ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ των Χριστουγέννων! Τα κάλαντρα έτσι όπως τα λέγαμε παρέες – παρέες από πόρτα σε πόρτα, την παραμονή… Η προσμονή της άλλης μέρας γύρω από την παρασιά… Το χρυσό δοντάκι που κάναμε με τη μεταλάβωση… Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι… Η γιορτή του θείου Μανωλάκη το βράδυ… Τα Χριστούγεννα της νοσταλγίας!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
γράφει ο Βαγγλελης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑΝ άρχοντες/ κι αν είναι ορισμός σας/ Χριστού την θεία γέννηση/ να πω στ’ αρχοντικό σας./ Χριστός γεννάται σήμερον/ εν Βηθλεέμ τη πόλει/ οι ουρανοί αγάλλονται/ χαίρει η κτίσις όλη… Αυτό δα έλειπε, να ’ναι παραμονή Χριστουγέννων κι εγώ να μην αρχίσω τη στήλη με τα κάλαντα, κάλαντρα τα λέγαμε και τα λέμε ακόμα στο χωριό μου.

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ των Χριστουγέννων! Τα κάλαντρα έτσι όπως τα λέγαμε παρέες – παρέες από πόρτα σε πόρτα, την παραμονή… Η προσμονή της άλλης μέρας γύρω από την παρασιά… Το χρυσό δοντάκι που κάναμε με τη μεταλάβωση… Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι… Η γιορτή του θείου Μανωλάκη το βράδυ… Τα Χριστούγεννα της νοσταλγίας!

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ της παιδικής μας ηλικίας… Κυρίως σ’ αυτά μας αρέσει να επιστρέφουμε όσο περνούν τα χρόνια. Εκεί τα πρώτα μας βήματα… Εκεί οι πρώτες μας θύμησες, οι πρώτες μας εικόνες. Εκεί η πατρίδα μας… Οχι, όμως, μόνο σ’ αυτά. Μέχρι και τα περυσινά Χριστούγεννα σκεπάζει το πάπλωμα της νοσταλγίας…

ΔΥΣΚΟΛΑ, τα δυσκολότερα των τελευταίων χρόνων, τα φετινά Χριστούγεννα για τη χώρα μας, για τους περισσότερους Ελληνες. Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα η κρίση. Το βλέπεις διά γυμνού οφθαλμού στους δρόμους και στις πλατείες, όπου το χαμόγελο είναι “είδος υπό εξαφάνισιν”. Αν έλειπε και η αλληλεγγύη, που -δόξα τω Θεώ- λειτουργεί και λειτουργείται κυρίως από την Εκκλησία, αλλά και από άλλους φορείς, αλίμονο και τρις αλίμονο…

“ΤΗΝ αξιοπρέπειά σου/ θέλω να φιλήσω δυνατά/ και στα δυο της μάγουλα, αδελφέ μου./ Κι ύστερα,/ με τ’ ανάστροφο της παλάμης μου να σφουγγίσω το δάκρυ μου”. Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

“ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ έρχεται, μα να ’ρθει υπό όρους/ χωρίς Στουρνάρα, φίλοι μου, χαράτσια κι ούτε φόρους”, μας λέει στην τελευταία του μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Σιγά που θα υπαγορεύσουμε όρους στον καινούργιο χρόνο, Ηλία! “Χαράτσια επί χαρατσιών πληρώνουμε αβέρτα/ στο τέλος θα μας πάρουνε πάπλωμα και κουβέρτα” η άποψη, σε μαντινάδα, του δεύτερου μαντιναδολόγου μας, του γνωστού και σαν Εννιαχωριανού, Γιάννη Μαλαξιανάκη. Δεν πετάει στα σύννεφα αυτός, απλή καταγραφή της πραγματικότητας κάνει.

ΜΟΝΑΧΑ η γνώση της πραγματικότητας μπορεί να μας μάθει πως την πραγματικότητα ν’ αλλάζουμε, μας λέει στο περίπου, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Αχ αυτή η πραγματικότητα!

ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ Σημανδηράκη, ειδ. συνεργάτιδα των Γενικών Αρχείων του Κράτους, Χανιά: Οντως συλλεκτική η έκδοση της Περιφέρειας Κρήτης και του Δήμου Χανίων “Ημερολόγιον Χανίων 1913” της οποίας είχες την ευθύνη της έρευνας, των κειμένων και της όλης επιμέλειας, που κυκλοφορήθηκε και παρουσιάστηκε πρόσφατα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την επέτειο των 100 χρόνων της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Ολόθερμα συγχαρητήρια! Α και διά της στήλης να σου ζήσει ο εγγονός!

ΣΥΜΦΩΝΑ με μια παλιά παράδοση κάθε γυναίκα μπορούσε να βεβαιωθεί ποια συγκεκριμένη ώρα γέννησε η Παρθένος Μαρία τον Ιησού Χριστό. Και να πως: Την παραμονή των Χριστουγέννων έκοβαν κλαδιά ανθισμένα δεντρολίβανου (αρισμαρί), τα βαζαν σ’ ένα ποτήρι με νερό και περίμεναν. Κάποια στιγμή της νύχτας τα κλειστά άνθη του δεντρολίβανου άνοιγαν με ζωηρότατο ασπρογάλαζο χρώμα. Ηταν η επιβεβαίωση πως ο Χριστός γεννήθηκε εκείνη την ώρα. (Από το βιβλίο “Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του”, του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη).

“Παιδικά χρόνια. Δίπλα στο τζάκι/ Τρίζει η κουτσούρα/ Φωτιά εγγαστρίμυθη φοβερίζει/ (ή μήπως τώρα νανουρίζει;)/ Αρωμα από καμένες πορτοκαλόφλουδες/ Φρέσκο λάδι, ψημένες στη χόβολη πατάτες/ Καρύδια και μουσταλευριά από κάλαντα φιλεμένα./ [...] Τώρα σε ζεστό σπίτι με ψυχή κρύα/ προσπαθώ να ανάψω τη χόβολη της μνήμης. Αλλά όλα έχουν νοτίσει/ Μάταια εκπέμπει το SOS στην κορφή/ του Χριστουγεννιάτικου δέντρου/ κι άπελπις περιμένω/ τον άγγελο των παιδικών μου χρόνων/ που έχασε για πάντα/ το δρόμο του στο χιόνι”.
Από το ποίημα “Χριστουγεννιάτικοι αναβαθμοί”
του Γιάννη Κουβαρά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.12.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-31/#ixzz2oPpExD59
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook