Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


'ΗΧΗΣΤΕ ΟΙ σάλπιγγες Καμπάνες βροντερές,/ δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα.../ Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές/ σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!


ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΗΧΗΣΤΕ ΟΙ σάλπιγγες Καμπάνες βροντερές,/ δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα.../ Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές/ σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!/ Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα'. Οι πρώτοι στίχοι του ποιήματος που απήγγειλε με τη βροντερή του φωνή ο Αγγελος Σικελιανός στην κηδεία του ξεχασμένου σήμερα μεγάλου εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά. Ηταν 28 Φεβρουαρίου 1943, μια μέρα μετά το φευγιό του Ποιητή των 'Πατρίδων', του 'Δωδεκάλογου του Γύφτου', της 'Φλογέρας του βασιλιά' και πολλών άλλων σπουδαίων έργων για τον Επουράνιο Παρνασσό. Μέσα στη μαύρη μαυρίλα της Κατοχής.

'ΑΥΤΟ ΤΟ λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα/ μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα'. Αυτή ήταν η παραγγελία του Ποιητή στους Ελληνες τον Οκτώβρη του 1940. Του Ποιητή, που όπως έχει πει ο Μίκης Θεοδωράκης, είχε μεγαλύτερη επιρροή από δέκα πρωθυπουργούς. Ποια θα ήταν, αλήθεια, η παραγγελιά του Ποιητή, αν ζούσε σήμερα; Και κατά πόσο είμαστε έτοιμοι, για ν’ ακούσουμε την παραγγελιά του;

ΔΥΣΚΟΛΑ τα πράγματα στην πατρίδα μας σήμερα. Οι εχθροί υφέρπουν, στην κυριολεξία στις φλέβες του έθνους και επιβουλεύονται τον αφανισμό του. Η οικονομική κρίση δεν είναι παρά μόνο η κορφή του παγόβουνου.

Η ΕΛΛΑΔΑ το απόγευμα της Κυριακής στα γήπεδα αναστενάζει. Παλιό αυτό. Τώρα η Ελλάδα κάθε βράδυ μπροστά στην τηλεόραση, βλέποντας τούρκικα σίριαλ, αναστενάζει. Τι φαινόμενο κι αυτό!

'ΟΙ ΤΣΕΠΕΣ μας αδειάσανε με τα σκληρά τα μέτρα/ τση τρόικας ποιος θα βρεθεί να τση πετάξει πέτρα;'. Να ρωτήσω κι εγώ με τη σειρά μου. Ρητορικό το ερώτημα που κάνεις στον δεύτερο στίχο της σημερινής μαντινάδας σου, Ηλία Σταματάκη;

ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ και με πολύ πάθος υπερασπιζόμαστε τη λήψη της ιθαγένειας για τα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται, μεγαλώνουν, πάνε σχολείο στην Ελλάδα. Το να λες ότι αυτά τα παιδιά δεν δικαιούνται την ελληνική ιθαγένεια είναι σαν να τους στερείς την πατρίδα τους. 'Βάρβαρο και απάνθρωπο'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (Βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 14.2.2013) το σχόλιο.

ΣΟΚ ΚΑΙ μετεκλογικό δέος στην Ιταλία καθώς ήρθαν τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω. Ο Νότος της Ευρώπης συνεχίζει να κραυγάζει εντάξει. Δεν μπορεί, ωστόσο, παρά να γίνει κάποια στιγμή λόγος τούτη η κραυγή. Αισιόδοξος πάντα ο φίλος μου γερω - δάσκαλος.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ αφιέρωμα για τα 70 χρόνια από τον θάνατο του Κωστή Παλαμά απόψε στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης μας. Αναφορά στα παιδικά του χρόνια με βάση το αφήγημα της Μαρινέλλας Βλαχάκη 'Μουτζουρωτής χαρτιών'. Οσοι πιστοί...

ΔΥΟ ΑΠΟ τους τριακόσιους Σπαρτιάτες που βρίσκονταν στις Θερμοπύλες, ο Εύρυτος και ο Αριστόδημος, υπέφεραν από πόνο στα μάτια και ο Λεωνίδας τους επέτρεψε, αν ήθελαν, να φύγουν. Ο Εύρυτος αποφάσισε να μείνει και σκοτώθηκε, πολεμώντας ηρωικά. Αντίθετα,ο Αριστόδημος γύρισε στη Σπάρτη, όπου, όμως, αντιμετώπιζε την περιφρόνηση από τους συμπολίτες του. Κανείς δεν του μιλούσε και όλοι τον αποκαλούσαν άνανδρο. Το στίγμα αυτό που συνόδευε τον Αριστόδημο το εξάλειψε ο ίδιος, πολεμώντας ηρωικά και πέφτοντας στη μάχη των Πλαταιών. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Καβάλα πάει ο Χάροντας τον Διγενή στον Αδη,/ κι άλλους μαζί... Κλαίει, δέρνεται τ’ ανθρώπινο κοπάδι./ Και τους κρατεί στου αλόγου του δεμένους τα καπούλια,/ της λεβεντιάς τον άνεμο, της ομορφιάς την Πούλια./ Και σα να μην την πάτησε του Χάρου το ποδάρι/ ο Ακρίτας μόνο ατάραχα κοιτάει τον καβαλάρη./ «Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα, δεν περνώ με τα χρόνια. Μ’ άγγιξες και δε μ’ ένοιωσες στα μαρμαρένια αλώνια;/ Εγώ είμαι η ακατάλυτη ψυχή των Σαλαμίνων,/ στην Εφτάλοφην έφερα το σπαθί των Ελλήνων./ Δε χάνομαι στα Τάρταρα, μονάχα ξαποσταίνω,/ στη ζωή ξαναφαίνομαι και λαούς ανασταίνω!»'.
Το ποίημα 'Ο Διγενής κι ο Χάροντας' του Κωστή Παλαμά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.02.2013)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου