Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ


Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο...
'
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο.../ Αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου'. Στο γνωστό τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη (στίχοι - μουσική Νίκου Ζούδιαρη) ο νους μου, ενώ έβλεπα τις προάλλες τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που είχε μόλις παραλάβει τους τίτλους της αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Πολυτεχνείου Κρήτης, περιενδυμένο με την τήβεννο και το επιτηβέννιο, μεταξύ των μελών της Συγκλήτου του Ιδρύματος. 'Οταν τα λόγια τούτα θα έχουν ξεχαστεί, όταν και αυτή η τελετή θα έχει ξεχαστεί, ένα πράγμα θα μένει και θα φωτίζει: το έργο ενός ανθρώπου αφιερωμένο στον άνθρωπο, για τον οποίο σήμερα του απονέμουμε τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα', είπε, μεταξύ των άλλων, προσφωνώντας τον ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Γιάννης Φίλης. Για να συμπληρώσει: 'Το πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας είναι σε ικανό βαθμό δική μας επιλογή. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει κάνει τις δικές του επιλογές και γνωρίζουμε ότι συχνά αυτές οι επιλογές είναι δύσκολες, πολύ δύσκολες. Είναι αυτή η μοίρα των ανθρώπων που συντηρούν την ελπίδα στην κοινωνία και δείχνουν τον δρόμο στους πολλούς'. Το έργο ενός ανθρώπου αφιερωμένου στον άνθρωπο... Το έργο ενός ανθρώπου, που πίνει καθημερινά όλον τον Βόσπορο κι έχουν αλλάξει εντός του τα σύνορα του κόσμου... Δύσκολες, πολύ δύσκολες οι επιλογές καθώς: 'Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες,/ φωτάκια απ’ αλύτρωτες ψυχές,/ κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες/ θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές./ Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει/ και στα καντούνια μέσα σε γυρνά/ η Πόλη μια παλιά αγαπημένη/ που συναντάς σε ξένη αγκαλιά...'. Για το 'πολυσχιδές, κοινωνικό, ανθρωπιστικό, περιβαλλοντικό και πνευματικό του έργο' τίμησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α’, αναγορεύοντάς τον σε επίτιμο διδάκτορα, το Πολυτεχνείο μας. Το έργο αυτό μένει. Οπως μένει και η ευλογία του. Και βέβαια οι στίχοι του τραγουδιού 'Βόσπορος'. Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο... 'Ιππειον το θράσος', για να χρησιμοποιήσω μια φράση απ’ τα 'λίγα λόγια για το τέλος', που γράφει στο ομώνυμο βιβλίο του ο αρχιμανδρίτης Δοσίθεος (εκδόσεις Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρμης Ευρυτανίας). Πολλώ δε μάλλον όταν δεν έχω ακόμα αξιωθεί να πάω προσκυνητής στην Πόλη...

Την γλώσσα μας έδωσαν ελληνική

Τις δύο γνωστές, περίφημες ομιλίες του Ξενοφώντα Ζολώτα ενώπιον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (26 Σεπτεμβρίου 1957 και 2 Οκτωβρίου 1959) μου θύμισε το άρθρο ενός αγγλικού περιοδικού τέχνης, που μου έστειλε η και καλή μου φίλη, καθημερινή αναγνώστρια της εφημερίδας μας Μαργαρίτα Κουσκουμβεκάκη - Δρυμούση και το οποίο, όπως διαπίστωσα κυκλοφορεί ευρύτατα στο Διαδίκτυο. Να θυμίσω ότι ο Ωραίος Ελληνας Ξενοφών Ζολώτας μίλησε ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας στα αγγλικά χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ελληνικές λέξεις. Αποδεικνύοντας έτσι τη διαχρονική δύναμη της ελληνικής γλώσσας και τη λειτουργία της σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Να όμως ένα απόσπασμα από το περί ου ο λόγος άρθρο που θα μπορούσε να έχει σαν τίτλο τον στίχο του Ελύτη 'την γλώσσα μου έδωσαν ελληνικήν' (από το 'Αξιον εστίν', ελαφρά παραφρασμένο.
'The genesis of classican drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies [...]
Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.
It is historically and chronologically proven that theater empasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism'.
Αλήθεια! Υπάρχει κανένας που δεν κατάλαβε τι λέει το παραπάνω άρθρο;

Χανιώτικα νέα (10.09.2012)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου