ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Αγώνας ζωής

Οταν διευρύνεται ο ορίζοντας της προσφοράς, διευρύνεται ο ορίζοντας της αγάπης. Κι όταν διευρύνεται ο ορίζοντας της αγάπης, διευρύνεται ο ορίζοντας της ζωής. Αγώνας ζωής, είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει μια παρέα αθλητών για να ενισχύσει τον γνωστό τοις πάσι Σύλλογο Εθελοντικής Προσφοράς «Ορίζοντας», που δραστηριοποιείται εδώ και 10 περίπου χρόνια στον τόπο μας και βρίσκεται στο πλευρό παιδιών και ενηλίκων με καρκίνο, παρέχοντάς τους οικονομική και κοινωνική βοήθεια, με τη διοργάνωση χθες (για 2η συνεχή χρονιά) αγώνα τριάθλου με την ονομασία «Υπερκοπέλι», στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων. Το «Υπερκοπέλι» δεν είναι η μόνη αθλητική δραστηριότητα για την ενίσχυση του «Ορίζοντα», του Συλλόγου που λειτουργεί και λειτουργείται στην και από την τοπική κοινωνία, αποδεικνύοντας ότι η ανθρωπιά δεν είναι είδος εν ανεπαρκεία. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή στον 2ο αγώνα ορεινού τρεξίματος «Σαμαριά» και ακολούθησε η μαζική παρουσία του Συλλόγου στον Βενιζέλειο Δρόμο, ενώ στο πρόγραμμα της αθλητικής παρέας υπάρχει και εκπροσώπηση στον Μαραθώνιο της Κωνσταντινούπολης, που θα διεξαχθεί στις 16 Οκτωβρίου... Χώρια όλα τ’ άλλα που μόνο λίγα δεν είναι. Ο αγώνας ζωής που είναι ένας αγώνας διαρκείας, δίδεται απ’ τον «Ορίζοντα», όπως όλοι οι παροικούντες στη χανιώτικη κοινωνία γνωρίζουν, σε πολλά, πάμπολλα, επίπεδα και σε πολλούς πάμπολλους στίβους. Με μεγάλη επιτυχία, όπως και ο χθεσινός, εξάλλου...

Δεν μπορούμε άλλο, βρείτε άλλες λύσεις

«Ολοι είμαστε κομμάτια της Ελλάδας και φταίμε όλοι, εγώ νομίζω ότι και εγώ φταίω προσωπικά. Η δική μου αγωνία, αφού δεν μπορώ να αλλάξω τους άλλους, είναι να βρω το μερίδιο της δικής μου συμμετοχής σ’ αυτό». «Εγώ είμαι πολύ υπέρ του χωρισμού, ό,τι και αν σημαίνει αυτός ο χωρισμός, όπως στην Κύπρο δεν υπάρχει σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας. Εχει κανένα πρόβλημα η Κύπρος; Η μόνη χώρα που έχει αυτό το πράγμα για ιστορικούς λόγους, είμαστε εμείς». «Ξαφνικά μας ζητείται να πληρώσουμε αυτόν τον έκτακτο φόρο και τελικά μας είπαν ότι είναι και μόνιμος για το σπίτι που μένουμε. Σαν να είναι το κράτος φτωχότερο και από τους φτωχούς. Φτάσαμε αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό και τις ανάγκες μας, ό,τι βγάζουμε να πάνε στις δυο φοβερές λέξεις: φόρους και χρέη». «Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι αυτός ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας θα έφτανε σ’ αυτό το κατάντημα; Να έχει δώσει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του και παρά ταύτα να έχουμε ως λαός διασυρθεί παγκοσμίως. Και τώρα χωρίς καμιά ελπίδα και εγγύηση να διεκδικεί το κράτος πιεστικά τα δάνεια. Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο». «Θέλω να κάνω μια επανάσταση, αλλά καλή επανάσταση, για να μην αποκοιμηθούμε. Δηλαδή ας φωνάξουμε στους ηγέτες μας και να μεταφέρουμε την ανάγκη μας. Πρέπει να πούμε ότι δεν μπορούμε άλλο, βρείτε άλλες λύσεις, γι’ αυτό είστε εκεί πάνω». «Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας, διότι η νοοτροπία είναι ως λαού, δυστυχώς, νοσηρή». Απ’ τα που είπε ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος Χατζηνικολάου σε συνέντευξή του στον «Βήμα FM» τις προάλλες. Το ξέρω ότι κυκλοφορήθηκαν ευρύτατα στο Διαδίκτυο (www.romfea.gr) τα λεγόμενά του, υπάρχουν, όμως, πολλοί αναγνώστες μας, που δεν έχουν πρόσβαση σ’ αυτό. Κυρίως γι’ αυτούς η εύφημη τούτη μνεία. Με την υπόμνηση ότι ο εν λόγω μητροπολίτης που είναι ένας παγκοσμίου φήμης, με διεθνή καριέρα επιστήμονας (ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης στο αγγειολογικό εργαστήριο του New England Deaconess Hospital της NASA και της Εταιρείας Artur D. Litl, διεπρεπής καθηγητής, δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Harvard και του MIT και στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων Κρήτης και Αθηνών) και διευθυντής του Κέντρου Βιοϊατρικής και Δεοντολογίας, έχει αποποιηθεί τον μισθό του από το κράτος.

Αγώνας ζωής

Οταν διευρύνεται ο ορίζοντας της προσφοράς, διευρύνεται ο ορίζοντας της αγάπης. Κι όταν διευρύνεται ο ορίζοντας της αγάπης, διευρύνεται ο ορίζοντας της ζωής. Αγώνας ζωής, είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει μια παρέα αθλητών για να ενισχύσει τον γνωστό τοις πάσι Σύλλογο Εθελοντικής Προσφοράς «Ορίζοντας», που δραστηριοποιείται εδώ και 10 περίπου χρόνια στον τόπο μας και βρίσκεται στο πλευρό παιδιών και ενηλίκων με καρκίνο, παρέχοντάς τους οικονομική και κοινωνική βοήθεια, με τη διοργάνωση χθες (για 2η συνεχή χρονιά) αγώνα τριάθλου με την ονομασία «Υπερκοπέλι», στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων. Το «Υπερκοπέλι» δεν είναι η μόνη αθλητική δραστηριότητα για την ενίσχυση του «Ορίζοντα», του Συλλόγου που λειτουργεί και λειτουργείται στην και από την τοπική κοινωνία, αποδεικνύοντας ότι η ανθρωπιά δεν είναι είδος εν ανεπαρκεία. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή στον 2ο αγώνα ορεινού τρεξίματος «Σαμαριά» και ακολούθησε η μαζική παρουσία του Συλλόγου στον Βενιζέλειο Δρόμο, ενώ στο πρόγραμμα της αθλητικής παρέας υπάρχει και εκπροσώπηση στον Μαραθώνιο της Κωνσταντινούπολης, που θα διεξαχθεί στις 16 Οκτωβρίου... Χώρια όλα τ’ άλλα που μόνο λίγα δεν είναι. Ο αγώνας ζωής που είναι ένας αγώνας διαρκείας, δίδεται απ’ τον «Ορίζοντα», όπως όλοι οι παροικούντες στη χανιώτικη κοινωνία γνωρίζουν, σε πολλά, πάμπολλα, επίπεδα και σε πολλούς πάμπολλους στίβους. Με μεγάλη επιτυχία, όπως και ο χθεσινός, εξάλλου...

Δροσουλίτες...

Είχε τιμηθεί με το Α’ Βραβείο «Ιπεκτσί» για το βιβλίο της «Το λέγαν Ξάστερο» και με το Κρατικό Βραβείο Εφηβικού Βιβλίου δύο φορές για τα βιβλία της «Το κόκκινο της Ανατολής» και «Η άλλη φωνή». Η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών της είχε δώσει εξάλλου το βραβείο «Μιχαέλας Αβέρωφ» για το βιβλίο της «Σπίτι δίχως αυλή»... Για τη συγγραφέα Αννα Γκέρτσου - Σαρρή, μια απ’ τις σοβαρές φωνές της λογοτεχνίας μας, που απευθυνόταν κυρίως στα παιδιά και που σίγησε τις προάλλες, ο λόγος. Την είχα γνωρίσει πριν από 12 χρόνια, όταν είχε κατεβεί στα Χανιά μαζί με τον άνδρα της, διαπρεπή δικηγόρο και σπουδαίο πνευματικό δημιουργό, Φίλη Σαρρή. Σχεδίαζε τους «Δροσουλίτες», για λογαριασμό του «Κέδρου», όπως πάντα, εκείνον τον καιρό κι ήθελε να πάει στο Φραγκοκάστελλο για επιτόπια έρευνα του φαινομένου. Να ’ναι καλά ο και κοινός μας φίλος, δάσκαλος - ποιητής Νίκος Κανάκης, που μου την έστειλε να τη φιλοξενήσω. Το «χάρηκα για τη γνωριμία» είναι λίγο και πολύ κοινότυπο για να εκφράσω τα συναισθήματά μου γι’ αυτήν. Πολύ λίγο, σχεδόν τίποτα κι ένα μικρό «ακροθιγώς» για το βιβλίο της «Ενάντια στους ανέμους», που επίσης με εντυπωσίασε, που έγραψα. Μένω πάντα χρεώστης και σ’ εσένα και στον Φίλη, Αννα! Δροσουλίτες στα αρχεία του μυαλού μου οι μορφές σας...

Χανιώτικα νέα (03.10.2011)