ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΙ ΜΕ ΣΠΑΣΜΕΝΑ τα φτερά μπορεί ο αητός ν’ αντέξει/ στην πιο μεγάλη θύελλα μονάχος να παλέψει. Ενεση αισιοδοξίας η μαντινάδα που βρήκα σήμερα (χθες) στο φυλλαράκι του ημερολογίου. Ας αρχίσω μ’ αυτήν.
ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟ παράθυρό μου. Το κάνω συχνά αυτό, με το που αρχίζω να γράφω τη στήλη. Γεμάτος με σύννεφα ο ουρανός. Βαριά σύννεφα. Πίσω απ’ αυτά, όμως, υπάρχει ο ήλιος. Τον έχουν κρύψει, αλλά υπάρχει. Σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Σε λίγο θα τα διώξει και θα κάνει θριαμβευτικά την εμφάνισή του. Ηλιε, ήλιε, αρχηγέ!
Η ΧΑΡΑ ΜΑΣ ΑΠ’ ΤΗΝ πρόκριση της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στο Euro συγκρατημένη. Αλλοτε, σε άλλες εποχές, ίσως και να βγαίναμε στους δρόμους και να πανηγυρίζαμε ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες. Εν πάση περιπτώσει. Στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι.
ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Κάτι ξέρουν οι μάγειροι και τ’ αφήνουν ξέσκεπο. Φυσικό φαινόμενο η εξάτμιση, κατά που λέει και ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος.
ΘΑ ΜΑΣ ΤΗ ΔΩΣΟΥΝ, δεν θα μας τη δώσουν, θα μας τη δώσουν, δεν θα μας τη δώσουν, θα μας τη δώσουν, δεν θα μας τη δώσουν, θα μας τη δώσουν... Μας την έδωσε!
ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟΝ «Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ». Το ’χω ξαναγράψει αυτό. Στων φαλακρών τις κεφαλές μαθαίνουνε οι μπαρμπέρηδες. Κάπου πρέπει να κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση κι αυτοί. Απαραίτητη προϋπόθεση για ν’ ανοίξουν «κουρείο».
ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ανατροπή της οικονομικής πολιτικής και δημιουργία δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης. Διμέτωπος ο αγώνας των συνδικαλιστικών και άλλων φορέων του Νομού μας. Στην οδό ευθύνης. Ωρα ευθύνης. Για όλους μας.
«ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΝΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑΘΗΣ όπως καταστής ακριβής τιμητής της αρετής και της κακίας, ουδέ να βάλης πρώτος του αναθέματος τον λίθον· διότι ο λίθος ούτος ευρίσκεται μεν ευκόλως εις την γωνίαν εκάστης οδού, αλλά πλησίον αυτού ευρίσκεται πάντοτε και μία πέτρα σκανδάλου. Υπάρχει δε τοιαύτη ομοιότης μεταξύ των δύο τούτων, ώστε πολλάκις αντί να ρίψης τον λίθον, ρίπτεις την πέτραν, ήτις έχει την ελαστικότητα, πίπτουσα, να επανέρχεται συνήθως κατά της ιδίας κεφαλής σου». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΝΟΣ υπάρχει και φωτιά, έλεγαν οι παλιοί μας. Γιατί το γράφω; Γιατί δεν μ’ αρέσει καθόλου αυτή η κουβέντα, η φήμη, πέστε την όπως θέλετε, για πιθανή συγχώνευση του Πολυτεχνείου με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
ΚΩΣΤΑ ΜΠΕΤΙΝΑΚΗ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ, Αθήνα: Να σου πω και... διά του Τύπου το ευχαριστώ μου για την αναδημοσίευση των «πεταχτών» της 4ης Οκτωβρίου στην ηλεκτρονική σου εφημερίδα (www.styx.gr). Σ’ ευχαριστώ πολύ και για όσα κατά καιρούς μου στέλνεις.
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΠΑΝ στον Αγγλο ποιητή Τζον Ντον να συνεχίσει να στηλιτεύει τα ελαττώματα, αλλά να λυπηθεί τους φορείς, τους απάντησε χαμογελώντας: «Μου ζητάτε να κατακρίνω τα χαρτιά και να δικαιολογώ τον χαρτοκλέφτη;».
«Την νύχτα που η μέρα κοιμάται,/ εγώ αγρυπνώ. Νυχτοπερπατώ,/ και βγαίνω από τον χωρόχρονο./ Είναι τότε που η νύχτα η ευεργέτισσα,/ ρίχνει τα δροσοστάλατα φιλιά της στη Γη./ Είναι τότε που σκαρφαλώνω/ σε ύψη δυσανάβατα τοις λογισμοίς/ και καταδύομαι σε απύθμενα βάθη./ Το πρωί έχει συντελεσθεί το θαύμα».
Το ποίημα «Νύχτα ευεργέτισσα»
της Θεοδώρας Κουφοπούλου - Ηλιοπούλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (13.10.2011)