ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ενα βιβλίο για τον Νίκο Πετρουλάκη

Το βιβλίο (τι βιβλίο, ένας ογκώδης τόμος 616 σελίδων μεγάλου σχήματος) για τον και εκλεκτό συνεργάτη της εφημερίδας μας, πολύ γνωστό και σημαντικό παιδαγωγό, διακεκριμένο συγγραφέα και ιστορικό ερευνητή, συμπατριώτη μας (στο Παϊδοχώρι Αποκορώνου τα πατρογονικά του και στη Χαλέπα το σπίτι του) δρα Νικόλαο Πετρουλάκη, που είχα προαναγγείλει, προ μηνών απ’ αυτήν τη στήλη είναι γεγονός ένα βιβλίο για τον Δάσκαλο των δασκάλων, όπως είναι γνωστός στην ευρύτερη δασκαλική οικογένεια ανά το πανελλήνιο, εδώ και μια τριακονταετία. 'Νίκος Πετρουλάκης' ο τίτλος του βιβλίου, (εκδ. 'Γρηγόρης') που έγραψε η λέκτορας της Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας Ευαγγελία Καλεράντε και 'Από την Εκπαιδευτική πολιτική στην εκπαιδευτική πράξη', ο υπότιτλός του. Η προσωπική διαδρομή του και δικού μου Δασκλάλου στη Μετεκπαίδευση, συμπίπτει, όπως με έμφαση σημειώνει η δημοσιογράφος Κατερίνα Μπακογιάννη στον πρόλογο πρόσφατης συνέντευξης που του πήρε (βλ. εφημ. 'Καθημερινή', 24.3.2013) 'με την πορεία της εκπαίδευσης στην Ελλάδα κατά το μεγαλύτερο μέρος του προηγούμενου αιώνα: από το 1926, όταν ξεκίνησε τη διετή φοίτησή του στο Νηπιαγωγείο της Γαλλικής Σχολής στα Χανιά, μέχρι το 1991, όταν ο ίδιος αποχαιρέτησε την έδρα στο Μαράσλειο Διδασκαλείο στην Αθήνα'. Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, ο Νίκος Πετρουλάκης έζησε για τρία τέταρτα του αιώνα εκ των ένδον, ως μαθητής στην αρχή και ως δάσκαλος στη συνέχεια, αρχίζοντας απ’ την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όλη τη διαδικασία της διδασκαλίας στη θεωρία και στην πράξη', σε μια Ελλάδα όπου πολλά πράγματα στην παιδεία ακόμα μοιάζουν προπολεμικά'. Αυτό εκμεταλλεύτηκε και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο η συγγραφέας, που ειρήσθω εν παρόδω έχει υπηρετήσει για δύο χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ως δασκάλα στα Χανιά. Είχε τόσα πολλά να μεταδώσει ο Δάσκαλος που αγάπησε το λειτούργημα του με πάθος, με τη σοφία των 92 του χρόνων! 'Η βιογραφική ανάλυση ως διερεύνηση των σταδίων ζωής του βιογραφούμενου εκπαιδευτικού λειτουργεί ως παραδειγματικός λόγος μέσα από τον οποίο αναδεικνύονται τα εκπαιδευτικά γεγονότα, ως συμβάντα στη χωροχρονική συγκυρία, ώστε και συμβολικά να ορίζεται μια μεταβαλλόμενη εκπαιδευτική πραγματικότητα, η οποία ερμηνεύεται και καθορίζει την Εκπαιδευτική Πολιτική', επισημαίνεται στο σχετικό δελτίο Τύπου που κυκλοροφήθηκε για το βιβλίο.

Δράξασθαι παιδείας


Δράξασθαι παιδείας! Με τη φράση αυτή απάντησε ο Νίκος Πετρουλάκης στην ερώτηση που του τέθηκε στην περί ης ο λόγος στην προηγούμενη εύφημη μνεία συνέντευξη: 'Τι συμβουλή θα δίνατε στον υπουργό Παιδείας;'. Στην παρούσα εύφημη μνεία παρατίθεται ένα μέρος απ’ αυτή τη συνέντευξη, δίχως σχόλια:

«Μπορεί να βοηθήσει ένας κακοπληρωμένος δάσκαλος;
Πώς δεν μπορεί; Αλίμονο. Οι δάσκαλοι του παρελθόντος ήταν καλοπληρωμένοι; Με ένα παντελόνι ήμασταν όλοι. Και όμως ανεβαίναμε και στα κεραμίδια να φτιάξουμε τη στέγη του σχολείου. Και από τα χρήματα τα δικά μας αγοράζαμε τα τζάμια του σχολείου.
Επί της ουσίας, οι μαθητές μαθαίνουν λιγότερα πράγματα σήμερα από ό,τι στην εποχή σας;
Δεν νομίζω ότι είναι χειρότερη η παιδεία που προσφέρεται. Διότι υπάρχει και η εμπειρία του παρελθόντος.
Δεν υπάρχει λεξιπενία;
Οχι τόσο πολύ, όσο παλιά. Παλιά το λεξιλόγιο ενός χωριού ήταν 50 λέξεις. Σήμερα είναι 100 ή 200 λέξεις. Η τηλεόραση μπήκε στο σπίτι και έδωσε μόρφωση και σε μικρούς και σε μεγάλους. 
Πώς περνάτε τις μέρες σας στα 92 σας χρόνια;
Με πολλή μελέτη από βιβλία και στο Ιντερνετ. Γράφω και επιφυλλίδες σε τοπικές εφημερίδες στην Κρήτη κάθε εβδομάδα. 
Τι συμβουλή θα δίνατε στον υπουργό Παιδείας;
Δράξασθαι παιδείας!
Υπήρξε καλή μεταρρύθμιση για την παιδεία στη χώρα μας;
Η μεταρρύθμιση του Παπανούτσου το ’64. Υστερα του Ράλλη με την οποία καταργήθηκε η καθαρεύουσα. Τα κατοπινά χρόνια καταβάλλονται προσπάθειες, αλλά δεν γίνεται η δουλειά όπως πρέπει. Αλλά δεν πρέπει να είμαστε απαισιόδοξοι. Κάτι καλό είναι δυνατό να γίνει».