ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Τεταρτιάτικη καλημέρα...

Αυτό το μικρό ή μεγάλο μαρτύριο που περνά ο κάθε γραφιάς, μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα δει να γράφεται η πρώτη λέξη, η πρώτη αράδα, η πρώτη παράγραφος και ούτω καθεξής, είναι αυτό που -λίγο πριν αραδιάσω τα παραπάνω- βίωσα!
Αισθάνομαι όμως πολύ καλύτερα το ομολογώ!
Τα πράγματα έχουν πάρει την σειρά τους, αν και σφόδρα θα το επιθυμούσα να είχα καταφέρει μια διαφορετική εισαγωγή από την παραπάνω!
Δεν με πειράζει όμως, και αλίμονό μου και με πείραζε δηλαδή!
Εδώ δεν με πείραξε που ένα ολόκληρο καλοκαίρι μόλις και μετά βίας κατόρθωσα -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να κάνω 8 μπάνια! Μόλις και μετά βίας... 8! Αφού το λέω και το γράφω και ψιλο-αδυνατώ να το πιστέψω! Κι όμως! Είναι η μόνη αλήθεια!
Οπως αλήθεια είναι ότι παραλίγο να τα είχα κάνει 9 τα μπάνια μου και τώρα να περιμένω το 1 για να πιάσω το διψήφιο αριθμό! Και ήμουν τόσο κοντά στο 9ο αν δεν μ' έπαιρνε ο ύπνος πάνω στην ξαπλώστρα γνωστής-πασίγνωστης παραλίας, την οποία πλήρωσα και 8 ευρουλάκια! Για να είμαι βέβαια ειλικρινής, εκείνη την ώρα και 25-30 ευρώ να μου ζητούσαν θα τα 'δινα για λίγο ύπνο κάτω από τη σκιά μιας ομπρέλας...
Ομως -κι εδώ είναι το ωραίο- η σκιά της ομπρέλας που τόσο πολύ επιθυμούσα μες στην νύστα μου, δεν με σκέπασε ποτές! Η ομπρέλα ήταν πώς να την χαρακτηρίσω(;)... διάτρητη! Κι εμένα "μού 'δωσε" -ως φαίνεται- ο ήλιος κατακέφαλα και δεν άργησα να δω το πρώτο τ' όνειρο!
Κι αφού τον φχαριστήθηκα -τρόπος του λέγειν- τον ύπνο, γυρνώντας στο σπίτι ανακάλυψα και το τροπικό μαύρισμα που... θα... αποκτούσα όταν θα έχανα το κόκκινο της φωτιάς που 'χα αποκτήσει... έμπροσθεν και μόνο από αυτή την οπτική πλευρά μου, αφού το 'χω χούι στην ξαπλώστρα, ποτέ να μη ξαπλώνω μπρούμυτα αλλά τ' ανάσκελα!
Μισοκαμένος δηλαδή, ο καημένος! Τέλος πάντων δεν με νοιάζει ό,τι κι αν σιγοψιθυρίζει ο κόσμος όταν με βλέπει διπλοχρωματισμένο, κόσμος είναι και λέει! Στο κάτω-κάτω της γραφής και σας το δηλώνω με πάσα ειλικρίνεια, ποσώς με ένοιαξαν τα "σου-σου-σου" που άκουγα περνώντας από δίπλα τους! Κι ένα παραπάνω τώρα που η όλη μου εμπειρία με έβγαλε από το αδιέξοδο -το μαρτύριο όπως το χαρακτήρισα και στην εισαγωγή- που είχα φτάσει μη μπορώντας να ξεκινήσω το παρόν και τελικά να σας πω και σήμερα την Τεταρτιάτικη καλημέρα μου!

Νεκτάριος Κακατσάκης

>> τυπώστε αυτό το άρθρο