ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΦΑΣΟΥΛΙ το φασούλι γεμίζει το σακούλι. Μάραθο τον μάραθο γεμίζει η γρε τον κάλαθο. Μάζωνε κι ας είν’ και ρώγες. Ας τις έχουμε υπόψη μας αυτές τις παροιμίες. Ημέρα της Αποταμίευσης, αν δεν το ξέρετε, να το μάθετε σήμερα και μπορεί ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου να μας βάλει να γράψουμε έκθεση με θέμα τα αγαθά της. Τα αγαθά της αποταμίευσης βεβαίως.

ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ το φασούλι; Πού θα βρει η γρε τον μάραθο;  Μήπως αφήκανε τα πουλιά ρώγες για να μαζώξουμε; Ρητορικές ερωτήσεις. Τρυγημένο αμπέλι η Ελλάδα.

ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΑ, σταλαγματιά, γεμίζει η στάμνα η πλατιά. Αλλη μια παροιμία, δασκαλίστικη αυτή. Ακούς εκεί να λένε στάμνα τη λαΐνα, σκέφτηκα όταν την πρωτάκουσα, πήγαινα πέμπτη δημοτικού θυμούμαι.

ΠΑΡΕΛΑΣΗ αυτοπτών μαρτύρων. Τηλεφωνική παρέλαση αυτοπτών μαρτύρων. Τελικά σχεδόν οι μισοί Αθηναίοι είδαν τους έξι τρομοκράτες να γαζώνουν τους έξι αστυνομικούς στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής.

ΑΠΟΛΥΤΗ καταδίκη της τρομοκρατίας. Από απαξάπαντες. Χωρίς κανένα “αλλά” από κανένα. Ζόρικες μέρες για τη δημοκρατία. Ολα τα ‘χε η Ελλάδα, η τρομοκρατία της έλειπε.

ΚΑΚΩΣ, ΚΑΚΙΣΤΑ χαίρονται κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ γιατί στη Νέα Δημοκρατία γίνεται το έλα να δεις. Εκτός κι αν θέλουν μια ανύπαρκτη αξιωματική αντιπολίτευση για να μην ελέγχεται η Κυβέρνηση. Κάθετος (τί λέξη!) στην άποψή του ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος.

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ των Τεσσάρων συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται. Πάντως το τέλος είναι απρόβλεπτο.

ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΟΣ ψηφοφόρος; Γίνε φίλος! Είσαι φίλος; Γίνε μέλος! Είσαι μέλος; Γίνε υποψήφιος αρχηγός! Είσαι υποψήφιος αρχηγός; Γίνε αρχηγός του κόμματος σήμερα και πρωθυπουργός αύριο! Σκαλί, καλέ μου, σκαλί ανέβαινε τα σκαλιά.

ΚΩΣΤΑ, τα μεγαλεία σου για πες μου τα θυμάσαι; / που νόμιζες πρωθυπουργός παντοτινά πως θα ‘σαι; / Το μόνο που σου μεν’ εδά υπομονή να κάνεις/ τα γκάλοπ κάτσε διάβασε τον πόνο να γλυκάνεις. Απ’ τον Ηλία Σταματάκη η ρίμα. Τί του ‘ρθε και θυμήθηκε τον Καραμανλή, άγνωστο.

Η ΣΗΜΑΙΑ με τον Δικέφαλο, τουλάχιστον για δύο μήνες, μεσίστια στην νταράτσα του. Η απόφαση που πήρε ο γνωστός αεκτζής γείτονάς μου, ύστερα από τον αποκλεισμό της ομάδας μας στο Κύπελλο από τον Θρασύβουλο. Ηταν να τον κλαίνε οι ρέγγες, ανακοινώνοντάς μου το.

ΓΙΑΝΝΗ ΦΙΛΗ, καθηγητή και πρώην πρύτανη Πολυτεχνείου Κρήτης: Σ’ όλα τα πλάτη και τα μήκη του σύμπαντος κόσμου, ξεκινώντας από τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης με ταξίδεψε η τελευταία σου ποιητική συλλογή “Δυτικά του Ομήρου” που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Το σχόλιό μου σε μια πρώτη ανάγνωση. Θα επανέλθω.

ΟΤΑΝ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ στρατηγός Σύλλας κυρίευσε την Αθήνα ετοιμαζόταν να την ξεθεμελιώσει ολότελα. Οταν κατάλαβαν την πρόθεσή του οι Αθηναίοι, πήγαν και τον παρακάλεσαν να μην την πραγματοποιήσει θυμίζοντάς του, τη μεγάλη δόξα της πόλης την εποχή του Περικλή και του Πλάτωνα. Ο Σύλλας τους άκουσε σκεφτικός και στο τέλος τους είπε: “Συγχωρώ τους ζωντανούς για το χατήρι των νεκρών”.

“Και πώς να παλαίψεις εκείνον που πιστεύει/ τα δικά του ψέματα για αλήθεια/ για λίγη εξουσία ανάμεσα στους Αχαιούς/ λίγη εύνοια από τον Αγαμέμνονα, / για μια εμφάνιση στην τηλεόραση;/ Ακόμη κι οι Θεοί υποκρίνονται ότι δεν βλέπουν./ Πώς να συντάσσονται άραγε/ η νέμεσις, η τιμή κι η εξουσία;”
Το ποίημα “Και πώς;” του Γιάννη Φίλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο