ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Μια κόκκινη γη για μπλε, μοβ, κόκκινες βιόλες/ στο χέρσο σύνορο, στο σπαρμένο με κριθάρι χωράφι./ Κόβω και γεμίζω μιαν αγκαλιά. Κάθομαι να λιαστώ./ Ο ήλιος του Μάρτη καίει, φέρνει ένα σερνάμενο/ ύπνο να χαμηλώνει τη θέληση και την αντοχή./ Να κοιμηθώ με την άνοιξη./ Να πεθάνω με την/ άνοιξη, με τις βιόλες μου, τώρα που δεν φοβάμαι./ Να μην γεράσω./ Να μην βάλω μαύρο ρούχο./ Ετσι από πείσμα φοράω το χορτάρινο νυφικό μου/ και λέω στη γη να με πάρει ως έτοιμο/ ευθάνατον άνθος».

Το ποίημα “Χορτάρινο νυφικό” της Στέλλας Αρκάδη.

Δείτε πςρισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ βελτιώνονται όσο εμείς βελτιωνόμαστε. Να το πούμε κι αλλιώς. Ας μην περιμένουμε ν’ αλλάξει η όποια κατάσταση προς το καλύτερο, αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι προς το καλύτερο. Δύσκολη υπόθεση. Το καλό και το κακό συνυπάρχουν και εντός μας. Προπάντων εντός μας… Τι κουβέντα κι αυτή, χθες, με τον φίλο μου τον γερω – δάσκαλο!

Ο ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ, λέει ο αρμόδιος Γάλλος εισαγγελέας, έριξε εσκεμμένα το αεροσκάφος για να συντριβεί στις Αλπεις. Αφωνος ο πλανήτης απ’ την αποκάλυψη. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου, τι άλλο να πρωτοπεί κανείς.

ΕΝΑ χωριό, εντάξει ένα μεγάλο χωριό, με διάσπαρτες γειτονιές ο πλανήτης μας. Οι δημώδεις κοινωνίες, έτσι όπως τις ζήσαμε όσοι τις ζήσαμε, τελείωσαν, η έννοια “δημώδης”, ωστόσο, παρέμεινε. Παγκόσμιο το σοκ απ’ το “συμβάν” στις γαλλικές Αλπεις…

ΠΟΔΙΑ της (και μυαλό της βεβαίως – βεβαίως) βοηθάτε την! Τρέχει για να προλάβει να στείλει τη λίστα των μεταρρυθμίσεων στους εταίρους μας η κυβέρνηση. Αν δεν…, δεν!.. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ του να είναι δίπλα και να συμπαραστέκεται σ’ έναν νεαρό μετανάστη, που αυτοί είχαν τραμπουκίσει, το “έγκλημά” του. Ηταν λόγος αυτός για να επιτεθούν πισώπλατα οι… συμπολίτες στον συμπολίτη γιατρό και να γίνουν στη συνέχεια όλα όσα έγιναν; Πόσο μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς, όταν κυκλοφορούμε στους δρόμους της πόλης μας; Κυκλοφορώντας κι οπλοφορώντας;

«ΑΓΓΕΛΟΙ σέρνουν τον χορό εις τ’ ουρανού τ’ αλώνι/ και το φεγγάρι παρακεί τους γλυκοκαμαρώνει». Καμία σχέση με τα παραπάνω η σημερινή μαντινάδα που μου έστειλε ο Ηλίας ο Σταματάκης. Τι καλά να ήταν “όμορφος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος” ο κόσμος μας!

«ΕΚ ΤΩΝ υστέρων μάθαμε/ πως αυτός που σκότωσε τον κρεοπώλη/ νήστευε το κρέας Τετάρτη και Παρασκευή». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΤΑ ΡΕΣΤΑ της παίζει αύριο στη Βουδαπέστη με την Ουγγαρία, η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων, η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Μονόδρομος η νίκη! Αν χάσει, το όνειρο της πρόκρισης στο Euro 2016, χάθηκε. Μαζί της, ό,τι κι αν γίνει! Εθνική Ελλάδος, γεια σου!

ΣΑΡΑΝΤΑ μέρες απ’ το φευγιό του Κοτσιφογιάννη για το επουράνιο Νίππος, αύριο το μνημόσυνό του. Φτώχυνε, φτώχυνε πολύ, το χωριό μας δίχως εσένα, αδερφωχτέ!

ΣΤΕΛΛΑ Αρκάδη, ηθοποιό – συγγραφέα, Αθήνα: Μπήκα απ’ την πύλη της τελευταίας ποιητικής σου συλλογής “Η άλλη πύλη”, που μόλις κυκλοφορήθηκε απ’ τις εκδόσεις “Σμίλη”, τώρα και δύο μέρες, και ξώμεινα. Καλά είναι να στήσω εδώ στη ζωή του νεκροταφείου για πολύ χρόνο, τη σκηνή της ποίησης, σκέφτομαι. Να σπουδάσω τη ζωή και τον θάνατο, το φως και το σκοτάδι, την ημέρα και τη νύχτα, την άφατη χαρά και την απέραντη θλίψη. Ο,τι πρέπει για το τέλος των “πεταχτών”, πολλά ποιήματά σου, Στέλλα!

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ζωγράφος Απελλής φιλοτέχνησε πολλά πορτρέτα του Αλεξάνδρου. Σε ένα από αυτά εικονιζόταν και ο Βουκεφάλας (το άλογο του Αλεξάνδρου). Ο Αλέξανδρος φαίνεται ότι δεν ήταν ικανοποιημένος από την απεικόνιση του αλόγου και το έφερε κοντά στον πίνακα για να διαπιστώσει την ομοιότητα. Τότε ο Βουκεφάλας χλιμίντρισε και ο Απελλής είπε: «Το άλογό σας φαίνεται ότι έχει περισσότερες γνώσεις ζωγραφικής από τη μεγαλειότητά σας». Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”.

«Μια κόκκινη γη για μπλε, μοβ, κόκκινες βιόλες/ στο χέρσο σύνορο, στο σπαρμένο με κριθάρι χωράφι./ Κόβω και γεμίζω μιαν αγκαλιά. Κάθομαι να λιαστώ./ Ο ήλιος του Μάρτη καίει, φέρνει ένα σερνάμενο/ ύπνο να χαμηλώνει τη θέληση και την αντοχή./ Να κοιμηθώ με την άνοιξη./ Να πεθάνω με την/ άνοιξη, με τις βιόλες μου, τώρα που δεν φοβάμαι./ Να μην γεράσω./ Να μην βάλω μαύρο ρούχο./ Ετσι από πείσμα φοράω το χορτάρινο νυφικό μου/ και λέω στη γη να με πάρει ως έτοιμο/ ευθάνατον άνθος».
Το ποίημα “Χορτάρινο νυφικό” της Στέλλας Αρκάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-270/#ixzz3VgpCT9bH 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook