Σάββατο, 22 Οκτωβρίου 2011 (ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ)
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ όλων όσων έγιναν εντός και εκτός Βουλής, την Τετάρτη και την Πέμπτη, και σήμερα, παραμονή μιας ακόμα Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Υπό τη σκιά του θανάτου ενός συμπολίτη μας. Κάτω από το βάρος μιας διάχυτης απαισιοδοξίας. Ολο και πιο άδειο φαίνεται μέρα με τη μέρα το ποτήρι.
ΟΤΑΝ ΜΑΛΩΝΟΥΝ τα βουβάλια την πληρώνουν κατ’ αρχήν τα βατράχια. Ολόκληρη διάλεξη, τρόπος που λέγειν, μ’ αυτό το θέμα μου έκανε χθες ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, που στάθηκε ξεχωριστά, ωστόσο, και στην αλληλοεξόντωση των βατραχιών. Δεν τους φτάνουν τα βουβάλια...
«ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ η πρόταση για επιτήρηση», έγραψε προχθές σχολιάζοντας το σχετικό «πεταχτό» στη σελίδα μου στο φέισμπουκ ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας, καλός φίλος απ’ τις Βρυξέλλες Παναγιώτης Αλεβαντής. «Ο Εθνικός μας Υμνος την προβλέπει σαφώς», συμπληρώνει, παραθέτοντας το τετράστιχο: «Μην ειπούν στον στοχασμό τους/ τα ξένα έθνη αληθινά/ εάν μισούνται ανάμεσά τους/ δεν τους πρέπει ελευθεριά». Για να επισημάνει στο τέλος. «Ο πληθυντικός (θα μπορούσε να) αναφέρεται φυσικά στα κόμματα»...
ΤΟ ΕΘΝΟΣ πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές. Λόγια του Διονυσίου Σολωμού κι αυτά. Στα αζήτητα, δυστυχώς.
ΠΥΡΡΕΙΑ η προχθεσινή νίκη (λέμε τώρα) της Κυβέρνησης. Μέχρις εδώ και μη παρέκει οι μάχες οπισθοφυλακών. Οι στρατιώτες αρνούνται να πολεμήσουν άλλο.
ΝΑ ΜΟΥ Τ’ ΑΞΙΩΣΕΙ ο Θεός, και γρήγορα, για δώρο/ την τρόικα στο σπίτι σου να ’χεις κουμανταδόρο. Μαύρο χιούμορ από τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη.
ΝΕΚΡΟΣ ο Μουαμάρ Καντάφι που κρυβόταν από υπονόμους σε υπόνομο. Κι όμως μέχρι χθες, άντε μέχρι προχθές, συναγελαζόταν με τους ισχυρούς του πλανήτη...
«ΟΤΑΝ Ο ΔΑΙΜΩΝ αποφασίζη να σε σύρη προς την καταστροφή σου, δεν σε ωθεί προς αυτήν σε έλκει». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΜΙΝΩΑ Ι. ΣΟΦΟΥΛΗ, συγγραφέα, Χανιά. Σας ευχαριστώ πολύ που με συμπεριελάβατε στους αποδέκτες του βιβλίου σας «Περασμένα και τωρινά» (Χανιά 2009). Εσείς αποδεικνύεστε, περισσότερο απ’ τον καθένα και «ριζίτης του Αποκόρωνα» και «μαχητής της πένας». Διάβαζα και διαβάζω πάντα με πολύ ενδιαφέρον τα άρθρα σας, ιδιαίτερα τα ιστορικά, στον τοπικό Τύπο. Καταχάρηκα που κάποια απ’ αυτά αξιωθήκατε να τα κάνετε βιβλίο. Ενα τόσο επιμελημένο βιβλίο.
ΟΤΑΝ οι Μυτιληναίοι προσέφεραν στον Πιττακό τη μισή περιοχή του Σιγείου στον Ελλήσποντο, για την οποία είχε αγωνιστεί και νίκησε ως επικεφαλής τις αθηναϊκές δυνάμεις, δεν δέχτηκε την προσφορά, αλλά καθόρισε ίσο μερίδιο για τον καθένα που είχε πολεμήσει. «Το ίσο είναι περισσότερο από το περισσότερο», απάντησε.
[...] «/Το δίχως άλλο ζείτε σε σκοτεινούς καιρούς. Βλέπετε τον άνθρωπο/ να τον έχουν παίγνιο δαιμονικές δυνάμεις./ Οι ηλίθιοι μονάχα ζουν ανέμελοι. Και πάνε του χαμού/ όσοι είναι ευκολόπιστοι. Τι ήτανε οι κατακλυσμοί/ της σκοτεινής προϊστορίας μπροστά στις συμφορές/ που σήμερα χτυπούν τις πολιτείες μας;/ Και τι ήταν οι κακές σοδειές/ μπρος στην ανέχεια που μας δέρνει ανάμεσα σε τόσην αφθονία;».
Από το ποίημα «Για την κρίση» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
(Μετάφραση: Μάριου Πλωρίτη).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 22.10.2020)
ΟΤΑΝ ΜΑΛΩΝΟΥΝ τα βουβάλια την πληρώνουν κατ’ αρχήν τα βατράχια. Ολόκληρη διάλεξη, τρόπος που λέγειν, μ’ αυτό το θέμα μου έκανε χθες ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, που στάθηκε ξεχωριστά, ωστόσο, και στην αλληλοεξόντωση των βατραχιών. Δεν τους φτάνουν τα βουβάλια...
«ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ η πρόταση για επιτήρηση», έγραψε προχθές σχολιάζοντας το σχετικό «πεταχτό» στη σελίδα μου στο φέισμπουκ ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας, καλός φίλος απ’ τις Βρυξέλλες Παναγιώτης Αλεβαντής. «Ο Εθνικός μας Υμνος την προβλέπει σαφώς», συμπληρώνει, παραθέτοντας το τετράστιχο: «Μην ειπούν στον στοχασμό τους/ τα ξένα έθνη αληθινά/ εάν μισούνται ανάμεσά τους/ δεν τους πρέπει ελευθεριά». Για να επισημάνει στο τέλος. «Ο πληθυντικός (θα μπορούσε να) αναφέρεται φυσικά στα κόμματα»...
ΤΟ ΕΘΝΟΣ πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές. Λόγια του Διονυσίου Σολωμού κι αυτά. Στα αζήτητα, δυστυχώς.
ΠΥΡΡΕΙΑ η προχθεσινή νίκη (λέμε τώρα) της Κυβέρνησης. Μέχρις εδώ και μη παρέκει οι μάχες οπισθοφυλακών. Οι στρατιώτες αρνούνται να πολεμήσουν άλλο.
ΝΑ ΜΟΥ Τ’ ΑΞΙΩΣΕΙ ο Θεός, και γρήγορα, για δώρο/ την τρόικα στο σπίτι σου να ’χεις κουμανταδόρο. Μαύρο χιούμορ από τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη.
ΝΕΚΡΟΣ ο Μουαμάρ Καντάφι που κρυβόταν από υπονόμους σε υπόνομο. Κι όμως μέχρι χθες, άντε μέχρι προχθές, συναγελαζόταν με τους ισχυρούς του πλανήτη...
«ΟΤΑΝ Ο ΔΑΙΜΩΝ αποφασίζη να σε σύρη προς την καταστροφή σου, δεν σε ωθεί προς αυτήν σε έλκει». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΜΙΝΩΑ Ι. ΣΟΦΟΥΛΗ, συγγραφέα, Χανιά. Σας ευχαριστώ πολύ που με συμπεριελάβατε στους αποδέκτες του βιβλίου σας «Περασμένα και τωρινά» (Χανιά 2009). Εσείς αποδεικνύεστε, περισσότερο απ’ τον καθένα και «ριζίτης του Αποκόρωνα» και «μαχητής της πένας». Διάβαζα και διαβάζω πάντα με πολύ ενδιαφέρον τα άρθρα σας, ιδιαίτερα τα ιστορικά, στον τοπικό Τύπο. Καταχάρηκα που κάποια απ’ αυτά αξιωθήκατε να τα κάνετε βιβλίο. Ενα τόσο επιμελημένο βιβλίο.
ΟΤΑΝ οι Μυτιληναίοι προσέφεραν στον Πιττακό τη μισή περιοχή του Σιγείου στον Ελλήσποντο, για την οποία είχε αγωνιστεί και νίκησε ως επικεφαλής τις αθηναϊκές δυνάμεις, δεν δέχτηκε την προσφορά, αλλά καθόρισε ίσο μερίδιο για τον καθένα που είχε πολεμήσει. «Το ίσο είναι περισσότερο από το περισσότερο», απάντησε.
[...] «/Το δίχως άλλο ζείτε σε σκοτεινούς καιρούς. Βλέπετε τον άνθρωπο/ να τον έχουν παίγνιο δαιμονικές δυνάμεις./ Οι ηλίθιοι μονάχα ζουν ανέμελοι. Και πάνε του χαμού/ όσοι είναι ευκολόπιστοι. Τι ήτανε οι κατακλυσμοί/ της σκοτεινής προϊστορίας μπροστά στις συμφορές/ που σήμερα χτυπούν τις πολιτείες μας;/ Και τι ήταν οι κακές σοδειές/ μπρος στην ανέχεια που μας δέρνει ανάμεσα σε τόσην αφθονία;».
Από το ποίημα «Για την κρίση» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
(Μετάφραση: Μάριου Πλωρίτη).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 22.10.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου