«Οι δάσκαλοι δεν είμαστε μόνο συνδικαλιστές του μισθού/ είμαστε δημιουργοί και φορείς πολιτισμού./ Δεν είμαστε αγαθοί καταναλωτές ιδεολογιών/ είμαστε ερευνητές της αλήθειας και παραγωγοί ιδεών./ Δεν είμαστε επαγγελματίες διδακτικοί εγχειριδίων/ είμαστε ποιητές τεχνών και βιβλίων»...
Και οι στίχοι αυτοί απ’ το ποίημα “Είπε ο δάσκαλος” του Κώστα Καλαπανίδα στον νου μου ενώ “περιδιάβαζα” τις σελίδες του Αναμνηστικού Λευκώματος της φετινής Στ2 τάξης του 8ου Δημ. Σχ. Χανίων. Προπάντων το προλογικό σημείωμα του γνωστού στους αναγνώστες του Παιδότοπου δασκάλου τους Βαγγέλη Παγωνίδη. Δείγματα απ’ αυτό το υπέροχο Λεύκωμα σήμερα...Καλή συνέχεια στο Γυμνάσιο, καλά μου φιλαράκια! Πάντα ψηλά τη σημαία της Δασκαλοσύνης, Βαγγέλη!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Και κάπου εδώ τελειώνει το Δημοτικό Σχολείο! Τόσο απλά, τόσο γρήγορα, τόσο όμορφα… Κι έτσι συνειδητοποιούμε πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Σαν να ‘ταν χθες που ήρθατε στο «μεγάλο» τότε σχολείο και με φόβο κοιτάζατε τα μεγαλύτερα παιδιά…. Και τώρα; Τώρα έφθασε η στιγμή να αποχαιρετήσετε κι εσείς οι ίδιοι το Δημοτικό Σχολείο και να πάτε σε ακόμη μεγαλύτερο, στο Γυμνάσιο.
Δεν πρέπει να στεναχωριέστε όμως! Ζήσαμε μαζί πολλά, τα τελευταία χρόνια, γίναμε ομάδα, παλέψαμε μαζί με κοινούς στόχους και όλα αυτά μας έδεσαν σε μια κοινή πορεία! Με δυσκολίες, με πρωτόγνωρες συνθήκες εκπαίδευσης, με τηλεδιασκέψεις, με χαρές και λύπες!
Αυτή η μέρα, εδώ και 19 χρόνια που είμαι δάσκαλος είναι πάντα μια ιδιαίτερη μέρα. Συγκινησιακά φορτισμένη! Συναισθήματα ανάμεικτα. Χαρά γιατί η σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της, γιατί βάλαμε οι εκπαιδευτικοί του Σχολείου μας και φέτος ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της γνώσης και τη διαμόρφωση της προσωπικότητας των μαθητών- παιδιών μας. Αλλά και μεγάλη λύπη, γιατί αποχωρίζομαι τα παιδιά μου - τα παιδιά μας, που έξι χρόνια ήταν κοντά μας, και από αυτά τα 2 τελευταία τα περάσαμε μαζί μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί! Τα πήραμε από το χεράκι όταν ήρθαν για πρώτη φορά στο Σχολείο και τώρα τα καμαρώνουμε μεγάλα κορίτσια και αγόρια πια. Θα μας λείψουν. Τα αγαπήσαμε. Τα αγαπάμε. Είναι τα παιδιά μας!
Αγαπητά μου παιδιά, εμείς τα έχουμε πει πολλές φορές και είμαι σίγουρος ότι κάτι σας έμεινε απ’ όλα όσα κατά καιρούς συζητούσαμε! Το ξέρω γιατί σας ξέρω πολύ καλά. Εγώ εσάς κι εσείς εμένα. « Κι από την καλή κι από την ανάποδη…». Σήμερα όμως δεν μπορώ άλλες συγκινήσεις …και σταματώ εδώ! Θέλω να ξέρετε ότι το σχολείο μας θα είναι πάντοτε ανοικτό αν κι όποτε το θελήσετε να έρθετε, να μιλήσουμε, να θυμηθούμε, να αλληλοστηριχτούμε… Μα πάνω απ’ όλα η πόρτα της καρδιάς θα είναι πάντοτε ανοιχτή για όλους κι όλες σας….
Καλή συνέχεια στη σχολική ζωή, να είστε καλά και κάθε επιτυχία… με όλη μου την αγάπη! «Καλό καλοκαίρι αγαπητά μου εκτάκια, ή μάλλον αγαπητά μου Γυμνασιάκια πια, καλούς αγώνες και καλές επιτυχίες στο γυμνάσιο…»
Ο δάσκαλος της τάξης
Βαγγέλης Παγωνίδης
Τη φετινή χρονιά θα τη θυμάμαι σίγουρα για πάντα! Εκτός από τις τηλεδιασκέψεις και το κλείσε- άνοιξε του σχολείου θα μου μείνουν για πάντα στη μνήμη οι «ξεχωριστοί» καλεσμένοι που φρόντιζε ο κύριός μας να έχουμε στο μάθημα που όχι μόνο δεν βαριόμασταν αλλά περιμέναμε την ώρα να ξεκινήσει… Δεν είναι και λίγο να συζητάμε σαν τάξη με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, τον Πρωθυπουργό της χώρας, την Υπουργό Παιδείας, με γνωστούς ηθοποιούς, επιστήμονες… υπεύθυνους πρεσβείας… και πολλούς άλλους… Κύριε Βαγγέλη σ’ ευχαριστούμε…
Αικατερίνη Ελληνιτάκη
….Όταν στις Απόκριες του 2020, λίγο πριν το πρώτο κλείσιμο των σχολείων επισκεφτήκαμε «μασκαρεμένοι» το Κέντρο Alzheimer στη Χρυσοπηγή και κάναμε ένα θεατρικό στους τρόφιμους…
Ιωάννα Ανδρεαδάκη
…θυμάμαι ένα παιχνίδι που παίξαμε όλη η τάξη στην αυλή του σχολείου για τα δικαιώματα του παιδιού…
Μανώλης Χαροντάκης
… θυμάμαι ιδιαίτερα τον πρώτο Παιδότοπο που συμμετείχαμε σαν τάξη! Είχα πολύ αγωνία. Ήταν ένα αφιέρωμα στα cine- μαθήματα και την επίσκεψη του κ. Ματθαίου Φραντζεσκάκη όπου του παραδώσαμε τις αφίσες που ζωγραφίσαμε ανά ομάδες! Δε θα ξεχάσω και τη διαδικτυακή επίσκεψη του κ. Κακατσάκη στην ηλεκτρονική μας τάξη όπου είχαμε αφιέρωμα στα « Χελιδόνια του Μοναχού»… Δε θα ήθελα να φύγω από το Δημοτικό…
Κωνσταντίνος Σταυρουλάκης
Σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστη η ημέρα που συνομίλησα με τον Πρωθυπουργό της χώρας, την Υπουργό Παιδείας και την Υφυπουργό Παιδείας! Αυτό που δυσκόλεψε ήταν οι τηλεδιασκέψεις και ο κορωνοϊός! Έμαθα όμως καλά να συνεργάζομαι, να μη μαλώνω, να σέβομαι καθώς και τι σημαίνει «ομαδικότητα» στην πράξη!
Νικόλ Μακρινάκη
Από τη φετινή χρονιά θα θυμάμαι την πρώτη μας μέρα στην Στ τάξη που φορούσαμε μάσκα! Όταν κλείσαμε λόγω covid. Την πρώτη εκδρομή- περίπατο που πήγαμε μετά το άνοιγμα κι όταν φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε την παρέλαση της 25ης Μαρτίου από την τηλεόραση ενώ κανονικά θα έπρεπε να συμμετέχουμε κι εμείς οι ίδιοι σ’ αυτήν!
Σήλια Μαργιολάκη
Μαθητές/ριες:
Ιωάννα Ανδρεαδάκη, Μάνος Αβερκάκης,Μιχάλης
Αγγελόπουλος, Παναγιώτης Αλεξίου, Χρύσα
Βλαζάκη. Δημήτρης Γιαννουλάκης. Αικατερίνη
Ελληνιτάκη, Αλμπιόν Ζίφλε, Νότης Κατάκης,
Ειρήνη Κατσιφαράκη,Βικτωρία Κοκολάκη,
Πολύβιος Λαγουδάκης, Μιχάλης Λουράκης,
Νικόλ Μακρινάκη, Σήλια Μαργιολάκη,Νεφέλη
Μαρμαριτσάκη,Εβίτα Νικάκη, Στράτος
Παπαδάκης, Κωνσταντίνα Ριτζάκη,
Κωνσταντίνος ΣταυρουλάκηςΜανώλης
Χαροντάκης, Ελίνα Χονδράκη
Παράλληλη Στήριξη: κ. Πέρσα Καρανταλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου