Η ΕΛΛΑΔΑ της... φασολάδας, η Ελλάδα των συσσιτίων, μα και η Ελλάδα της αλληλεγγύης. Η μία απ’ τις πολλές όψεις της πατρίδας μας τελευταία. Να και η Ελλάδα της... Μανωλάδας κάπου εκεί παράμερα. Μα τόσο ξένη και παράταιρη στην παράδοση και στην κουλτούρα μας όψη!
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ εξοντώνουν κάθε τόσο τους αγγέλους των ειδήσεων. Οι ταχυδρόμοι ένας - ένας ξεψυχάνε στις μεγάλες λεωφόρους. Κι όμως κάποιοι επιμένουν στην ξεχασμένη ηδονή της γλώσσας να κολλά γραμματόσημα. 'Αναπάντεχα κοντά μας' οι ποιητές, όπως η Αγγελική Σιδηρά, για παράδειγμα. Επιμένουν να μιλούν ακόμα κι όταν τα γράμματά τους είναι ανεπίδοτα...
ΑΦΙΕΡΩΜΑ στη χθεσινή ημέρα, Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων, η ανάρτηση που έκανε ο γνωστός Χανιώτης Κώστας Τζωρτζάκης στη σελίδα του στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ). Γράφει: 'Ο Κύριος αυτός μαζί με το συμβούλιό του, συμμετέχοντας στις ανασκαφές για την αρχαία Κυδωνία, ήρθαν και με βρήκαν για να τους πουλήσω το αρχείο μου! Τους έστειλα στην καλή την ώρα και του εξήγησα ότι όλα θα μείνουν ΔΩΡΕΑ στην πόλη των Χανίων. Ο... ηλίθιος μου άφησε την κάρτα του (σ.σ.: είναι αναρτημένη σε φωτογραφία) μήπως αλλάξω γνώμη!'. Στον Μακρυγιάννη ο νους μου...
ΝΑ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ στα 'Απομνημονεύματά' του ότι είπε ο Στρατηγός σε κάποιους στρατιώτες προς το τέλος της Επανάστασης του 1821 που γύρευαν να πουλήσουν σε Ευρωπαίους δύο αρχαία αγάλματα: 'Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε να μην καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε!'.
ΟΜΟΦΩΝΟ όχι στην ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου 'Δασκαλογιάννης' (σκέτο 'Δασκαλογιάννης' και όχι βέβαια 'Ιωάννης Δασκαλογιάννης') απ’ τον αντιπεριφερειάρχη και τους δημάρχους του Νομού. Σε πλήρη αντιστοιχία με το δημόσιο αίσθημα. Δεν έχουν ισοπεδωθεί όλα, ευτυχώς!
Η ΕΛΛΑΔΑ της... φασολάδας, η Ελλάδα των συσσιτίων, μα και η Ελλάδα της αλληλεγγύης. Η μία απ’ τις πολλές όψεις της πατρίδας μας τελευταία. Να και η Ελλάδα της... Μανωλάδας κάπου εκεί παράμερα. Μα τόσο ξένη και παράταιρη στην παράδοση και στην κουλτούρα μας όψη!
'ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ της ελιάς που μερακλήδες βγάνει,/ μακριά από σπορέλαια ούτε για το τηγάνι'. Η τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού όπως πάντα, ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας Ηλίας Σταματάκης. Την προσυπογράφω και με τα δυο μου χέρια. Αυτό δα έλειπε!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ Σιδηρά, ποιήτρια, Αθήνα: Στάζει ποίηση και η τελευταία ποιητική σου συλλογή με τίτλο 'Αναπάντεχα κοντά' (εκδ. 'Νέος Αστρολάβος - Ευθύνη) που μόλις κυκλοφορήθηκε και είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Δεν ξέρω αν υπολείπεται της 'Αμφίδρομης Ελξης' και του 'Αμείλικτα γαλάζιου', ξέρω ότι όλα τα ποιήματά της με συγκίνησαν ιδιαίτερα. Πολύ μου αρέσουν και τα δύο, φωτοτυπημένα ποιήματά σου απ’ τη συλλογή 'Απόπειρα Τοπίου'. Καληνωρίζω πάντα την κοινή μας φίλη Πόπη Γαβριλάκη για τη γνωριμία.
'ΟΤΑΝ ο αδελφός του τυράννου της Σάμου Πολυκράτη που ονομαζόταν Σολυσών, βρισκόταν ως περιηγητής στη Μέμφιδα της Αιγύπτου, συνάντησε τον Δαρείο, που τότε ήταν απλός σωματοφύλακας του βασιλιά Καμβύση. Ο Δαρείος θαμπώθηκε από την πολυτελή χλαμύδα που φορούσε ο Σολυσών και του ζήτησε να την αγοράσει. Εκείνος τότε, σαν να τον φώτισε κάποιος θεός, αρνήθηκε να την πουλήσει και του τη χάρισε. Πέρασαν τα χρόνια και ο Δαρείος ανέβηκε στον βασιλικό θρόνο. Οταν το έμαθε ο Σολυσών, αποφάσισε να πάει στα Σούσα για να τον επισκεφθεί. Παρουσιάστηκε, λοιπόν, μπροστά του και του θύμισε το παλιό περιστατικό. Ο Δαρείος που το κρατούσε ζωντανό στη μνήμη του, συμπεριφέρθηκε στον επισκέπτη του με μεγάλη γενναιοδωρία, λέγοντάς του να πάρει όσο χρυσάφι και ασήμι ήθελε. Οπως του είπε, το δώρο που του είχε κάνει ο Σολυσών στην Αίγυπτο ήταν μεν μικρό, όμως είχε μεγάλη αξία, επειδή έγινε σε έναν άνθρωπο ο οποίος τότε δεν είχε κανένα αξίωμα. Ο Σολυσών δε δέχτηκε το χρυσάφι, αλλά ζήτησε από τον Δαρείο να καταλάβει τη Σάμο και να του τη δώσει όπως και έγινε'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Ενας - ένας οι ταχυδρόμοι/ ξεψυχάνε στις μεγάλες λεωφόρους./ Οι λίγοι που απομείνανε/ όλο και γέρνουν πιο πολύ/ από το βάρος της σιωπής που κουβαλάνε./ Αύριο, μεθαύριο, του χρόνου ίσως/ θα πάρω το γράμμα που περίμενα/ από σένα με mail ή με fax/ μηχανές που εξοντώνουν κάθε τόσο τους αγγέλους των ειδήσεων./ Ομως εγώ προτού το σάλιο μου στεγνώσει/ θα σου στείλω την απάντησή μου/ επιμένοντας στην ξεχασμένη ηδονή της γλώσσας στο γραμματόσημο/ μήπως και παρατείνω λίγο ακόμα/ τη ζωή του τελευταίου ταχυδρόμου'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ εξοντώνουν κάθε τόσο τους αγγέλους των ειδήσεων. Οι ταχυδρόμοι ένας - ένας ξεψυχάνε στις μεγάλες λεωφόρους. Κι όμως κάποιοι επιμένουν στην ξεχασμένη ηδονή της γλώσσας να κολλά γραμματόσημα. 'Αναπάντεχα κοντά μας' οι ποιητές, όπως η Αγγελική Σιδηρά, για παράδειγμα. Επιμένουν να μιλούν ακόμα κι όταν τα γράμματά τους είναι ανεπίδοτα...
ΑΦΙΕΡΩΜΑ στη χθεσινή ημέρα, Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων, η ανάρτηση που έκανε ο γνωστός Χανιώτης Κώστας Τζωρτζάκης στη σελίδα του στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ). Γράφει: 'Ο Κύριος αυτός μαζί με το συμβούλιό του, συμμετέχοντας στις ανασκαφές για την αρχαία Κυδωνία, ήρθαν και με βρήκαν για να τους πουλήσω το αρχείο μου! Τους έστειλα στην καλή την ώρα και του εξήγησα ότι όλα θα μείνουν ΔΩΡΕΑ στην πόλη των Χανίων. Ο... ηλίθιος μου άφησε την κάρτα του (σ.σ.: είναι αναρτημένη σε φωτογραφία) μήπως αλλάξω γνώμη!'. Στον Μακρυγιάννη ο νους μου...
ΝΑ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ στα 'Απομνημονεύματά' του ότι είπε ο Στρατηγός σε κάποιους στρατιώτες προς το τέλος της Επανάστασης του 1821 που γύρευαν να πουλήσουν σε Ευρωπαίους δύο αρχαία αγάλματα: 'Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε να μην καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε!'.
ΟΜΟΦΩΝΟ όχι στην ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου 'Δασκαλογιάννης' (σκέτο 'Δασκαλογιάννης' και όχι βέβαια 'Ιωάννης Δασκαλογιάννης') απ’ τον αντιπεριφερειάρχη και τους δημάρχους του Νομού. Σε πλήρη αντιστοιχία με το δημόσιο αίσθημα. Δεν έχουν ισοπεδωθεί όλα, ευτυχώς!
Η ΕΛΛΑΔΑ της... φασολάδας, η Ελλάδα των συσσιτίων, μα και η Ελλάδα της αλληλεγγύης. Η μία απ’ τις πολλές όψεις της πατρίδας μας τελευταία. Να και η Ελλάδα της... Μανωλάδας κάπου εκεί παράμερα. Μα τόσο ξένη και παράταιρη στην παράδοση και στην κουλτούρα μας όψη!
'ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ της ελιάς που μερακλήδες βγάνει,/ μακριά από σπορέλαια ούτε για το τηγάνι'. Η τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού όπως πάντα, ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας Ηλίας Σταματάκης. Την προσυπογράφω και με τα δυο μου χέρια. Αυτό δα έλειπε!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ Σιδηρά, ποιήτρια, Αθήνα: Στάζει ποίηση και η τελευταία ποιητική σου συλλογή με τίτλο 'Αναπάντεχα κοντά' (εκδ. 'Νέος Αστρολάβος - Ευθύνη) που μόλις κυκλοφορήθηκε και είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Δεν ξέρω αν υπολείπεται της 'Αμφίδρομης Ελξης' και του 'Αμείλικτα γαλάζιου', ξέρω ότι όλα τα ποιήματά της με συγκίνησαν ιδιαίτερα. Πολύ μου αρέσουν και τα δύο, φωτοτυπημένα ποιήματά σου απ’ τη συλλογή 'Απόπειρα Τοπίου'. Καληνωρίζω πάντα την κοινή μας φίλη Πόπη Γαβριλάκη για τη γνωριμία.
'ΟΤΑΝ ο αδελφός του τυράννου της Σάμου Πολυκράτη που ονομαζόταν Σολυσών, βρισκόταν ως περιηγητής στη Μέμφιδα της Αιγύπτου, συνάντησε τον Δαρείο, που τότε ήταν απλός σωματοφύλακας του βασιλιά Καμβύση. Ο Δαρείος θαμπώθηκε από την πολυτελή χλαμύδα που φορούσε ο Σολυσών και του ζήτησε να την αγοράσει. Εκείνος τότε, σαν να τον φώτισε κάποιος θεός, αρνήθηκε να την πουλήσει και του τη χάρισε. Πέρασαν τα χρόνια και ο Δαρείος ανέβηκε στον βασιλικό θρόνο. Οταν το έμαθε ο Σολυσών, αποφάσισε να πάει στα Σούσα για να τον επισκεφθεί. Παρουσιάστηκε, λοιπόν, μπροστά του και του θύμισε το παλιό περιστατικό. Ο Δαρείος που το κρατούσε ζωντανό στη μνήμη του, συμπεριφέρθηκε στον επισκέπτη του με μεγάλη γενναιοδωρία, λέγοντάς του να πάρει όσο χρυσάφι και ασήμι ήθελε. Οπως του είπε, το δώρο που του είχε κάνει ο Σολυσών στην Αίγυπτο ήταν μεν μικρό, όμως είχε μεγάλη αξία, επειδή έγινε σε έναν άνθρωπο ο οποίος τότε δεν είχε κανένα αξίωμα. Ο Σολυσών δε δέχτηκε το χρυσάφι, αλλά ζήτησε από τον Δαρείο να καταλάβει τη Σάμο και να του τη δώσει όπως και έγινε'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Ενας - ένας οι ταχυδρόμοι/ ξεψυχάνε στις μεγάλες λεωφόρους./ Οι λίγοι που απομείνανε/ όλο και γέρνουν πιο πολύ/ από το βάρος της σιωπής που κουβαλάνε./ Αύριο, μεθαύριο, του χρόνου ίσως/ θα πάρω το γράμμα που περίμενα/ από σένα με mail ή με fax/ μηχανές που εξοντώνουν κάθε τόσο τους αγγέλους των ειδήσεων./ Ομως εγώ προτού το σάλιο μου στεγνώσει/ θα σου στείλω την απάντησή μου/ επιμένοντας στην ξεχασμένη ηδονή της γλώσσας στο γραμματόσημο/ μήπως και παρατείνω λίγο ακόμα/ τη ζωή του τελευταίου ταχυδρόμου'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου