Όξφορντσιρ σε πρώτη φάση...

ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ μόνο τα Αγγλικά θα διδάσκονται σε λίγο. Το σχόλιο του “Βοριά” στη στήλη του οποίου “9 μποφόρ” (έφι “Χριστιανική”, 5 Αυγ. 2010) αλίευσα τη σχετική είδηση.
ΟΠΟΙΟΣ γνωρίσει τα Χανιά μες στην καρδιά τα βάνει/ κι αιτία είναι Αγορά, Φάρος και Σαντριβάνι. Πάνω απ’ όλα φ(θ)ανατικός Χανιώτης ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης.

ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ το αφιέρωμα στον κρητικό γαστρονομικό πολιτισμό που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας 9 Αυγούστου στο “Μανουάλι” του Μιχάλη Μινουδάκη. Μια ολοκληρωμένη, άλλη, πρόταση για την κρητική διατροφή. Πάνω απ’ όλα, ωστόσο, μια σπονδή στο κοινωνείν...

ΚΑΠΟΤΕ οι εχθροί του Επαμεινώνδα κατόρθωσαν να τον εκλέξουν τηλέαρχο, δηλαδή επιστάτη στους δημόσιους δρόμους, για να τον ταπεινώσουν. Ο Επαμεινώνδας δέχτηκε πρόθυμα τη θέση λέγοντας στους φίλους του: “Οπως η μεγάλη θέση δεν τιμά αυτόν που την έχει χωρίς να το αξίζει, έτσι και η μικρή δεν είναι καθόλου προσβλητική γι’ αυτόν που του δίνεται, γιατί θα την αναδείξει.”

“Τζίτζικα Ευτυχισμένε!/ Να ’χαμε την ευλογία σου!/ Οταν στων δέντρων τα κλαδιά/ Εχοντας πιε λίγη δροσιά/ Σα βασιλιάς τραγουδάς!/ Δικά σου βρε είν’ όλα/ Οσα βλέπεις στους αγρούς/ Οσα τρέφουν τα δάση/ Σ’ αγαπούν οι αγρότες/ Κανέναν δεν βλάπτεις/ Σε τιμούν οι θνητοί/ Του καλοκαιριού, γλυκέ προφήτη...”
Μετάφταση: Εργοτελίνα. “Ενα από τα 58 Ανακρόντεια λυρικά τραγούδια που γράφτηκαν ή αποδίδονται στον Ανακρέοντα.
(http://doncatblogspot.com/2006/08/blogpost)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

στα πεταχτα

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kakatsakis@sch,gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΝΑ ΑΝΑΜΑΖΩΝΕΙΣ τα του πανηγυριού και να ’χεις να γράψεις και τη στήλη. Τ’ Αγίου Εύπλου, βλέπετε, χθες 11 Αυγούστου!

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ότι ο Αγιος Εύπλος, το εικονοστάσι του οποίου έφτιαξα εδώ και 5 χρόνια στην αυλή του σπιτιού μου και το γιορτάζω το βράδυ της παραμονής Tης xάρης του, είναι άγνωστος ακόμα και στους περισσότερους θρησκευόμενους. Ούτε οι παπάδες δεν τον κατένε, μου λένε μερικοί-μερικοί, όνομα και μη χωριό, για να με πειράξουν.

ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΗ της Σικελίας, όπου και ήταν διάκονος της τοπικής Eκκλησίας, έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. ο Αγιος Εύπλος. Ηταν θερμός κήρυκας του Ευαγγελίοιυ και όπως λέει το συναξάρι του βρήκε μαρτυρικό θάνατο μην αρνούμενος τον Χριστό. Εγώ, πάντως, τον γνώρισα στη Σαμοθράκη.

ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ που γεννήθηκε η Ευδοκία, στη Χώρα της Σαμοθράκης, είναι το εκκλησάκι του. Εκεί τον βρήκα να με περιμένει στο σίσιλο μιας μέρας, το καλοκαίρι του 1986. Μου άρεσε το όνομα του. Εύπλος, Εύπλοος, Εύπλους, εύ-πλους!

ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ μου άρεσε το Αϊ - Ενόπλος, το όνομα που του έχουν δώσει οι Σαμοθρακίτες, οι οποίοι λένε γι’ αυτόν ότι είναι βοηθός του Αϊ-Νικόλα. Τότε πήρα την απόφαση να του φτιάξω, όταν αξιωνόμουν, ένα εικονοστάσι και να του κάνω πανηγύρι. Το αξιώθηκα ακριβώς 20 χρόνια αργότερα.

ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑ το πανηγύρι του Αγίου μου ή να μη γράψω; Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν κράτησε το δίλημμα. Τη λύση την έδωσε το... μολύβι.

ΓΕΜΑΤΟ ΑΠΟ εικόνες και ήχους χρώματα και αρώματα του πανηγυριού του Αγίου Εύπλου το μυαλό μου σήμερα. Σελίδες επί σελίδων θα μπορούσα να γεμίσω περιγράφοντάς τα. Μένω στα προηγούμενα “πεταχτά”, ωστόσο. Κι ας διαμαρτύρεται... το μολύβι μου. Μέχρις ενός σημείου το αφήνω να με... παρασέρνει.

ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ Ο τόπος απ’ το καλοκαίρι έξω απ’ το παράθυρό μου. Τα τζιτζίκια επιμένουν να ψάλουν στο δικό τους ήχο, τον Παρακλητικό Κανόνα. Δύο χελιδόνια σπαθίζουν το διάφανο της μέρας και χάνονται απ’ το κάδρο. Η ματιά μου αρμενίζει στον διπλανό ελαιώνα. Ο θείος Αύγουστος μήνας συνεχίζει νωχελικά την προδιαγεγραμμένη πορεία του.

ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ δεν υπάρχουν ειδήσεις... Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις... Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις... Και χίλιες φορές να γράψω τη φράση αυτή του Ουμπέρτο Εκο, θα κρατήσω τις επιφυλάξεις μου, τις αποστάσεις μου. Ακούς εκεί δεν έχει ειδήσεις ο Αύγουστος!

ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ της Περσίας συνήθιζαν να βάζουν κάτω από το προσκέφαλό τους μερικές χιλιάδες χρυσά τάλαντα για να εξασφαλίζουν ατάραχο ύπνο. Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, εκτός από τη νυχτερινή στρατιωτική φρουρά, χρησιμοποιούσε και άγρια θηρία για να φρουρούν την είσοδο του κοιτώνα του. Ο στρατηγός Αρτέμων συνήθιζε να κρεμά τη νύχτα πάνω απ’ την κεφαλή του την ασπίδα του.

“Ενα πεντάχρονο παιδί κι ένα ενήλικο καλοκαίρι/ κατάχαμα στο Σαντριβάνι/ κοιτάζουν το αλογάκι που λύθηκε και τώρα πετάει/ στον ουρανό του λιμανιού./ Το παιδί κλαίει. Το καλοκαίρι ξέρει./ Το αλογάκι μια κουκίδα,/ ο σπάγγος μπλεγμένος στα χέρια του παιδιού”.
Το ποίημα “Ακουαρέλα” της Μαρινέλλας Βλαχάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Φάε αντράκι μου...

Κόσμος πολύς. Μόνο πολύς; Ο,τι καταλαβαίνεις και και ακόμη παραπάνω!
Κυριακή κι ενώ μεσημεριάζει κάπου στα Χανιά, γεμάτη η παραλία! Εν μέσω κρίσης οι Ελληνες τουρίστες αναπαύονται οικογενειακώς κάτω από το ελληνικό ήλιο, κάτω από τις ομπρέλες, πάνω στις ξαπλώστρες διαβάζοντας τον κυριακάτικο Τύπο ρουφώντας τους φραπέδες τους και συζητώντας την... κρίση!
Μυρίζει αντηλιακό και τηγανιμένο καλαμαράκι ο αέρας -ένεκα οι ταβέρνες πού ’βάλαν μπρος τα τηγάνια από νωρίς...
Και οι φωνές των παιδιών γίνονται ένα με τα τζι-τζι των τζιτζικιών, το βουητό των λουόμενων και τις τις φωνές της... κλασικής ελληνίδας μάνας πού ’χασε το Νικολάκι της... που ξέχασε να βγει από τη θάλασσα και πλατσαρίζει ανάμεσα σε άλλα παιδάκια, ανάμεσα στα πολυάριθμα μπρατσάκια της Μπάρμπι, του Μπάτμαν, του Gummy Bear και τόσων άλλων.
Πλέουν στ’ ανάβαθα τα σωσίβια, ένα τέτοιο αναγνώρισε η μαμά του Νικολάκη και το ’πιάσε αλά μπρατσέτα λίγο πριν αρχινήσει τις φωνές!
Κι ο Νικολάκης απτόητος -ωραίος ως 4χρονος- αδιάφορος που του φωνάζουν μπρος σε τόσο κόσμο, φορά τα παντοφλάκια του που του ’δωσε η μάνα του στο χέρι και τρέχει ανάμεσα στον κόσμο προς την δική τους την ομπρέλα να βρει τον μπαμπά του να τον παρακαλέσει να μείνει λίγο ακόμα στο νερό!
Χαμογελά ο πατέρας... “Αστη να λέει” έδειχνε το ύφος του και κρύφτηκε πίσω απ’ την αθλητική με τους πηχαίους τίτλους για το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδος του!
Ο Νικολάκης κάθεται στην άμμο με διπλοτριπλομένη τη κοιλίτσα του, νά σου η μαμά με άλλο ύφος πλέον, πιο παρακαλεστικό: “Φάε αντράκι μου το... σπανακοκαλίτσουνό σου...” του λέει, δίνοντας του το στο στόμα...
“Δε θέλωωω, σου είπα” παραπονιέται ο μπόμπιρας, σηκώνεται και τρέχει προς τη θάλασσα! Στο κατόπι του κι η μάνα με το σπανακοκαλίτσουνο στο χέρι...

στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΜΕΛΤΕΜΙ αυγουστιάτικο, φύσα να μας δροσίσεις/ τη λάβρα του Μνημόνιου, ίσως να μας τη σβήσεις. Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι, Ηλία Σταματάκη! Των αδυνάτων αδύνατο το όποιο αυγουστιάτικο μελτέμι, αν το πάρουμε μεταφορικά, να μας σβήσει τη φωτιά που μας άναψε το Μνημόνιο. Κάουδο θα μας κάνει.


ΚΙ ΑΝ δεν μας αποκάψει το Μνημόνιο Νο1, θα μας αποκάψει το Μνημόνιο Νο2 που ήδη έχει αρχίσει να ετοιμάζεται. Oταν ακούς τους “τροϊκούς” να κολλάνε στα όποια καλά τους λόγια για την πορεία της ελληνικής οικονομίας τα “ναι μεν αλλά” τους, άστα και βράστα!

“ΔΕΝ ΗΤΑΝ σοφό να αναστραφούν μέτρα που ελήφθησαν. Αντίθετα θα πρέπει να στραφεί η προσοχή στις επόμενες μεταρρυθμίσεις για ένα αποτελεσματικό δημόσιο τομέα”. Τάδε έφη, μεταξύ των άλλων, ο... αρχιτροϊκάρχης (κατά το “αρχιεργάτης”, όπως λένε αλλιώς τον επιστάτη) Σερβάς Ντερούς. Για την πιθανή επιστροφή της 13ης και της 14ης σύνταξης είχε ρωτηθεί (βλ. “Το Βήμα της Κυριακής”, 8 Αυγ. τ.ε.)

ΑΥΤΟΣ είπε και ελάλησε και αμαρτίαν ουκ έχει. Κάποιοι άλλοι ωστόσο... ποιούσι την νήσσαν, κάνουν την πάπια, δηλαδή. Τι να πουν και τι να μην πουν;

ΜΙΑ ΠΑΠΙΑ, μα ποιά πάπια, μια πάπια, μα ποιά πάπια, μια πάπια, μα ποιά πάπια, μια πάπια με παπιά! Αυτό να πουν. Κι αν δεν το μπορούν, εναλλακτικά να πουν τον... τζίντζιρα, τον μίντζιρα, τον χόντζηρα, τον τζιντζιμιντζιχόντζιρα που ανέβηκε στην τζιντζιριά την μιντζιριά, την χοντζιριά, στην τζιντζιμιντζιχοντζιριά κ.τ.λ., κ.τ.λ..
ΠΟΙΑ είναι η πάπια με τα παπιά και ποιός ο τζίντζιρας ο μίντζιρας, ο χόντζιρας, ο τζιντζιμιντζιχότζιρας; Ελα ντε!

ΕΙΜΑΣΤΕ πολλοί, πάρα πολλοί. Θα μπορούσαμε και περισσότεροι. Χορέψαμε για την Ειρήνη και την Αδελφοσύνη των λαών της γης. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για του χρόνου, εκεί, στην οδό των εθνών της γης, να στείλουμε ξανά πανανθρώπινα μηνύματα για ύψιστα ιδανικά. Τα που έγραψε η και τακτική αναγνώστρια της στήλης, καθηγήτρια Ειρήνη Καλαϊτζάκη στη σελίδα της στο facebοοk για τη συμμετοχή της στην εκδήλωση του “Πλανήτη Κρήτη” στις 7 Αυγούστου, για τη δημιουργία μιας αλυσίδας ανθρώπων από τον Αγιο Νικόλαο μέχρι τα Χανιά.

ΣΤΕΡΝΟ αντίο στον Πάρι Κελαϊδή. Στον διακεκριμένο δημοσιογράφο, στον καταξιωμένο σφακιανό συγγραφέα 42(!) βιβλίων, στον “ωραίο ως Ελληνα” άνθρωπο, που δίδασκε με την όλη παρουσία του σαν μάθημα, την κρητική αρχοντιά! Διαβάζω και ξαναδιαβάζω στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας τη νεκρολογία που έγραψε γι' αυτόν ο πάνω απ' όλα φίλος του δημοσιογράφου Πέτρος Μακρής κι ανάβω νοερά ένα πρώτο κερί στη μνήμη του!

ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ στην εφημερίδα για την εκδήλωση που έγινε για τον Παππού, τον μητροπολίτη πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη το Σάββατο στο Καστέλλι! Αν είναι δυνατόν! Τι κρίμα που δεν ήμουν παρών!

ΚΑΠΟΤΕ ο Σωκράτης κουβεντιάζοντας με κάποιον Αθηναίο, τον Αριστόδικο του είπε: “Ο Θεός βλέπει τα πάντα, είναι πανταχού παρών και για όλα φροντίζει”. Με βάση αυτό συμβούλευε: “Οι άνθρωποι δεν πρέπει ν' αποφεύγουν τις άδικες και τις κακές πράξεις μονάχα όταν τους βλέπουν οι άλλοι, αλλά και όταν βρίσκονται ολομόναχοι, γιατί κι αν δεν τους βλέπει κανένας, τους βλέπει ο Θεός που είναι πανταχού παρών!”
“Στο ξάγναντο τούτο/ θα μείνω λίγο ακόμα/ ορθός./ Εχω τόσα να σας πω./ Ακούστε με/ όσο είναι καιρός,/ γιατί μετά θα σας μιλώ/ με τη σιωπή μου”.

Το ποίημα “Τώρα που σας μιλώ” του Χρήστου Δάγλαρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Στο πλαίσιο των “Λαφονησίων” και των “Γραμπουσίων” η εκδήλωση για τον ποιητή και ριμαδόρο της Λίμνης Κισάμου Θεοχάρη Ραϊσάκη, που έγινε την Κυριακή 25 Ιουλίου στην αυλή του σχολείου του όμορφου αυτού χωριού. Στο πλαίσιο των Λαφονησίων... και στο πλαίσιο των Γραμπουσίων...
Εχω κολλήσει για τα καλά σε τούτη τη φράση που τη χρησιμοποίησα στην πρώτη εύφημη μνεία της προηγούμενης Δευτέρας. Και γιατί τα δύο αυτά “πλαίσια”, του δήμου Ιναχωρίου το πρώτο, του Συλλόγου Προβολής Κισάμου “Η Γραμπούσα”, το δεύτερο,... πλαισίωσαν από κοινού την εν λόγω εκδήλωση. Μα και κυρίως γιατί χωριστά το καθένα τα δύο αυτά “πλαίσια” λειτουργούνται απ’ τους Φορείς τους -χρόνια τώρα- σαν μαθήματα τοπικής πατριδογνωσίας, σαν ασκήσεις κοινωνικής συνοχής και σαν προτάσεις μίμησης από δήμους και λοιπούς Φορείς, που περί άλλων τυρβάζουν και μεριμνούν. Την Κυριακή 25 Ιουλίου άρχισαν και την Κυριακή 29 Αυγούστου θα τελειώσουν τα φετινά “Λαφονήσια”, που καλύπτουν με πολλές και ποικίλες εκδηλώσεις όλα τα μεγάλα χωριά του Ιναχωρίου. Την Κυριακή 24 Ιουλίου, επίσης, άρχισαν και στις 12 Σεπτεμβρίου θα τελειώσουν τα φετινά “Γραμπούσια”, που έχουν σαν κέντρο το Καστέλλι κι εξακτινώνονται με εκδρομές στη Γραμπούσα και στη Γαύδο.
Οποιος δεν αγαπά τον τόπο του με πάθος, δεν μπορεί να λέει πως αγαπά τον κόσμο, έλεγε συχνά (στο περίπου τα λόγια του) ο Παππούς, ο μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης.

Και πάλι για τις ρίμες του Ραϊσοθεοχάρη
“Η έκδοση βιβλίου γι’ αυτόν δεν αποσκοπεί τόσο στη διάδοση αλλά στη διάσωση του έργου του, αφού με το πέρασμα του χρόνου, το έργο του, κυρίως προφορικό, χάνεται μαζί και με τους ανθρώπους που τον γνώρισαν και τον έζησαν από κοντά”, γράφει μεταξύ άλλων, για τον Ραϊσοθεοχάρη, στον πρόλογο του βιβλίου του “Ραϊσάκης Θεοχάρης: Ο ποιητής και ριμαδόρος της Λίμνης”, ο δάσκαλος Μιχάλης Μουντάκης.
Για το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Μιχάλης Μουντάκης (είμαι σίγουρος ότι τώρα που έκανε την αρχή θα γράψει κι άλλα) πρόκειται. Χρέος τιμής γι’ αυτόν θεώρησε το γράψιμό του, ο συγγραφέας του. Χρέος τιμής απέναντι στον συγχωριανό του ριμαδόρο που διέθετε “σπάνια μουσική και γλωσσική ευφυία”. Μα και χρέος τιμής απέναντι στη “θεοχάρεια” εποχή, σαν μια ελάχιστη μορφή αντίστασης στη σημερινή πολιτισμική αλλοτρίωση. Με την έννοια αυτή δεν διέσωσε μόνο ένα μεγάλο μέρος από το έργο του Θεοχάρη Ραϊσάκη αλλά και ακέραια την εποχή του ο Μιχάλης Μουντάκης.
Τα ήθη και τα έθιμά της, τις ρίζες και τις μνήμες της, την ύλη και το πνεύμα της, το νερό, το χώμα και τον αέρα της, τις εικόνες και τους ήχους της, τα χρώματα και τα αρώματά της και βεβαίως τη γλώσσα της. “Εν κατακλείδι, οι ρίμες του Θεοχάρη, εκτός από τη χαρά και το γέλιο που προσφέρουν με τα Αριστοφανικά καθαρογλωσσίδια και τα πονηρά υποονοούμενα διασώζουν και τη ντοπιολαλιά, τις λέξεις και τις ιδιαίτερες εκφράσεις τής Δυτικής Κρήτης” διαβάζω, μεταξύ άλλων στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Ενος βιβλίου ιδιαίτερα φροντισμένου που ο συγγραφέας του, να το γράψω και σήδερα, το έβγαλε “ιδίοις αναλώμασι” και το προσφέρει δωρεάν.
Και σ’ άλλα βιβλία με το καλό, Μιχάλη!

H Aλφαβήτα της βιβλιοθήκης

Με Αλφα δείχνω την αγάπη μου για τα βιβλία
Δύο Βήτα έχει η Βιβλιοθήκη και βιβλία πολλά
Εκεί με το Γάμα γνωρίζω νέους κόσμους
Και με το Δέλτα διαβάζω μαθαίνω πολλά
Κι έχω με το Εψιλον έμπνευση για να γράφω
Με Ζήτα ζωγραφίζω αυτά που ζω μέσα στις ιστορίες
Σαν ήλιος το Ητα βγαίνει απ’ τα βιβλία
Με το Θήτα θαυμάζω τους θησαυρούς που βρίσκω μέσα τους
Γιατί με Γιώτα και ιστορίες είναι γεμάτα
Με Κάππα αποκτώ καινούργιες γνώσεις
και ξεκαρδίσματα όταν υπάρχουν αστεία
Το Λάμδα μας λούζει με φαντασία
Και το Μι μας μεταφέρει σε μαγικούς κόσμους
Νεράϊδες, νάνοι και νανουρίσματα με Νι
Ξεκουράζομαι στο Ξι διαβάζοντας
ξαπλώνοντας σε παραμυθένιο νησί
Ξύνω το κεφάλι μου να βρω τι συμβαίνει
Πω πω δεν το βρίσκω και το Ομικρον περιμένει
να μου δώσει όλο τον κόσμο στα χέρια μου.
Με παραμύθια, ποιήματα και ποιητές στο Πι
Περνώ τις στεναχώριες και τις πίκρες μου
Ρωτώ για πράγματα με Ρο γιατί συνέχεια απορώ
Με Σίγμα τελικό στουκάρω στην τελεία και σταματώ
Με τις σελίδες των βιβλίων βρίσκω τραγούδια
Ταυτίζω τον εαυτό μου στο ΤΑΥ με τραγουδοποιό
Το Υψιλον υφαίνει ιστορίες στο λεπτό
Με φι φανταστικές με Χι μες στις χαρές
Με Ψι γεμίζει η ψυχή λαχτάρα
την ώρα δεν βλέπω με Ωμέγα στην βιβλιοθήκη να ξαναβρεθώ!!
Σημείωση: Από τα παιδιά της ομάδας της Τετάρτης στη Βιβλιοθήκη, που λειτουργεί στο πλαίσιο σχετικού προγράμματος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου η και πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, συγγραφέας Ναννίνα Σακκά - Νικολακοπούλου(φωτ.).

στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΣΑΝ ΧΘΕΣ, 6 Αυγούστου 1945 οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, έριξαν την πρώτη ατομική βόμβα, που ήταν βασισμένη στη διάσπαση του ουρανίου, στη Χιροσίμα. Σαν αύριο 8 Αυγούστου 1945 πάλι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έριξαν τη δεύτερη ατομική βόμβα, που ήταν βασισμένη στη διάσπαση του πλουτωνίου, στο Ναγκασάκι. Σαν σήμερα, 7 Αυγούστου 1945, οι αμερικάνοι πιλότοι αργούσαν και ο κόσμος κρατούσε την ανάσα του...

Η ΧΙΡΟΣΙΜΑ και το Ναγκασάκι... Οι 250.000 νεκροί... Οι ζωντανοί νεκροί που γυρίζουν στους δρόμους και καίγονται σαν σπίρτα... Οι συνέπειες της ακτινοβολίας που προκάλεσαν περισσότερα θύματα τις επόμενες μέρες και τις επόμενες δεκαετίες... Οι τερατογεννήσεις...

Ο,ΤΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕ, όπως απόμεινε... Σαν διατηρητέο μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ... Σαν μνήμη με αναμμένο, πάντα, το καντήλι της... Να ‘σαι καλά. Μαρία, που το άναψες και για μένα!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στα καθ’ ημάς. Στον Αύγουστο της καθημερινότητάς μας και στην καθημερινότητα του Αυγούστου μας. Στον Αγροτικό Αύγουστο που κλείνει τις πύλες του. Στον Πολιτιστικό Αύγουστο που έχει ανοίξει... περίπτερα και στο τελευταίο χωριό του Νομού... Στους απανταχού που έχουν αρχίσει εκ περάτων να συναθροίζονται στο γενέθλιο τόπο...

ΑΜΠΑ! Η τρόικα δε μας απασχολεί. Αυτό δα έλειπε. Να κοιμούμαστε και να ξυπνάμε με την έγνοια της, Αύγουστο μήνα. Από Σεπτέμβρη και βλέπουμε.

ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ, όμως, οι εκλογές. Ποιός κατεβαίνει, με ποιόν κατεβαίνει και ποιός δεν κατεβαίνει και γιατί δεν κατεβαίνει... Δώσε εκλογές του Ελληνα και πάρε του την ψυχή... Τουλάχιστον μέχρι τώρα αυτό γινόταν.

ΝΑ ΔΕΙΤΕ που κάποιοι θα ψάχνουν την ψήφο τους. Συμβαίνουν αυτά. Σαν... τσοι χοχλιοί τσοι μαζώνουνε τους ψήφους, παιδιά! Σαν... τσοι χοχλιοί.

ΌΤΑΝ ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ δαγκώσει έναν άνθρωπο δεν έχουμε είδηση. Είδηση έχουμε όταν ένας άνθρωπος δαγκώσει έναν σκύλο. Με βάση τον ορισμό αυτό, προχωρώ παραπέρα! Τον Αύγουστο οι άνθρωποι δεν δαγκάνουν σκύλους!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ να καθίσει καλά καλά στον πάγκο του Ολυμπιακού σαν προπονητής ο Εβαλντ Λίνεν και τον... απήλθαν. Ας όψεται η Μακάμπι του Τελ Αβίβ!
ΤΑ “ΝΕΑ ΤΑ ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ”, σωστή εφημερίδα/, αλλού ποθές ωσάν κι αυτή άλλη εγώ δεν είδα!
Από τον Ηλία τον Σταματάκη, τον μαντιναδολόγο της στήλης μας, η μαντινάδα. Υπάρχει κάποιος αναγνώστης μας που να μην την προσυνπογράφει;

ΟΤΑΝ ΑΝΕΦΕΡΑΝ στο στρατηγό των Θηβαίων Πελοπίδα ότι κάποιος αιχμάλωτος στρατιώτης του εχθρού τον κακολογούσε, αντί ν’ αγανακτήσει και τιμωρήσει τον υβριστή του απάντησε: “Ούτε τις κακολογίες ούτε τις βρισιές του στρατιώτη άκουσα ποτέ για να τον τιμωρήσω, αλλά είδα με τα μάτια μου, την αντρεία του στο πεδίο της μάχης κι επομένως δεν μπορώ παρά να τον θαυμάζω.

“Ε, Τσάρλυ, τραβήξου από τον ήλιο/ Σήμερα έπεσε η ατομική/ Σήμερα στα λιμάνια/ οι σωματέμποροι και οι πορτοφολάδες/ μπορούν να περηφανεύονται/ που δεν έγιναν εφευρέτες./ Σήμερα θα μπορούσε να λέει στην προσευχή της μια πόρνη: “Θέε μου, σ’ ευχαριστώ που δεν γέννησα”.
Από το ποίημα του Φώτη Αγγουλέ “Ναγκασάκι”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΚΑΙ ΜΕΘ’ ΗΜΕΡΑΣ έξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού και μεταφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ’ ιδίαν. Και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών και έλαμψεν το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένοντο λευκά ως το φως... (Κατά Ματθαίον, κεφ. 17 (1,2). Της Μεταμόρφωσης σήμερα! Του Σωτήρος ή του Χριστού όπως λέει απλά ο λαός μας.

ΤΗ ΝΥΧΤΑ, λέει, της παραμονής ανοίγουν οι ουρανοί και πολλοί αγρυπνούν για να δούν το άγιο φως γιατί “το ’χουν σε καλό”. Αγρυπνούσαν, διορθώνω. Πάει καταργήθηκε ο Ενεστώτας σ’ αυτήν την περίπτωση. Μένει όμως σε μια άλλη. Κάποιοι εξακολουθούν να πηγαίνουν σε δίσκους τα πρώτα σύκα και τα πρώτα σταφύλια στις εκκλησίες για ευλογία. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άφθονα συκοστάφυλα...

ΤΑ ΜΕΣΟΔΟΚΙΑ, παιδιά μου, προσέχετε τα μεσοδόκια! Τις μεγάλες γιορτές της Ορθοδοξίας έλεγε μεσοδόκια ο παππούς, ο μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης. Ενα απ’ τα κατ’ αυτόν “μεσοδόκια”, που κρατούν στέρεο το σπίτι της λαϊκής μας ορθοδοξίας και η γιορτή της Μεταμόρφωσης.

ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ εκδήλωση τιμής για τον Ειρηναίο Γαλανάκη, τον πιο σεβάσμιο Ελληνα, όπως γράφτηκε, αύριο βράδυ στο Καστέλλι της Κισάμου, στον αύλειο χώρο του “Μουσείου Ειρηναίου”. Από την Ενωση προβολής του έργου Του. Από τους παλιούς μαθητές των οικοτροφειών του. Μην το ξεχάσουμε!

ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ σήμερα! Να μεταμορφωνόταν, λέει, εν μια νυκτί και η Ελλάδα. Να έλαμπε το πρόσωπό της όπως ο ήλιος και τα ιμάτιά της να γίνονταν λευκά σαν το φως. Να μεταμορφωνόμαστε όλοι μας! Να μεταμορφώνονταν όλα προς το καλύτερο! Να μεταμορφωνόταν ο Βόρειος Οδικός Αξονας, για παράδειγμα...

ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ τέτοιας λογής θαύματα στις μέρες μας. Το ξέρω. Και προπάντων δεν γίνονται από μόνα τους. Μ’ ένα λόγο μας, με μια χειρονομία...
ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ προχθές το άλλο! Να νικήσει μ’ ένα γκολάκι διαφορά ή να πάρει μια λευκή ισοπαλία ο ΠΑΟΚ και να στείλει τον Αγιαξ για... βρουβοβλάστακα. Κρίμα...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ παραπολιτικό “πεταχτό” ούτε για δείγμα σήμερα. Με το που έπιασα το μολύβι στα χέρια μου, είπα να κάνω αποτοξίνωση. Παρά του ό,τι ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Τέλος πάντων. Θου, Κύριε φυλακή τω στόματί μου...
ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ένας Αθηναίος είπε στον Πλάτωνα ότι έχει πολλούς εχθρούς που τον κακολογούν. Ο Πλάτωνας του απάντησε: “Θα φροντίσω να κάνω τέτοια τη διάγωγή μου, ώστε κανένας να μην πιστεύει στις κακολογίες των εχθρών μου”.

“Είμαι εγώ/ ως το τέλος του σκοτεινού δρόμου./ Είμαι εγώ/ και μετά κάποιος άλλος./ Ανοίγω τις πόρτες της αμφισβήτησης/ αναζητώντας κάποια ίχνη ζωής./ Ολα τα κελιά του μυαλού μου/ ξεκλείδωτα/ και οι κρατούμενοι αγνοούνται./ Είμαι εγώ/ μέχρι τη στιγμή εκείνη/ που οι παλμοί μου/ αρχίζουν να χορεύουν ατίθασα/ [...]
Από το ποίημα του Μίλτου Γήτα “Μεταμόρφωση”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΔΙΑΚΟΠΕΣ; Ποιές διακοπές; Ολοχρονίς του χρόνου σε διακοπές είμαστε οι Χανιώτες. Για να παρηγορούμαι το λέω. Οσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια! Ομφακες εισί...

ΕΝΤΑΞΕΙ τη δεύτερη δόση, μετά πολλών επαίνων και ολίγων πλην όμως φαρμακερών παρατηρήσεων, την εξασφαλίσαμε. Να ρέει το χρήμα, παρακαλώ. Να έρχεται, το ρευστόν, για να το πούμε κι αλλιώς... Απού ζει, μεταζώνεται...

ΤΡΟΪΚΑ δω, τρόικα ’κει, τρόικα παραπέρα/ κατάρα σ’ όσους φταίξανε κι επά μας τηνε φέρα. Από τον Ηλία τον Σταματάκη, τον μαντιναδολόγο της στήλης, η μαντινάδα. Οχι όμως μόνο απ’ αυτόν η κατάρα.

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ αδυναμίας μας να πληρώσουμε τα τοκοχρεωλύσια των δανείων οι δανειστές μας καθώς “και ο πρώτος τυχών κομιστής παραστατικών ελληνικών τοκοχρεωλυσίων θα έχουν την εξουσία να κατάσχουν και να πλειστηριάσουν αντικείμενα της ακατάσχετης ελληνικής δημόσιας περιουσίας”. Με βάση το Μνημόνιο αυτά. Εντάξει ο Παρθενώνας μπορεί και να τη γλιτώσει. Εχουμε τόσα νησάκια να κατάσχουν οι δανειστές παύλα ελεγκτές μας!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΩΛΗΘΟΥΝ μονάδες της ΔΕΗ... Δεν θα καταργηθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα... Δεν θα καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Τα παλιά “δεν” πέθαναν. Πάμε γι’ άλλες
κηδείες...

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ... έσουρναν τα εξ αμάξης οι διεθνείς οικονομικοί Οίκοι, έχουν αρχίσει τελευταία να μας απονέμουν εύσημα. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα ή έχει βρεθεί φάβα στον λάκκο;

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ τα οποία στηρίζει σε 70 δήμους σε όλη τη χώρα ενόψει των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ανακοίνωσε το ΠΑΣΟΚ. Εβαπτίσθησαν, εμυρώθησαν. Ο λαός ωστόσο θα αποφασίσει, αν θα εκλεγούν κιόλας.

Η ΒΑΡΙΑ βιομηχανία της Ελλάδας, ο τουρισμός, εξακολουθεί παρά τις όποιες εγγενείς αδυναμίες του και παρά τις διάφορες δυσκολίες, να λειτουργεί. Μέγας ο Θεός της Ελλάδας!

ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ αποφοίτων, πολλές συναντήσεις αποφοίτων έχει στο ρεπερτόριο του ο Αύγουστος. Ευλογημένος μήνας...

“Η ΝΥΞ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ σύμβουλος αλλά δια τους έχοντας εις την ψυχή των ημέραν · δια τους έχοντας όμως και εις την ψυχή των νύκτα είναι ολέθριος σύμβουλος”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΛΕΝΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, καλλιγράφο - ποιήτρια, Χανιά: Εντέλει στα χέρια του Θεού είμαστε! Το πιστεύω κι εγώ αυτό Λένα! Οπως πιστεύω και το άλλο. Οτι σε μεγάλο βαθμό είμαστε αυτό που θέλουμε να είμαστε! Σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες τη χαρά να διαβάσω κι εγώ ηλεκτρονικά (http://lenaseptemvi.blogspot.com) τα ποιήματα της πρώτης σου ποιητικής συλλογής με τον γενικό τίτλο “Ταξίδι στη Ζωή” (εκδόσεις “BookBed”). Να μοιραστώ την αγιότητα των συναισθημάτων σου. Συγχαρητήρια! Ξέρεις να χρησιμοποιείς συγκινησιακά τη γλώσσα σε βαθμό υπέρτατο.

Ο ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας πρότεινε στους Αθηναίους ένα σχέδιο που αν του επέτρεπαν να το εκτελέσει, θα έβγαινε πολύ ωφέλιμο για την Αθήνα. Ο Αριστείδης που έμαθε ότι το σχέδιο αυτό ήταν να κάψουν ξαφνικά τους στόλους όλων των άλλων ελληνικών πόλεων για να μείνουν έτσι μονάχα οι Αθηναίοι θαλασσοκράτορες και κυρίαρχοι όλης της Ελλάδας, είπε στους Αθηναίους: “Το σχέδιο φαίνεται πολύ ωφέλιμο για μας, αλλά είναι πολύ άδικο”. Και οι Αθηναίοι που δεν ήθελαν να είναι άδικοι απέρριψαν το σχέδιο.

[...] Αν αύριο πέθαινα,/ δεν θα ’χα προλάβει/ να δω τη ζωή μου όπως θα ’πρεπε/ ...απλή, λιτή και όμορφη/ φορτωμένη από μικρά κι άξια.../ Θέ μου, βοήθησέ με να προλάβω,/ γιατί, όλα όσα προλάβαινα μέχρι σήμερα/
δεν έχουν να κάνουν με την ψυχή μου...
Από το ποίημα της Λένας Σεπτέμβρη “Αν αύριο πέθαινα”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Eυθύβολα και μη...

Σκόρπιες εικόνες καλοκαιριού 2010...

Γράφει
ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

...Βουτιές στα παγωμένα κρυστάλλινα νερά του Λιβυκού στις παραλίες της Παλιόχωρας! Παγιδευμένοι στο βαθύ μπλε της θάλασσας, στο μεγάλο γαλάζιο του ουρανού...
Αφημένοι “ψυχή τε και νου και σώματι”, εκεί κάπου ανάμεσά στις δυο αυτές αιώνιες “θεότητες”...!
Ν’ αντηχούν στον απογευματινό αέρα παιδικές φωνές
-της μικρής Ευδοκίας, της Ιωάννας, του Μιχάλη- χαρούμενες για την πρωτόγνωρη εμπειρία τους να ακουμπούν την άμμο ή τις πέτρες, να γεύονται
στα χειλάκια τους την αλμύρα
της θάλασσας...
Και κάπως έτσι -συγκυριακά(;)- και μέσα από τα μάτια της αθωότητας των μαθιών και των φωνών των μικρών παιδιών, δεν μας ένοιαξε κι ούτε μας απασχόλησε η απεργία των βυτιοφορέων...
Ούτε και η τρόικα μας απασχόλησε!
Παρέα με φίλους που ’χαμε χρόνια να ανταμωθούμε, συζήτηση -συντροφιά των αστεριών- κι εκμυστηρεύσεις και θεωρίες για το πώς ο κόσμος θα μπορούσε να είναι καλύτερος, μακριά από όλα τα σύγχρονα άγχη που απομακρύνουν τον ένα από τον άλλο, που μας αποδιώχνουν από τα αληθινά, τα πραγματικά · όλα εκείνα που θα ξεχάσουμε και πάλι -δυστυχώς- πιο γρήγορα απ’ ότι υποσχεθήκαμε ότι θα επιτρέψουμε να συμβεί άμα τη επιστροφή μας στο μαγκανοπήγαδο της καθημερινότητας...!
...Καρπούζι με τυρί φέτα, θέα όλα τα Χανιά λουσμένα στον Αυγουστιάτικο ήλιο του μεσημεριού και με τα τζι και τζι των τζιτζικιών μοναδικό ήχο να έρχεται απ’ έξω απ’ το παράθυρο.
Μια κάποια μικρή παράλογη(!) ευδαιμονία να νιώθεις καθώς μπερδεύονται μες στο πιάτο το κατακόκκινο του καρπουζιού, το πάλλευκο της φέτας, αναδύοντας την ευωδιά τους, κατακλύζοντας το νου μα και τις περισσότερες από τις αισθήσεις... που τελικά αρκούνται με τα ουσιώδη και δεν επιζητούν τίποτα παραπάνω απ’ όσα μπορούν να δεκτούν! Σίγουρα αυτές δεν ευθύνονται για τις επιλογές των ανθρώπων...
Το καλοκαίρι είναι εδώ, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, κανένα δεν θα αφήσουμε να μας το... πάρει!
Τούτο το δικαίωμα είναι από τα τελευταία που μπορούμε -μόνο αν πραγματικά το θέλουμε- να παραμείνει αναφαίρετο...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΑΥΓΟΥΣΤΕ με τα σύκα σου και τα γλυκά σταφύλια/ αυτά μου φέρνουνε στο νου τσ’ αγάπης μου τα χείλια!
Καλό μήνα και από τον μαντιναδολόγο της στήλης,
τον Ηλία τον Σταματάκη.

ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ 3 του μήνα σήμερα! Κανένα πρόβλημα. Ολα βαίνουν καλώς. Ολα υπό έλεγχο. Η τρόικα, αφού έδωσε όσες εντολές είχε να μας δώσει, έφυγε (που να πάει στον αγύριστο), οι μισοί Ελληνες έχουν πάει για συκοστάφυλα κι από βενζίνη να φάνε κι οι κότες. Αν βέβαια έχουν τα... ριάλια να την αγοράσουν.

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΜΙΑ κουβέντα παραπάνω, εντός παρενθέσεως, στο προηγούμενο “πεταχτό” είπαμε! Ε, όχι και να πάει στον... αγύριστο η τρόικα! Πώς θα ζήσουμε χωρίς τρόικα; Πώς θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους; Δεν είναι μια κάποια λύση η “τρόικα”. Είναι η λύση!
ΚΑΝΤΕ αυτό! Μην κάνετε το άλλο! Διορθώστε το παράλλο! Δέκα εντολές έδωσε η τρόικα πριν απέλθει. Κακομοίρη... Μωϋσή, που τις παράλαβες για να τις μεταφέρεις στο λαό σου! Κακομοίρη λαέ, που σε έχουν ήδη γονατίσει οι πλάκες των προηγούμενων!

ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ, θα συνηθίσει στο τέλος το γαϊδούρι! Κι όλο του έδινε λιγότερο σανό. Μόνο που πάνω που συνήθισε, ψόφησε. Κι έμεινε ο Νασρεντίν Χότζας χωρίς... γάϊδαρο.

ΕΙΣΑΙ ΜΕΤΑΞΥ 25-65 ετών και δεν σου έχουν κάνει ακόμα πρόταση να είσαι υποψήφιος στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές; Μην ανησυχείς! Κανένας, μα κανένας, δεν θα μείνει τελικά που να μην δεχθεί άμεσα ή έμμεσα σχετική πρόταση.

ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ δεν κόβεται μόνο κάθετα, κόβεται και οριζόντια.
Ας το έχουν υπόψη τους όλοι εκείνοι που νομίζουν ότι ξεκινούν με βάση τις ψήφους που πήραν τα κόμματα που τους έδωσαν το χρίσμα.

ΤΡΕΙΣ ΝΙΚΕΣ σε τρεις αγώνες πέτυχε η ΑΕΚΑΡΑ μας στην Αυστραλία και πήρε την πρώτη θέση στο τουρνουά του Σίδνεϋ. Είναι να μην κάνεις όνειρα για πρωτάθλημα και για κύπελλο, Μήτσο;

ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ τελικά να πάω στα Ρούστικα, στις εκδηλώσεις για τον Μανώλη Αναγνωστάκη. Το ξέρω, ότι εγώ ήμουν ο χαμένος, Εύα!

Ο ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ, που ήταν ένας από τους πιο φημισμένους στωικούς φιλοσόφους, ρωτήθηκε κάποτε πώς μπορεί κανείς να προφυλαχτεί από τους κακολόγους: “Αν διορθώνουμε τα σφάλματά μας, που προκαλούν την κατηγορία των άλλων, τότε μόνο θα πάψουν να μας κατηγορούν”, αποκρίθηκε.

“Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα/ κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών που περπατώ/ νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή./ Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά./ Κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ./ Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ/ κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες/[...]
Από το ποίημα “Δρόμοι παλιοί” του Μανόλη Αναγνωστάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Εβρεχε ρίμες εκείνο το βράδυ
Ευχαριστώ σας φίλοι μου που ’ρθατε στη βραδιά μου/ κι αφού δεν είμαι πια εδώ πιείτε με τα παιδιά μου!
Αυτή τη μαντινάδα θα έλεγε, αν ζούσε ο ποιητής και ριμαδόρος της Λίμνης Κισάμου Θεοχάρης Ραϊσάκης στο τέλος της τιμητικής βραδιάς που οργάνωσαν γι’ αυτόν 11 χρόνια μετά τον θάνατό του, στον αύλειο χώρο του σχολείου του χωριού του, την Κυριακή 25 Ιουλίου ο δήμος Ιναχωρίου στο πλαίσιο των “Λαφονησίων” και ο Σύλλογος Προβολής Κισάμου “Η Γραμπούσα” στο πλαίσιο των “Γραμπουσίων”.
Κατά τον γιο του τον Πλούταρχο που πήρε τον λόγο, πριν αρχίσουν να παίζουν τα όργανα του μουσικού συγκροτήματος του Δημήτρη Αναγνωστάκη και βγει στην πίστα το χορευτικό της Αλκηστης Ξηρουχάκη, για να ευχαριστήσει τους συντελεστές και τους θεράποντες της εκδήλωσης για τον πατέρα του.
Εβρεχε ρίμες, ρίμες παντός καιρού, του Ραϊσοθεοχάρη ο ουρανός εκείνο το βράδυ. Αδικα κάποιοι “αμύητοι” φοβήθηκαν βλέποντας τα σύννεφα με το λιοβασίλεμα να γεμίζουν τον ιναχωριανό ουρανό, για βροχή. Οι Λιμνιανοί μα και οι άλλοι Ιναχωριανοί που ξετρούλιαξαν στην κυριολεξία την ιδιαίτερα όμορφη χάρις στον Δήμο αυλή του σχολείου, ήξεραν. Ρίμες του ριμαδόρου τους κουβαλούσαν. Ρίμες που τις έφερε ο αέρας. Καθότι, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια τού και κεντρικού ομιλητή δασκάλου και δημοτικού συμβούλου Ιναχωρίου Μιχάλη Μουντάκη(φωτ.), απ’ το βιβλίο του “Ραϊσάκης Θεοχάρης - Ο ποιητής και ριμαδόρος της Λίμνης”, που κυκλοφόρησε την ημέρα της εκδήλωσης, “όλος ο αέρας της Λίμνης σήμερα, είναι γεμάτος από ιαμβικούς ομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους του Θεοχάρη”.
“Ειδικά” λέει, όμως, άμα περάσεις από το σπίτι του, το Γυρόλιμνο, το Βέλανο, το Μαύρο Κλίμα, τα Μπαντουριανά, το Σχολειό, ο αέρας αρχίζει να γελά σιγανά και ρυθμικά στην αρχή, στη συνέχεια τρανταχτά και ρυθμικά με τους στίχους και τις πιπεράτες ρίμες του”...

