ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Κώστα... εγώ μαζί σου!
Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

“Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται”, όχι εγώ όμως!
Αφήσετέ τονε μωρέ τον Κωστάκη στην ησυχία του, αφήσετέ τον εκεί όπου του πρέπει και ο ίδιος επιθυμούσε διακαώς “τόσο καιρό τώρα”!
Γιατί, εγώ σας λέω ότι από τις πρώτες κιόλας ώρες, από ’κείνη την αποφράδα για κείνον ημέρα που τον... έκαμαν αρχηγό του κόμματός του, αυτός την ημέρα που θα έφευγε σκεφτόταν και μόνον αυτό σφόδρα επιθυμούσε!
Αφήσετέ τονε λοιπόν στην ησυχία του, και περασμένες ξεχασμένες να ’ναι, μηδεμιάς εξαιρουμένης, όλες εκείνες οι μέρες της τελευταίας 5,5ετίας!
...Είναι τουλάχιστον γραφικό για να μην πω “άνανδρο”
-αφού πολλές είναι και από την πλευρά του “ασθενούς φύλλου” κατηγορίες, άρα βάσει αυτού είναι αδόκιμος ο όρος “άνανδρος”- να εξακολουθούν να βάλλουν κατά του τέως πρωθυπουργού οι περισσότεροι εκ των αρθρογράφων, δημοσιογραφούντων, δημοσιογράφων κ.λπ.
Με όλο αυτό το εναντίον του κλίμα -ακόμη και μέσα από το κόμμα του έπεσαν για να τονε ξεκοκαλίσουν- εγώ τουλάχιστον, έχω αρχίσει να τον λυπούμαι τον τέως μας, γιατί το ομολογώ έχω μια τάση να είμαι με τους αδύναμους!
Ετσι, πολλές φορές τώρα τελευταία, έχω πιάσει τον εαυτό μου να τον συλλογούμαι!
“Τι να σκέφτεται τάχα κι αυτός ο δόλιος; Τι να κάνει άραγε; Μακάρι να μην τον αγγίζουν όλα αυτά που του σούρνουν, από τα τηλεοπτικά παράθυρα -και όχι μόνο- όλοι οι παρελθόντες θιασώτες του!”.
Από την άλλη, δεν αρνούμαι ότι τους καταλαβαίνω και τους κατηγόρους του, αλλά είπαμε “εγώ τάσσομαι υπέρ αδυνάτων”...
Ειρωνεία κι αυτή! Να τοποθετώ τον Κ.Κ. με τους αδύνατους!
Ποιος να τό ’λεγε και ποιος να το πίστευε! Αυτά έχει η ζωή! Παίζει τα πιο περίεργα και παράδοξα παιχνίδια!
Πάντως, ειλικρινά, με όλα όσα συμβαίνουν τόσο εδώ αλλά και στην... Ιταλία(!), έχω αρχίσει να ξανασκέφτομαι τα παλιά -βίτσιο κι αυτό(!)- και τελικά να καταλήγω στο συμπέρασμα ότι “πάλι καλά που είχαμε για πρωθυπουργό ένα Κωστάκη κι ουχί ένα Μπερλουσκόνι”!
Για δείτε το κι από αυτή την πλευρά! Οχι για σκεφτείτε το!
“Μπρος γκρεμός και πίσω το χάος” θα μπορούσε να πει κάποιος, και συμφωνώ!
Αλλά... μήπως πρέπει να σκεφτόμαστε πότε - πότε και το ρητό “υπάρχουν και χειρότερα” κι έτσι να παρηγορούμαστε;

>> τυπώστε αυτό το άρθρο