ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ του 1939 ο Χίτλερ 'προσκάλεσε' τον Πρόεδρο και τον Υπουργό των Εξωτερικών της ήδη κολοβωμένης από τη Συμφωνία του Μονάχου Τσεχοσλοβακίας και εκβιαστικά τους δήλωσε ότι θα έκανε στρατιωτική επίθεση, αν δεν δέχονταν τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο της Γερμανίας. Σύμφωνα με πληροφορίες της γαλλικής πρεσβείας στο Βερολίνο, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ο Γκέρινγκ και ο Ρίμπεντροπ κυνηγούσαν τους Τσέχους γύρω από το Τραπέζι και τους έβαζαν τις πένες στο χέρι για να υπογράψουν».
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ από τη στήλη του Γιάννη Ζερβού «τα του Καίσαρος» (βλ. εφ. «Χριστιανική», Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011) το παραπάνω «πεταχτό». Κάτω από τον τίτλο «Ο άξονας επιστρέφει και σημειολογικά». Ουδέν σχόλιον.
ΣΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ τα χέρια στριφοκώλια δεν χωρούνε. Εγώ αντίρρηση σ’ αυτό που λέει η λαϊκή σοφία δεν έχω. Κανείς, ωστόσο, δεν είναι πιο δυνατός απ’ τον λαό, όταν αυτός καταλάβει τη δύναμή του. Νομίζω!
ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ την τοπική οικονομιά αγοράζοντας τοπικά προϊόντα. Είναι καλύτερη, λέω τώρα, η φέτα Δανίας απ’ τη δική μας; Είναι καλύτερο αναψυκτικό η εισαγόμενη κόκα κόλα απ’ το δικό μας μπιράλ;
ΔΕΙ ΔΗ χρημάτων και άνευ τούτων, ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Ας το γράψουν σε πανό κι ας το αναρτήσουν στις εισόδους των Δημαρχείων οι Δήμαρχοι. Είναι κι αυτός ένας τρόπος διαμαρτυρίας.
«ΜΗ ΦΟΒΗΘΗΣ ποτέ την ειμαρμένην είναι η μάλλον θρασύδειλος θεότης, εξ όσων εφιλοξένησεν ο ουρανός ή συνέλαβεν η ανθρωπίνη φαντασία. Επιτίθεται κατά της αδυναμίας και της δειλίας και υποχωρεί προ της δυνάμεως και του θράσους. Η αυθάδεια την καταπλήττει και την τρέπει εις φυγήν. Ομοιάζει με θρασύδειλον κύνα, όστις σου επιτίθεται άνευ λόγου, αρκεί δε μόνον να προσποιηθής, ότι κύπτεις ίνα λάβης λίθον εκ της γης, διά να φύγη ουρλιαζόμενος». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακοπούλου.
ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ρώτησε, λέει, τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη πώς γράφει τις μαντινάδες κι αυτός της απάντησε: «Παίρνω μολύβι και χαρτί κι ο νους σ’ εσένα πηαίνει/ κάνω να γράψω στο χαρτί και μαντινάδα βγαίνει». Να ζήσουν όλες οι όμορφες, Ηλία! Οι Κατερίνες, Καίτες, Κατίνες που γιορτάζουν σήμερα, και μη...
ΠΟΛΛΑ, ΚΑΤΑΠΟΛΛΑ, ευχαριστώ, σ’ όλους κι όλες, όσες κι όσοι μου ευχήθηκαν διαδικτυακά (στο φέισμπουκ, ιστολόγιο, μήνυμα) για τα γενέθλιά μου, χθες. Αναζήτηχτες και αναζήτηχτοι!
ΜΙΑ ΦΟΡΑ πήγαιναν δίπλα - δίπλα μια αλεπού κι ένας πίθηκος. Ενώ περνούσαν από ένα νεκροταφείο ο πίθηκος είπε: «Ολοι αυτοί οι νεκροί που είναι εδώ είναι απελεύθεροι, πρώην δούλοι των προγόνων μου». Η αλεπού του απάντησε: «Μπορείς να λέεις ό,τι θέλεις, αφού κανένας από αυτούς δεν μπορεί να σε διαψεύσει». Μύθος του Αισώπου.
«[...] Δεν ξυπνούν με ύμνους/ οι κλειστοί κάλυκες των κρίνων,/ σαν πέσει μέσα τους η σιωπή κι ο θάνατος./ Αδικα γυρεύεις στους ασφόδελους/ την ερμηνεία της έκφρασης, την ομορφιά./ Η μνήμη απλώνει ρίζες βαθιά στο χώμα,/ όπως τα μυστικά ρυάκια./ Αδικα ψάχνεις με τα δάχτυλα τις πέτρες./ Ανάμεσα στους βωμούς,/ η τύχη των αρχαίων θεών ασελγεί στο φως».
Από το ποίημα του Χρήστου Κουλούρη «Η τύχη των αρχαίων θεών».
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (25.11.2011)