ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ

ΗΣΥΧΑ ΚΑΙ  ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

 ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ" ΤΟΥ Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

Γράφει ο Γρηγόρης Γεωργουδάκης* 

Διαβάζοντας τα ποιήματά του, αυτά της τελευταίας του συλλογής με τίτλο: ¨όπως το ψωμί, αυτόματα ήρθαν στο μυαλό μου οι στίχοι:

Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
….

Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ’ όλες τις καρδιές, 
σ’ όλα τα χείλη, 
….

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, 
απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.

Γιάννης Ρίτσος,  και κάθε στίχος του ταιριάζει απόλυτα με την ποίηση  του Βαγγέλη Κακατσάκη. Ο Γ.Ριτσος προέβλεψε την ποίηση του Β.Κ. «Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί...»  με λόγια απλά μιλεί, να σμίξει το χθες με το σήμερα, την παράδοση που φεύγει, τη μήτρα των αισθημάτων με τη σκληρότητα της εποχής, (το χωριό, τσι Κατούνες, τη ρίζα του κυπαρισσιού, Μεγάλη Παρασκευή) να μιλήσει απλά για τα απλά τα γεμάτα όμως αισθήματα , θαλπωρή,  ζεστασιά σαν την αγκαλιά της μάνας. Ποιητής της μάνας .

Στο φως του ονείρου

Τι κι αν έχετε δώσει εντολή

Να μένουν σβηστά τις νύχτες

Τα ηλεκτρικά φώτα στους δρόμους..

Τι κι αν έχετε εξασφαλίσει

Τη συμμαχία των κακών καιρών

Και τη φιλία των ενάντιων ανέμων…

Στο φως του ονείρου

Έχουμε ανάψει εμείς το κερί μας!

Ο Β. Κακατσάκης από το Νίππος, ποιητής ευαίσθητος αγνός παίρνει θέση στο πλάι των κατατρεγμένων των ανέργων των μεταναστών.

Προσευχή

 «Ιησούς Χριστός νικά

κι όλα τα κακά σκορπά»

Τρεις φορές κάθε βράδυ,

Πριν να κοιμηθεί,

Το λέει ένας άστεγος

Σταυρώνοντας

Το ανύπαρκτο μαξιλάρι του.

Έρχεται η νύχτα…

Και στο ποίημα: Δεν έχουμε πρόβλημα

Να σε βλέπουμε στην τηλεόραση

Να πνίγεσαι στις θάλασσες,

Δεν έχουμε πρόβλημα, πρόσφυγα του πολέμου.

Στην πισίνα μας

Μη σε δούμε να φτάσεις!

Να μας ζητάς να καθαρίσεις

Τα τζάμια των αυτοκινήτων μας,

Δεν έχουμε πρόβλημα, παιδί των φαναριών.

Τα γυαλιά της μυωπίας μας

Μη μας ζητήσεις ν’ αλλάξουμε! …κλπ.

Λιτός στην οικονομία της φύσης .. γιατί το περίσσιο είναι που καταστρέφει τη Γή μας :

Της Αγίας Λιτότητας

Ούτε να λείπει,

Μα ούτε να περισσεύει

Το απαραίτητο.

Λίγο λιγότερο

Και το απαραίτητο λείπει

Λίγο περισσότερο

Και το απαραίτητο περισσεύει… κλπ

Τα μηνύματα περνούν πολύ απλά μέσα από την ποίησή του:

Αυτό το υπέροχο «μας» αφιερωμένο στον ευγενέστατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης.

Η Κρήτη μας.

Η Ελλάδα μας.

Η Ορθοδοξία μας.

Μου αρέσει

Αυτό το «μας»

Που βάζει στο τέλος

Κάποιων λέξεων- κόσμων,

Όταν μιλεί και όταν γράφει,

Ο Αρχιεπίσκοπος μας.

«μας»

Μια μικρούλα λέξη

Με τρία γράμματα.

Μια πλατεία ευθύνης.

Ένα φωνήεν μεταξύ δύο συμφώνων

Ο εξ αδιανεμήτου πλούτος μας!

Ο Βαγγέλης Κακατσάκης υπήρξε δάσκαλος με μεράκι άφησε το «χρώμα» του στα παιδιά του, αγάπησε τον τόπο και τους ανθρώπους του, με πλούτο αισθημάτων που τα μοιράζει, με αγάπη, αισιοδοξία, προσφέρει πολύτιμη υπηρεσία στον πολιτισμό μας.

Πορεία

Επί τραχείας οδού, μια ζωή, η πορεία του

Συχνά θλιμμένος, ποτέ θλιβερός.

Πάντα ορθοστατών και ορθοβαδίζων.

Με αναπεπταμένη τη σημαία της ευθύνης.

Επιμένοντας

Να καλημερίζει τον ήλιο

Και να καλησπερίζει το φεγγάρι.

Ο Βαγγέλης Κακατσάκης από το Νίππος!!

* γιατρός πνευμονολόγος - ποιητής 


Σ. Σ.  Καλός γιατρός, πνευμονολόγος ο φίλος μου ο Γρηγόρης Γεωργουδάκης. Και καλά καλός ποιητής ,όμως. Πάντα εν εγρηγόρσει! Πάντα στην υπηρεσία παροχής οξυγόνου! Ευχαριστώ από καρδιάς για τα όσα αγαπητικά έγραψες, φίλε!