Ο λόγος για τη “θεοχάρεια” εποχή
Εβρεχε, λοιπόν, ρίμες του Ραϊσοθεοχάρη εκείνο το βράδυ. Με το που άρχισε η εκδήλωση με συντονιστή τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ιναχωρίου δάσκαλο Κωστή Χαρτζουλάκη. Ρίμες πολύστιχες, όπως αυτές για τον Πασαδάκη, τον Μαρακόγιαννη, τον γάϊδαρο του Ντουλοβάσιλα και τον Κλήδονα και πλήθος άλλες. Μα και μεμονωμένα δίστιχα, όπως αυτά για τον πεθερό του, για τη δασκάλα του Ελους, για τον Κουλίζο, για το μεσοφόρι που του έδωσε αντί για πουκάμισο η
γυναίκα του, για χίλια μύρια περιστατικά και συμβάντα. Ρίμες πηγαίες, περιεκτικές, ανεπιτήδευτες, συχνά αθυρόστομες, προορισμένες, ωστόσο, όλες να υμνήσουν αλλά προπάντων να σατιρίσουν μικρά και μεγάλα γεγονότα.
Και από τον Μιχάλη Μουντάκη στη λίαν εμπεριστατωμένη και τεχνολογικά άψογα δοσμένη ομιλία του και από τον άλλο ομιλητή, τον και συνεργάτη της εφημερίδας μας γνωστό συγγραφέα και ποιητή, πρόεδρο του συλλόγου “Η Γραμπούσα” Θανάση Δεικτάκη.
Μα και από όλους όσοι πήραν τον λόγο στη συνέχεια για ν’ αναφερθούν στον ριμαδόρο τους όπως τον έζησαν. Από τον πρέσβη Βασίλη Σημαντηράκη, από τον γνωστό και στους αναγνώστες της εφημερίδας μας σαν Εννιαχωριανό Γιάννη Μαλαξιανάκη, από τον ανηψιό του Ραϊσοθεοχάρη, Γιάννη Ραϊσάκη,
από τον δάσκαλο συγγραφέα Μανόλη Κογχυλάκη (υπηρέτησε στην αρχή της δεκαετίας του 1970 για 4 χρόνια στη Λίμνη), από τον δάσκαλο Κώστα Παπαδάκη αλλά και από άλλους. Και, βεβαίως, απ’ τον γιο του τον Πλούταρχο. Ταυτόχρονα, ωστόσο, και μαζί με τις ρίμες αναστηνόταν, εκτός απ’ τον Θεοχάρη, που ειρήσθω εν παρόδω δεν υπήρξε μόνον σπουδαίος ριμαδόρος αλλά και οργανοπαίκτης και έμπορος και χτίστης, στημαδόρος και πάνω απ’ όλα καλός οικογενειάρχης και ενεργός πολίτης, μια ολόκληρη
εποχή, η “θεοχάρεια” εποχή που φεύ(!) για τη Λίμνη, όπως και για
όλα τα χωριά μας αποτελεί πια παρελθόν... Ενα παρελθόν που, αν θέλουμε να έχουμε μέλλον, θα πρέπει όσο γίνεται συχνότερα να την επισκεπτόμαστε!

H δασκάλα του Ελους
Πρωτοδιόριστη ήταν η δασκάλα στο Ελος, όταν πληροφορήθηκε για τον ποιητή τον Θεοχάρη και στην πρώτη τους συνάντηση τον ρωτά για τα βιβλία που έχει εκδώσει και τις ποιητικές συλλογές που έχει και η απάντηση του Θεοχάρη ήταν, ότι δεν είχε τίποτα απ’ αυτά. Η δασκάλα τότε του έδωσε ποιητικά τη γνώμη της με το γνωστό: “Ποιητής εκ του προχείρου που ’χει τη μορφή του χοίρου”. Για να πάρει αμέσως την απάντηση
από τον Θεοχάρη: “Δεν έχω χοίρινη μορφή μον’ έχω των ανθρώπω/ κρίμα νά ’σαι δασκάλισσα και να μην έχεις τρόπο. Και συνεχίζει:
Αν ξεστομίσεις άλλη μια τρακόσιες θα ταιριάσω
και μέσα σ’ ένα μαγαζί θα ’ρθω να τσοι διαβάσω.
Και τώρα σε παρακαλώ θέλω να το βουλώσεις
η μύτη σου σε γαργαλεί, πέσε να την πλακώσεις.

Του ποιητή το χτήμα
Ψόφησε κάποτε του ίδιου του Θεοχάρη ένας γάϊδαρος και για να προλάβει, προφανώς, όσους ήθελαν να τον πειράξουν, έκανε αυστηρή προειδοποίηση που φαίνεται ότι έπιασε τόπο. Για τον εαυτό του, όμως, διατηρεί το προνόμιο να συνθέτει σε κάθε ευκαιρία:
“Εμάθατε εψόφησε του ποιητή το χτήμα
κι ακράτο ασβέστη να λουστεί
απού του βγάλει ρίμα.
Ο ποιητής είναι καλά, στη Λίμνη διαμένει
κι άμα ψοφήσει γάϊδαρος απείραχτος δε μένει”.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Με το ιδιαίτερα φροντισμένο 136 σελίδων βιβλίο του Μιχάλη Μουντάκη, “Ραϊσάκης Θεοχάρης - Ο ποιητής και ριμαδόρος της Λίμνης” (Χανιά 2010), απ’ το οποίο αλίευσα και τα παραπάνω, θα ασχοληθώ εκτενέστερα από τη στήλη σε άλλη ευκαιρία. Να επισημάνω προς το παρόν ότι ο συγγραφέας του το έβγαλε “ιδίοις αναλώμασι” και το πρόσφερε δωρεάν στην εκδήλωση.