ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΝΑ ΞΟΔΕΥΕΙΣ τον περισσότερο απ’ τον ελεύθερο χρόνο του Σαββατοκύριακού σου διαβάζοντας ένα βιβλίο. Το τελευταίο μυθιστόρημα του συμπολίτη μας Πολυχρόνη Κουτσάκη που αναφέρεται στον Ελεύθερο Βενιζέλο με τίτλο 'Οταν ήταν ευτυχισμένος', για παράδειγμα. Οποία απόλαυσις!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης



Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΝΑ ΞΟΔΕΥΕΙΣ τον περισσότερο απ’ τον ελεύθερο χρόνο του Σαββατοκύριακού σου διαβάζοντας ένα βιβλίο. Το τελευταίο μυθιστόρημα του συμπολίτη μας Πολυχρόνη Κουτσάκη που αναφέρεται στον Ελεύθερο Βενιζέλο με τίτλο 'Οταν ήταν ευτυχισμένος', για παράδειγμα. Οποία απόλαυσις!

ΧΩΡΟΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ο πάλαι ποτέ σκουπιδότοπος του Κουρουπητού όπως επισημαίνει στο έξοχο ρεπορτάζ του (κύριο θέμα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας χθες) ο Γιώργος Κώνστας. Η Φύση δεν ξέρει μόνο να επουλώνει τις πληγές, ξέρει και να τις 'γεμίζει άνθια', όταν την αφήνουμε να λειτουργεί, όπως αυτή ξέρει να λειτουργεί.

ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΗ (;)  αισιοδοξία για τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Μισογεμάτο το ποτήρι. Ασυγκράτητη (;) αισιοδοξία για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Κρήτη. Ξεχείλισε το ποτήρι! Πάει, μεθύσαμε από άπιαστα πουλιά που είναι ως γνωστό χίλια στον παρά!

'ΠΟΛΛΟΙ αγωνιστήκανε για τη δημοκρατία/ του αγαθού της λευτεριάς βαστάει τα πρωτεία'. Στον απόηχο της θλιβερής επετείου της κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου 1967 η μαντινάδα που μου έστειλε η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Τι κι αν δεν έζησε αυτή την περίοδο της εφτάχρονης δικτατορίας!

ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ενός προαναγγελθέντος θανάτου ο λόγος... Οχι! Δεν ταιριάζει η λέξη 'θάνατος' για την ομάδα μας, επειδή έπεσε, εκδιώχθηκε (βάλε όποιο ρήμα θέλεις), Μήτσο! Η ΑΕΚ είναι ιδέα και οι ιδέες υπάρχουν για να εμπνέουν, να επιμένουν, να επιβιώνουν. 'Είναι ένα σύμβολο το τι μπορεί να κάνει το ανθρώπινο είδος ακόμη και στις χειρότερες συνθήκες' όπως έγραψε ο Τούρκος δημοσιογράφος Νταγχάν Ιράκ. Για να είσαι ΑΕΚ πρέπει να πεις η ζωή συνεχίζεται!

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΚΟΥΤΣΑΚΗ, επίκουρο καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης, ποιητή, συγγραφέα, Χανιά: Το ό,τι διαβάζεται στην κυριολεξία απνευστί το τελευταίο, βασισμένο στη ζωή του Ελευθερίου Βενιζέλου μυθιστόρημά σου 'Οταν ήταν ευτυχισμένος', που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις 'ΠΑΤΑΚΗ' και βρίσκεται στη δεύτερη σειρά των ευπώλητων βιβλίων, λέει από μόνο του πολλά, δεν τα λέει όμως όλα. Δε λέει για παράδειγμα ότι ο 'Βενιζέλος' σου είναι πάνω απ’ όλα και πρώτα από όλα ένα πολυεπίπεδο ψυχοφελές ανάγνωσμα πατριδογνωσίας για όλους τους Ελληνες, κυρίως όμως για τα νέα παιδιά. Θα τα ξαναπούμε και από άλλη θέση. Προς το παρόν να σ’ ευχαριστήσω για την απόλαυση της πρώτης ανάγνωσης που μου χάρισες και τη θερμή αφιέρωση. Εχουμε να λέμε πολλά για σένα, Πολυχρόνη!

'ΜΟΛΙΣ σπαργανώθηκε ο γιος μας, τον πήρε η μαμή και τον απόθεσε έξω από το σπίτι, κατάχαμα στο δρόμο. Εστριψε τότε τυχαία τάχα ο Κυριάκος από τη γωνία, πλησίασε στο σπίτι και τη ρώτησε. «Ποιανού είναι το παιδί;». «Ξένο», του απάντησε εκείνη. «Και είντα θα το κάμεις;», την ξαναρώτησε. «Το πουλώ», του είπε αυτή κατά πως όφειλε. «Εγώ το αγοράζω. Πόσα θέλεις;», τη ρώτησε ο Κυριάκος, σοβαρός - σοβαρός, τον εκοίταζα εγώ από το παράθυρο και απορούσα πως μπορεί να είναι τέτοιος θεατρίνος. «Ενα γρόσι». Την επλέρωσε, «είναι δικό μου»; Σήκωσε το παιδί από τον δρόμο και το έβαλε στο σπίτι ξανά, σαν να ’ναι ξένο. Ετσι, λέει το έθιμο, το παιδί θα ξεφύγει από το κακό πνεύμα του σπιτιού, που κυνηγάει τα γνήσια κοπέλια των γονιών'. [Από το βιβλίο του Πολυχρόνη Κουτσάκη 'Οταν ήταν ευτυχισμένος', εκδ. ΠΑΤΑΚΗ, 2013 (Από τη διήγηση της Στυλιανής)].

'Κι όταν το ποίμνιο τραγούδησε το «Δόξα εν Υψίστοις»/ εγώ γύρισα/ ήμουν στο προαύλιο/ είδα στο πλάι μου λυπημένο τον αόρατο άνθρωπο/ έκανε γκριμάτσες/ στράβωνε περίεργα το στόμα/ διασκέδαζε/ αλλά με πόνο/ δεν ήξερε πως τον έβλεπα/ «τι κάνεις εδώ;» ρώτησα/ ξαφνιάστηκε/ στράφηκε στη μεριά μου/ τα διάφανα μάτια του γυάλισαν καθώς με κοιτούσαν/ δάκρυσε κορυβαντικά/ μ’ αγκάλιασε με τ’ αόρατα χέρια του/ σιγά - σιγά άρχισε να υλοποιείται και πάλι/ έρχομαι εδώ κάθε χρόνο/ ελπίζοντας κάποιος να με δει/ μόνο ένας τρελός κι εσύ τα καταφέρατε/ γέλασε με το καινούργιο παλιό του στόμα/ όταν πιστεύεις λιγότερο είναι πιο εύκολο να πιστέψεις του εξήγησα/ δε μ’ άκουσε/ είχε ήδη απομακρυνθεί χοροπηδώντας'. 
Το ποίημα 'Ελπιδοφόρο μυστικό' του Πολυχρόνη Κουτσάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (23.04.2013)