ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κκατσάκης

'Κι από πού παιδί μου θε να βρω όσα μου ζητούνε να τσοι πληρώσω! Μια σύνταξη που παίρνω, δε μου φτάνει ούτε για τα φάρμακά μου! Οϊ πως δε θέλω, μα δε μπορώ να τα πληρώσω!
Κι ανε μου κόψουνε το ρεύμα; Μακάρι κείνοσας ο Παπαδήμος να καταλάβει τσοι φτωχούς τσ? αθρώπους και να μη μασε βάλει να πληρώσομε το χαράτσι που μας εβάλανε οι γιάλλοι!
Σπουδαμένος και καλός άθρωπος φαίνεται και μακάρι να μασε βοηθήσει! Ετσα λένε και στη τηλεόραση, πως για καλό τονε διαλέξανε'!
Την ακούω από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ώρα πολλή! Να ξεσπάει, να «φιλοσοφεί» την κατάσταση, να ρίχνει -εν μέσω λυγμού- τον εγωισμό της να ζητιανεύει «ό,τι προαιρείσθε» για να μπορέσει να πληρώσει! Ναι, να «ζητιανεύει» -αυτή που δεν ζήτησε ποτέ της- από φίλους και γνωστούς για να είναι «εντάξει» στις υποχρεώσεις της, όπως πάντα ήταν τόσα χρόνια! Τι υποχρεώσεις; Το νοίκι για το υπόγειο που μένει, το φως, το νερό, το τηλέφωνο...! Οχι πως άλλες φορές δεν είχε ανάγκη, μα δεν καταδεχότανε! 50 - 55 χρόνια δούλεψε, δεν έκανε κομπόδεμα... Μεροδούλι - μεροφάι...!
...Υπάρχει κι αυτός ο Ελληνας, που πλέον αρχίζει να κάνει όλο και πιο εμφανή την παρουσία του, ίσως γιατί όλοι οι υπόλοιποι έχουμε αρχίσει να φτάνουμε στο δικό του επίπεδο, αυτό του «ένα με το χώμα ή ακόμη και το κάτω από τη γη»!
Να βρισκόμαστε για πρώτη φορά σε θέση τέτοια που θα τον δούμε για πρώτη φορά -κάποιοι από εμάς οι αναπαυτικά αραγμένοι στη μέχρι πρότινος νάιλον ζωή μας- ίσια στα μάτια! Ισως για πρώτη φορά να μπορέσουμε να μην τον προσπεράσουμε κιόλας, ίσως να τον «κουβαλήσουμε» λίγο παραπάνω στη σκέψη μας, να μην τον κοιτάξουμε υποτιμητικά, επειδή δεν φοράει τελευταίας μόδας ρούχο και παπούτσι, επειδή φορά «προπολεμικό» ρολόι στο χέρι ή επειδή ποτέ του δε μπόρεσε ν? αφήσει το υπόγειό του και να διεκδικήσει μια θέση στον ήλιο!

Χανιώτικα νέα (16.11. 2011)