ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Μικρά και μεγάλα ερωτηματικά...

Τι να ωθεί κάποιον προς στον θάνατο; Τι δεν υπήρξε εδώ στη γη ικανό να τον κρατήσει στη ζωή; 
...Μια βουτιά θανάτου ακόμη! Μια βουτιά στο κενό, στο πουθενά!Μια πράξη, ίσως
-απονενοημένη όπως μάθαμε να τη χαρακτηρίζουμε- που φάνταζε(;) η μόνη σωστή στο μυαλό του, η μοναδική 'διέξοδος', όχι από τα προβλήματα, αλλά από την ίδια την καθημερινότητα;
Ή μήπως να ήταν ένα φευγιό - απόδραση από όλους τους υπόλοιπους, όλους εμάς, αυτούς που ονομάζονται μικρή ή μεγάλη κοινωνία; Μια κοινωνία που έχει χάσει την έννοιά της, τη δομή, τη λειτουργικότητά της, τα αντανακλαστικά της;
Υπάρχουν φορές ως αυτή που 'συναντούμε' κατάματα έναν τέτοιο θάνατο, μα αδυνατούμε να κατανοήσουμε! Κι αυτές οι στιγμές πλήθυναν σε τούτο εδώ τον τόπο, τούτες τις μέρες! Κι όσο πληθαίνουν, τόσο αναρωτιόμαστε και ψάχνουμε τα ενδόμυχα κι ανείπωτα της ψυχής που ώθησαν στην αυτοχειρία!
...Υπάρχουν ιδίως τα τελευταία χρόνια, φορές που πολλοί(!) από εμάς -εμάς την κοινωνία όπως αναφέρεται παραπάνω- δικαιολογούμε μια τέτοια πράξη σε έναν κόσμο... απόκοσμο! Και κατόπιν κρυβόμαστε στο κλειστό καβούκι μας, στον κυκεώνα των δικών μας σκέψεων, αποσυρόμαστε στα... δικά μας και πολλά μας, 'απόκοσμα'.
Κι όταν πληροφορούμαστε την επόμενη απονενοημένη πράξη από τις ειδήσεις, συμβιβασμένοι με τη 'μοίρα της εποχής της κρίσης' την αποδεχόμαστε ως άλλη μια είδηση εν μέσω κρίσης, εν μέσω ανεργίας, εν μέσω μικρών και μεγάλων γεγονότων, εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας, εν μέσω διαφωνούντων και φωνασκώντων στα παράθυρα και στα πάνελ εκπομπών της tv!
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι; Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουνε μονάχοι;
Υπάρχουν άνθρωποι που δρουν μονάχοι; Υπάρχουν άνθρωποι...;

Χανιώτικα νέα (30.05. 2012)