ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΑΣ ΕΙΠΑ καλό μήνα, δεν σας είπα! Ανοίγω παρένθεση. Κατά το “σας χαιρέτησα, δεν σας χαιρέτησα” του Γιάννη Βογιατζή στα έργα “Το ημερολόγιο ενός θυρωρού” και “Ο θυρωρός μας ο Βαγγέλης” του Κώστα Πρετεντέρη που για χρόνια μεταδίδονταν απ’ το ραδιόφωνο στις αρχές της δεκαετίας του 1960! Κλείνει η παρένθεση. Και πώς να σας πω αφού προχθές, την Τρίτη, που μπήκε ο μήνας, τα “πεταχτά” δεν ήταν μαζί σας;

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, λοιπόν, έστω με δύο μέρες καθυστέρηση, καλή σχολική χρονιά για τους δασκάλους, αφού όπως κάθε χρόνο την 1η Σεπτεμβρίου, παρουσιάστηκαν κι εφέτος στα σχολεία τους και καλά κρασιά! Κυριολεκτικά, για όσους πατήσουν σταφύλια, δεδομένου ότι ο Σεπτέμβρης εξακολουθεί να είναι ο μήνας του τρύγου στον τόπο μας, και μεταφορικά για απαξάπαντες.

ΕΝΤΑΞΕΙ, μην κάνετε θέμα την μιας μέρας απουσία μου απ’ τη στήλη. Κι έναν μήνα και πάντα νά ’λειπα σιγά που θα έχανε η Βενετιά βελόνι. Το μοναστήρι να ‘ναι καλά κι από καλογέρους άλλο τίποτα.

ΟΥΤΕ ΓΙΑ την τυχόν παραμονή μου στον όποιο κούμο τις μέρες που ξέκλεψα μη με ρωτήσετε. Εδώ τα γεγονότα τρέχουν. Εδώ πάμε για εκλογές. Εδώ... συνελόντι ειπείν, ο κόσμος καίγεται κι εμείς να χτενιζόμαστε; Αφήστε που ξωμείναμε από χτένια!

ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΗ μάχη πάει για να πεθάνει/ στρατιώτη μου, για πόλεμο δεν κάνει... Στρατιώτη μου, τη μάχη θα νικήσει όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει... Τι θέλει να πει ο ποιητής, τη σήμερον ημέρα, με τα παραπάνω “τσιτάτα”; Ελα ντε, τι θέλει να πει;
Ο προκηρύξας, του ανακηρυχθέντος, τον επικηρύξαντα. Ο επικηρύξας, του προκηρύξαντος, τον ανακηρυχθέντα. Ο ανακηρυχθείς, του επικηρύξαντος, τον προκηρύξαντα. Πάμε για εκλογές, το καταλάβατε;

Η ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ που έδωσα στον γνωστό μαντιναδολόγο της στήλης Ηλία Σταματάκη, να γράψει και μια μαντινάδα για το κανταΐφι, μετά από αυτές για τον μπακλαβά και το γαλακτομπούρεκο, ήρθε. Διαβάστε την: Το κανταΐφι ‘ναι γλυκό κι αρέσει σου Βαγγέλη/ μα το φιλί της κοπελιάς ποιος είναι που δε θέλει! Συμβουλή. Μην πολυξαγλείτε τους μαντιναδολόγους!

“ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ εδιάβασα ξανά τον Κακατσάκη,/ κι ο νους μου πήγε στω Χανιώ τ’ ωραίο μου σπιτάκι./ Τις μαντινάδες και πολλές όμορφες διηγήσεις,/ πετά στο διαδίκτυο γεμάτες συγκινήσεις./ Να σαι καλά Ευάγγελε, καθημερνά να γράφεις,/ τη μέρα μας πιο όμορφη εσύ να τηνε φτιάχνεις”. Απ’ τον άγνωστο σ’ εμένα προσωπικά αναγνώστη του ιστολογίου μου Takis EΙevantis το εκτός των άλλων νοσταλγικό ποιητικό του σχόλιο. Ευχαριστώ και δια του Τύπου εκ βαθέων.

ΠΡΙΝ ΝΑ ΒΓΕΙ από τα τείχη της Τροίας ο Εκτορας για να συναντήσει τον Αχιλλέα στη μονομαχία, αποχαιρέτησε τη γυναίκα του την Ανδρομάχη και άπλωσε τα χέρια του στον μικρό του γιο, τον Αστυάνακτα, που κρατούσε η τροφός. Ο Αστυάνακτας όμως, τραβήχτηκε κλαίγοντας στην αγκαλιά της. Ο Εκτορας κατάλαβε ότι ο μικρός φοβήθηκε το κράνος που άστραφτε στον ήλιο και το έβγαλε και τότε μόνο ο μικρός ρίχτηκε στην αγκαλιά του.

“Ποιος είναι αυτός που περιμένεις πάντοτε σκυφτός/ βαδίζοντας ανέμελα στο μελιχρό Σεπτέμβρη/ πάντα σε προσπερνούν κι όμως μένει το άρωμα/ των χιλιομέτρων μέσα στα φώτα των σταθμών/ και οι χιλιαρές ανάσες στο μυαλό και η θάλασσα...”.
Απ’ το ποίημα του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου
“Ανέραστος Σεπτέμβρης”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr