Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


Όταν σου συμβαίνει κάτι κακό νομίζεις ότι ήρθε, τρόπος του λέγειν, το τέλος του κόσμου. Υστερα από ένα διάστημα είναι μακρινό παρελθόν. Καλά το λένε ότι δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε για πράγματα που αλλάζουν, αφού αλλάζουν, ούτε για πράγματα που δεν αλλάζουν, αφού δεν αλλάζουν.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΤΑΝ βρίσκεσαι σε απόγνωση, μη διαπραγματεύεσαι. Οταν είσαι θυμωμένος, μην αξιολογείς. Οταν πονάς, μην ψάχνεις για εξιλαστήρια θύματα. Οταν είσαι προδομένος, μη ρωτήσεις τι φταίει. Απλά, μείνε ακίνητος, πάρε βαθιές αναπνοές και ρώτα τον εαυτό σου: Τι μπορώ να μάθω μέσα από αυτό που βιώνω, ώστε να βγω δυνατότερος, όταν περάσει; Απ’ τα καλά που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Το βρήκα στη σελίδα κάποιου 'ηλεκτρονικού' φίλου κι είπα ν’ αρχίσω μ’ αυτό σήμερα.

ΕΙΝΑΙ απίστευτο το πόσο διαφορετικά βλέπουμε το ίδιο γεγονός μια μέρα αφότου έχει συμβεί, άλλωστε. Εχει απόλυτο δίκιο ο Syndney Smith που το είπε. Ετσι ακριβώς είναι. Οταν σου συμβαίνει κάτι κακό νομίζεις ότι ήρθε, τρόπος του λέγειν, το τέλος του κόσμου. Υστερα από ένα διάστημα είναι μακρινό παρελθόν. Καλά το λένε ότι δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε για πράγματα που αλλάζουν, αφού αλλάζουν, ούτε για πράγματα που δεν αλλάζουν, αφού δεν αλλάζουν. Πάμε παρακάτω.

ΠΑΕΙ μας τελείωσε και ο πρώτος μήνας του νέου έτους. Ποτάμι ο χρόνος που περνάει απ’ τα χέρια μας κι εμείς, για να θυμηθώ τον ποιητή, δεν μπορούμε να κρατήσουμε ούτε μια του σταγόνα. Σαν χθες ήταν που είχαμε Πρωτοχρονιά. Τέλος πάντων.

ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ για την ελληνική οικονομία τελείωσαν, σύμφωνα με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργο Προβόπουλο. Δεν συμφωνεί καθόλου μαζί του ο μέσος Ελληνας. Βουνό του φαίνονται τα προβλήματα που έχει μπροστά του. Ασε που τον έχουν καταπλακώσει οι κάθε λογής φόροι και δεν τον αφήνουν να πάρει ανάσα.

ΔΙΠΛΟ φόρο θα πληρώσεις, Χαράλαμπε, ένα για τη... μόνιμη κατοικία σου κι ένα για το... οικόπεδο, λέει η χήρα στον μακαρίτη πάνω στον τάφο του, σύμφωνα με το χθεσινό σκίτσο του Μπάμπη Κιαγιά στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας μας. Και τον... χριστιανικό φόρο, Μπάμπη, τον ξέχασες; Πες αλεύρι! Ο Κουράκης (ο βουλευτής του Συριζα) σε γυρεύει.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ και Αριστερά ήταν το θέμα του διήμερου Συνεδρίου της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης που έγινε στις 22 και 23 Ιανουαρίου κατά τη διάρκεια του οποίου ο βουλευτής του Συριζα Τάσος Κουράκης έκανε την 'περίφημη' πρόταση να πληρώνουν φόρο 'όσοι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι'. Πολύ ενδιαφέρον θα είχε επίσης ο προγραμματισμός και η πραγματοποίηση και ενός Συνεδρίου με θέμα Εκκλησία και Δεξιά. Ή όπερ και το αυτό Ορθοδοξία και αστοχριστιανισμός. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', 17.1.2013) το σχόλιο.

ΤΑ 'ΓΕΝΙΑ' του, αλλά και τα 'γένια' των άλλων δύο μαντιναδολόγων της στήλης, του Εννιαχωριανού (Γιάννη Μαλαξιανάκη) και της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη, ευλογεί ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας Ηλίας Σταματάκης σήμερα. Γράφει: Τρεις φίλοι εις τα 'πεταχτά' μια διαλεχτή ομάδα/ γράφει και βγάζει στα ψηλά συχνά τη μαντινάδα!

ΜΙΑ ΘΡΑΚΙΚΗ φυλή είχε ένα πρωτοφανές έθιμο. Κάθε άνδρας στη ζωή του είχε πολλές γυναίκες και, όταν πέθαινε, γινόταν μεγάλη συζήτηση, στην οποία συμμετείχαν οι γυναίκες του και οι φίλοι του, σχετικά με το ποια αγαπούσε περισσότερο ο νεκρός. Οποια, λοιπόν, κρινόταν ως η καλύτερη, επειδή ήταν και η πιο αγαπημένη του νεκρού συζύγου της, άκουγε πολλούς επαίνους τόσο από τους άνδρες όσο και από τις γυναίκες. Υστερα, όμως, σφαζόταν από το στενότερο συγγενή της και θαβόταν μαζί με τον άντρα της. Το αξιοπερίεργο ήταν ότι οι άλλες γυναίκες του νεκρού θεωρούσαν μεγάλη συμφορά το ότι δεν προτιμήθηκαν για θυσία και ένιωθαν ντροπιασμένες. Επρόκειτο, λοιπόν, για έναν αγώνα με έπαθλο τον θάνατο. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας' (εκδ. 'Σαββάλας').

'Γελούσαν τότε σίγουρα στο πατρικό/ παιδιά που παίζανε κρυφτό./ Εκείνη όλο τα φύλαγε./ Μετρούσε: ένα... δύο... τρία.../ κι ύστερα πάντοτε τον οσμιζότανε/ λαγωνικό και πώς να της ξεφύγει!/ Ισως να της το κράτησε/ και άντρας πια βρήκε την πιο ιδανική,/ μοναδική κρυψώνα. Τώρα πάλι μετρά:/ ένα... δύο... χρόνια δέκα/ τον πιο μικρό της αδερφό:/ Νίκησες! Φανερώσου πια!/ φωνάζει και δεν βρίσκει'.
Το ποίημα 'Το κρυφό' της Αγγελικής Σιδηρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (31.01.2013)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου