Τi σημασία όμως έχει ποιός, αν ήταν κάποιος απ’ τους μεγάλους ή κάποιο απ’ τα παιδιά. Σημασία έχει ότι η ιδέα υλοποιήθηκε και γι’ αυτό, όλοι που έπρεπε να δουλέψουν, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
ΣΤ’ ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ
Αντίo αγαπημένο μας σχολείο...
Σίγουρα κάποιος έριξε την ιδέα να γράψουν τα περσινά εκτάκια του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου τις αναμνήσεις τους απ’ τη σχολική ζωή, να τις διανθίσουν με τις ανάλογες ζωγραφιές και να τις κάνουν δύο βιβλία, ένα για κάθε τμήμα.
Τi σημασία όμως έχει ποιός, αν ήταν κάποιος απ’ τους μεγάλους ή κάποιο απ’ τα παιδιά. Σημασία έχει ότι η ιδέα υλοποιήθηκε και γι’ αυτό, όλοι που έπρεπε να δουλέψουν, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Τα μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων με επικεφαλής τον φίλο πρόεδρο του Δ.Σ. Κώστα Γομπάκη, ο διευθυνής του Σχολείου, φίλος απ’ τα παλιά Δημήτρης Χαμηλάκης, οι δασκάλες των παιδιών Μαρία Βουτσά και Βασιλική Σκουρού και βέβαια τα ίδια τα παιδιά. Τα καταχάρηκα, αυτά τα δύο πολύ επιμελημένα βιβλία, όταν τις προάλλες έφτασαν στα χέρια μου.
Είναι όμορφο να χαίρεσαι κι εσύ τους καρπούς μιας όμορφης προσπάθειας.
Τα βιβλία είναι φτερά στον άνεμο και δεν ξέρεις πού θα φτάσουν... Στην συγκεκριμένη περίπτωση δείγματά τους (πού να χωρέσουν όλα!) φτάνουν μέχρι τους αναγνώστες του Παιδότοπου.
Συγχαρητήρια σ’ όλους που δούλεψαν γι’ αυτό!
Σας ευχαριστούμε πολύ παιδιά και καλή συνέχεια!
Β.Θ.Κ.
Ονομάζομαι Μαρία Γεωργιλάκη, είμαι 11 χρονών, γεννήθηκα στα Χανιά στις 17 Δεκεμβρίου του 2000, κατοικώ στο Κολυμβάρι και είμαι μαθήτρια της Στ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Κολυμβαρίου.
Κάποιες αναμνήσεις που θυμάμαι είναι:
• Στη δευτέρα τάξη που έγινε το σχολικό εμβόλιο με ρώτησαν αν πόνεσα και εγώ απάντησα ότι πόνεσα από μέσα μου.
• Στην τρίτη τάξη θυμάμαι την τελική γιορτή που κάναμε αγώνα τρεξίματος με το άλλο τμήμα, τρώγοντας εμείς καρπούζι και το άλλο τμήμα πεπόνι, αλλά τελικά ο αγώνας έληξε με ισοπαλία.
• Μου άρεσε πάρα πολύ που είπαμε τα κάλαντα του Λαζάρου, τα οποία ήταν ένα ασυνήθιστο έθιμο για την περιοχή μας.
• Και τέλος θυμάμαι στην έκτη τάξη που μας επισκέφτηκε μια συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Η κυρία Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη και μας μίλησε για τον τρόπο σκέψης που συντάσσει ένα βιβλίο.
Στο δημοτικό πέρασα αξέχαστες στιγμές, όλα τα χρόνια που ήμουνα εκεί και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Αυτό οφείλεται στους συμμαθητές μου και στους δασκάλους μου, που με στήριξαν όλοι κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, μαζί και όλοι οι διευθυντές που πέρασαν το διάστημα των 6 χρόνων στο δημοτικό, τους οποίους θέλω να ευχαριστήσω.
Με λένε Εύα και είμαι 12 χρονών. Μου αρέσει να παίζω βόλεϊ και το αγαπημένο μου μάθημα είναι τα Μαθηματικά.
Ολα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι σ’ αυτό το σχολείο εκτός αυτά τα αμέτρητα πράγματα που μου έχουν μάθει οι δάσκαλοι/ες εδώ, έχω και αμέτρητες αναμνήσεις. Πρώτα - πρώτα δε θα ξεχάσω κανένα απ’ τους δασκάλους/ες αλλά και κανένα από τους συμμαθητές μου. Με όλα αυτά τα παιδιά έχουμε περάσει μαζί τόσα χρόνια και τόσες απερίγραπτες στιγμές που δεν θα ξεχαστούν. Δε θα ξεχάσω ποτέ καμία από τις εκδρομές και κυρίως την εκδρομή στην Αθήνα. Εκεί επισκεφθήκαμε τη Βουλή των Ελλήνων όπου είδαμε πολλά πράγματα. Ακόμα πήγαμε στο μουσείο καθώς και το κτήριο της Ακρόπολης όπου είδαμε πολλά αγάλματα. Επίσης πήγαμε και στο πλανητάριο και μάθαμε πολλά πράγματα σχετικά με το άστρο της ημέρας.
Ακόμα δε θα ξεχάσω καμία, από τις δραστηριότητες, αλλά ούτε τις γιορτές κυρίως την τελευταία κάθε χρονιάς. Ακόμα δε θα ξεχάσω τις πρώτες ημέρες στο σχολείο καθώς και τις τελευταίες.
Θυμάμαι μία μέρα που κάναμε πρόβα για την τελική γιορτή, ο Μπρέδης έσπασε ένα δίσκο επειδή έχανε. Κάτι ακόμα, που θυμάμαι είναι όταν ο Τσορτανίδης άνοιξε τα πόδια του για να διώξει τα περιστέρια και του σκίστηκε το παντελόνι του.
Σ’ αυτό το σχολείο όλα αυτά τα 6 χρόνια έχω περάσει πολλές ωραίες στιγμές.
Γι’ αυτό αυτό το σχολείο θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Με λένε Αλέξανδρο Πετκόσκι και είμαι 12 ετών. Ζώ σ’ ένα χωριό που είναι δίπλα στο σχολείο που πηγαίνω. Από κάτω θα σας περιγράψω τις αναμνήσεις απ’ όλα τα χρόνια του Δημοτικού.
Οι αναμνήσεις που έχω από το Δημοτικό είναι πολλές. Μια ανάμνηση ήταν όταν πήγαινα μ’ ένα φίλο μου και κουβαλούσαμε ένα θρανίο, έτσι όπως ανεβαίναμε τις σκάλες, το θρανίο μού έπεσε στο κεφάλι επειδή σκόνταφτα στα σκαλιά και έκανα τέσσερα ράμματα.
Εεεμ... δεύτερη ανάμνηση που έχω είναι όταν κάναμε σκονάκι στα Γαλλικά, που το γράψαμε στον τοίχο και μετά, στο χέρι και μετά το κατάλαβε, μας έβαλε τιμωρία. Οταν ήμασταν στην Πέμπτη τάξη που είχαμε μια πολύ καλή δασκάλα, αυτήν την λέγανε 'ΙΟΥΛΙΑ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ'. Η κα Ιουλία όταν είχε εφημερία το χειμώνα, όταν έκανε κρύο, μας έδινε μπάλα και παίζαμε μαζί με τη κυρία και ζεσταινόμασταν! Μια άλλη με την ίδια κυρία ήταν όταν είχαμε πάει εκδρομή στο Ρέθυμνο και εγώ επειδή δεν είχα συνοδό με είχε η κυρία και πήγαμε και φάγαμε βάφλα, την πιο ωραία βάφλα που είχα φάει.
Φέτος στην έκτη τάξη πέρασα πολύ ωραία, ειδικά όταν πήγαμε στην Αθήνα εκδρομή, στο Μουσείο της Ακρόπολης το καινούργιο, στην Ακρόπολη, σ’ ένα εμπορικό κέντρο, στο πλανητάριο και τελευταία στη Βουλή.
Μπορώ να πω πως ήταν η πιο καλή εκδρομή που έχω πάει ποτέ.
Γειά σας παιδιά! Είμαι η Κατερίνα Χατζηδάκη, πηγαίνω στη Στ’ 2 Δημοτικού, μένω στα Νοχιά, γεννήθηκα στις 25/11/2000, είμαι τοξότης, είμαι 11,5 χρονών, και το αγαπημένο μου μάθημα είναι η Γλώσσα, η Γυμναστική κ.ά..
Επειδή έχω πολλές αναμνήσεις από το Δημοτικό θα σας περιγράψω μόνο 5.
1. Θυμάμαι στην έκτη τάξη με την κα Βουτσά Μαρία, που μας είχε επισκεφθεί η κα Κων/να Στεφανάκη η αγιογράφος και μιλούσαμε για τα Χριστούγεννα και για τις Βυζαντινές εικόνες.
2. Θυμάμαι πάλι στην έκτη τάξη που μας είχε επισκεφθεί η κα Ευδοκία Κακατσάκη, η συγγραφέας της οποίας είχαμε διαβάσει ένα παραμύθι, το 'Με λένε Ελπίδα' και μετά ζωγραφίσαμε με βάση αυτά που έλεγε το βιβλίο και όταν ήρθε η κυρία Ευδοκία χάρηκε πάρα πολύ που τα είδε. Υστερα μιλήσαμε για τα βιβλία πόσα είχε γράψει και άλλα πολλά.
3. Θυμάμαι στη Δευτέρα τάξη με την κυρία Ραβανίδου Θεοδώρα που κάθε φορά που μιλουσαμε και φωνάζαμε χτυπούσε ένα ξύλινο χάρακα και στο τέλος έσπασε.
4. Θυμάμαι στην Πέμπτη τάξη με την κυρία Χατζηιωάννου Ιουλία, την ώρα που κάναμε Αγγλικά με την κυρία Ειρήνη, ο Μιχάλης ενοχλούσε συνέχεια τον έβγαλε η κυρία έξω και του φώναξε, του έσυρε το αυτί και του έπαιξε ένα χαστούκι και ύστερα ήρθε μέσα στην τάξη και έλεγε ότι πονούσε το αυτί του παρά το χαστούκι.
5. Τέλος θυμάμαι στην έκτη τάξη που πήγαμε στην Αθήνα, πήγαμε στον Παρθενώνα στο μουσείο της Ακρόπολης, στην Βουλή, στο Πλανητάριο, στο the mall και πέρασα αξέχαστα!!!
Τέλος, κάθε λεπτό που περνούσε, όταν ήμουν στο Δημοτικό σχολείο ήταν μια ωραία εμπειρία που δεν θα το ξεχάσω ποτέ, και θα το θυμάμαι για πάντα.
Χανιώτικα νέα (13.10.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου