ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΟΥΝΕ, δεν θα τον βρούνε, θα τον βρούνε, δεν θα τον βρούνε, θα τον βρούνε, δεν θα τον βρούνε... εν τέλει χθες το βράδυ δεν τον βρήκανε. Αμα τον βρούνε αύριο ας μας τηλεφωνήσουνε να βγούμε στους δρόμους και στις πλατείες για να πανηγυρίσουμε. Οχι τίποτα άλλο αλλά πιαστήκαμε τόσες μέρες που την είχαμε αράξει στις πολυθρόνες περιμένοντας τη νέα κυβέρνηση...
ΤΕσσερις μΕρες αγωνιζόμενοι περί κομματικής πάρτης. Τι θρίλερ κι αυτό...
«ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ στους ισχυρούς να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι του ανθρωπάκου! Ομως εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα πολύ αργά πως σ’ έπιασαν κορόιδο» Βίλχελμ Ράιχ: «Ακου, ανθρωπάκο!».
ΣΗΜΕΡΑ έχω τα γενέθλιά μου, πες μου χρόνια πολλά μου είπε, με το που με συνάντησε Ζυμβρακάκηδων και Μάρκου Μπότσαρη γωνία, προχθές. Χρόνια πολλά, αλλά... Κόμπιασα γιατί ήξερε ότι ήξερα ότι έχει γενέθλια στις 20 τ’ Απρίλη. Σήμερα έχω τα πέμπτα, μετά τον καρκίνο που με βρήκε γενέθλιά μου, μου εξήγησε. Χρόνια πολλά και διά της στήλης, καλή μου φίλη! Και σ’ ευχαριστώ που αντί να σου δώσω, μου ’δωσες κουράγιο!
«ΚΑΛΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ φαίνεται κι άφησες το χωράφι να βγάλει βάτους. Μη μιλείς και σκάβε. Να σπείρες ασκρολύμπους». Αυτά μου έγραφε τις προάλλες, ευκαιρίας δοθείσης, εν είδει σχολίου για ένα απ’ τα «πεταχτά» στη σελίδα μου στο φέισμπουκ, ο Μιχάλης ο Ανδριανάκης. Δε μιλώ και σκάβω, Μιχάλη. Μόνο που αντί για ασκρολύμπους, λέω να βάλω σφαράγγια...
ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ πότισαν κώνειο τον Σωκράτη/ γιατί με τη σοφία του τους έμπαινε στο μάτι. Η μαντινάδα που μου υπαγόρευσε τηλεφωνικά ο Εννιαχωριανός (Γιάννης Μαλαξιανάκης). Ακου να δεις τι θυμήθηκε!
ΜΕΤΑ ΤΗΝ Παναχαϊκή, ο Πανθρακικός. Δύο νίκες στα δύο παιχνίδια, μετρά ο Πλατανιάς στη Β’ Εθνική. Την Κυριακή στην Καλλιθέα, με την ομώνυμη ομάδα πάει για τρεις στα τρία. Για μια ακόμα καλύτερη, απ’ την κορφή, θέα. Και η ισοπαλία, μεταξύ μας, καλή είναι.
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ιστορικό ανέκδοτο μια συλλογή απ’ τα καλύτερα σκυλάδικα των δύο Εθνικών Οδών και του συνολικού επαρχιακού και αγροτικού οδικού δικτύου. Να ’ναι καλά ο φίλος μου ο Κώστας ο Μπετινάκης. Απολαύστε τα!
«ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ σου με καιν,/ γιατί είσαι μανεκέν». «Μωρό μου, είσαι όργιο,/ σαν τον Αγιο Γεώργιο». «Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα,/ μα ξαφνικά κατάλαβα πως έλειπε η σέλα». «Την είχα άχτι, την είχα άχτι,/ τώρα την έχω μόνο σε στάχτη/ μέσα στο τσίγκινο κουτί,/ που φύλαγε τα μπικουτί». «Θέλω στο σώμα σου να μπω/ να με χτυπάς με το σκαμπό».
«[...] Επιχειρώ να συνθέσω το εμβατήριο της αγάπης/ κι οι λέξεις χάνουν κάθε τόσο,/ το φως, τα χρώματα, τις νότες τους,/ χάνονται σε κρυφές στρατιές άστρων/ Επιχειρώ να συνομιλήσω με τον Ανθρωπο,/ κι οι λέξεις δεν υπακούουν,/ βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά/ σε τοπία ρύπων, ευτέλειας, παραχάραξης./ Το να πολεμώ με τις λέξεις/ μήπως είναι μια αναπόφευκτη ήττα;».
Από το ποίημα «Πολεμώ με τις λέξεις»
του Γιάννη Ανδρικόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (10.11.11)