Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Είναι πολλά, αλλά και θύμησες το κατά Παπαδιαμάντη “Ρωμέικο Πάσχα”, το Πάσχα το ελληνικό!
Αναμνήσεις που ξεπηδούν ολοκάθαρα κι “ολζώντανες” κάθε Μεγάλη Εβδομάδα πίσω από τις βιόλες, με φόντο τις πασχαλιές που μας προσφέρουν τα ολάσπαρα τους λουλούδια.
Αναμνήσεις των περαζούμενων που κατ’ ένα θείο τρόπο προσδένουν το σήμερα στο άρμα τους μεταφέροντάς το κι αυτό στο μελλοντικό πισογύρισμα του νου καθώς εκείνος θα αναπολεί τις Μεγαλοβδομάδες και τις Λαμπρές που έζησε…
…Γεγονότα με φίλους, συγγενείς και έρωτες που ξεπηδούν μέσα από τις αυλές των εκκλησιών, μέσα στους ναούς και τα εκκλησάκια, πίσω από το φως των κεριών και ανάμεσα από τους ύμνους που ποτές δεν θα λησμονήσουμε…
…Κάθε Μεγαλοβδομάδα είναι τα μικρά παιδιά που στέκονται μπροστά στον Εσταυρωμένο, παππούδες και γιαγιάδες, οικογένειες, άνθρωποι μονάχοι, νέοι και μεγαλύτεροι στον Επιτάφιο και στην Ανάσταση…
Ενα τελετουργικό έργο μνημοσύνης, ένα συνεχές αντάμωμα προσώπων, γνωστών – αγνώστων κάτω και υπό το ανοιξιάτικο φως του σούρουπου και του νυχτερινού ελληνικού ουρανού που συμμετέχει όπως όλη η πλάση στο θείο δράμα Εκείνου που συνεχώς σταυρώνουμε!
Κι είναι ακόμη το συναίσθημα πως τούτη η ζωή εδώ είναι για ένα σκοπό, μια αίσθηση πως η θυσία Εκείνου ακόμη μπορεί να εμπνέει τον άνθρωπο να παραμείνει Ανθρωπος!
Πάσχα 2018 -όπως όλα εκείνα των περασμένων χρόνων- ελληνικό εις πείσμα των καιρών που μεταλλάσουν τις ψυχές!
Πάσχα ρωμέικο -κι έχει ξαναγραφεί σε αυτήν εδώ τη στήλη- «είθε να εξακολουθήσει να μας συγκρατεί καλά, γερά στις ρίζες των παππούδων μας που μας το κληροδότησαν»…
Χανιώτικα νέα (04.04,2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου