ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΗΜΕΡΑ (χθες) είναι μια άλλη μέρα! Ούτε ίχνος από σύννεφα στα ουράνια δώματα. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον ήλιο να κάνει την αυτοκρατορική του εμφάνιση, να φανεί αυτοκράτορας. Οτι είναι αυτοκράτορας είναι, κανείς δεν αμφιβάλλει γι? αυτό, πρέπει όμως και να φαίνεται.
ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ μπάλα με τους Ευρωπαίους. Και γιατί με τους Ευρωπαίους; Αμ με ποιους να παίξουμε; Να παίξουμε με τους Ρώσους· και γιατί με τους Ρώσους. Αμ με ποιους να παίξουμε; Να παίξουμε με τους Αμερικανούς. Και γιατί να παίξουμε με τους Αμερικανούς; Αμ με ποιους να παίξουμε; Να παίξουμε με τους Κινέζους. Και γιατί να παίξουμε με τους Κινέζους; Αμ με ποιους να παίξουμε; Να παίξουμε μ? όποιον θέλουμε να παίξουμε. Παίξτε μπάλα, ρε!
Ή ΘΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΟΥΜΕ ή θα πνιγούμε. Ή θα εξαφανίσουμε το χρέος ή το χρέος θα μας εξαφανίσει. Ή θα αλλάξουμε ή θα βουλιάξουμε. Δεν θα πνιγούμε, δεν θα εξαφανιστούμε, δεν θα βουλιάξουμε/ μες στα όλα θα μπούμε και θα περάσουμε.
ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ διαφωνούν, οι κυβερνητικοί βουλευτές γκρινιάζουν, τα κόμματα περί ψήφων τυρβάζουν και το κράτος είναι σε πλήρη παράλυση. Μαντζουράνα στο κατώι, γάιδαρος στα κεραμίδια, για να εκφραστώ σουρεαλιστικά, χρησιμοποιώντας τον τίτλο του γνωστού θεατρικού έργου που έγραψε ο Γιώργος Αρμένης.
ΜΙΑ «γενναία» λύση για την Ελλάδα, ψάχνει, λέει, απεγνωσμένα ο πρωθυπουργός. Τόσο γενναία όσο κι αυτή της 21ης Ιουλίου; Το πρώτο ερώτημα. Γενναία και για τους Ελληνες; Το δεύτερο. Και τα δύο απ? τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.
ΠΟΤΕ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα/ μην τάχα σαν κι εμένα κι εκείνα δεν πονούν; Δεν το είχαν ποτέ διδαχθεί αυτό το παλιό ποίημα οι μαθητές Λυκείου των Χανίων που βασάνισαν μέχρι θανάτου ένα γατάκι. Δει δη παιδείας...
«ΔΕΝ ΘΑ ΕΥΡΗΣ ελεεινότερον φαινόμενον εις την φύσιν από το παράκαιρον· εν τούτοις και τούτο επροστατεύθη από την Σοφίαν, ήτις διέπει τον κόσμον, διότι του εδώρησε την ορμητικότητα εκείνην, ης στερείται το ομαλώς εξελισσόμενον, το μη φοβούμενον διά την επαύριον, της οποίας την γονιμότητα έχει εξασφαλίσει από της προτεραίας». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΟΝΤΕ βροντά ο Ταΰγετος αστράφτει ο Ψηλορείτης/ γεμάτα δόξα τα βουνά της Μάνης και της Κρήτης. Και καλός μαντιναδολόγος ο φίλος συγγραφέας Γιάννης Φατσέας απ? τα Νεροκούρου. Δική του η μαντινάδα. Με αφορμή τον ερχομό των φίλων του απ? τη Μάνη στα Χανιά, για να τύχουν στην παρουσίαση του βιβλίου του, η δημιουργία.
ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΩ τελευταία τους συγγραφείς και τους ποιητές που αγάπησα στα πρώτα μου διαβάσματα. Επιστρέφω στα παλιά μου βιβλία από αντίδραση. Μνημονεύω κατά σειρά Διονύσιο Σολωμό, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Ζαχαρία Παπαντωνίου, Χρήστο Χριστοβασίλη, Κωστή Παλαμά, Στρατή Μυριβήλη, Ηλία Βενέζη, Γεώργιο Δροσίνη, Νίκο Καζαντζάκη, Κώστα Βάρναλη...
ΕΝΑΣ νεαρός από την Ιωνία έφτασε κάποτε στην Αθήνα φορώντας πανάκριβα ρούχα και έχοντας μαζί του πολλά χρήματα. Οταν τον ρώτησε κάποιος Αθηναίος ποια είναι η πατρίδα του απάντησε: «Είμαι πλούσιος!».
«Βιβλία μου εσείς, τρανή μου αγάπη πρώτη,/ εσείς με μια σας θεοσταλμένη αχτίδα,/ διαλυώντας τα βαραθρωμένα σκότη,/ της ψυχής μου, γλυκιά δροσοσταλίδα/ μου εχύσετε, απ? την πρώτη κιόλας νιότη/ ως τα στερνά μου χρόνια και μ? ελπίδα/ αγνάντεψα της ζωής τον ήλιο, κι ό,τι/ τρανό κι ωραίο, στα μάτια μου είδα/[...]».
Από το ποίημα «Βιβλία» του Αντώνη Κατζουρού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (14.10.2011)