ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΙ ’ΤΑΝΕ να το γράψω στα προηγούμενα «πεταχτά»; Ποιο μικρό καλοκαιράκι άρχισε; Κακοκαιρία έπιασε, βροχές και καταιγίδες! Πού θα πάει, όμως! Οκτώβρης χωρίς το μικρό του καλοκαιράκι δεν γίνεται. Εδώ είμαστε και περιμένουμε.
ΥΠΟΜΟΝΗ! Ακόμα τούτο τον μήνα, ραγιάδες - ραγιάδες./ Ακόμα τούτο τον χειμώνα ραγιάδες - ραγιάδες./ Ακόμα τούτο τον χρόνο, άντε και τον άλλο και τον παράλλο, ραγιάδες - ραγιάδες./ Να βγάλουμε το πετρέλαιο, μαχαραγιάδες!
ΠΡΟΣ το παρόν στο κουρείο της Ανκελας και του Νικολά. Στο μπαρμπέρικο της Ανκελας και του Νικολά. Εκτός από κούρεμα το πρόγραμμα περιλαμβάνει και ξύρισμα.
ΤΑ ΚΟΥΡΕΙΑ του παλιού καιρού θυμάται, όπως έγραψε στη σελίδα του στο φέισμπουκ, ο φίλος Μιχάλης Ανδριανάκης. Εκείνα, λέει, με τ’ αλουμινένια λεκανάκια, το ξυράφι που το ακόνιζαν στο δέρμα, τις σαπουνάδες και τα πινέλα. Και τους γεμάτους τσιρότα «σφαγμένους» πελάτες, θυμάται...
Ο ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ απ’ τα μαλλιά του πιάνεται. Αν έχει μαλλιά να πιαστεί. Αν είναι φαλακρός ή αν τον έχουνε κουρέψει κι έχουνε κάμει την κεφαλή του γουλί, από πού να πιαστεί;
ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ πλερώνουμε των άλλων τα σπασμένα/ κι απ’ όσους κλέβαν ως εδά δεν πιάσανε κανένα. Το παράπονο του μαντιναδολόγου μας, του Ηλία του Σταματάκη, σε μαντινάδα.
«ΠΟΛΛΟΙ πανταχού οι χειμώνες, ασύγκριτα τα ναυάγια εν χρω (στο πετσί μας) μάλλον αι συμφοραί, εκύκλωσαν ημάς τα κακά ως αι μέλισσαι κηρίον... Η καταδρομή φόρων αδυσώπητος, το υπήκοον (οι υπήκοοι) επικαλείται τον θάνατον μάλλον ή το ζην. Οι δε της ημετέρας δοκούντες είναι αυλής (οι δικοί μας) χείρονες της αλλοτρίας (χειρότεροι των ξένων)». Οσιος Ευγένιος ο Αιτωλός. Από επιστολή του στο Δραγουμάνο της Οθωμανικής Πύλης Αλέξανδρο, 1677 (εφ. «Χριστιανική» Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011).
ΕΙΚΟΝΑ σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω! Τα είπε όλα μ’ αυτόν της τον στίχο η Γαλάτεια Καζαντζάκη. Στην ίδια γραμμή ο Σεραφείμ Φυντανίδης επεσήμανε στην πρόσφατη ομιλία του στο Ωδείο. «Καθρέπτης της κοινωνίας ο Τύπος».
ΕΙΝΑΙ να μην πηγαίνεις τις περισσότερες φορές σε γάμους και βαφτίσεις! Στη διαπασών τα όργανα. Και μην τολμήσεις να ζητήσεις να τα χαμηλώσουν. Πλήρης δικτατορία. Να μην μπορείς να μιλήσεις με τον διπλανό σου. Θες δε θες, γάιδαρε, πιες από του τονε το νερό! Ξέσπασε τις προάλλες ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
κα ΣΤΕΛΛΑ Γκοζάνη - Χαριτάκη, πρόεδρο Αδελφότητας Μικρασιατών Χανίων «Ο Αγιος Πολύκαρπος»: Αγαπητικός χαιρετισμός στη Μικρασία το Ημερολόγιο 2012, με τίτλο «Μικρά Ασία: Περιήγηση στον χώρο και τον χρόνο» που ως Αδελφότητα με τις εκδόσεις «Κειμήλιο» κυκλοφορήσατε. Αρωμα Μικρασίας το τετράδιο συλλογικής μνήμης «Από τη Μικρά Ασία έρχομαι...» που περιλαμβάνει συνταγές και μυστικά ζωής από έναν κόσμο γεμάτο αξίες που επίσης απ’ τις εκδόσεις «Κειμήλιο» κυκλοφορήσατε. Σας ευχαριστώ από καρδιάς που μου τα δώσατε. Παράδειγμα προς μίμηση η όλη δραστηριότητα της Αδελφότητάς σας. Και γιατί κρατεί ζώσα τη Μικρασία!
ΕΝΩ του ετοίμαζαν να πιει το κώνειο ο Σωκράτης μάθαινε μια μελωδία. «Σε τι θα σου χρησιμεύσει;», τον ρώτησαν. «Μα να μάθω αυτήν τη μελωδία πριν πεθάνω», απάντησε.
«Της αθανασίας το κατώφλι/ Είναι ψηλό, από πέτρα, όλο φυτά/ Ούτε που παίρνεις είδηση πως το περνάς/ Από την άλλη όμως πλευρά/ Πουλιά χωρίς φτερά χωρίς νερά/ Βγάζουν κραυγές που σε σπαράζουν».
Το ποίημα «Το μεγάλο πέρασμα» του Γάλλου ποιητή Μπορίς Βιάν (Μετάφραση: Αντώνης Φωστιέρης - Θανάσης Νιάρχος).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (11' 10' 2011)