Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ είναι μια επέτειος που πρέπει να ξεχαστεί; Ρητορικό το ερώτημα για τον αρθρογράφο. Και βέβαια πρέπει να ξεχαστεί, μας λέει. Ας δούμε όμως την πρώτη παράγραφο του... 'σκεφτικού' του στο επόμενο 'πεταχτό'.
'Ο ΒΑΣΙΚΟΣ λόγος είναι ότι πρόκειται για επέτειο άσκησης βίας. Οπως ξέρουμε η βία χωρίζεται σε νόμιμη και παράνομη. Ε, αυτό ήταν παράνομη βία. Δηλαδή Επανάσταση. Αγράμματοι, άπλυτοι, κτηνοτρόφοι και σκαφιάδες, που δεν ήξεραν γρι από μόδα, ντιζάιν και ομόλογα, υποκινούμενοι από Ρώσους πράκτορες, άρχισαν ξαφνικά να σφάζουν φιλήσυχους Τούρκους, υπηκόους της αυτοκρατορίας, που με τον ανώτερο πολιτισμό της και τον υπέροχο στρατό της, είχε αποκαταστήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στα Βαλκάνια. Τα δικαιώματα αυτά τα προστάτευαν οι κατακτητές επιτυχώς επί σχεδόν 400 χρόνια'. Αρα;
'ΠΡΕΠΕΙ, λοιπόν, να γιορτάζουμε μόνο τον Αγιο Βαλεντίνο, το Δόγμα Τρούμαν, τα Χριστούγεννα, τη Χιροσίμα, το Ναγκασάκι, το Σχέδιο Μάρσαλ και άντε και καμιά μεγάλη επένδυση'.
ΤΟ ΠΕΡΙ ου ο λόγος άρθρο, απ’ το οποίο είναι και τα δύο προηγούμενα 'πεταχτά', έχει γραφτεί πριν από 3 ακριβώς χρόνια (22.3.2009) από τον Σπύρο Κομίνη και το αναδημοσίευσε προ ημερών (12.3.2012) ο φίλος δημοσιογράφος Κώστας Μπετινάκης στην ιστοσελίδα του. Μαζί με το παρακάτω σχόλιο:
'ΑΝ ΕΙΧΕ εισακουστεί από τότε ο Σπύρος Κομίνης, δεν θα είχαμε φτάσει στα φαιδρά φαινόμενα, που παρατηρούνται κατά τις παρελάσεις των εθνικών μας εορτών. Δεν θα χρειαζόταν να γίνονται Υπουργικά Συμβούλια ώστε να αποφασιστούν τα αστυνομικά μέτρα περιφρούρησης των επισήμων. [...] Χωρίς να κινδυνέψουν οι επίσημοι από μούντζες, αποδοκιμασίες, αβγά, ντομάτες και άλλα ζαρζαβατικά'.
ΠΙΚΡΟ και σκληρό, αλλά και ταυτόχρονα ανατρεπτικό, το χιούμορ που χρησιμοποιεί τόσο ο Σπύρος Κομίνης στο άρθρο του, όσο και ο Κώστας Μπετινάκης (ο οποίος, εν παρόδω, βάζει μέσα στις γιορτές που πρέπει να έχουμε κι αυτήν του... Αγίου Μνημονίου) στο σχόλιό του. Απ’ τα καλύτερα όπλα της δημοσιογραφίας.
ΚΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε, το πρώτο δικό μου σχόλιο επί του προκειμένου. Εντάξει το 'τρελοβάπορο', η Ελλάς, κατά Οδυσσέα Ελύτη, δεν θα χαθεί. 'Κατακλυσμούς ποτέ δεν λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διορθώσουμε τα όποια στραβά έχουμε (κι έχουμε πολλά κυρίως σαν κράτος) και να εκμεταλλευτούμε τα πολλά ντρέτα που έχουμε κι έχουμε πολλά κυρίως ως κοινωνία.
'Πάντα, πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη/ Πάντα, πάντα τη λάμψη περνάς/ για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα./ Ομως τι τα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;/ Τα θεμέλιά μου στα βουνά/ και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους/ και πάνω τους η μνήμη καίει/ άκαυτη βάτος'.
Από το 'Αξιον εστί' του Οδυσσέα Ελύτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)
Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ είναι μια επέτειος που πρέπει να ξεχαστεί; Ρητορικό το ερώτημα για τον αρθρογράφο. Και βέβαια πρέπει να ξεχαστεί, μας λέει. Ας δούμε όμως την πρώτη παράγραφο του... 'σκεφτικού' του στο επόμενο 'πεταχτό'.
'Ο ΒΑΣΙΚΟΣ λόγος είναι ότι πρόκειται για επέτειο άσκησης βίας. Οπως ξέρουμε η βία χωρίζεται σε νόμιμη και παράνομη. Ε, αυτό ήταν παράνομη βία. Δηλαδή Επανάσταση. Αγράμματοι, άπλυτοι, κτηνοτρόφοι και σκαφιάδες, που δεν ήξεραν γρι από μόδα, ντιζάιν και ομόλογα, υποκινούμενοι από Ρώσους πράκτορες, άρχισαν ξαφνικά να σφάζουν φιλήσυχους Τούρκους, υπηκόους της αυτοκρατορίας, που με τον ανώτερο πολιτισμό της και τον υπέροχο στρατό της, είχε αποκαταστήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στα Βαλκάνια. Τα δικαιώματα αυτά τα προστάτευαν οι κατακτητές επιτυχώς επί σχεδόν 400 χρόνια'. Αρα;
'ΠΡΕΠΕΙ, λοιπόν, να γιορτάζουμε μόνο τον Αγιο Βαλεντίνο, το Δόγμα Τρούμαν, τα Χριστούγεννα, τη Χιροσίμα, το Ναγκασάκι, το Σχέδιο Μάρσαλ και άντε και καμιά μεγάλη επένδυση'.
ΤΟ ΠΕΡΙ ου ο λόγος άρθρο, απ’ το οποίο είναι και τα δύο προηγούμενα 'πεταχτά', έχει γραφτεί πριν από 3 ακριβώς χρόνια (22.3.2009) από τον Σπύρο Κομίνη και το αναδημοσίευσε προ ημερών (12.3.2012) ο φίλος δημοσιογράφος Κώστας Μπετινάκης στην ιστοσελίδα του. Μαζί με το παρακάτω σχόλιο:
'ΑΝ ΕΙΧΕ εισακουστεί από τότε ο Σπύρος Κομίνης, δεν θα είχαμε φτάσει στα φαιδρά φαινόμενα, που παρατηρούνται κατά τις παρελάσεις των εθνικών μας εορτών. Δεν θα χρειαζόταν να γίνονται Υπουργικά Συμβούλια ώστε να αποφασιστούν τα αστυνομικά μέτρα περιφρούρησης των επισήμων. [...] Χωρίς να κινδυνέψουν οι επίσημοι από μούντζες, αποδοκιμασίες, αβγά, ντομάτες και άλλα ζαρζαβατικά'.
ΠΙΚΡΟ και σκληρό, αλλά και ταυτόχρονα ανατρεπτικό, το χιούμορ που χρησιμοποιεί τόσο ο Σπύρος Κομίνης στο άρθρο του, όσο και ο Κώστας Μπετινάκης (ο οποίος, εν παρόδω, βάζει μέσα στις γιορτές που πρέπει να έχουμε κι αυτήν του... Αγίου Μνημονίου) στο σχόλιό του. Απ’ τα καλύτερα όπλα της δημοσιογραφίας.
ΚΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε, το πρώτο δικό μου σχόλιο επί του προκειμένου. Εντάξει το 'τρελοβάπορο', η Ελλάς, κατά Οδυσσέα Ελύτη, δεν θα χαθεί. 'Κατακλυσμούς ποτέ δεν λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διορθώσουμε τα όποια στραβά έχουμε (κι έχουμε πολλά κυρίως σαν κράτος) και να εκμεταλλευτούμε τα πολλά ντρέτα που έχουμε κι έχουμε πολλά κυρίως ως κοινωνία.
'Πάντα, πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη/ Πάντα, πάντα τη λάμψη περνάς/ για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα./ Ομως τι τα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;/ Τα θεμέλιά μου στα βουνά/ και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους/ και πάνω τους η μνήμη καίει/ άκαυτη βάτος'.
Από το 'Αξιον εστί' του Οδυσσέα Ελύτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)
Χανιώτικα νέα (23.03.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου