ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

'Τόσα κεριά, όσα τα παιδιά της,/ (παιδιά της και οι νύφες της και οι γαμπροί της)/ συν ένα ακόμη άναβε στο μανουάλι/ όταν πήγαινε στην εκκλησία η μάνα μου./ Μ’ άρεσε να τη βλέπω/ ν’ ανοίγει το πορτοφολάκι της/ να βγάζει τα χρήματα/ και να τ’ αφήνει στο παγκάρι./ Μα πιο πολύ μου άρεσε/ όταν την έβλεπα να πηγαίνει/ σιγομουρμουρίζοντας στο στασίδι της./ Να ’χουνε την υγεία τους/ τα παιδιά του κόσμου·/ και τα δικά μου Παναγία μου!'.
Το ποίημα του γράφοντος 'Τα κεριά' (από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή 'Οταν γίνεις ποίημα').

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ τελείωσε, μια άλλη μόλις άρχισε. Επίσημη παράδοση και παραλαβή των προβλημάτων που άφησε το 2012, πάντως δεν έγινε. Και πώς να γίνει! Το γεγονός ότι οι άνθρωποι τεμαχίζουν τον χρόνο σε χρόνια δεν σημαίνει ότι ο τεμαχισμός ισχύει. Εχει τη δική του λογική ο χρόνος και τη δική τους λογική οι άνθρωποι.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τη χθεσινή, όπως πάντα ομιλητική γελοιογραφία του Μπάμπη Καγιά στην εφημερίδα μας, το... αμπελοφιλοσοφικόν πρώτο σημερινό 'πεταχτό'. Εχει, ενίοτε, και τέτοια ο μπαξές της στήλης. Γενικότερα. Η ανάγκη να γεμίσουν οι δύο λευκές σελίδες... τέχνας κατεργάζεται... Πάμε παρακάτω.

ΟΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ των μισθών και των συντάξεων είναι εδώ. Οι φόροι είναι εδώ. Οι έκτακτες εισφορές και τα χαράτσια είναι εδώ. Η ανεργία είναι εδώ... Σε 'επαυξημένη' έκδοση δυστυχώς.

ΔΩΣΤΕ δουλειά στους άνεργους, σε λίγο θα πεινάσουν/ σκέψου ότι στη θέση τους, Αντώνη, ίσως θα ’σουν! Από πέρυσι μου την είχε στείλει τη μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ωστόσο, ενώ οι άνεργοι έχουν πεινάσει και καταφεύγουν στα συσσίτια, καμιά σκέψη δεν περνά απ’ το μυαλό του πρωθυπουργού της τρικομματικής κυβέρνησης (τρόικας εσωτερικού) ότι θα μείνει άνεργος. Αλλά κι αν μείνει (χάσει την πρωθυπουργία, λέμε) σιγά το πράγμα. Εχει να τρώει απ’ τα δουλεμένα αυτός. Οπως και οι προηγούμενοι.

ΤΟ ΣΙΡΙΑΛ της λίστας Λαγκάρντ στα τηλεοπτικά δελτία των Οκτώ, μόλις άρχισε. Κι αν έχουν να δουν τα μάτια μας και ν’ ακούσουν τ’ αφτιά μας. Ρητορικό ερώτημα που φαίνεται άσχετο, αλλά δεν είναι. Τι έμεινε, για παράδειγμα το λέω, από το σίριαλ του Βατοπεδίου; Ελα ντε, τι έμεινε;

ΚΑΠΟΤΕ πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί το κράτος. Κάποτε πρέπει να αποδίδονται και οι ποινικές εκτός από τις πολιτικές ευθύνες στους πολιτικούς. Κάποτε. Εδώ και τώρα, δηλαδή. Για να του πω τα χρόνια πολλά τον πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο κι ευκαιρίας δοθείσης ξεσπάθωσε για τα καλά. Κάποτε πρέπει να μπει οριστικά τέρμα στην αυθαιρεσία των πολιτικών προσώπων και στην προστασία των ισχυρών. Εφτασε η ώρα;

ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ όσα περιμένει η ΑΕΚ να κάνουν οι Κινέζοι ή θα κάνουν στο τέλος... τους Κινέζους; Αγωνία κι αυτή που έχει ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου. Σήμερα, λέει, είναι η κρίσιμη μέρα που θα φανεί αν οι δύο μεγάλες κινέζικες εταιρείες που υπέγραψαν συμφωνία με την εταιρεία που ίδρυσε ο Δημήτρης Βιντιάδης για τη σωτηρία της κιτρινόμαυρης ΠΑΕ θα θελήσουν να βοηθήσουν...

ΠΕΡΑΣΑΝ κιόλας δύο χρόνια απ’ το φευγιό σου στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, μάνα! Σαν σήμερα 4 Ιανουαρίου, ώρα 7.30 το πρωί! 'Δεν μπορώ, κυρία Ηρα', είπες στη γυναίκα που σε πρόσεχε και πέταξε η ψυχούλα σου σαν πουλάκι. Προχθές στην εκκλησία της γειτονιάς μας, στο Αγιο Πνεύμα, μεταξύ μας, η τέλεση του διετούς μνημοσύνου σου. Για να μπορέσουμε να σ’ αναθιβάλουμε με την ησυχία μας...

ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ του ο Αλέξανδρος έστελνε πολλά δώρα. Δεν την άφηνε όμως ν’ ανακατεύεται στις υποθέσεις του ούτε να επεμβαίνει στο έργο των στρατηγών. Κι όταν γι’ αυτό τον μάλωνε, υπέμενε με πραότητα την οργή της. Μια φορά μάλιστα, όταν διάβασε μια μακροσκελή επιστολή του Αντίπατρου (Μακεδόνα στρατηγού που τον αντικαθιστούσε στον θρόνο κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Ανατολή), που έγραφε πολλά εναντίον της, είπε: 'Ο Αντίπατρος αγνοεί ότι μυριάδες επιστολές τις εξαλείφει ένα δάκρυ της μητέρας' (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.)

'Τόσα κεριά, όσα τα παιδιά της,/ (παιδιά της και οι νύφες της και οι γαμπροί της)/ συν ένα ακόμη άναβε στο μανουάλι/ όταν πήγαινε στην εκκλησία η μάνα μου./ Μ’ άρεσε να τη βλέπω/ ν’ ανοίγει το πορτοφολάκι της/ να βγάζει τα χρήματα/ και να τ’ αφήνει στο παγκάρι./ Μα πιο πολύ μου άρεσε/ όταν την έβλεπα να πηγαίνει/ σιγομουρμουρίζοντας στο στασίδι της./ Να ’χουνε την υγεία τους/ τα παιδιά του κόσμου·/ και τα δικά μου Παναγία μου!'.
Το ποίημα του γράφοντος 'Τα κεριά' (από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή 'Οταν γίνεις ποίημα').

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com).