ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Τον τόπο τούτο τον προγονικό θα τιμώ

                                                           

ΦΩΤΟ: ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΛΑΙΤΖΑΚΗ

«Τον τόπο τούτο τον προγονικό θα τιμώ/ δεν θ’ αφήσω να ξεχαστεί/ θα έρχομαι εδώ για να γροικώ/ εκείνα που έχει να μου πει/ και θα τα πάω, μα τω Θεώ, όσο μακρύτερα μπορώ./ Θα γίνω σκεπή να τον γλυτώσω απ’ τους ανέμους,/ κραυγή θα βγάλω ν’ ακουστεί στα πέρατα η φωνή του,/ θ’ απλώσω αγκαλιά για να φωλιάσει το εγώ στο εμείς/ θα έρχομαι εδώ, θα ερχόμαστε εδώ/ ν’ ανταμώνουμε/ να μην αφήσουμε τον χρόνο να νικήσει». Ο όρκος που έδωσαν δυο απ’ τα παιδιά του 2ου Γυμνασίου Χανίων και του Γυμνασίου Βάμου, και εκ μέρους των συμμαθητών τους, το μεσημέρι της Κυριακής 6 Νοεμβρίου, στο κατάμεστο από κόσμο αρχαίο θέατρο της Απτέρας, στην εκδήλωση υιοθεσίας του μνημείου που διοργάνωσαν η Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων, το Σωματείο “Διάζωμα” και τα δύο σχολεία. Σαν επίλογο ενός υπέροχου διασχολικού ταξιδιού στην ιστορία, μακράς διάρκειας…

«Μοναδική η σημερινή στιγμή για τον τόπο, για το Γυμνάσιο Βάμου και το 2ο Γυμνάσιο Χανίων και για όλους εμάς που συμμετείχαμε τώρα και ενάμιση μήνα στην προετοιμασία της εκδήλωσης» έγραψε, μεταξύ των άλλων, στη σελίδα της στο βιβλίο των προσώπων (φέισμπουκ) η καθηγήτρια Πληροφορικής του Γυμνασίου Βάμου Ειρήνη Καλαϊτζάκη. «Υπάρχουν κάποιες κορυφαίες στιγμές στη ζωή μας που νιώθουμε τυχεροί και ευλογημένοι! Σήμερα για μένα είναι μια απ’ αυτές». Η αρχή του χαιρετισμού που έκανε ο διευθυντής του 2ου Γυμνασίου Χανίων Αντώνης Αθανασάκης. Για όλους μας που ανηφορίσαμε στην αρχαία Απτέρα και παρακολουθήσαμε την εν λόγω εκδήλωση ήταν πραγματικά μοναδικές οι μαγικές στιγμές που ζήσαμε. Ολοι μας νιώσαμε τυχεροί κι ευλογημένοι. Συγκίνηση μέχρι, και σε πολλές περιπτώσεις, μετά δακρύων. Υπάρχει ελπίς! Οσο υπάρχουν δάσκαλοι και μαθητές, αρχαιολόγοι, όπως η Βάνα Νινιού – Κινδελή, την Αναστασία Τζιγκουνάκη και την Κατερίνα Τζανακάκη και άλλοι όπως τον Σταύρο Μπένο, τον εμπνευστή και ψυχή του “Διαζώματος” για παράδειγμα, που επιμένουν ν’ αφουγκράζονται, να “γροικούν” τις φωνές της προγονικής γης και ν’ αναλαμβάνουν την προστασία τους απ’ τους κακούς καιρούς και τους πολλούς ενάντιους ανέμους, υπάρχει ελπίς.

Ν’ ανηφορίζεις στην αρχαία Απτέρα, να ’ναι λιόλουστη η μέρα και με το που φτάνεις να σε περιμένουν τα παιδιά  για να σε ξεναγήσουν στους χώρους της, για να σου μεταδώσουν την αύρα της πίστης τους ότι τίποτα δεν χάνεται αν δεν επιτρέψουμε να χαθεί. Ν’ ανάβεις ένα κερί στο εκκλησάκι του Άι Γιάννη του Θεολόγου και να σκέφτεσαι ότι έχει αναλάβει να εποπτεύει τον χώρο και σαν ένα είδος διαδόχου της αρχαίας Αρτέμιδας. Να παρακολουθείς τα δρώμενα των μουσικοθεατρικών ομάδων “passe-pARTout” και “Καθ’ ωδών”, τόσο στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης που έγινε στην αυλή του Μοναστηριού του Άι-Γιάννη, όπου έλαβαν χώρα οι χαιρετισμοί και οι τιμητικές απονομές στα σχολεία από το “Διάζωμα”, όσο και στο δεύτερο, στον χώρο του αρχαίου θεάτρου, όπου δόθηκε και ο όρκος και να χάνεσαι ρεμβάζοντας. Είχε πολλούς ορισμούς η ευτυχία σ’ έναν χώρο που εξέπεμπε ενέργεια και ακτινοβολούσε αισιοδοξία.

«Οσον ζης φαίνου/ μηδέν όλως συ λυπού/ προς ολίγον εστί το ζην/ το τέλος ο χρόνος απαιτεί». Ακούστηκε και ο “Επιτάφιος” του Σείκιλου, απ’ τους “Καθ’ ωδών” και τους “Passe- Partut”, που είναι, όπως μου είπε ο και δημιουργός των Γιάννης Γιαννακάκης, το πιο παλιό μουσικό κομμάτι…

«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ θα φταίω». Χρησιμοποίησε και αυτή τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη στον χαιρετισμό του ο Σταύρος Μπένος. Ακούγοντάς τον μία άλλη φράση του Μεγάλου Κρητικού Συγγραφέα, πάλι απ’ την “Ασκητική”, μου ήρθε, ωστόσο, στο μυαλό. «Η πιο μεγάλη στιγμή της θεωρίας είναι η πράξη». Επηρεασμένος και απ’ τα που είχε πει προηγουμένως στον δικό της χαιρετισμό η διευθύντρια του Γυμνασίου Βάμου Καίτη Γκαγκαδέλη για την πολιτιστική μας κληρονομιά…

Χανιώτικα νέα (08.11.2016)