ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

"ΑΕΚ, ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ"

Προσθήκη λεζάντας

ΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Μετά το γκολ

ΔΙ - ΚΕ -ΛΕΕΕ! – ΔΙ-ΚΕ-ΦΑ-ΛΕΕΕ! – ΔΙ-ΚΕ-ΦΑ-ΛΕΕΕ!” Το σύνθημα των φιλάθλων της ΑΕΚ, απ’ τη μια εξέδρα στο γήπεδο Περιβολίων εκεί γύρω στο 38ο λεπτό του ποδοσφαιρικού αγώνα που έδινε η ομάδα τους (μου) ενάντια στην ομάδα του Πλατανιά, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, 15 Απριλίου για το πρωτάθλημα Α’ Εθνικής κατηγορίας.
«Ε – ΜΠΡΟΣ – ΑΪ – ΤΕΕΕ! –
Ε – ΜΠΡΟΣ – ΑΪ – ΤΕΕΕ! –
Ε – ΜΠΡΟΣ – ΑΪ – ΤΕΕΕ!».
Η απάντηση απ’ την άλλη, την και δική μου, εξέδρα. Μια δυο, τρεις, τέσσερις φορές η ίδια διαδικασία για να διακοπεί… ενδόξως απ’ το γκολ του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου, που εν τέλει έκρινε και το αποτέλεσμα. Κοινό το σύνθημα τώρα. “ΝΑ-ΤΟΙ, ΝΑ-ΤΟΙ, οι ΠΡΩ-ΤΑ-ΘΛΗ-ΤΕΣ!”, “ΝΑ-ΤΟΙ, ΝΑ-ΤΟΙ, οι ΠΡΩ-ΤΑ-ΘΛΗ-ΤΕΣ!” , “ΝΑ-ΤΟΙ, ΝΑ-ΤΟΙ, οι ΠΡΩ-ΤΑ-ΘΛΗ-ΤΕΣ!”… Και οι δε και οι μεν, εν χορώ, στεντορεία τη φωνή. Να το κρύψω ότι… γελούσαν και τ’ αυτιά μου.

«Δεν παν να μας πουν “κολλημένους”, “εκτός πραγματικότητας”, “τρελούς” ή… “άλλους”; Για μας έτσι απλά, δεν… γίνεται χωρίς ΑΕΚ! Στην ουσία έχουμε προσβληθεί απ’ το μικρόβιο της μπάλας. Κάτι τόσο απλό για τους πάσχοντες και ακατανόητο για όσους πέρασαν δίπλα της αλλά… δεν τους άγγιξε το άρωμά της. Και η άμεση προέκταση του ενδιαφέροντος; Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις γυναίκες. Πιτσιρικάς, πρώτα ανακαλύπτεις το ενδιαφέρον γι’ αυτές και σύντομα έρχεται ο ΕΡΩΤΑΣ. Η διαφορά της ΑΕΚ με… τις “άλλες” είναι ότι την ΑΕΚ δεν την… αλλάζεις ποτέ! Στα όρια του μαζοχισμού κινούμενος, με όσα σε κάνει να υποφέρεις. Στα όρια του τρελά αιθεροβάμονα, με όσα ελπίζεις και ονειρεύεσαι, αλλά απογοητεύεσαι περιμένοντας. Αλλά… Ισως σε εξιτάρει, τελικά, το ότι δεν μπορείς να νιώσεις ούτε καν την, εκ βασάνων προερχόμενη, ηδονή του Οδυσσέα. Διότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν χαρές της στιγμής, της εβδομάδας, άντε και ενός-δύο μηνών αλλά το “ονειρεμένο τέλος του δρόμου” είναι ουτοπία. Ισως πάνω κι απ’ το ίδιο το ποδοσφαιρο κι επειδή “ιστορία γράφουν οι παρέες” να βρίσκεται εκεί το μυστικό της αιώνιας, της άδολης και χωρίς… διαφυγή, αγάπης! “Ελα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή/ κι όλα τα ωραία μέσ’ στη “Σκεπαστή””»!… Από το κείμενο “ΑΕΚ, έτσι απλά”, του δημοσιογράφου Γιάννη Καραλή στο βιβλίο “Κίτρινο και Μαύρο-Ζωγραφική και κείμενα για την ΑΕΚ” (Εκδ. Περι τεχνών, Αθήνα 2010) του Νίκου Οικονομίδη.
Εγινα ΑΕΚ στα 11 μου χρόνια, Απριλομάη μήνα, όταν πήγαινα Ε’ Δημοτικού και μου μίλησε γι’ αυτήν ο ξάδελφός μου ο Αντώνης, που είχε πάει στα Χανιά πριν από δυο χρόνια για να γίνει “βαφέας αυτοκινήτων”. Αγιασμένη η ψυχούλα του από τότε που ζούσε -έχει φύγει εδώ και δυο χρόνια για την επουράνια “Σκεπαστή”. Ποιος Ολυμπιακός και ποιος Παναθηναϊκός! ΑΕΚ! Αθλητική Ενωσις Κωνσταντινουπόλεως… ΑΕΚ – Θρησκεία – Βυζαντινή Αυτοκρατορία! Μόλις που μας είχε μιλήσει ο δάσκαλος στο μάθημα της Ιστορίας για την Αλωση της Πόλης. Δεν την απαρνήθηκα ποτέ! Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο… Ακόμα με φωνάζουν “Παπαϊωάννου” πολλοί απ’ τους συμμαθητές μου στο ένδοξο Γυμνάσιον Βάμου…
Κερί στην τούρτα των γενεθλίων της ΑΕΚ, που έγινε πριν από μια εβδομάδα (13 Απριλίου) 94 χρονών, τούτη η Στάση. Μα και κερί στη μνήμη του αγαπημένου μου ξαδέλφου (σε μια εβδομάδα το “συναπάντημά του) που με έκανε Αεκτζή. Μνήμη που καίει “άκαυτη βάτος”, από ιδρύσεώς της, πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα η ΑΕΚ! ΑΕΚ οι αλησμόνητες πατρίδες… ΑΕΚ, η “μη με λησμόνει” ηλικία… Και εν όψει της κατάκτησης, ύστερα από 24 χρόνια του τίτλου του πρωταθλήματος... έτσι απλά ΑΕΚ!   (Χανιώτικα νέα, 21.4. 2018)