ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ, αλλά δεν ήρθε προσώρας τουλάχιστο, μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, η κακοκαιρία. Κρίμας κι είχαμε επενδύσει σ’ αυτήν. Είχαμε κάμει τα κουμάντα μας. Πού θα πάει; Θα ‘ρθει! Κι εμείς εδώ είμαστε να την υποδεχτούμε...

ΔΩΣΤΕ ΤΙΣ λιμουζίνες στον λαό! Οχι, δεν λέω να τις χαρίσετε! Βγάλτε τις στον πλειστηριασμό για να βάλτε και κάποια ευρώ στο ταμείο που είναι μείον. Συν σ’ αυτά που θα βάλετε απ’ τα καύσιμα που θα γλιτώσετε. Μάραθο τον μάραθο γεμίζει η γριά τον κάλαθο. Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.

ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤA, ζητώ να λειτουργήσει η εφημερίδα με όρους κρατικής μηχανής. Θέλω την μετά οδηγού λιμουζίνα μου. Και τον αστυνομικό μου βεβαίως. Χώρια όλα τ’ άλλα.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ φεύγει στις 8... πρώτη αναγγελία. Το τρένο φεύγει στις 8... δεύτερη αναγγελία. Μπορεί να φύγει και λίγες μέρες αργότερα... τρίτη αναγγελία. Καταλάβατε υποθέτω, για ποιό τρένο μιλώ.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που έβλεπε τα τρένα να περνούν. Ωραίο έργο. Το τρένο που άδειαζε από ανθρώπους. Ακόμα ωραιότερο έργο.

ΩΡΑΙΑ η έκθεση ιδεών της Ντόρας Μπακογιάννη. Εξίσου ωραία αυτή του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Αντε, διάβασέ μας συ, Αντώνη, τη δική σου να τελειώνουμε. Εχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ αστυνόμευση σε λίγο... Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο, περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο... Κι αν το ‘χαμε γράψει επί Νέας Δημοκρατίας αυτό! Αλλο τροπάριο τώρα επί ΠΑΣΟΚ; Πέστο Χρυσόστομε! Χρυσοχοΐδης στα πράγματα.

ΤΣΙΝ, ΤΣΟΥΝ, λι, γιο, κα, τσεν... Κινέζος το παίζω, εκπρόσωπος της COSCO, τα κινέζικά μου λέω. Δική σας η ερμηνεία.

ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ υποψήφιοι για γενικοί γραμματείς υπουργείων, λέει. Υποψηφιότητες για θέσεις γενικών φαρισαίων δεν γίνονται δεχτές. Δεν μας χρειάζονται!

ΚΑΝΟΝΙΚΑ θα πρέπει να έχει νικήσει χθες το Λουξεμβούργο η Εθνική μας ή να έχει έρθει τουλάχιστο ισόπαλη και να της έχει δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία για πρόκριση στην τελική φάση του Μουντιάλ. Αλλιώς έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά , ραχούλες...

ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ πάντα μ’ όλα όσα γράφεις, πλην όμως αυτό το “χαιρετώ σας κι αγαπώ σας” στο τέλος μ’ αφοπλίζει απ’ όποιο δικαίωμα διαφωνίας, μου είπε. Απέδωσα καλά τα λόγια σου, Μιχάλη; Κι αν δεν τα απέδωσα, χαιρετώ σε κι αγαπώ σε και καλή αντάμωσή στου Μπαμπαλή το Χάνι!

Ο ΠΕΡΣΗΣ ποιητής Σααδί (1184- 1263)διηγείτο πως κάποτε που ήταν νέος και θερμόαιμος, έκανε παρατήρηση σε κάποιον ηλικιωμένο συγγενή του, που ήταν γνωστός για τον ήπιο χαρακτήρα του. Εκείνος του αποκρίθηκε: “Κάποτε παιδί μου, είχα κι εγώ δόντια που ήταν σκληρά, όμως μου έπεσαν με τον καιρό. Η γλώσσα μου όμως που ήταν μαλακή και ευκίνητη, όπως βλέπεις, μου έμεινε και δεν έπαθε τίποτα”.

“... Γιατί καθώς εγώ στ’ αστέρια ανηφορίζω/ το τέρας γλύφει ατάλαντα τις πέτρες/ μικρά τερατάκια πλάθοντας/ που πάνω τους είμαστε αναγκασμένοι/ να βαδίσουμε τις μέρες μας./ Ανοίγω ένα παράθυρο στη νύχτα/ τις ώρες τις μικρές”.
Από το ποίημα “Παράθυρο στη νύχτα” της Αθανασίας Δανέλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ
ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο