ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΝΑ ΕΘΙΜΟ της Πρωτοχρονιάς είναι και αυτό της ασκελετούρας (σκιλοκρεμμύδα). Αν τη βγάλεις από τη γη και την κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη, γιατί μέσα της υπάρχει μεγάλη δύναμη ζωής. Αυτή τη ζωτική δύναμη μπορεί να τη μεταδώσι σ’ έμψυχα και άψυχα. Ετσι πιστεύει ο λαός μας, γι’ αυτό την αρχιχρονιά κρεμούν ασκελετούρα στο σπίτι τους.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μέρα του χρόνου! Μας το θυμίζουν τα παιδιά που επιμένουν να λένε κι εφέτος, όπως κάθε χρόνο, τα κάλαντ(ρ)α. Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά αύριο κι αρχή καλός μας χρόνος, από αύριο λοιπόν! Από σήμερα τα μεσάνυχτα που θα τον υποδεχθούμε “μετά φανών και λαμπάδων” συγκεκριμένα.

“ΣΑΝ ΜΠΕΙ το Δεκατέσσερα θα το κεράσω μέλι/ να ’ναι η νέα η χρονιά γλυκιά σαν το παστέλι”, μας λέει στη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Να ήταν λέει τόσο, μα τόσο, απλά τα πράγματα. Να γινόταν πραγματικότητα οι όποιες ευχές κάναμε τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο!

ΠΑΡΑΗΤΑΝ δύσκολο το 2013, όπως ήταν και τα προηγούμενα τρία χρόνια, για τη χώρα μας. Θα ’ναι το ίδιο δύσκολο, λένε όλες οι προβλέψεις και το 2014. Ζητείται ελπίς, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του γνωστού διηγήματος του Αντώνη Σαμαράκη. Υπάρχει ελπίς; Μαύρα κι άραχνα τα βλέπουν οι τρεις στους τέσσερις Ελληνες. Κι όμως δεν μπορεί παρά να υπάρχει σανίδα σωτηρίας. Κι αν γνώρισε κατακλυσμούς στη μακραίωνη πορεία του ο τόπος μας!

Ο ΤΟΠΟΣ μας που διώχνει σήμερα τα παιδιά του. “Η Ελλάδα της παραγωγικής αποδιάρθρωσης, του ρατσιστικού λαϊκισμού, της αναξιοκρατίας και της πολιτικής διαφθοράς”, “που δεν αποτελεί εφαλτήριο για την επαγγελματική σταδιοδρομία της νέας γενιάς”, όπως είπε σε συνέντευξή της στο προχθεσινό “BHMAgazino” η 25χρονη Ελληνίδα ερευνήτρια της NASA και “Γυναίκα της χρονιάς” για το 2013, Ελένη Αντωνιάδου. Πονούν οι διαπιστώσεις της, οι διαπιστώσεις μας…

ΝΑ ΜΗΝ υπάρχουν συσσίτια για τον καινούργιο χρόνο είχε ευχηθεί πέρυσι τέτοιες μέρες ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Δεν έπιασε η ευχή του. Ας μικρύνουν τουλάχιστον το 2014 οι ουρές τους. Πού να πρωτοπρολάβει η Ελλάδα της αλληλεγγύης! Και μη χειρότερα. Να μια ευχή που μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ας το ελπίσουμε.

ΕΤΣΙ ακριβώς όπως αφήνει τα πράγματα το 2013, έτσι τα παραλαμβάνει το 2014. Δίχως κανένα πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής πάντως. Μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια. Ποιο 2013 και ποιο 2014! Ογκος ακατέργαστος, βουνό γρανιτένιο ο χρόνος, σιγά που τεμαχίζεται! Νομίζουμε…

ΝΑ ΚΑΝΩ, λέει ένα είδος απολογισμού για τη χρονιά που μας αποχαιρετά απόψε τα μεσάνυχτα είχα στον νου μου, ξεκινώντας τα σημερινά “πεταχτά”, άλλα ωστόσο είχε στον νου του ο… ξενοδόχος, το μολυβάκι μου δηλαδή. Δεν πειράζει, δεν έχασε δα και η Βενετιά βελόνι, το έκανε κι άλλες φορές στο παρελθόν άλλωστε…

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ θα προβάλω, όπως έκανα κάθε χρόνο, παραμονή Πρωτοχρονιάς στο χωριό, μάνα! Θα προβάλω! Τι λέξη κι αυτή! Σ’ ευχαριστώ που πρόβαλες κι οφέτος μου ’χες πει πρόπερσι όταν σ’ αποχαιρέτησα έχοντας μαζί μου μιαν ασκελετούρα και μια εικόνα του Αγίου Πνεύματος, για να μου κάνει το ποδαρικό. Ηταν η τελευταία φορά που σε είδα ζωντανή…

εΕΝΑ ΕΘΙΜΟ της Πρωτοχρονιάς είναι και αυτό της ασκελετούρας (σκιλοκρεμμύδα). Αν τη βγάλεις από τη γη και την κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη, γιατί μέσα της υπάρχει μεγάλη δύναμη ζωής. Αυτή τη ζωτική δύναμη μπορεί να τη μεταδώσι σ’ έμψυχα και άψυχα. Ετσι πιστεύει ο λαός μας, γι’ αυτό την αρχιχρονιά κρεμούν ασκελετούρα στο σπίτι τους. Στην Κρήτη πολλοί τις μοίραζαν σε σπίτια και μαγαζιά από την παραμονή και την έδιναν με την ευχή: “Χρόνια πολλά, αφέντη μου και να ’ναι και σιγούρα/ και να ’σαι και αθάνατος σαν την ασκελετούρα”. (Από τα βιβλία “Κρητικά Λαογραφικά για τους μήνες” του Μιχάλη Γρηγοράκη).

“Αγιε Βασίλη,/ Πνεύμα του Θεού περιιπτάμενον και καταβαίνον/ Επί αγαθούς και πονηρούς, επί δικαίους και αδίκους,/ Μη φεύγεις φέτος απ’ τη γη των δροσερών ανέμων,/ Τη γειτονιά του ήλιου που την περιζώνει ο αφρός της θάλασσας/ Και τη ζηλεύουν εβδομηκοντάκις εβδομήντα/ λεγεώνες των δαιμόνων…/ Σ’ έχουμε τόση ανάγκη τώρα που ο Ζέφυρος από τη Δύση,/ Ο Λεβάντες από την Ανατολή, ο Λίβας απ’ το Νότος/ Κι ο Βαρδάρης από το Βορρά/ Ανοιξαν τρύπες και μας στέγνωσαν τα όνειρα”…
Από το ποίημα “Το ζήτα της ζωής” του Γιάννη Τζανή.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (31.12.21013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-33/#ixzz2p4Vpz41o
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook