ΣΤΙΓΜΕΣ

Γράφει η Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη

Ένα αλλιώτικο μάθημα
Γύρω - γύρω όλοι. Καθισμένοι στη μοκέτα, πάνω σε πολύχρωμα μικρά μαξιλάρια. Μια άσπρη μπάλα πετάει σαν πουλί από αγκαλιά σε αγκαλιά. Μαζί της φτερουγίζουν καλημέρες και ονόματα.
- Καλημέρα! Με λένε Βασίλη!
- Καλημέρα! Είμαι η Μαρία!
- Γεια σας! Είμαι ο Αλέξανδρος!
- Εγώ είμαι η Δήμητρα! Ο… η… η… ο…!
Η καρδιά μου, που πριν λίγο είχε μια μικρή, μια τόση δα μικρή αγωνία για τη συνάντησή μας, καταλαγιάζει. Είμαι ανάμεσα στους μαθητές της Στ’ τάξης του 10ου Δημοτικού σχολείου της πόλης μας και στα παιδιά του 3ου Ειδικού Σχολείου. Και νιώθω όμορφα με τα  γλυκά χαμόγελα και τα τρυφερά βλέμματα όλων των παιδιών. Και των μαθητών που τούτο το πρωί δίνουν και παίρνουν ένα αλλιώτικο μάθημα στην αίθουσα της τάξης τους. Και των παιδιών, που ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουμε πως δεν αφήνουν, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να αφήσουν μια χαραμάδα επικοινωνίας με την «οχυρωμένη σιωπή» τους… Πόσο λάθος κάνουμε…
Σε λίγο αρχίζει το παραμύθι. Και τυλίγει σιγά - σιγά με την κόκκινη κλωστή του όλα τα παιδιά. Και τα συνεπαίρνει. Και τα παίρνει μαζί του στις μαγικές του στράτες… Κι όσο ξετυλίγεται το παραμύθι, τα παιδιά σωπαίνουν. Μόνο τα βλέμματά τους φλυαρούν. Και τα χαμόγελα ή το σούφρωμα των χειλιών και των φρυδιών τους φανερώνει τη συμμετοχή τους στην περιπέτεια του Αστερούλη, που γλίστρησε μια φορά κι έναν καιρό στη γη από τον ουρανό…
Οταν τελειώνει το παραμύθι, ιαχές και χειροκροτήματα πλημμυρίζουν την αίθουσα! Αναπάντεχο και ανεκτίμητο το «ευχαριστώ» της Μαρίας, που πετιέται σαν αστραπή από τη θέση της και το εκφράζει με μια αγκαλιά κι ένα ηχηρό φιλί στο μάγουλό μου!
Και το αλλιώτικο μάθημα, πάντα με την καθοδήγηση και επίβλεψη των δασκάλων τους, συνεχίζεται με ζωγραφική. Ανάμεσά τους απλώνεται ένα τεράστιο, σαν σεντόνι χαρτί του μέτρου. Σκύβουν τα κεφαλάκια το ένα πλάι στο άλλο, για να ζωντανέψουν σε εικόνες το παραμύθι. Κάποια χεράκια δεν μπορούν να πιάσουν τη μπογιά και το μολύβι. Και τι μ’ αυτό! Τα παιδιά της έκτης κρατούν μέσα στα δικά τους στοργικά τα ανήμπορα κι ακάτεχα χεράκια και τα καθοδηγούν! Ετσι όλα τα παιδιά γεύονται τη χαρά της δημιουργίας! Και το λευκό χαρτί μεταμορφώνεται μπρος στα μάτια μου σε ουρανό και θάλασσα και δάσος! Και γεμίζει με φεγγάρια κι αστέρια, ψαράκια και γοργόνες, δέντρα και πουλιά που τραγουδούν την ομορφιά της φιλίας και της συνεργίας των παιδιών! Που μιλούν για το αλλιώτικο μάθημα που κάνανε τούτο το πρωί τα εκτάκια του 10ου Δημοτικού Σχολείου και τα παιδιά του 3ου Ειδικού Σχολείου της πόλης μας. Και διαλαλούν τη μεγάλη χαρά που γεμίζει τις καρδιές τους. Τις καρδιές όλων μας…

Χανιώτικα νέα (02.09.2012)