Δέντρα της ζωής μας, μέχρι τέλους, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει απ' το φευγιό τους, οι μανάδες μας. Αειθαλή δέντρα που πάντα στον ίσκιο τους νιώθουμε την ανάγκη να καταφεύγουμε.
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκησ
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Η "Ωδή στη μάνα" του Γιάννη Πολυράκη
Στη μάνα του Μαρία Θ. Πολυράκη αφιερώνει τη νέα ποιητική του συλλογή, που μόλις κυκλοφορήθηκε, 'Ωδή στη μάνα', ο τίτλος της, ο και εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας, ενεργός συμπολίτης μας, ερευνητής, συγγραφέας και ποιητής δρ Γιάννη Θ. Πολυράκης. 'Σεπτή Μνημοσύνη, στα 20 χρόνια που κίνησε για το αιώνιο ταξίδι της,' λέει. Πώς να την ξεχάσει! Πώς να ξεχάσει ο καθένας μας τη μάνα του! 'Δέντρο ζωής το σώμα σου κι εγώ ?μαι το κλωνάρι,/ που του ?δωσες απλόχερα της ύπαρξης τη χάρη', η μαντινάδα που κατ? αρχήν της αφιερώνει και την οποία, βεβαίως, συνυπογράφουμε άπαντες! Δέντρο της ζωής μας, μέχρι τέλους, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει απ? το φευγιό τους, οι μανάδες μας. Αειθαλή δέντρα που πάντα στον ίσκιο τους νιώθουμε την ανάγκη να καταφεύγουμε. Δεν αναφέρεται, ωστόσο, μόνο στη μάνα του ο Γιάννης Πολυράκης. Και στη μάνα του Χριστού και στη μάνα του στρατιώτη και στη μάνα του ναυτικού και στη μάνα του ξενιτεμένου και στη μάνα του φυλακισμένου και στη μάνα του εξαρτημένου και στη μάνα του πάσχοντος, οι ποιητικές του, σε ξεχωριστές ενότητες, αναφορές. 'Μάνα! Δεν βρίσκεται λέξη καμία/ να ?χει στον ήχο της τόση αρμονία', μας λέει, μεταξύ των άλλων σ? ένα πολύ γνωστό, σ? εμάς τους παλιότερους, ποίημά του ο Γεράσιμος Μαρκοράς και το οποίο εν είδει προμετωπίδας παραθέτει ο ποιητής μας πριν αφεθεί κυρίως στην άπλα του δεκαπεντασύλλαβου για να εκφράσει, σε 66 ποιήματα, όλα όσα κι εμείς θα θέλαμε να γράψουμε, αν είχαμε, βέβαια, τη δική του οπτική ματιά, τη δική του πνευματική αρματωσιά και βέβαια το δικό του ποιητικό ταλέντο.
'Μάνα, στα πρώτα βήματα το στέριο δεκανίκι,/ δασκάλα εις τις πρώτες του τις βρεφικές λεξούλες,/ φύλακας άγρυπνος πιστός στου πόνου το κρεβάτι/ σαν τύχει και του σπλάχνου σου ραγίσει η υγεία', μας λέει στο πρώτο ποίημα ('Ωδή στη μάνα', επίσης ο τίτλος του), ο Γιάννης Πολυράκης, θυμίζοντάς μου τα παλιά ποιήματα, όπως αυτό του Γεωργίου Μαρτινέλλη, την εποχή που γράφαμε τη λέξη 'μάννα' με δύο 'ν', για να κουδουνίζουν περισσότερο ανάμεσα στα δύο 'α'. 'Χαίρε αιώνων Άνοιξη στην έρημο τ? απείρου,/ Χαίρε Κορώνα των Καιρών στου σύμπαντος το Στέμμα, Χαίρε η Θεοδιάλεχτη μεσ? τους θνητούς Γυναίκα,/ Χαίρε Κυρά Αθάνατη, του Λυτρωτή η Μάνα', μας λέει στο 'Χαίρε Κεχαριτωμένη', παραπέμποντάς με στους Χαιρετισμούς της Παναγίας και στο 'Μήτηρ Θεού' του Αγγελου Σικελιανού. 'Θα ήμουνα πολύ μικρός, τεσσάρων - πέντε χρόνων/ όψιμο στερνοπούλι σου και πολυχαϊδεμένο, πού μ? έχανες, πού μ? εύρισκες πλάι σου όλη μέρα/ στο πλυσταριό, στα λιόδεντρα, στο δρόμο για τη βρύση', μας λέει στο 'θυμάσαι μάνα;' και μου φέρνει στον νου παρόμοιες δικές μου ποιητικές απόπειρες επιστροφής στα παιδικά λημέρια. 'Γιε μου, ανθέ της Άνοιξης και ρόδο της ψυχής μου/ που σε θωρώ ασάλευτο, μουγγό, μαρμαρωμένο,/ και δεν μιλείς, δεν μου γελάς, τα μάτια δεν ανοίγεις/ να με γλυκοκοιτάζουνε, να γλυκοπαιχνιδίσουν', μας λέει στο 'Νεκρός στρατιώτης' κι είναι σαν να διαβάζω τον 'Επιτάφιο' του Γιάννη Ρίτσου. Για να μείνω μόνο σ? αυτά, εξ ονύχων, άλλωστε, ο λέων! Κι ένα τελευταίο. Σε μάννες μόνο χαρίζει, λέει, τη συλλογή του ο φίλος ποιητής. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι κυρίως τα παιδιά των μανάδων, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, ενδιαφέρουν τα ποιήματά του!
