ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Στον Πλακιά Ρεθύμνου, βρέθηκα  προχθές και χθες  συνοδεύοντας την Ευδοκία για μια επίσκεψή της στο εκεί Δημοτικό Σχολείο. Η καλύτερή μου! Ο πολύβουος, πολύτροπος και πολύχρωμος κόσμος των παιδιών είναι πάντα ο παράδεισός μου. Εστω κι αν δεν έχω σ’ αυτόν τον ρόλο του δασκάλου...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ σύζυγος διδασκαλίσσης! Σύζυγος συγγραφέως... το ’παιξα για ένα 24ωρο περίπου στον Πλακιά Ρεθύμνου, όπου βρέθηκα από προχθές, το απογευματάκι, συνοδεύοντας την Ευδοκία για μια επίσκεψή της στο εκεί Δημοτικό Σχολείο χθες. Η καλύτερή μου! Ο πολύβουος, πολύτροπος και πολύχρωμος κόσμος των παιδιών είναι πάντα ο παράδεισός μου. Εστω κι αν δεν έχω σ’ αυτόν τον ρόλο του δασκάλου...

ΩΡΑΙΑ, απίστευτα ωραία, η δουλειά που έκαναν οι δάσκαλοι των τριών μεγάλων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου του Πλακιά, με πρωτοστατούντα τον 'δικό' μας Κώστα Νταντινάκη, στο πλαίσιο του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγής, πάνω στα βιβλία της Ευδοκίας. Το 'Ενα αστέρι πέφτει στη γη', το 'Με λένε Ελπίδα', το 'Ο Λυκούργος και το δίχτυ της αγάπης' και 'Το παράξενο γαϊτανάκι'. Δεν αποπαίδισεν κι ούτε πρόκειται ποτέ να αποπαιδίσει ο κλάδος των δασκάλων, ευτυχώς! Χαίρομαι που το διαπίστωσα γι’ άλλη μια φορά. Πάμε παρακάτω.

ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΙΠΑΚΗ, σ’ αυτόν τον σπάνιο άνθρωπο, την ξεχωριστή δασκάλα και αισθαντική ποιήτρια, που έφυγε με απίστευτα τραγικό τρόπο σαν χθες, πριν από 13 χρόνια, για το δίχως γυρισμό ταξίδι, ο νους μου. Πώς να την ξεχάσω! Πώς να την ξεχάσουμε! Κερί στη μνήμη της το ποίημα με το οποίο κλείνω σήμερα τη στήλη!

ΕΠΡΕΠΕ να λείπω από τα Χανιά για να βρέξει, εκεί που δεν το περιμέναμε με τίποτα! Θα την ξανακάνω μέσα στον Απρίλη! Αλλο ένα νερό, όπως το προχθεσινό, χρωστά ο μήνας τούτος για να νιώσει χαρά ο γεωργός για τα σπαρμένα του...

ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ στην κυβέρνηση τις λαμπρές επιδόσεις της στα ζητήματα πολιτικής συνέπειας. 'Με συνέπεια και μεθοδικότητα ακυρώνει όλες -μα όλες!- τις προεκλογικές της... δεσμεύσεις'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013) το σχόλιο.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ η σημερινή μαντινάδα του πρώτου κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγου μας, του Ηλία του Σταματάκη. Γράφει: 'Πάντα τις μαντινάδες μου τα «πεταχτά» μου βάζουν,/ ευχαριστώ από καρδιάς αυτούς που με διαβάζουν'. Να ’σαι καλά, Ηλία, να συνεχίσεις να γράφεις. Ο παλιός είναι αλλιώς.

ΑΝ Ο ΚΑΚΟΣ, ο διαιτητής του προχθεσινού αγώνα του Πλατανιά με τον Ολυμπιακό στα Περβόλια δεν ήταν τόσο κακός (τι κακός, κάκιστος!) η ομάδα μας θα είχε σιγουρέψει από τώρα και μαθηματικά τη θέση της στην Α’ Εθνική και την επόμενη σεζόν. Τι καλά για μας να μην ήσουν τόσο κακός με μας, κύριε Κάκο και σφύριζες τα δύο υπέρ μας πέναλτι!

Ο ΚΥΡΟΣ, όταν ήταν έφηβος, φλεγόταν από την επιθυμία να πάρει μέρος στο κυνήγι, όπως έκαναν οι έμπειροι άνδρες, κάτι που ήταν πολύ επικίνδυνο και γι’ αυτό ο παππούς του ο Αστυάγης, του το απαγόρευε. Τότε ο Κύρος παρουσιάστηκε μπροστά του και του είπε: 'Πες μου, αν κάποιος δούλος σου δραπετεύσει και συλληφθεί, τι θα του κάνεις;'. 'Θα τον δέσω και έτσι δεμένο θα τον βάλω να δουλεύει', απάντησε ο Αστυάγης. 'Αν επιστρέψει μόνος του, τι θα του κάνεις;', ξαναρώτησε ο Κύρος. 'Τι άλλο να κάνω; Θα τον μαστιγώσω, βέβαια, για να μην το ξανακάνει και θα τον έχω στην υπηρεσία μου όπως πρώτα'. 'Καιρός είναι', είπε ο Κύρος, 'να με μαστιγώσεις, γιατί σκοπεύω να δραπετεύσω και να πάω με τους φίλους μου για κυνήγι'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. Σαββάλας).


'Οταν πεθάνω, το πρώτο που θα κάνουν οι άνθρωποι/ θα είναι ένα πλαίσιο/ στο χρώμα, στο σχήμα, στο μέγεθος του γούστου τους./ Εκεί θα με βάλουν και θα νομίζουν/ ότι είναι το πρώτο πλαίσιο/ που μου έφτιαξαν.../ Κανείς, βέβαια, και τα πλαίσια/ που εγώ η ίδια πελέκησα/ με τα χέρια ψηλά,/ επειδή εσύ μου το ζήτησες./ Ούτε ποτέ κανείς θα μάθει για το μοιραίο πλαίσιο,/ στο οποίο εσύ πάλι με κλείδωσες, ξέροντας καλά/ πως δεν είχα άλλη επιλογή παρά το θάνατο/ από νοσταλγία/ της θάλασσας που πνίγηκε'.
Από το ποίημα 'Τα πλαίσια' της Μαρίας Πριπάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (09.04.2013)