ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΒΑΠΤΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ....

Τι κι αν έβρεχε βροχή δαρτή... Τι κι αν οι αέρηδες φυσούσαν με όλη τους τη δύναμη... Τι κι αν η κακοσύνη του καιρού έδειχνε τα δόντια της.... Τίποτα δεν στάθηκε εμπόδιο να ΄ρθω στο Νίππος, 30 χιλιόμετρα δρόμος από τα Τσικαλαριά, λίαν πρωί, για να τύχω στη Βάφτιση του Χριστού. Εδώ, στον Τίμιο Σταυρό, κάτω από τον μεγάλο πολυέλαιο, μια χάλκινη κολυμπήθρα, ο δικός μου Ιορδάνης!
"Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις..."  Στον ρόλο του Ιωάννη Βαπτιστή, κι εφέτος, όπως εδώ και 45 τόσα χρόνια ο παπα - Μιχάλης.





Στον πατέρα του, τον παπα - Χρίστο, ωστόσο, ο νους μου... Αυτός ήταν ο Βαφτιστής του Χριστού, σε μια  τσίγκινη λεκάνη, όταν ήμουν παιδί. Σαν χθες... Ουρανός ο θόλος της εκκλησία, από εδώ κατέβαινε εν είδει περιστεράς το Άγιο Πνεύμα, από εδώ ακουγόταν η φωνή του Θεού... Πόσο μεγάλος ήταν ο μικρός μας κόσμος τότε που ήμασταν παιδιά!  Καλή φώτιση σε όλους μας!