ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Κυρίως οφείλουμε να μη χάσουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτό που πρέπει να έχουμε ως πυξίδα· το όραμα εκείνων που ήθελαν μια ενωμένη Ευρώπη των λαών που θα ζουν αρμονικά, σεβόμενοι ο ένας τα χαρακτηριστικά του άλλου.

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ετσι όπως τα βλέπω

Το? θέατρο του παραλόγου έχει αρχίσει να παίζεται εδώ και κάμποσο καιρό και στην Κύπρο μετά από τις τελευταίες εξελίξεις στο νησί της Αφροδίτης!
Λίγο πολύ, όλα τα γνωστά που ζήσαμε και εξακολουθούμε να ζούμε κι εμείς εδώ τα τελευταία χρόνια που βρισκόμαστε στη δίνη της οικονομικής κρίσης, πλέον αρχίζουν να συμβαίνουν κι εκεί· με κάποιες διαφοροποιήσεις βέβαια, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια!
Ανεργία, θυμός, αγανάκτηση για τις εσφαλμένες πολιτικές που ακολουθήθηκαν, το αίσθημα της προδοσίας από πλευράς Ευρώπης κ.λπ., κ.λπ..
Ο πλανήτης ολόκληρος παρακολουθεί κι εμείς μαζί, όλες τις γνωστές? κινήσεις που μοναδικό στόχο έχουν να φέρουν την εξαθλίωση σε έναν ακόμη λαό!
Από την άλλη, η απάθεια των... δυνατών Γερμανών που βλέπουν ένα ακόμη μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας να βασανίζεται είναι χαρακτηριστική. Είναι εκείνο το γνώρισμα των Βορείων που η κουλτούρα τους δεν έχει χώρο για συναισθηματισμούς!
Αυτό πρέπει επιτέλους να το κατανοήσουμε. Ετσι λειτουργούσαν πάντοτε και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει!
Οι πολιτικές τους, λοιπόν, συμβαδίζουν ακριβώς με τον τρόπο που έχουν μάθει να ζουν, με αυτόν τον ίδιο τρόπο που βλέπουν τα πράγματα, που εν τέλει είναι ο ίδιος τρόπος που συμπεριφέρονται ακόμη και οι γονείς προς τα παιδιά τους! Ετσι έχουν διαπαιδαγωγηθεί από γεννησιμιού τους!
Γι? αυτό ακριβώς και δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός της ψυχρότητάς τους! Δεν έχουμε δικαίωμα να ανοίγουμε αυτό το θέμα διότι χάνουμε τα λόγια μας. Ειναι ώρα να δούμε κατάματα την ωμή πραγματικότητα, να αφυπνισθούμε. Να ξυπνήσουμε από τον ύπνο που ενδεχομένως ακόμη κοιμόμαστε!
Εξάλλου τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα οριακό σημείο. Το οικοδόμημα της Ε.Ε. κλυδωνίζεται και ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι, εκτός ίσως από όλους εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση.
Από την άλλη δεν πρέπει να αφεθούμε επ? ουδενί σε μια μοιρολατρική αντίληψη ότι είμαστε οι αδύναμοι και ότι εδώ σταματά η προσπάθειά μας.
Αντιθέτως πρέπει να δούμε τα δικά μας σφάλματα έστω και τώρα που ομολογουμένως βρισκόμαστε σε πολύ άσχημη θέση, τώρα που είμαστε πεσμένοι στο έδαφος και μαχόμαστε για να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας, τώρα που προσπαθούμε για την επιβίωση.
Κυρίως οφείλουμε να μη χάσουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτό που πρέπει να έχουμε ως πυξίδα· το όραμα εκείνων που ήθελαν μια ενωμένη Ευρώπη των λαών που θα ζουν αρμονικά, σεβόμενοι ο ένας τα χαρακτηριστικά του άλλου.
Υπάρχουν ευτυχώς ακόμη φωνές που επαναφέρουν τούτη την Ιδέα των εμπνευστών της Ενωμένης Ευρώπης. Κι εμείς με αυτούς πρέπει να ταχθούμε...

Χανιώτικα νέα (03.04.2013)