ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'Η ΟΜΟΡΦΙΑ ομορφιά όμως/ η ουρά τους ανοιχτή βεντάλια γεμάτη άστρα./ Αυτό να λέγεται...'. Για τα παγώνια μιλά η ποιήτρια Πόλυ Χατζημανωλάκη. Τι θέλει να πει, ωστόσο; Πάντα είναι ζητούμενο τι θέλουν να πουν οι Ποιητές...

'ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ μου έχουν το νόημα που τους δίνει ο καθένας. Αυτό που τους δίνω εγώ ταιριάζει μόνο σ’ εμένα. Ετσι δεν έρχεται σε αντίθεση με κανένα'. Η απάντηση που έδωσε ο P. Valery στον Allain, όταν τον ρώτησε αν η ερμηνεία που έδωσε στο ποίημά του 'Air de semiramis' είναι σωστή, έχει καθοριστική σημασία.
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Η πιο μεγάλη έγνοια που έχω πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη είναι το ποίημα με το οποίο θα την κλείσω. Τις περισσότερες φορές το βρίσκω στην πορεία, με βάση το γενικό περιεχόμενο. Υπάρχουν όμως και φορές που το έχω πρωτοβρεί, όπως για παράδειγμα το σημερνό. Μου άρεσε πολύ με το που το βρήκα στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισ μπουκ) και ζήτησα απ’ την ποιήτρια την άδεια να το χρησιμοποιήσω. Κλείνω την παρένθεση και πάμε παρακάτω.
ΕΠΑΝΗΛΘΕ δριμύτερος! Βροχή οι μαντινάδες που μου στέλνει τις δύο τελευταίες μέρες ο Ηλίας ο Σταματάκης, μέσω κινητού, όπως πάντα. Σχετική με την τρόικα αυτή που βάζω σήμερα: 'Η τρόικα που εύχομαι μη ζήσει να γεράσει/ χωρίς λεφτά στα μαγαζιά λουκέτα ’χει μοιράσει'. Κι όχι μόνο λουκέτα, Ηλία!
ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ, δεν θα κλείσουν, θα κλείσουν, δεν θα κλείσουν, θα κλείσουν, δεν θα κλείσουν, θα κλείσουν... Για τα κλεισμένα μέτρα των 11,9 δισ. μαδούν τις μαργαρίτες. Σε δουλειά να βρίσκονται. Ενώ κλείνουν μαγαζιά, κλείνουν σπίτια, κλείνουν ζωές...
ΚΡΑΥΓΗ αγωνίας για τη δημόσια υγεία από τους γιατρούς. Κραυγή αγωνίας για τη δημόσια παιδεία από τους δασκάλους. Κραυγή βοώντων στη ρημαγμένη χώρα...
ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ’ΜΟΥΝΑ για μια μέρα υπουργός Εθνικής Οικονομίας για να βλέπατε πως θα ’κλεινα στο πίτσι - φιτίλι το πακέτο! Θα καταργούσα πλήρως τις συντάξεις. Περιττό βάρος οι συνταξιούχοι! Μαύρο χιούμορ απ’ τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.
'ΠΡΟΣΕΧΕ εις τας χείρας των κυβερνώντων· είναι το κάτοπτρον της καταστάσεως της χώρας'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ γνωριμία (θα ’χουμε από τούδε και στο εξής, ενίοτε και τέτοια 'πεταχτά') με την Πόλυ Χατζημανωλάκη, με αφορμή τη φιλοξενία του ποιήματός της: Γεννήθηκε στην Κάλυμνο, από Χανιώτη πατέρα και μεγάλωσε στη Ρόδο. Σπούδασε Φυσική στην Αθήνα κι έκανε το διδακτορικό της στις Βρυξέλλες στη Στατιστική Μηχανική. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα σ’ ένα μεγάλο ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας. Υπήρξε μέλος του Δικτύου Σχολικής Καινοτομίας κ.λπ. Γράφει ποιήματα, έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα κι έχει δημιουργήσει τρία ιστολόγια.
ΚΑΠΟΤΕ ένας υποψήφιος γαμπρός ζήτησε τη συμβουλή του Πιττακού για την επιλογή της νύφης, λέγοντάς του τα εξής: 'Σεβάσμιε άρχοντα, μου προξενεύουν δύο κοπέλες. Με τη μία ανήκω στην ίδια σειρά από άποψη πλούτου και καταγωγής, ενώ η άλλη είναι ανώτερή μου. Ποια είναι η καλύτερη;'. Τότε ο Πιττακός σήκωσε το μπαστούνι του και του είπε: 'Αυτά εκεί τα παιδιά θα σου απαντήσουν' (τα παιδιά πετούσαν τις σβούρες τους σ’ ένα πλατύ σταυροδρόμι). 'Παρακολούθησέ τα'. Τότε αυτός πήγε κοντά τους και τα άκουσε να λένε: 'Στη δική σου σβούρα μείνε'. Ετσι ο υποψήφιος γαμπρός αποφάσισε να αποτραβηχτεί από το κοινωνικά ανώτερο σπίτι και να επιλέξει την ισότιμή του νύφη (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. Σαββάλας).

'Και τα παγώνια/ Πολυόμματα/ Από κάπου πιο ψηλά μας έβλεπαν/ Ανοιγαν τα φτερά τους/ Εποπτεύοντας γύρω/ Μεγαλοπρεπή/ Με τις τραχειές φωνές τους να με τρομάζουν/ (παιδάκι τότε)/ Φωνές επίμονες/ τρυπούσαν τα αυτιά μου/ Κρατήρες, χαλάσματα στις αναμνήσεις αυτές οι φωνές/ Η ομορφιά - ομορφιά όμως/ Η ουρά τους ανοιχτή βεντάλια γεμάτη άστρα/ Αυτό να λέγεται...'. Από το ποιήμα της Πόλυς Χατζημανωλάκη 'Ροδίνι'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.09.2012)