ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Αν ο καθένας μας έκανε το αυτονόητο…

Σιγά που θ’ απαντήσουν.., σκεφτόμουν, ενώ ετοιμαζόμουν (3 Νοεμβρίου, γύρω στις 7 μ.μ.) να καλέσω το 2821044444, το τηλέφωνο που, όπως βρήκα στο Διαδίκτυο, είναι για τις βλάβες των Δικτύων Υδρευσης – Αποχέτευσης του Δήμου Χανίων, εκτός ωραρίου εργασίας. Την ίδια σκέψη έκανε, φωναχτά κι αυτός, ο γείτονάς μου ο Μάρκος, που είδε πρώτος ότι ο δρόμος μας είχε γεμίσει με λύματα. Διαψευστήκαμε. Θα το μεταβιβάσω αμέσως και θα σας τηλεφωνήσουν, πείτε μου το όνομά σας, το τηλέφωνό σας και τη διεύθυνσή σας, άκουσα να μου λέει μια ευγενική ανδρική φωνή.

Ζήσε, μαύρε μου, να φας τον Μάη τριφύλλι… σκεφτόμουν, ενώ έδινα τα στοιχεία μου. Την ίδια σκέψη έκανε, πάλι φωναχτά και ο Μάρκος, κουνώντας με απελπισία το κεφάλι του για το κακό που μας βρήκε, να φράξει το “άτιμο” κεντρικό φρεάτιο. Διαψευστήκαμε! Δεν είχαν περάσει ούτε 5 λεπτά, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και άκουσα κάποιον να μου δηλώνει ότι είναι από τον Δήμο και να μου ζητά πληροφορίες, πώς θα ’ρθει στη Ν. Πλαστήρα στα Μετόχια Τσικαλαριών.

Με δουλεύει ψιλό γαζί… σκεφτόμουν μιλώντας του. Την ίδια σκέψη έκανε και πάλι φωναχτά ο Μάρκος και με το που τελείωσε το τηλεφώνημα μου είπε ότι θα πρέπει αύριο λίαν πρωί να πάμε στον Δήμο, στον αρμόδιο αντιδήμαρχο και να του εκθέσουμε την κατάσταση. Διαψευστήκαμε! Σε λιγότερο από μισή ώρα ένα ειδικό όχημα του Δήμου άραζε σ’ ένα πλάτωμα, λίγα μέτρα πιο πάνω από το σημείο της βλάβης.

Των αδυνάτων αδύνατο να φτιαχτεί απόψε η ζημιά… σκεφτόμουν, ενώ ο “μάστορας” με τον “παραγιό” του, πάσχιζαν μ’ έναν κασμά που του έδωσα και ένα μακρύ σίδερο που τους έδωσε ο γείτονας, να ξεβουλώσουν το φρεάτιο. Το ίδιο σκεφτόταν, πάλι φωναχτά ο Μάρκος. Προπάντων όταν ο “μάστορας” μας είπε ότι χρειάζεται “βυτίο” και θα πάνε να το φέρουν. Σιγά… Διαψευστήκαμε! Δεν πέρασε μία ώρα και “όλα καλά, καληνύχτα σας”, άκουσα απ’ το τηλέφωνο να μου λέει ο “μάστορας”.

Μου (μας) φαινόταν απίστευτο… κι όμως! Οντως όλα καλά, τα βρήκαμε με τον Μάρκο, όταν κατεβήκαμε, ίσα – ίσα τους προλάβαμε, πριν φύγουν. Νεκτάριος το όνομα του “μάστορα”, που είχε στη συγκεκριμένη αποστολή σε ρόλο “παραγιού”, τον γιο του τον Παναγιώτη…
Αν ο καθένας από μας έκανε σ’ αυτόν τον τόπο και σ’ αυτήν τη χώρα το αυτονόητο, “έκαστος εφ’ ω ετάχθη”, δεν θα ’χαμε κανένα πρόβλημα. Σε πείσμα των κάθε λογής “ποντικών” που επιμένουν να βουλώνουν τα κάθε λογής “φρεάτια”..!

Επί του… πιεστηρίου: Είχα γράψει τα παραπάνω, όταν προχθές το βράδυ, δέκα μέρες δηλαδή μετά, ο Μάρκος με πληροφόρησε ότι το ίδιο φρεάτιο είχε ξαναγεμίσει και είχε κιόλας πάρει τηλέφωνο το γνωστό νούμερο. Αμεση η ανταπόκριση και αυτή τη φορά. Κι ας μην ήταν υπηρεσία ο Νεκτάριος… Το καλό να ξαναλέγεται!

Η αλληλογραφία μας


Γιώργο Καραγεωργίου, νομικό, συγγραφέα, Χανιά: Και διά της στήλης κατάπολλα ευχαριστώ για την αγάπη και την εκτίμηση στο πρόσωπό μου. Αμοιβαία τα αισθήματα. Χάρηκα ιδιαίτερα για το μυθιστόρημά σου “Γαλάζιο ποδήλατο και μαύρες τουλίπες”, που μου το έστειλες σε ηλεκτρονική μορφή. Με συγκίνησε πολύ από τις πρώτες κιόλας σελίδες του. Και γιατί διασώζεις πολλά πράγματα και πάνω απ’ όλα τη φωνή της γενέθλιας γης σου, της Ημαθίας. Εύχομαι σύντομα και στην έντυπη έκδοση.

Χανιώτικα νέα (15/11.21016)