ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΑΝ Ο 20ος αιώνας σήμαινε τη διάψευση της κομμουνιστικής ουτοπίας, ο 21ος θα χαρακτηρισθεί από την κατάρρευση της φιλελεύθερης. Ποια συγκεκριμένα γεγονότα θα συγκροτήσουν τις μεγάλες ροπές κατά τον 21ο αιώνα που θα είναι ο συγκλονιστικότερος και τραγικότερος της ανθρώπινης ιστορίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Αν ο ελληνισμός θέλει να επιβιώσει ως διακεκριμένη ταυτότητα, το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να παράγει όσα τρώει'. Παναγιώτης Κονδύλης (1943 - 1998).
Η ΑΛΗΘΕΙΑ δεν έχει... περιπλοκάδες. Απλά πράγματα. Αν ο ελληνισμός θέλει να επιβιώσει στον 21ο αιώνα ως διακεκριμένη ταυτότητα θα πρέπει να μάθει να τρώει μόνο όσα παράγει. Αν δεν... δεν... Ξεκάθαρος ο εκ των κορυφαίων σύγχρονων Ελλήνων φιλοσόφων, που έγραφε στα γερμανικά και τα μετέφραζε ο ίδιος τα βιβλία του στα ελληνικά και που το έργο του τον τοποθετεί στη συνέχεια του Θουκυδίδη.
ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ εφημερίδα του φίλου δημοσιογράφου Κώστα Μπετινάκη βρήκα το απόσπασμα του Π. Κονδύλη. Εν είδει προλόγου στο άρθρο του με τίτλο 'Το Χόλυγουντ, η αλήθεια και οι θεωρίες της συνωμοσίας'. Καλή αρχή για τα σημερινά 'πεταχτά' σκέφτηκα.
ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ με την τρόικα συνεχίζονται. Κι όσο συνεχίζονται τόσο προκύπτουν νέα ζητήματα. Εκεί που πάνε να κλειδώσουν τα νέα μέτρα εκεί ξεκλειδώνουν. Κλειδώνουν, ξεκλειδώνουν κι ο κλέφτης μέσα είναι, όπως έχω ξαναγράψει. Και μη με ρωτήσετε ποιος είναι ο κλέφτης.
ΟΥΤΕ Η ΙΔΙΑ η Μέρκελ δεν μπορεί να υποστηρίξει αυτά που ζητούν οι τροϊκανοί. Καιρός για το μεγάλο όχι! Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ξεκάθαρος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ, των λιστών, τις λίστες, λίστες. Στον πληθυντικό αριθμό η κλίση της λέξης. Πολύ πράμα κυκλοφορεί τελευταία και πολύ περισσότερο θα κυκλοφορήσει στη συνέχεια.
Ο ΚΡΑΣΟΣ βγαίνει σήμερα μ’ έναν καινούργιο τρόπο/ δεν έχουνε συμμετοχή τα πόδια των ανθρώπω. Στάζει πίκρα αυτή η μαντινάδα του Εννιαχωριανού (Γιάννη Μαλαξιανάκη) ή μου φαίνεται; Πάντως στο χέρι μας είναι να συνεχίζουμε να πατούμε τα σταφύλια με τα πόδια, φίλε!
ΓΙΩΡΓΟ ΠΕΥΚΙΑΝΑΚΗ, φιλόλογο - συγγραφέα, Κίσαμος: Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας, για να χρησιμοποιήσω κι εγώ τον στίχο του Ελύτη. Ο κόσμος της Ρουκάκας (Χρυσοπηγής) Σητείας, του χωριού σου. Ο κόσμος του κάθε χωριού της Κρήτης. Ο κόσμος της παιδικής μας ηλικίας φιλτραρισμένος στη χοάνη της συν-κίνησης, έτσι όπως στο βιβλίο σου με τίτλο 'Του Κόσμου: Κρήτη' και υπότιτλο 'Ρουκάκα - Χρυσοπηγή Σητείας, Κίσαμος', πιτήδεια τον ανασταίνεις. Συγχαρητήρια θερμά και σ’ εσένα και στον Σύλλογο του χωριού 'Ο Μπέμπονας' για την έκδοση. Και βέβαια πολλά ευχαριστώ για την λίαν αγαπητική αφιέρωσή σου.
'ΟΤΑΝ Ο Σπαρτιάτης Φάλανθυς ξεκινούσε για να ιδρύσει αποικία στη Ν. Ιταλία, ρώτησε το μαντείο των Δελφών για τον ακριβή τόπο εγκατάστασης και πήρε τον εξής χρησμό: «Οταν νιώσεις βροχή κάτω από αίθριο ουρανό (αίθρα) τότε και πόλη και χώρα θα αποκτήσεις». Περιπλανήθηκε, πολέμησε ντόπιους, αλλά πουθενά δεν βρήκε την τοποθεσία που έψαχνε. Νόμισε τότε ότι ο χρησμός ήταν λαθεμένος, αφού ποτέ δεν θα συναντούσε βροχή σε γαλάζιο ουρανό. Απελπισμένος κάποια μέρα έγειρε το κεφάλι στα γόνατα της γυναίκας του, που ονομαζόταν Αίθρα. Εκλαψε τότε αυτή καθώς τον χάιδευε για τον παρηγορήσει. Τα δάκρυά της, που έμοιαζαν με βροχή, τον έκαναν να καταλάβει το νόημα του χρησμού. Χωρίς καθυστέρηση χτύπησε την πιο κοντινή πόλη που ήταν ο Τάρας, την κατάλαβε κι ίδρυσε την αποικία του'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', Εκδ. 'Σαββάλας').
'Δεν είναι τούτος τώρα ο τόπος μας/ μια συνοικία από κουρέλια και μπαλώματα/ εκεί π’ αλώνιζε η λεβεντιά τα μάτια δακρύζουν αίμα/ που πάει ο ήλιος την αυγή και οι σταυροί πληθαίνουν/ τώρα βαστάμε την ανάσα μας ν’ αφουγκραστούμε τις άφωνες κραυγές/ μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μας'.
Από το ποίημα 'Ορέστεια' του Γιώργου Κάρτερ.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου