ΠΟΙΗΣΗ

 ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΠΗΓΑΔΙΑ

Ανοίγουμε το πηγάδι της σιωπής!

Εκείνο με τις αναστάσιμες καμπάνες∙

τις θεμελιακές ανθρώπινες φωνές∙

τους ήλιους των μεσημεριών

που είναι φυλακισμένοι, χρόνια τώρα,

στις καρδιές μας.

Έτσι, δεν μπορούνε πια

να μας φοβίζουνε με υλακές…

Ανοίγουμε το πηγάδι της κραυγής!

Εκείνο των παιδιάστικων θαυμαστικών∙

των υπέροχων ερώτων∙

των πράξεων που τις είπαμε ποιήματα.

Έτσι, δεν μπορούνε πια

να μας ξαναστήσουνε στον τοίχο…

 

Όσο σπουδάζουμε τη σιωπή και την κραυγή,

τόσο αυτοί μένουν ανυπεράσπιστοι,

ευπρόσβλητοι στο πρώτο κρυολόγημα∙

τόσο το περιεχόμενο των λόγων μας

γίνεται τόπος ιερός

και ιδιαίτερα ψυχρός και παγερός.

Κλείστε τα παράθυρα!

Φτάνει, έφτασε ο καιρός…

 

Ανοίγουμε το πηγάδι της Ιστορίας∙

το πηγάδι της σιωπής και της κραυγής.

Δεν έχουμε ανάγκη πια,

από λασπόνερα!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

("ΚΑΖΟΒΑΡ", Γ Έκδοση, "Πυξἰδα της Πόλης", Χανιά 2014)