Ο Γιάννης Θ. Πολυράκης γεννήθηκε στον Αγιο Ιωάννη Σφακίων και σπούδασε γεωπόνος στο Α.Π.Θ., του οποίου είναι διδάκτωρ. Εχει ασχοληθεί με την έρευνα στο Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων, για να εργαστεί στη συνέχεια στην Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος, απ? όπου συνταξιοδοτήθηκε όντας διευθυντής στο κεντρικό της κατάστημα στον Νομό Χανίων. Εχει διδάξει στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή στο Πολυτεχνείο Κρήτης και εκδώσει τρία συγγράμματα για φοιτητές. Ασχολείται από χρόνια με τα κοινά, έχοντας διατελέσει εκτός των άλλων πρόεδρος του Συνδέσμου Γεωπόνων Ν. Χανίων και πρόεδρος της Ενωσης Σφακιανών Ν. Χανίων. Με την τελευταία αυτή ιδιότητα και με πρωτοβουλία και ενέργειές του δόθηκε η ονομασία 'Αεροδρόμιο Δασκαλογιάννης' στον Διεθνή Αερολιμένα Χανίων (το έτος 2000) και κατασκευάστηκε ανδριάντας του εθνομάρτυρα Δασκαλογιάννη, ο οποίος έχει τοποθετηθεί σε κεντρική πλατεία της πόλης των Χανίων. Ασχολείται επίσης από χρόνια με τη λογοτεχνία έχοντας δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Εκτός από τα επιστημονικά του συγγράμματα κυκλοφορεί σε βιβλίο το λογοτεχνικό - φιλοσοφικό 'Μια Μέρα και μια Νύχτα στη Γη' καθώς και η ποιητική του συλλογή 'Δάνειο Χωμάτων' από τον εκδοτικό οίκο 'Εριφύλη'.
Χανιώτικα νέα (07.10.2013)
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκησ
Η "Ωδή στη μάνα" του Γιάννη Πολυράκη
Στη μάνα του Μαρία Θ. Πολυράκη αφιερώνει τη νέα ποιητική του συλλογή, που μόλις κυκλοφορήθηκε, 'Ωδή στη μάνα', ο τίτλος της, ο και εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας, ενεργός συμπολίτης μας, ερευνητής, συγγραφέας και ποιητής δρ Γιάννη Θ. Πολυράκης. 'Σεπτή Μνημοσύνη, στα 20 χρόνια που κίνησε για το αιώνιο ταξίδι της,' λέει. Πώς να την ξεχάσει! Πώς να ξεχάσει ο καθένας μας τη μάνα του! 'Δέντρο ζωής το σώμα σου κι εγώ ?μαι το κλωνάρι,/ που του ?δωσες απλόχερα της ύπαρξης τη χάρη', η μαντινάδα που κατ? αρχήν της αφιερώνει και την οποία, βεβαίως, συνυπογράφουμε άπαντες! Δέντρο της ζωής μας, μέχρι τέλους, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει απ? το φευγιό τους, οι μανάδες μας. Αειθαλή δέντρα που πάντα στον ίσκιο τους νιώθουμε την ανάγκη να καταφεύγουμε. Δεν αναφέρεται, ωστόσο, μόνο στη μάνα του ο Γιάννης Πολυράκης. Και στη μάνα του Χριστού και στη μάνα του στρατιώτη και στη μάνα του ναυτικού και στη μάνα του ξενιτεμένου και στη μάνα του φυλακισμένου και στη μάνα του εξαρτημένου και στη μάνα του πάσχοντος, οι ποιητικές του, σε ξεχωριστές ενότητες, αναφορές. 'Μάνα! Δεν βρίσκεται λέξη καμία/ να ?χει στον ήχο της τόση αρμονία', μας λέει, μεταξύ των άλλων σ? ένα πολύ γνωστό, σ? εμάς τους παλιότερους, ποίημά του ο Γεράσιμος Μαρκοράς και το οποίο εν είδει προμετωπίδας παραθέτει ο ποιητής μας πριν αφεθεί κυρίως στην άπλα του δεκαπεντασύλλαβου για να εκφράσει, σε 66 ποιήματα, όλα όσα κι εμείς θα θέλαμε να γράψουμε, αν είχαμε, βέβαια, τη δική του οπτική ματιά, τη δική του πνευματική αρματωσιά και βέβαια το δικό του ποιητικό ταλέντο.
'Μάνα, στα πρώτα βήματα το στέριο δεκανίκι,/ δασκάλα εις τις πρώτες του τις βρεφικές λεξούλες,/ φύλακας άγρυπνος πιστός στου πόνου το κρεβάτι/ σαν τύχει και του σπλάχνου σου ραγίσει η υγεία', μας λέει στο πρώτο ποίημα ('Ωδή στη μάνα', επίσης ο τίτλος του), ο Γιάννης Πολυράκης, θυμίζοντάς μου τα παλιά ποιήματα, όπως αυτό του Γεωργίου Μαρτινέλλη, την εποχή που γράφαμε τη λέξη 'μάννα' με δύο 'ν', για να κουδουνίζουν περισσότερο ανάμεσα στα δύο 'α'. 'Χαίρε αιώνων Άνοιξη στην έρημο τ? απείρου,/ Χαίρε Κορώνα των Καιρών στου σύμπαντος το Στέμμα, Χαίρε η Θεοδιάλεχτη μεσ? τους θνητούς Γυναίκα,/ Χαίρε Κυρά Αθάνατη, του Λυτρωτή η Μάνα', μας λέει στο 'Χαίρε Κεχαριτωμένη', παραπέμποντάς με στους Χαιρετισμούς της Παναγίας και στο 'Μήτηρ Θεού' του Αγγελου Σικελιανού. 'Θα ήμουνα πολύ μικρός, τεσσάρων - πέντε χρόνων/ όψιμο στερνοπούλι σου και πολυχαϊδεμένο, πού μ? έχανες, πού μ? εύρισκες πλάι σου όλη μέρα/ στο πλυσταριό, στα λιόδεντρα, στο δρόμο για τη βρύση', μας λέει στο 'θυμάσαι μάνα;' και μου φέρνει στον νου παρόμοιες δικές μου ποιητικές απόπειρες επιστροφής στα παιδικά λημέρια. 'Γιε μου, ανθέ της Άνοιξης και ρόδο της ψυχής μου/ που σε θωρώ ασάλευτο, μουγγό, μαρμαρωμένο,/ και δεν μιλείς, δεν μου γελάς, τα μάτια δεν ανοίγεις/ να με γλυκοκοιτάζουνε, να γλυκοπαιχνιδίσουν', μας λέει στο 'Νεκρός στρατιώτης' κι είναι σαν να διαβάζω τον 'Επιτάφιο' του Γιάννη Ρίτσου. Για να μείνω μόνο σ? αυτά, εξ ονύχων, άλλωστε, ο λέων! Κι ένα τελευταίο. Σε μάννες μόνο χαρίζει, λέει, τη συλλογή του ο φίλος ποιητής. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι κυρίως τα παιδιά των μανάδων, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, ενδιαφέρουν τα ποιήματά του!
Ο Γιάννης Θ. Πολυράκης γεννήθηκε στον Αγιο Ιωάννη Σφακίων και σπούδασε γεωπόνος στο Α.Π.Θ., του οποίου είναι διδάκτωρ. Εχει ασχοληθεί με την έρευνα στο Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων, για να εργαστεί στη συνέχεια στην Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος, απ? όπου συνταξιοδοτήθηκε όντας διευθυντής στο κεντρικό της κατάστημα στον Νομό Χανίων. Εχει διδάξει στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή στο Πολυτεχνείο Κρήτης και εκδώσει τρία συγγράμματα για φοιτητές. Ασχολείται από χρόνια με τα κοινά, έχοντας διατελέσει εκτός των άλλων πρόεδρος του Συνδέσμου Γεωπόνων Ν. Χανίων και πρόεδρος της Ενωσης Σφακιανών Ν. Χανίων. Με την τελευταία αυτή ιδιότητα και με πρωτοβουλία και ενέργειές του δόθηκε η ονομασία 'Αεροδρόμιο Δασκαλογιάννης' στον Διεθνή Αερολιμένα Χανίων (το έτος 2000) και κατασκευάστηκε ανδριάντας του εθνομάρτυρα Δασκαλογιάννη, ο οποίος έχει τοποθετηθεί σε κεντρική πλατεία της πόλης των Χανίων. Ασχολείται επίσης από χρόνια με τη λογοτεχνία έχοντας δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Εκτός από τα επιστημονικά του συγγράμματα κυκλοφορεί σε βιβλίο το λογοτεχνικό - φιλοσοφικό 'Μια Μέρα και μια Νύχτα στη Γη' καθώς και η ποιητική του συλλογή 'Δάνειο Χωμάτων' από τον εκδοτικό οίκο 'Εριφύλη'.
Χανιώτικα νέα (07.10.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου